Jesienne zabawy.doc

Jesienne zabawy.

1. Opowieść ruchowa.
Podczas opowiadania nauczycielki, dzieci za pomocą dowolnie dobranych gestów odgrywają to, co się dzieje w opowieści. Młodszym dzieciom można podpowiadać pewne ruchy. W tle „jesienna” muzyka.
Treść opowiadania: „W piękny jesienny dzień, gdy na niebie świeciło złote słońce, dzieci wybrały się do lasu na grzyby. Miały ze sobą koszyki. W lesie rosło bardzo dużo wysokich drzew, ale pomiędzy nimi widać było niskie drzewa i małe krzewy. Wiał delikatny wiatr, który poruszał gałązkami. Siedziały na nich ptaki. Gdy usłyszały dzieci, przestraszyły się i odfrunęły. Dzieci wędrowały, aż napotkały na leśnej polanie dużo brązowych „kapeluszy”- były to grzybki, borowiki. Dzieci pochyliły się i zebrały grzybki do koszyków. Nagle słońce zaszło, na niebie pojawiły się chmurki, z których zaczął padać drobny deszcz, więc dzieci schowały się pod małymi krzaczkami, ale wiatr stawał się silniejszy, chmury coraz ciemniejsze. Dzieci postanowiły pobiec do domu. Zabrały koszyki i biegły, przeskakując kałuże, które utworzyły się na drodze. Wiatr wiał coraz mocniej, tak że ciężko im było iść, ale dom był już niedaleko. Kiedy udało im się w końcu dotrzeć do drzwi, okazało się że wiatr rozdmuchał ciemne chmury i na niebie znów zaświeciło słońce. Dzieci uśmiechnęły się i zaczęły liczyć grzybki w swoich koszykach.”

2. „Muchomorki w lesie.”
Dzieci wiążą koło, tworząc „koszyk”. Do środka wchodzi ośmioro dzieci „muchomorków”. Wszystkie dzieci śpiewają piosenkę związaną z jesienią, nauczyciel gra na pianinie, lub na instrumencie perkusyjnym wystukuje rytm. Dzieci trzymają się za ręce i idą po kole, „muchomorki” swobodnie poruszają się w kole. Na przerwę w muzyce „muchomorki” próbują wydostać się z koła. Przeciskają się pomiędzy dziećmi. Jeżeli któremuś z „muchomorków” uda się uciec ze środka, podaje ręce dzieciom w kole, powiększając je.

3. „Wiatr czarodziej”.
Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy. Jedno z dzieci otrzymuje pałeczkę i będzie „wiatrem”. Dzieci z pierwszej grupy- „drzewa” dostają liście i naśladują szum wiatru, poruszając „gałązkami”. W czasie, gdy gra muzyka, „wiatr” biega między „drzewami” i dotyka je pałeczką. „Drzewo”, które zostało dotknięte przez „wiatr” upuszcza liście na podłogę. Na przerwę w muzyce dzieci z drugiej grupy zbierają liście i w tym momencie one też stają się drzewami. Zabawa trwa dalej. Co jakiś czas należy też zmienić „wiatr”

4. „Z małej chmurki duży deszcz”.
Dzieci podzielone są na dwie grupy. Jedna grupa tworzy koło na środku sali, trzymając brzeg płachty foliowej- jest to „chmura” (jeśli mamy do dyspozycji, może to być chusta terapeutyczne). Grupa unosi i opuszcza płachtę w trakcie dwumiarowym, „do góry- na dół” Pozostałe dzieci są „deszczem”. Siadają na podłodze, mając płachtę foliową nad głową. Kiedy nauczycielka, która akompaniuje uczestnikom zabawy na bębenku, zmienia rytm z ćwierćnut na ósemki, „zaczyna padać deszcz”- dzieci ukryte pod folią wybiegają i krążą dookoła stojących kolegów. Powrót do rytmu ćwierćnutowego jest sygnałem do schowania się „deszczu” pod „chmurą”. Po powtórzeniu zabawy grypy zamieniają się rolami.

5. Na środku sali leżą w dwóch miejscach jesienne liście i żołędzie. Kiedy nauczycielka gra na instrumencie, dzieci biegają lub spacerują dookoła nich. Na przerwę w akompaniamencie dzieci zatrzymują się i wykonują polecenia nauczycielki, np.:
o weź dwa liście i trzy żołędzie,
o połóż jeden liść i dwa żołędzie,
o dmuchaj na liść trzymany przed sobą,
o rzucamy liście do góry.

6. „Deszcz i kałuże”.
Jesienią często pada deszcz, na ziemi robią się małe i duże kałuże, wtedy dzieci zakładają kalosze, biorą parasole i idą na spacer. Nauczycielka wyjaśnia dzieciom reguły zabawy, trzymając w ręku grzechotkę i tamburyno. Kiedy gra na tamburynie dzieci przeskakują przez kałuże (rozłożone gazety, krążki, szarfy), kiedy nauczyciel gra na grzechotce dzieci dobierają się w pary i wędrują po sali pod wyobrażonym parasolem.

7. Ćwiczenia z liśćmi.
o Naśladowanie opadających liści z drzew.
o Strzepywanie z siebie liści: z ramion, pleców, głowy, brzucha, nóg, stóp, itp. (nazywanie tych części ciała).
o Strzepywanie liści z kolegi - taka sama kolejność jak poprzednio.
o Zabawy w sadzie na opadłych z drzew liściach (n-el rozrzuca na podłogę liście) - toczenie jednej osoby po podłodze.
o Zbieranie liści z zasłoniętymi oczami.
o Naśladowanie wirujących liści. Sprzątanie liści- naśladowanie zmiatania, dmuchanie na liście, zbieranie liści.

8. „W ogrodzie i w sadzie”.
Jesienią w ogródku i w sadzie możemy znaleźć smaczne owoce i warzywa, wiec wybierzemy sie na spacer. Nauczycielka dzieli salę na połowę. Z jednej strony jest ogródek, gdzie z ziemi można wykopać ziemniaki, z drugiej strony sali jest sad, a w nim wysoko na drzewach jabłka, na innych gruszki. Na wysokie dźwięki pianina dzieci wysoko sięgają po owoce wiszące na drzewach w sadzie, na niskie dźwięki idą do ogródka po ziemniaki.

9. „Zabawy z liśćmi”
Dzieci spacerują po sali w rytm muzyki. Na podłodze leżą rozrzucone liście. W przerwie w muzyce nauczyciel wydaje polecenia:
o poruszajcie się lekko wśród liści, starając się nie nadepnąć na nie,
o jesteście liśćmi, które wirują na wietrze,
o jesteście liśćmi, które opadają na ziemię,
o jesteście drzewami, którymi kołysze wiatr,
o podrzućcie liście do góry i obserwujcie jak spadają.

10. Ćwiczenia artykulacyjne.
o szumi wiatr: szszsz,
o pada deszcz: kap kap kap,
o deszcz stuka o parapet: puk puk puk,
o dzieci ida w kaloszach po kałużach: chlap chlap chlap,
o dzieci skaczą przez kałuże: hop hop hop.
Dźwięki mogą być wykonywane „na gamie”.