PSYCHOPATOLOGIA.doc

(366 KB) Pobierz
PSYCHOPATOLOGIA

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PSYCHOPATOLOGIA

 

 

 

 

 

Prof.dr hab. Andrzej Jakubik

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

WYKŁAD I (3.09.2007)

 

Egzamin: test 1-krotnego wyboru, 30pytań, brak zerówki

 

Literatura ob.: „Psychiatria” – podr. dla studentów medycyny, Adam Wilkiewicz, PZWL

 

PSYCHOPATOLOGIA – nauka o cierpieniu psychiki ( psyche – umysł, patos – cierpienie, logos – nauka), zajmuje się objawami zaburzeń psychicznych; takimi, które można opisać. Kilka objawów, to zespół psychicznych zaburzeń.

 

                                          OBJAW = SYMPTOM

                                  SYNDROM = ZESPÓŁ OBJAWÓW

 

Karl Jaspers – ojciec psychopatologii; w 1911 wydał podręcznik „Psychopatologia ogólna”.

 

I ZABURZENIA MYŚLENIA (UWAGA!! Dużo pytań na teście z tego tematu)

 

 

1.ZABURZENIA TREŚCI MYŚLENIA

 

·         MYŚLI NADWARTOŚCIOWE

 

Inaczej: idee nadwartościowe – przekonania na ogół prawdziwe, które mają nadmierny wpływ na ludzkie wybory, zachowania, które z czasem zmieniają się w urojenia. Wywołują silne reakcje emocjonalne. Myślenie sztywne, bardzo trudno je zmienić, nieraz fanatyczne. Np. wegetarianizm, idee nadwartościowe polityków.

 

·         UROJENIA

 

Fałszywe przekonania pochodzenia chorobowego, gdzie ważne jest 5 cech:

- FAŁSZYWOŚĆ – rozmijanie się przekonań wyrażanych przez chorego, z przekonaniami otoczenia;

- KONTEKST CHOROBOWY– współwystępowanie innych objawów psychopatologicznych

- SILNE POCZUCIE RZECZYWISTOŚCI

- NIEKORYGOWALNOŚĆ – niepodatność na rzeczowe kontrargumenty (wywołuje to silną reakcję emocjonalną)

- INDYWIDUALISTYCZNY, wyobcowujący społecznie charakter treści urojeniowej

 

Jak powstają, jak się rodzą urojenia?

Najpierw zaburzenia przetwarzani informacji, przede wszystkim selekcji, ale i uwagi. Powoduje to chaos informacyjny; prowadzi do poczucia zagrożenia i lęku. Mechanizmy obronne starają się to zmienić, tzn. wyzwolić z lęku. Następuje FAZA OLŚNIENIA.

FAZA OLŚNIENIA – próba uporządkowania, zrozumienia informacji, ale struktury poznawcze są już inne. Innymi słowy - różnorodne informacje (np. obraz własny, społeczeństwa itd.) zaczynają się porządkować, ale nie tak jak wcześniej tylko patologicznie (myślenie urojeniowe). Następuje myślenie urojeniowe. Np. prześladowanie; jest prześladowany, ale racjonalnie nie potrafi tego wytłumaczyć.

 

Urojenia to choroba, ale w ten sposób chory broni się przed rozszczepieniem osobowości (schizis).

 

Rodzaje urojeń:

- UROJENIA PROSTEbez skomplikowanej treści, nie mają tendencji systematyzacji

- UROJENIA PARANOICZNE – wyraźna tendencja do systematyzacji; proste urojenia tworzą poznawczą strukturę urojeniową. Chorzy mają tendencję do wzbogacania treści urojeń o wydarzenia z przeszłości. Rozbudowa urojeń.

- UROJENIA PARANOIDALNE – występują w schizofrenii paranoidalnej

- UROJENIA ONIRYCZNE (tzw. dziania się) – chory bierze udział w spektaklu chorobowym, jest aktorem;  towarzyszą temu omamy.

 

 

 

 

 

Jeżeli chodzi o trzecią pozycję, czyli urojenia dotyczące relacji JA-INNI, wyróżniamy:

 

- UROJENIA PRZEŚLADOWCZE – najczęściej występujące.

1 faza (może się na tym zakończyć) to często urojenia odnoszące (ksobne) – chory odnosi do siebie wszystko, co w istocie wcale się do niego nie odnosi=/ przeinacza świat, zaprzecza oczywistościom.

- UROJENIA ODDZIAŁYWANIA (wpływu/owładnięcia) – często na odległość, np. fale elektromagnetyczne, radiowe, parapsychologiczne. Chory ma odczucie , że ktoś nim owładnął i ktoś nim kieruje, albo że to on wpływa na losy świata =P.

- UROJENIA ODSŁONIĘCIA/ODKRYWANIA MYŚLI – chory myśli, że inni go przejrzeli, on się przed nimi odsłania i wszystko o nim wiadomo.

- UROJENIA NIEWIERNOŚCI – bardzo groźne, często kończą się zabójstwem partnera; często się systematyzują. Aktywność urojeniowa – postępowanie zgodnie z urojeniami; podobna tu – „choroba Otella”, czyli paranoja niewierności.

- UROJENIA DEPRESYJNE – przeżywanie poczucia winy (urojenia winy) za drobiazgi/„głupoty”, lub czyny niepopełnione; deprecjacja własnej osoby (poczucie niskiej wartości); Tu też:

àurojenia zubożenia/majątku – chory ma poczucie że ktoś go okrada;

àurojenia hipochondryczne – chory ma przeczucie, że jest nieuleczalnie chory, poczucie utraty zdrowia;

àurojenia nihilistyczne – poczucie że nie ma się jakichś narządów (np. trzustki, wątroby).

- UROJENIA WINY - mogą przypominać urojenia prześladowcze ; bardzo groźne; mogą prowadzić do urojeń oczekiwania na karę, a w efekcie tego do samobójstwa (jeżeli jest wina, musi być i kara). Np. Samobójstwo rozszerzone – chory jest przekonany, że przez niego grozi coś jego rodzinie, bliskim więc zabija jej członków (żonę, dzieci), a potem siebie.

 

 

WYKŁAD II (10.10.2007)

 

Czytać bez rozdziałów: 1,2,3,22,24,25,28,30,32

 

·         MYŚLI NATRĘTNE (OBSESJE)

 

Myśli uporczywie powracające, narzucające się choremu, który ma poczucie ich absurdalności i wie, że trzeba poszukać porady.

Mogą być to treści neutralne (np. słowa piosenki), często też treści o charakterze bluźnierczym, seksualnym, myśli prześmiewcze, przeklinające.

àRUMINACJE NATRĘTNE – stałe rozważania na temat wątpliwości

Często towarzyszą temu czynności przymusowe – nerwica natręctw, obsesyjno – kompulsywna.

 

·         AUTOMATYZMY PSYCHICZNE

 

Poczucie zatracenia, braku wpływu na własne działania, przeżycia; poczucie, że robi wszystko w sposób automatyczny; poczucie obcości swoich przeżyć. Derealizacjapoczucie, że świat dookoła jest troszeczkę zmieniony.

àAUTOMATYZM IDEACYJNO - SŁOWNY – chory słyszy głosy wewnątrz własnego ciała; komentarze, słowa występują w psychozach i schizofrenii.

 

2. FORMALNE ZABURZENIA MYŚLENIA

 

2.1 W ZAKRESIE TOKU MYŚLENIA

 

·         SPOWOLNIENIE (np. w depresji) wolno, trudno myśli; po narkotykach, alkoholu ßà PRZYSPIESZENIE MYŚLENIA (np. w manii) szybkie rozwijanie wątków myśli;  gonitwa myśli, aż do słowotoku.

 

·         OTAMOWANIE (charakterystyczne dla schizofrenii) chwilowa, nagła, nieoczekiwana pauza w myślach;  pustka w głowie) ßà NATŁOK MYŚLI (MANTYZM) uciążliwe, nadmierne myślenie, różne wątki na raz, niemożność dokończenia wątku, bo już następne.

 

·         ROZWLEKŁOŚĆ MYŚLENIA – chory zaczyna wiele wątków i nie kończy żadnego. Wynika z organicznego uszkodzenia mózgu. U chorych na padaczkę nazywamy to zespołem otępiennym (lepkość myślenia).

 

·         PERSEWERACJE, STEREOTYPIE – powtarzanie tego samego słowa, wątku; występuje w schizofrenii.

 

·         MUTYZM (niemota) – przy nerwicy histerycznej – nagła utrata mowy. Występuje często przy dużym stresie ( odpowiedź ucznia przy tablicy).

Mutyzm wybiórczy – nie odzywanie się w odniesieniu tylko do niektórych osób, lub tylko w określonych sytuacjach (mutyzm sytuacyjny), np. z nieśmiałości.

Mutyzm występuje jako objaw nerwicowy trwający latami, a także w schizofrenii katatonicznej.

 

2.2 W ZAKRESIE STRUKTURY I FUNKCJI

 

·         ZUBOŻENIE MYŚLENIA (ALOGIA)

- wypowiedź ograniczona treściowo  myślowo, krótka, ograniczona, niepłynna

- ubogie słownictwo

- uboga zawartość informacyjna

- REZONERSTWO – gadanie cały czas na ten sam temat, z którego nic nie wynika, pseudofilozofowanie (np.sekty)

- często w schizofrenii

 

·         MYŚLENIE PARALOGICZNE (PARALOGIA)

Para”- coś co towarzyszy równolegle. Zmiany w logiczności myślenia, dezorganizacja w semantyce i syntaktyce wypowiedzi. Chorzy posługują się pojęciami zrozumiałymi dla nich, ale nielogicznymi dla otoczenia; operują pojęciami znaczącymi tylko dla nich samych, prywatnymi, bogatymi w neologizmy.

NEOLOGIZMY – nowe pojęcia, które nie mają określonych zasad opisu, coś czego nie ma w języku polskim.



·         MYŚLENIE SYMBOLICZNE (MAGICZNE)

 

·         ZABURZENIA W FORMIE NIESKŁADNOŚCI

- nieskładność gramatyczna (paragramatyzmy)

- mówienie obok – coś chcemy opowiedzieć, brakuje nam słowa i mówimy obok

 

·         MYŚLENIE NIEKOMUNIKATYWNE

Nie rozumiemy wypowiedzi drugiej osoby, wypowiedzi swoiste;  myślenie autystyczne (autyzm) – zamknięcie siew sobie i interesowanie się swoim wewnętrznym światem.

 

·         MYŚLENIE EGOCENTRYCZNE

- jednostronność spojrzenia,

- niezainteresowanie rzeczywiste odbiorcą

- odnoszenie do siebie (ego)

- kontakt jednostronny wyrażany w języku, mówi tylko o sobie

- charakteryzuje osoby histeryczne

 

·         ROZKOJARZENIE (NIEDOKOJARZENIE – to samo, ale mniej nasilone objawy)

- dezorganizacja wypowiedzi, chartyzm, stereotyp powracania do tego samego wątku, nieskładność

- skojarzenia chorego są zaburzone

- sałata słowna (schizofazja) – wypowiedzi bez podmiotu, orzeczenia, niezrozumiałe, bez składni, chory wyrzuca z siebie niezrozumiałe słowa.

 

·         INKOHERENCJA (rozerwanie związków myślowych)

- zaburzenia składni gramatycznej, wypowiedź porozrywana

- niespójna składnia

- wątek myślowy podąża za przypadkowym skojarzeniem

- chory zmienia wątek na podstawie zjawiska fonetycznego np. do rymu.

- w bardzo nasilonej postaci – SPLĄTANIE - majaczenie, poplątane wątki, gramatyzmy, zmieniona świadomość prowadzi do takich zmian

 

II ZABURZENIA PROCESÓW I CZYNNOŚCI EMOCJONALNO - MOTYWACYJNYCH

 

Emocje ≠ uczucia

 

EMOCJE – reakcja na kogoś, coś, na sytuację

UCZUCIA – postawy wobec kogoś, czegoś, stosunek do..., związek z ...obiektem; mogą występować jednocześnie...

 

                            czyli                 postawa        stosunek      związek

                    Elementy           poznawczy  emocjonalny  behawioralny

 

ZABURZENIA AFEKTYWNE – AFEKT – jest to bardzo silne, krótkotrwałe przeżycie emocjonalne związane z zawężeniem świadomości. Za zabójstwo w afekcie kara do 5lat więzienia.

 

NASTRÓJ – stany emocjonalne (!!NIE uczucia!!), długotrwałe, o dużym nasileniu, odbija się na naszym zachowaniu, przeżywaniu, zmienność nastrojów – chandra

 

1.ZABURZENIA NASTROJÓW

 

·         OBNIŻENIE NASTROJU – utrzymywanie się ujemnego tonu emocjonalnego, negatywne zabarwienie przeżyć, negatywna ocena swojego zachowania

 

- NASTRÓJ DEPRESYJNY (depresja, dawniej melancholia)

- symptom psychopatologiczny

- smutek, przygnębienie, poczucie bezsilności, poczucie niemożności przeżywania radości

- niska samoocena

-deprecjonowanie siebie i poczucia własnej wartości

- pesymistyczne spojrzenie na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość (poczucie, że nic nie osiągnął),

- poczucie winy (nie jest równomierny z urojeniami winy)

 

- NASTRÓJ DYSFORYCZNY

Też ujemna ocena swojego życia, ale charakteryzuje się gwałtowną zmiennością, z tonem rozdrażnienia, złości, rozżalenia np. u osób starszych z organicznym uszkodzeniem mózgu. Łatwo kogoś rozdrażnić nawet słabym bodźcem.

 

- NASTRÓJ DYSTYMICZNY (DYSTYMIA)

Nastrój zmienny, z podbarwieniem lękowym często występujący w nerwicach. Dolegliwości somatyczne, cielesne – nastawienie hipochondryczne. Nie ma tu mowy o poczuciu winy, brak deprecjonowania siebie – tylko lęk o zdrowie.

 

 

 

WYKŁAD III (17.10.2007)

 

·         PODWYŻSZENIE NASTROJU – emocje wyraźnie dodatnie

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin