UMOWY.doc

UMOWY

Konstruując umowę musimy zawrzeć w niej nasze kryteria. Najważniejsze jest to, żeby poruszyć wszystkie nawet najbardziej błahe i oczywiste tematy, żeby później nie było nieporozumień. W momencie jakichkolwiek problemów jest wtedy szansa doszukania się swoich racji w umowie i w momencie drogi sądowej wszystko jest czarno na białym. W Polsce obowiązuje zasada swobody umów, wedle której strony mają pełną swobodę w kształtowaniu treści umowy. Dobrze zatem ją w pełni wykorzystać.
Umowa musi być sporządzona w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach i być podpisana przez osoby zainteresowane. 

Ważny jest także dokładny opis konia, do którego odnosi się umowa (maść, wszystkie odmiany, palenia, znaki szczególne, imię), ponieważ w stajni mogą powiedzieć, że myśleli, że to nie ten koń... a i takie historie się niestety zdarzają.

  umowa kupna - sprzedaży

Umowa kupna-sprzedaży konia podlega przepisom kodeksu cywilnego (Art. 571. § 1 + Dział II Rękojmia za wady) oraz przepisom ROZPORZĄDZENIA MINISTRA ROLNICTWA z dnia 7 października 1966 r.
w  sprawie  odpowiedzialności sprzedawców za wady główne niektórych gatunków zwierząt.

W rozporządzeniu są wyszczególnione wady ukryte tzw. "wady główne" i terminy na ew. ich ujawnienie.

Jak ktoś chce może to wszystko zapisać w umowie, choć i tak wiadomo że nawet bez takiego zapisu umowa taka podlega tymże przepisom.


Kodeks cywilny mówi:

Art. 571. § 1. Sprzedawca zwierzęcia jest odpowiedzialny tylko za wady główne i jedynie wtedy, gdy wyjdą one na jaw przed upływem oznaczonego terminu. Wady główne i terminy ich ujawnienia, jak również terminy do zawiadomienia sprzedawcy o wadzie głównej określa rozporządzenie Ministra Rolnictwa wydane w porozumieniu z właściwymi ministrami.
§ 2. Za wady, które nie zostały uznane za główne, sprzedawca ponosi odpowiedzialność tylko wtedy, gdy to było w umowie zastrzeżone.
§ 3. Jeżeli w ciągu terminu oznaczonego w rozporządzeniu wyjdzie na jaw wada główna, domniemywa się, że istniała ona już w chwili wydania zwierzęcia.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA
z dnia 7 października 1966 r.
w  sprawie  odpowiedzialności sprzedawców za wady główne niektórych gatunków zwierząt
(Dz. U. z dnia 18 października 1966 r.)


§ 1. 1. Przepisy Kodeksu cywilnego o rękojmi za wady fizyczne stosuje się ze zmianami wskazanymi w art. 571 i 572 Kodeksu do sprzedaży koni, owiec i norek.

 

2. Wadami głównymi są:

1) u koni:
a) łykawość,
b) dychawica świszcząca,
c) wartogłowienie (przewlekłe schorzenie mózgowia lub opon mózgowych z obniżeniem świadomości zwierzęcia),
d) przewlekłe schorzenie wewnętrznych części oka powstałe na tle nieurazowym,

 

§ 2. 1. Sprzedawca zwierzęcia odpowiedzialny jest za wady główne, jeżeli wyjdą one na jaw przed upływem:
1) 15 dni od dnia wydania zwierzęcia - przy łykawości, dychawicy świszczącej i wartogłowieniu u koni i przy świerzbie u owiec,
2) 30 dni od dnia wydania zwierzęcia - przy przewlekłym schorzeniu wewnętrznych części oka powstałym na tle nieurazowym u koni oraz przy gruźlicy u norek.
2. Termin do zawiadomienia sprzedawcy o wadzie głównej, warunkujący zachowanie uprawnień z tytułu rękojmi, wynosi 7 dni, licząc od końca terminu rękojmi przewidzianego w ust. 1.

 

§ 3. 1. Przy wszystkich wadach głównych, z wyjątkiem łykawości u koni, uprawnienia z tytułu rękojmi wygasają, jeżeli kupujący w terminie rękojmi nie zgłosił chorego zwierzęcia do zbadania przez państwowy zakład leczniczy dla zwierząt lub klinikę wydziału weterynaryjnego wyższej szkoły rolniczej.

PRZYKŁADOWA UMOWA KUPNA/SPRZEDAŻY

umowa pensjonatowa                                            

w takiej umowie powinny być zawarte:

·          dokładne dane osoby zainteresowanej
- imię, nazwisko, adres zameldowania, nr dowodu, nr telefonu

·          dane instytucji (w tym przypadku stajni)
- imię i nazwisko, adres zameldowania, nr dowodu, nr telefonu
- adres stajni, pieczątka z nazwą i numerem telefonu

·          na jaki okres

·          za jaka kwotę miesięcznie i za co dokładnie płacimy (

·          wymagania osoby zainteresowanej (co wchodzi w obowiązki stajni) np.:

wypuszczanie na padok, czyszczenie, sprzątanie boksu, karmienie (czym - dokładnie), pojenie, rozczyszczanie kopyt, odrobaczenie, szczepienia, wielkość boksu

·          wymagania właściciela stajni, np.:

w jakich godzinach można przebywać w stajni, z jakich terenów można korzystać (padoki, ujeżdżalnia, teren), przechowywanie sprzętu, zagwarantowana obsługa (np. podstawowa opieka weterynaryjna lub kowal w cenie stajni), cena stajni i ewentualne podwyżki (za jaką kwotę miesięcznie i za co dokładnie płacimy)

·          sprzęt – gdzie go trzymamy i kto ponosi za niego odpowiedzialność w wypadku np. kradzieży

UMOWA O PENSJONAT –  PRAWO

   Z reguły umowy o pensjonat dla koni bazują na umowie o tzw. przechowanie. Podaję kilka informacji: 

1. Przez umowę o przechowanie właściciel pensjonatu zobowiązuje się zachować rzecz (tu: konia)oddaną mu na przechowanie w stanie nie pogorszonym. Odpłatność regulują strony. Przechowawca powinien przechowywać rzecz W SPOSÓB DO JAKIEGO SIĘ ZOBOWIĄZAŁ, a jeśli tego w umowie nie określono W SPOSÓB JAKI WYNIKA Z WŁAŚCIWOŚCI RZECZY, a więc w przypadku konia, aby zachować go w stanie nie pogorszonym, powinien być padokowany, karmiony, w nagłym przypadku opatrzony, szczepiony, odrobaczany, dobrze traktowany. Jeśli chodzi o nie uzgodnione z właścicielem używanie do jazdy - mimo, że praca konia pomaga go utrzymać w dobrym stanie, jest to kwestia podrzędna w stosunku do prawa własności. Właściciel pensjonatu nie może więc takich praktyk tłumaczyć tym, że chciał konikowi dobrze zrobić.
Po za tym, art. 839 mówi, że przechowawcy NIE WOLNO UŻYWAĆ RZECZY BEZ ZGODY WŁAŚCICIELA, chyba że jest to konieczne DO JEJ ZACHOWANIA W STANIE NIE POGORSZONYM, a u koni wystarczy padokowanie, lonżowanie... Korzystanie z rzeczy bez wiedzy właściciela to przestępstwo - możecie dochodzić odpowiedzialności cywilnej lub karnej.

2. Przechowawca pracuje osobiście albo zatrudnia pracownika, ale nie może przekazać rzeczy zupełnie innej osobie, chyba że zajdą wyjątkowe okoliczności a i wtedy powinien o tym właścicieli zwierząt uprzedzić.

3.Odpowiedzialność:

- Jeżeli przechowawca bez zgody składającego i bez koniecznej potrzeby, używa rzeczy, zmienia miejsce, sposób przechowywania, oddaje na przechowanie innej osobie, JEST ODPOWIEDZIALNY TAKŻE ZA PRZYPADKOWĄ JEJ UTRATĘ LUB USZKODZENIE, KTÓRE BY W PRZECIWNYM RAZIE NIE NASTĄPIŁO. A wię np. gdy ktoś dał naszego konia do jazdy klientom wskutek czego okulawił się, oczywiście musicie wykazać, że kulawizna jest skutkiem tego właśnie a nie innego działania.
- ponosi odpowiedzialność na zasadach ogólnych, tj. za szkodę wyrządzoną z własnej winy art 415 KC
- często zdarza się, że stajnie zatrudniają wolontariuszy pracujących przy prywatnych koniach, otóż KTO POWIERZA WYKONANIE CZYNNOŚCI DRUGIEMU jest ODPOWIEDZIALNY za SZKODĘ WYRZĄDZONĄ PRZEZ SPRAWCĘ PRZY WYKONYWANIU TEJ CZYNNOŚCI, CHYBA ŻE NIE PONOSI WINY W WYBORZE ALBO POWIERZYŁ TĘ CZYNNOŚC OSOBIE ZAWODOWO TRUDNIĄCEJ SIĘ WYKONYWANIEM TAKICH CZYNNOŚCI ( wtedy odpowiada ta osoba)
- podobnie kształtuje się odpowiedzialność za osobę którą zatrudnił do wykonywania czynności pod jego nadzorem i zgodnie z jego wskazówkami - jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej mu czynności
- zawsze odpowiada za naruszenia pracownika

4. okoliczności wyłączające odpowiedzialność:

- przechowawca nie będzie odpowiadał gdy szkodę wyrządził sam właściciel
- osoba trzecia za którą przechowawca nie ponosi odpowiedzialności
- wskutek siły wyższej, np. zaraza, wojna, susza...

5. Roszczenia z tytułu szkody przedawniają się z upływem 3 lat od dnia dowiedzenia się o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia, a najpóźniej 10 lat od dnia szkody.

Umowa o pensjonat jest oparta na umowie o przechowanie,  kilka niezbędnych wiadomości:

1. Przechowawca, tj. właściciel pensjonatu zobowiązuje się zachować w stanie nie pogorszonym rzecz ruchomą, w naszym przypadku konia, oddaną mu na przechowanie.

2. Powinien więc przechować konia w taki sposób do jakiego się zobowiązał, a w braku umowy w sposób jaki wynika z właściwości rzeczy, tu: konia.

3. Właściciel pensjonatu nie może bez naszej wiedzy i zgody użytkować konia. W razie stwierdzenia takiego przypadku możemy domagać się odszkodowania z tytułu niewłaściwego wykonania zobowiązania.

4. Nie może też bez zgody i wiedzy właściciela zmienić miejsca pobytu konia i sposobu jego przechowywania, ani oddać go innej osobie na przechowanie, chyba że jest to konieczne dla ochrony przed utratą lub uszkodzeniem, np. stajnia spłonęła i trzeba konie przenieść gdzie indziej.

5. UWAGA! Jeżeli właściciel pensjonatu bez zgody składającego i bez koniecznej potrzeby: używa konia np. w rekreacji, zmienia miejsce przechowania, sposób przechowania np. zmienione zostają istotnie zasady żywienia, albo konie nie są padokowane wbrew zwyczajom, albo oddaje konia na przechowanie innej osobie jest odpowiedzialny za przypadkową i nieprzypadkową utratę lub uszkodzenie konia, które by inaczej nie nastąpiło.

6. Właściciel pensjonatu może żądać abyśmy zabrali konia przed upływem oznaczonego terminu, jeżeli wskutek okoliczności których nie mógł przewidzieć, nie może zająć się naszym koniem bez własnego uszczerbku lub zagrożenia dla konia. Jeżeli więc ktoś świadomie przyjmuje ogiera to nie może później narzekać i żądać jakiegoś zadośćuczynienia dlatego, że ma z nim kłopoty. Co innego, gdy okaże się że w pensjonat podłożono mu złośliwą bestię zagrażającą klientom i innym pensjonariuszom.

7. Naszym obowiązkiem jest płacenie za pensjonat + zwrot kosztów jakie poniósł właściciel pensjonatu (np. kowala) + zwolnienie go z zobowiązań jakie zaciągnął w interesie naszym i naszego konia.

8. Zobowiązanie też jesteśmy do spłaty odsetek za nieterminowe wykonywanie naszych zobowiązań , ale z tym z reguły nie ma problemów.

                                                                                                                                                  ...