Dz.U.UE.L.83.105.1
Dz.U.UE-sp.02-1-419
1986.01.01 zm. Dz.U.2004.90.864/23 art. 26
1988.01.01 zm. Dz.U.UE.L.1987.347.8 art. 1
1989.01.01 zm. Dz.U.UE.L.1988.123.2 art. 2
1989.07.01 zm. Dz.U.UE.L.1988.373.1 art. 1
1992.01.01 zm. Dz.U.UE.L.1991.318.3 art. 1
1994.01.01 zm. Dz.U.UE.L.1992.302.1 art. 252 ust. 1
1994.04.01 zm. Dz.U.UE.L.1994.46.5 art. 1
2000.11.01 zm. Dz.U.UE.L.2000.193.11 art. 1
2004.05.01 zm. Dz.U.UE.L.2003.236.33 ogólne
2008.12.01 zm. Dz.U.UE.L.2008.85.1 art. 1
ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 918/83
z dnia 28 marca 1983 r.
ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych
(Dz.U.UE L z dnia 23 kwietnia 1983 r.)
.................................................
Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"
Tekst niniejszego aktu prawnego nie uwzględnia wszystkich zmian. Niektóre akty zmieniające nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym, ponieważ instytucje UE uznały zmiany wynikające z nich za pochłonięte przez akty zmieniające opublikowane w kolejnych tomach tego wydawnictwa.
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 28, 43 i 235,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
z powodu braku wyraźnych odstępstw, przyjętych zgodnie z postanowieniami Traktatu, cła wynikające ze Wspólnej Taryfy Celnej mają zastosowanie do wszystkich towarów przywożonych do Wspólnoty; tę samą zasadę stosuje się w przypadku rolnych opłat wyrównawczych i innych opłat przywozowych, ustanowionych przez wspólną politykę rolną lub szczególne ustalenia mające zastosowanie do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych;
jednakże w pewnych ściśle określonych okolicznościach, kiedy na mocy specjalnych warunków, na jakich towary są przywożone, gdy nie występuje zwyczajowa potrzeba ochrony gospodarki, takie opodatkowanie nie jest uzasadnione;
pożądane jest, żeby w takich okolicznościach wprowadzone zostały uzgodnienia, pozwalające na zastosowanie zwolnień z należności celnych przywozowych, którymi zwykle towary są obciążone, jako że uzgodnienia takie występują tradycyjnie w większości systemów przepisów prawa celnego;
taki system zwolnień może być również wynikiem wielostronnych konwencji międzynarodowych, których umawiającymi się stronami są wszystkie bądź niektóre Państwa Członkowskie; w przypadku gdy Wspólnota zastosuje takie konwencje, będzie to oznaczało wprowadzenie wspólnotowych zasad w sprawie zwolnień celnych zamierzonych, zgodnie z wymogami unii celnej, do wyeliminowania różnic w celach, zakresie i warunkach stosowania zwolnień, zawartych w tych konwencjach oraz na umożliwienie wszystkim zainteresowanym skorzystania z takich samych korzyści w całej Wspólnocie;
niektóre zwolnienia stosowane w Państwach Członkowskich wynikają z określonych konwencji, zawartych z państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi; konwencje takie, biorąc pod uwagę ich cel, dotyczą jedynie Państwa Członkowskiego sygnatariusza; nie uważa się za konieczne definiowania, na poziomie wspólnotowym, warunków przyznawania takich zwolnień, lecz wydaje się wystarczające po prostu upoważnienie danego Państwa Członkowskiego do przyznania w razie potrzeby takich zwolnień przy wykorzystaniu odpowiedniej procedury przyjętej w tym celu;
stosowanie wspólnej polityki rolnej oznacza, że w pewnych okolicznościach na niektóre towary mogą zostać nałożone należności celne wywozowe; w związku z tym konieczne jest również sprecyzowanie na poziomie wspólnotowym przypadków, w których zwolnienie z takich opłat może być przyznane;
Rada przyjęła już szereg rozporządzeń dotyczących zwolnień z opłat celnych i wydaje się pożądane, w celu ustanowienia jednego wyczerpującego wspólnotowego systemu zwolnień, aby włączyć przepisy poszczególnych rozporządzeń do niniejszego rozporządzenia i formalnie uchylić wcześniejsze akty;
w celu zwiększenia przejrzystości, przepisy aktów wspólnotowych zawierające niektóre zwolnienia, których niniejsze rozporządzenie nie dotyczy, powinny zostać wyszczególnione;
niniejsze rozporządzenie nie wyklucza stosowania przez Państwa Członkowskie zakazów przywozu lub wywozu lub ograniczeń, które uzasadnione są względami moralności publicznej, polityki społecznej lub bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin, ochrony dóbr narodowych posiadających wartość artystyczną, historyczną lub archeologiczną lub ochrony własności przemysłowej lub handlowej;
w odniesieniu do zwolnień przyznawanych w ramach kwot określonych w euro, należy przygotować zasady przeliczania tych kwot na waluty narodowe;
należy zapewnić jednolite stosowanie przepisów niniejszego rozporządzenia i ustalić procedurę wspólnotową dla przyjęcia w porę środków wprowadzenia ich w życie; należy ustanowić komitet, umożliwiający organizację ścisłej i efektywnej współpracy między Państwami Członkowskimi i Komisją na tym polu i zastąpić nim Komitet ds. ustaleń wolnocłowych, ustanowiony rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1798/75 z dnia 10 lipca 1975 r. w sprawie przywozu materiałów edukacyjnych, naukowych i kulturowych, zwolnionego z należności przewidzianych we Wspólnej Taryfie Celnej (3),
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
1. Niniejsze rozporządzenie określa przypadki, w których ze względu na szczególne okoliczności stosuje się odpowiednio zwolnienia z należności celnych przywozowych, należności celnych wywozowych oraz ze środków przyjętych na podstawie art. 133 Traktatu, w przypadku gdy towary zostają dopuszczone do swobodnego obrotu lub są wywożone z obszaru celnego Wspólnoty.
2. Do celów niniejszego rozporządzenia:
a) "należności celne przywozowe" oznaczają cła i opłaty o skutku równoważnym, jak również rolne opłaty wyrównawcze i inne opłaty przywozowe ustanowione w ramach wspólnej polityki rolnej lub w odrębnych przepisach, mających zastosowanie do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych;
b) "należności celne wywozowe" oznaczają rolne opłaty wyrównawcze i inne opłaty wywozowe ustanowione w ramach wspólnej polityki rolnej lub w odrębnych przepisach, mających zastosowanie do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych;
c) "mienie osobiste" oznacza każde mienie przeznaczone na własny użytek osób zainteresowanych lub do zaspokojenia potrzeb ich gospodarstw domowych.
"Mienie osobiste tworzą" w szczególności:
– majątek ruchomy gospodarstwa domowego,
– rowery i motocykle, prywatne pojazdy mechaniczne i przyczepy do nich, przyczepy campingowe, łodzie wycieczkowe i prywatne samoloty.
Dobytek gospodarstwa domowego właściwy dla zwykłych potrzeb rodziny, zwierzęta domowe i zwierzęta wierzchowe, jak również przenośne instrumenty i sprzęt potrzebny do wykonywania przez osobę zainteresowaną rzemiosła lub zawodu, również stanowią "mienie osobiste". Mienie osobiste nie może mieć takiego charakteru bądź ilości, która wskazywałaby, że jest przywożone w celach handlowych;
d) "majątek ruchomy gospodarstwa domowego" oznacza rzeczy osobiste, bieliznę pościelową, umeblowanie i wyposażenie przeznaczone na własny użytek danych osób lub do zaspokojenia potrzeb ich gospodarstwa domowego;
e) "wyroby alkoholowe" oznaczają wyroby (piwo, wino, aperitify na bazie wina lub alkoholu, brandy, likiery lub napoje alkoholowe itp.) objęte pozycjami 2203-2208 Nomenklatury Scalonej.
3. Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu do celów stosowania przepisów rozdziału I pojęcie państwa trzecie odnosi się również do tych części obszaru Państw Członkowskich, które są wyłączone z obszaru celnego Wspólnoty z zastosowaniem przepisów rozporządzenia (EWG) nr 2151/84(4)
Rozdział I
ZWOLNIENIE Z NALEŻNOŚCI CELNYCH PRZYWOZOWYCH
TYTUŁ I
MIENIE OSOBISTE NALEŻĄCE DO OSÓB FIZYCZNYCH, PRZENOSZĄCYCH SWOJE MIEJSCE ZAMIESZKANIA Z PAŃSTWA TRZECIEGO NA OBSZAR WSPÓLNOTY
Artykuł 2
Z zastrzeżeniem art. 3-10, zwolnione z należności celnych przywozowych jest mienie osobiste przywożone przez osoby fizyczne, przenoszące swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty.
Artykuł 3
Zwolnienie ograniczone jest do mienia osobistego, które:
a) za wyjątkiem szczególnie uzasadnionych okoliczności, pozostawało w posiadaniu oraz, w przypadku towarów nie przeznaczonych do konsumpcji, było używane przez osobę zainteresowaną w jej poprzednim miejscu zamieszkania przez co najmniej sześć miesięcy przed datą, w której osoba zainteresowana przestała na stałe zamieszkiwać w państwie trzecim, który opuściła;
b) jest przeznaczone do użytku w takim samym celu w nowym miejscu zamieszkania.
Ponadto Państwa Członkowskie mogą uzależnić zwolnienie takiego mienia od poniesienia w kraju pochodzenia bądź w kraju opuszczanym opłat celnych i/lub skarbowych, którym takie mienie zwykle podlega.
Artykuł 4
Zwolnienie może zostać udzielone tylko osobom, których miejsce zamieszkania znajdowało się poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy.
Jednakże właściwe organy mogą zezwolić na odstępstwa od postanowień pierwszego akapitu, pod warunkiem że wyraźną intencją osoby zainteresowanej było stałe zamieszkiwanie poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy.
Artykuł 5
Zwolnienia nie stosuje się do:
a) wyrobów alkoholowych;
b) tytoniu lub wyrobów tytoniowych;
c) użytkowych środków transportu;
d) przedmiotów wykorzystywanych do wykonywania rzemiosła lub zawodu, innych niż przenośne instrumenty i sprzęt potrzebny do wykonywania tych zajęć.
Artykuł 6
Poza specjalnymi przypadkami, zwolnienie przyznawane jest tylko w przypadku mienia osobistego wprowadzanego do swobodnego obrotu w ciągu 12 miesięcy od daty ustalenia, przez osobę zainteresowaną miejsca zamieszkania na w obszarze celnym Wspólnoty.
Mienie osobiste może zostać dopuszczone do swobodnego obrotu w kilku oddzielnych partiach, w okresie, o którym mowa w poprzednim akapicie.
Artykuł 7
1. W ciągu 12 miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu, mienie osobiste, które zostało zwolnione z należności celnych przywozowych, nie może być pożyczane, oddawane w zastaw, wynajmowane lub zbywane, odpłatnie lub nieodpłatnie, bez uprzedniego poinformowania o tym właściwych organów.
2. Każde pożyczenie, oddanie w zastaw, wynajęcie bądź zbycieprzed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 powoduje obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych od danego mienia, według stawki obowiązującej w dniu takigo pożyczenia, oddania w zastaw, wynajęcia lubzbycia, oraz według rodzaju rzeczy i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.
Artykuł 8
1. W drodze odstępstwa od postanowień pierwszego akapitu art. 6, mienie osobiste dopuszczone do swobodnego obrotu może zostać zwolnione z należności celnych przywozowych, zanim osoba zainteresowana ustali swoje miejsce zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty pod warunkiem że osoba ta podejmie faktyczne kroki w celu ustalenia miejsca zamieszkania w okresie 6 miesięcy. Działaniom takim towarzyszy zabezpieczenie, którego forma i wysokość określana jest przez właściwe organy.
2. W przypadku skorzystania z postanowień ust. 1, okres, o którym mowa w art. 3 lit. a) liczony jest od daty, kiedy mienie osobiste zostaje wprowadzone na obszar celny Wspólnoty.
Artykuł 9
1. Jeśli w związku ze zobowiązaniami zawodowymi, osoba zainteresowana opuszcza państwo trzecie, w którym miała miejsce zamieszkania, nie ustalając jednocześnie swojego miejsca zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty, mając jednak zamiar uczynić to ostatecznie, właściwe organy mogą udzielić zwolnienia z należności celnych przywozowych mienia osobistego, które osoba ta przewozi w tym celu na wspomniany obszar celny.
2. Zwolnienie z należności celnych mienia osobistego, o którym mowa w ust. 1 udzielane jest zgodnie z warunkami określonymi w art. 2-7, przyjmując, że:
a) okresy, ustalone w art. 3 lit. a) i w pierwszym akapicie art. 6 liczy się począwszy od daty, kiedy mienie osobiste zostaje wprowadzone na obszar celny Wspólnoty;
b) okres określony w art. 7 ust. 1 liczy się od daty, kiedy osoba zainteresowana faktycznie ustali swoje miejsce stałego zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty.
3. Zwolnienie z należności celnych przywozowych uzależnione jest także od zobowiązania się osoby zainteresowanej do faktycznego ustalenia miejsca zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty w okresie wyznaczonym przez właściwe organy, stosownie do okoliczności. Organy te mogą wymagać złożenia zabezpieczenia, którego formę i wysokość same określają.
Artykuł 10
Właściwe organy mogą odstąpić od stosowania postanowień art. 3 lit. a) i b), art. 5 lit. c) i d) oraz art. 7, jeżeli osoba musi przenieść swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty w wyniku wyjątkowych okoliczności natury politycznej.
TYTUŁ II
TOWARY PRZYWOŻONE W ZWIĄZKU Z ZAWARCIEM ZWIĄZKU MAŁŻEŃSKIEGO
Artykuł 11
1. Z zastrzeżeniem art. 12-15, zwolnione z należności celnych przywozowych są: wyprawa ślubna i majątek ruchomy gospodarstwa domowego, nowy bądź używany, należące do osoby przenoszącej swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty, w związku z zawarciem przez nią związku małżeńskiego.
2. Z tymi samymi zastrzeżeniami z należności przywozowych zwolnione są również prezenty zwyczajowo ofiarowane małżeństwu z okazji ślubu, przeznaczone dla osób spełniających warunki ustanowione w ust. 1 przez osoby mające miejsce normalnego zamieszkania w państwach trzecich. Dopuszczalna wartość każdego zwalnianego prezentu nie może jednakże przekraczać 1.000 euro.
Artykuł 12
Zwolnienie, o którym mowa w art. 11 może zostać udzielone jedynie osobom:
a) których miejsce zamieszkania znajdowało się poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy. Jednakże mogą zostać przyznane odstępstwa od tej reguły, pod warunkiem że wyraźną intencją osoby zainteresowanej było mieszkanie poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy;
b) które przedstawią dowód zawarcia związku małżeńskiego.
Artykuł 13
Zwolnienia nie stosuje się do wyrobów alkoholowych, tytoniu lub wyrobów tytoniowych.
Artykuł 14
1. Poza wyjątkowymi okolicznościami, zwolnienie stosuje się tylko do towarów wprowadzonych do obrotu:
– nie wcześniej niż dwa miesiące przed ustaloną datą ślubu (w tym przypadku zwolnienie uzależnione jest od złożenia odpowiedniego zabezpieczenia, którego forma i wysokość określana jest przez właściwe organy), oraz
– nie później niż cztery miesiące po dacie ślubu.
2. Towary, o których mowa w art. 11 mogą zostać dopuszczone do swobodnego obrotu w kilku oddzielnych partiach, w ciągu okresu określonego w ust. 1.
Artykuł 15
1. W ciągu 12 miesięcy od daty wprowadzenia do obrotu towarów zwolnionych z należności celnych przywozowych na mocy art. 11, towary nie mogą być pożyczane, oddane w zastaw, wynajmowane bądź zbywane, odpłatnie lub nieodpłatnie, bez uprzedniego poinformowania właściwych organów.
2. Każde pożyczenie, oddanie w zastaw, wynajęcie bądź zbycie przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, powoduje obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych za dane towary, według stawki obowiązującej w dniu takiego pożyczenia, oddania w zastaw, wynajęcia lub zbycia, oraz według rodzaju towarów i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.
TYTUŁ III
MIENIE OSOBISTE NABYTE W DRODZE DZIEDZICZENIA
Artykuł 16
1. Z zastrzeżeniem art. 17-19, zwolnione z należności celnych przywozowych jest mienie osobiste nabyte w drodze dziedziczenia przez osobę fizyczną, mającą miejsce zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty.
2. Do celów ust. 1 "mienie osobiste" oznacza całe mienie, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. c) stanowiące majątek zmarłego.
Artykuł 17
b) tytoniu i wyrobów tytoniowych;
d) przedmiotów wykorzystywanych do wykonywania rzemiosła lub zawodu, innych niż przenośne instrumenty i sprzęt, które były potrzebne do wykonywania tych zajęć, przez zmarłego;
e) zapasów surowców i wyrobów gotowych lub półfabrykatów;
f) żywego inwentarza i zapasów produktów rolnych, przekraczających ilości właściwe dla zwykłych potrzeb rodziny.
Artykuł 18
1. Zwolnienie stosuje się jedynie w stosunku do mienia osobistego wprowadzone do swobodnego obrotu nie później niż dwa lata od daty, kiedy dana osoba uzyskuje tytuł własności (ostateczne rozstrzygnięcie kwestii dziedziczenia).
Jednakże okres ten może być przedłużony przez właściwe organy ze względu na szczególne okoliczności.
2. Mienie osobiste może zostać przywiezione w kilku oddzielnych partiach, w ciągu okresu, o którym mowa w ust. 1.
Artykuł 19
Artykuł 16-18 stosuje się odpowiednio do mienia osobistego nabytego w drodze dziedziczenia przez osoby prawne, zajmujące się działalnością niezarobkową, których siedziba znajduje się na obszarze celnym Wspólnoty.
TYTUŁ IV
MAJĄTEK RUCHOMY GOSPODARSTWA DOMOWEGO PRZEZNACZONY DO WYPOSAŻENIA DODATKOWEGO MIESZKANIA
Artykuł 20
(skreślony)
Artykuł 21
Artykuł 22
(skreslony)
Artykuł 23
Artykuł 24
TYTUŁ...
SOL1983