Moduł 2.pdf

Źródła finansowania opieki zdrowotnej

Wstęp

1. Narodowy Fundusz Ochrony Zdrowia, jego rola i zadania w systemie

1.1. Świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego

2. Świadczenia zdrowotne finansowane ze środków innych niż Narodowy Fundusz Ochrony Zdrowia

3. Zakłady opieki zdrowotnej — podstawowe cechy i formy

4. Rynekusług medycznych

5. Kontraktowanie świadczeń zdrowotnych — pielęgniarka w roli świadczeniodawcy

Wstęp

W module tym omówiona zostanie problematyka związana z organizacją i systemem

finansowania ochrony zdrowia w Polsce. Studenci zapoznają się ze strukturą

organizacyjną Narodowego Funduszu Zdrowia, jego rolą i zadaniami, jakie pełni

w systemie ubezpieczeń zdrowotnych. Wyjaśnimy pojęcie i znaczenie zakładu opieki

zdrowotnej oraz formy organizacyjne jego funkcjonowania. Poza tym omówiona

zostanie problematyka funkcjonowania rynku usług zdrowotnych oraz miejsce i rola

pielęgniarki i położnej jako świadczeniodawcy w systemie regulacji rynkowych.

Źródła finansowania opieki zdrowotnej

1. Narodowy Fundusz Ochrony Zdrowia,

jego rola i zadania w systemie

Na przestrzeni ostatnich 25 lat powstawało wiele koncepcji reformatorskich,

mających na celu stworzenie realistycznego i efektywnego systemu opieki

zdrowotnej w Polsce. Załamanie się koncepcji „zozowskiej” z wczesnych lat

siedemdziesiątych, spowodowało dalszy etap poszukiwań, jednak mimo

powszechnej woli reform trudno było osiągnąć kompromis co do ich przyszłego

kształtu. Kluczem do rozwiązania problemów związanym z funkcjonowaniem

systemu ochrony zdrowia miała stać się wprowadzona 1 stycznia 1999 roku reforma,

polegająca na zmianie systemu finansowania ochrony zdrowia z budżetowego na

składkę ubezpieczeniową.

Już z chwilą wejścia w życie została ona skazana na niepowodzenie w skutek

nowelizacji ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym z 6 lutego 1997 r.,

z późniejszymi zmianami, polegającej na obniżeniu składki na ubezpieczenie

zdrowotne z 10% na 7,5% podstawy opodatkowania. Nie mniej istotnymi czynnikami,

skazującymi reformę na niepowodzenie, były decyzje o rezygnacji państwa

z odpowiedzialności za funkcjonowanie zakładów opieki zdrowotnej, o rezygnacji

z gwarancji państwa dla ubezpieczeń zdrowotnych oraz o wyposażeniu kas chorych

w uprawnienia, pozwalające na prowadzenie przez każdą z nich własnej polityki

zdrowotnej. Minister Zdrowia został przesunięty do roli drugoplanowej, gdyż nie

istniała żadna efektywna forma jego nadzoru nad działalnością kasy. Niejednolite

polityki kas spowodowały zróżnicowanie w dostępie do świadczeń medycznych,

narastające koszty, malejące efekty zdrowotne. Zreformowanie reformy w Polsce

stało się koniecznością.

Podstawowym celem reformy stało się przywrócenie poczucia bezpieczeństwa

zdrowotnego obywateli przez realizację programu Narodowej Ochrony Zdrowia. Aby

osiągnąć założony cel przyjęto następujące kierunki działań:

Źródła finansowania opieki zdrowotnej

1) przywrócono konstytucyjną odpowiedzialność rządu za prowadzenie polityki

zdrowotnej państwa,

2) zlikwidowano kasy chorych, a na ich miejsce utworzono jeden Narodowy Fundusz

Ochrony Zdrowia z szesnastoma oddziałami wojewódzkimi, który stanowi

podstawowe źródło finansowania opieki zdrowotnej w Polsce,

3) kontraktowanie świadczeń przez fundusz odbywać się będzie po przedstawieniu

wojewódzkich planów zabezpieczenia świadczeń zdrowotnych,

4) zapewnienie każdemu obywatelowi dostępu do pomocy medycznej o każdej

porze dnia i nocy, zwłaszcza dzięki ratownictwu medycznemu i nocnej

wyjazdowej pomocy lekarskiej,

5) zlikwidowanie kolejek w dostępie do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej

i lekarzy specjalistów, dzięki zwiększeniu liczby lekarzy rodzinnych i zmianie

zasad kontraktowania porad specjalistycznych,

6) stworzenie sieci szpitali publicznych, które będą wyłączone z prywatyzacji tak,

aby zapewnić każdemu choremu dostęp do bezpłatnego leczenia szpitalnego,

7) oszczędne gospodarowanie środkami przeznaczonymi na ochronę zdrowia,

dzięki wprowadzeniu Rejestru Usług Medycznych i prowadzeniu racjonalnej

polityki lekowej państwa,

8) zapewnienie każdemu choremu dostępu do potrzebnych mu leków w trakcie

leczenia, niezależnie od jego sytuacji finansowej,

9) wprowadzenie jednakowych programów zdrowotnych we wszystkich

województwach,

10)negocjowanie warunków pracy i płacy przez pracowników samodzielnych

publicznych zakładów opieki zdrowotnej,

11) wspieranie i wyróżnianie etycznych zachowań pracowników ochrony zdrowia tak,

aby przywrócić w społeczeństwie należną rangę zawodów medycznych.

Konstytucja RP, w art. 68, ust 1, nakłada na władze publiczne obowiązek

zapewnienia obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, równego dostępu

do świadczeń opieki zdrowotnej, finansowanej ze środków publicznych — odsyłając

w odniesieniu do warunków i zakresu udzielanych świadczeń do odpowiedniej

ustawy. W chwili obecnej jest to ustawa z 23 stycznia 2003 r. o powszechnym

ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. nr 45, poz. 391 z późn. zm.).

Źródła finansowania opieki zdrowotnej

Ustawa w art. 1 określa:

1) zasady powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego,

2) prawa i obowiązki ubezpieczonego,

3) zasady, tryb, i terminy:

a) zgłoszeń do ubezpieczenia zdrowotnego,

b) ustalania składek na ubezpieczenie zdrowotne,

c) opłacania i rozliczania składek na ubezpieczenie zdrowotne,

d) prowadzenia ewidencji ubezpieczonych i płatników składek,

4) organizację i zasady działania Narodowego Funduszu Zdrowia,

5) zasady zabezpieczenia potrzeb zdrowotnych i organizację udzielania świadczeń

zdrowotnych,

6) zasady nadzoru i kontroli wykonywania zadań z zakresu ubezpieczenia

zdrowotnego.

Obowiązki w zakresie ochrony zdrowia ubezpieczonych, w myśl art. 3 ustawy,

wykonują w szczególności: organy administracji rządowej, jednostki samorządu

terytorialnego, NFZ.

Ubezpieczenie zdrowotne, w myśl art. 4 ustawy, oparte jest w szczególności na

zasadach:

1) równego traktowania obywateli oraz solidarności społecznej,

2) zapewnienia ubezpieczonemu swobodnego dostępu do świadczeń zdrowotnych

i wolnego wyboru świadczeniodawcy, na warunkach określonych w ustawie.

Powszechnemu obowiązkowemu ubezpieczeniu w NFZ podlegają osoby

posiadające obywatelstwo polskie i zamieszkujące na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej oraz cudzoziemcy przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na

podstawie wizy uprawniającej do podjęcia pracy, zezwolenia na osiedlenie się lub

zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli podlegają obowiązkowi

ubezpieczenia zdrowotnego, ubezpieczają się dobrowolnie lub też są członkami

rodzin osób podlegających ubezpieczeniu bądź ubezpieczających się dobrowolnie.

Źródła finansowania opieki zdrowotnej

Obowiązek ubezpieczenia dotyczy 31 kategorii osób wymienionych w art. 9 ustawy,

w tym:

1) osób spełniających warunki do objęcia ubezpieczeniem społecznym lub

ubezpieczeniem społecznym rolników, które są:

a) pracownikami, w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych,

b) rolnikami lub ich domownikami, w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu

społecznym rolników,

c) osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą lub osobami z nimi

współpracującymi,

d) osobami wykonującymi pracę nakładczą,

e) osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy

zlecenia, albo innej umowy o świadczenie usług, do której — zgodnie

z przepisami kodeksu cywilnego — stosuje się przepisy dotyczące zlecenia,

lub z osobami z nimi współpracującymi,

f) osobamiduchownymi,

g) członkami rolniczych spółdzielni produkcyjnych, spółdzielni kółek rolniczych

lub członkami ich rodzin,

h) osobami pobierającymi świadczenia socjalne, wypłacane w okresie urlopu lub

zasiłek socjalny, wypłacany na czas przekwalifikowania zawodowego

i poszukiwania nowego zatrudnienia, wynikające z odrębnych przepisów lub

układów zbiorowych pracy,

2) żołnierzy zawodowych oraz żołnierzy odbywających służbę okresową lub

nadterminową służbę zasadniczą,

3) funkcjonariuszy: policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji

Wywiadu, Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Służby Celnej, Służby

Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej,

4) posłów i senatorów,

5) sędziów i prokuratorów,

6) osób pobierających emeryturę lub rentę (z wyjątkiem dzieci uprawnionych do

renty rodzinnej),

7) dzieci, uczniów oraz słuchaczy zakładów kształcenia nauczycieli, nie

pozostających na wyłącznym utrzymaniu osób podlegających ubezpieczeniu,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: