Poznawanie Pana Boga stałym obowiązkiem chrześcijanina
Każdy człowiek ma obowiązek do końca swojego życia poznawać kim jest Bóg. Ma obowiązek szukać, odnajdywać Jego ślady i zgłębiać Jego słowo. Ma obowiązek odkrywać Jego wolę i życzenia. To jest zadanie człowieka. To jest talent, dar, jaki każdy z nas otrzymał, aby go rozwijać. Wszystko, co istnieje jest darem Boga. Jego łaską jest nie tylko świat widzialny, ale i świat ducha. Nasze władze poznawcze także są darem: władze poznawcze ciała i władze poznawcze ducha. Rozum i wolna wola człowieka to talenty, które zostały nam dane po to, byśmy się posługiwali nimi i przez nie wyrażali swoje człowieczeństwo. Kościół święty zawsze bronił się przed krańcowościami i wypaczeniami władz poznawczych człowieka. Bronił wartości poznawczych rozumu ludzkiego, ale też z drugiej strony nie pozwalał, aby człowiek stawiał rozum na miejscu Pana Boga. Z jednej strony doceniał wielkie znaczenie rozumu ludzkiego, jego ogromną rangę w poznawaniu Boga i świata stworzonego, z drugiej ostrzegał, że rozum to nie jest bożek. Kościół katolicki utrzymywał i utrzymuje, że istnieje podwójny porządek poznania, różniący się nie tylko źródłem, ale i przedmiotem. Różni się źródłem, bo w pierwszym wypadku poznajemy przy pomocy rozumu, a w drugim przy pomocy wiary w Boga. Prócz prawdy, do której może dojść rozum, przedłożone zostają człowiekowi do wierzenia tajemnice Boskie, których nie można poznać bez Bożego objawienia.
Sobór Watykański I w 1870 r ogłosił jako prawdę nieomylną, uroczyście podaną do wierzenia, że rozum ludzki ze swojej natury jest zdolny do poznania Boga osobowego, Boga Stwórcy. Samo sformułowanie dogmatu wiary wyraził Kościół w ten sposób: „Jeśli ktoś twierdzi, że jedyny i prawdziwy Bóg, Stwórca i Pan nasz nie może być poznany w sposób pewny przy pomocy naturalnego światła umysłu z rzeczy, które zostały stworzone, niech będzie wyłączony ze społeczności wiernych". To jest uroczyste brzmienie definicji Soboru Watykańskiego I na temat wartości i znaczenia ludzkiego rozumu w dziedzinie poznawania. Po to jednak aby to, co w rzeczach Boskich jest zasadniczo dostępne rozumowi ludzkiemu, mogło być, w obecnym stanie wiedzy przez wszystkich szybko, z całą pewnością i bez domieszki błędu poznane potrzebne jest Boże objawienie. „Kiedy rozum ludzki oświecony wiarą szuka starannie, z pobożnością i trzeźwo (wówczas) otrzymuje z daru Bożego jakieś zrozumienie - i to bardzo owocne -tajemnic, bądź dzięki analogii z rzeczami, które poznaje w sposób naturalny, bądź dzięki powiązaniom tajemnic między sobą i z celem ostatecznym człowieka. Nigdy jednak rozum nie jest zdolny do ich przeniknięcia, tak jak (przenika) prawdy, które stanowią jego właściwy przedmiot. Bowiem Boże tajemnice ze swej natury tak przerastają umysł stworzony, że nawet ...
maria_