Wiedza z Hawajów -Serge Kahili King.pdf

Serge Kahili King

Wiedza z Hawajów

Spis treści

Przedmowa niemieckiego wydawcy.............................................................5

Droga szamana-poszukiwacza przygód.......................................................7

Dwie drogi szamanizmu..................................................................................7

Hawajski szamanizm.......................................................................................9

Boska moc.....................................................................................................11

Sieć życia.......................................................................................................13

Kulturowy wzór.............................................................................................13

Jak stać się szamanem...................................................................................14

Szamański światopogląd................................................................................16

Szaman jako uzdrawiacz................................................................................18

Szaman jako prorok.......................................................................................21

Szaman jako człowiek pracujący ze snami....................................................23

Współczesny szaman.....................................................................................27

Widzieć to wierzyć.......................................................................................29

Szamańskie doświadczanie............................................................................31

Poruszanie się między światami....................................................................43

Wygrywać z miłością...................................................................................45

Praktyczne zastosowanie siedmiu zasad........................................................58

Komunikacja z przyrodą............................................................................62

Żywotność natury...........................................................................................63

Szamańskie umiejętności...............................................................................64

Jak komunikujemy się z naturą......................................................................66

Zmienianie formy za pomocą duchowego stapiania się................................68

Zmienianie formy za pomocą projekcji astralnej ..........................................71

Potrzeba tylko trochę wysiłku........................................................................72

Na zakończenie coś szczególnego: technika AKUAKOKUA.......................73

Mistrzowska formuła sukcesu....................................................................74

Skuteczność...................................................................................................76

Motywacja.....................................................................................................78

Świadomość...................................................................................................84

Wolność.........................................................................................................85

Sens................................................................................................................86

Odczucia........................................................................................................87

Stosunki.........................................................................................................88

Władza............................................................................................................90

Wydajność.....................................................................................................92

Zaufanie.........................................................................................................93

Koncentracja..................................................................................................94

Opór...............................................................................................................96

Niezadowolenie.............................................................................................97

Zwątpienie.....................................................................................................98

Obawy..........................................................................................................101

Stres.............................................................................................................102

Czynnik sprzężenia zwrotnego (feedbacku)................................................102

Huna i religia..............................................................................................103

Wprowadzenie.............................................................................................103

Co to jest religia?.........................................................................................105

Huna i inne religie.......................................................................................110

Czy istnieje najlepsza religia?.....................................................................112

Reinkarnacja..............................................................................................114

Wprowadzenie.............................................................................................114

Rozsądne założenia.....................................................................................115

Reinkarnacja w Biblii..................................................................................118

Karma..........................................................................................................119

Reinkarnacja w hunie...................................................................................121

Dostrojenie do innych istnień......................................................................123

Duchy i opętanie........................................................................................125

Wprowadzenie.............................................................................................125

Duchy w naszej kulturze..............................................................................126

Duchy i kod huny.........................................................................................128

Czy naprawdę nie istnieją „prawdziwe duchy”?..........................................134

Wykaz słów kodu.........................................................................................136

Tajemna wiedza o seksie............................................................................138

Wprowadzenie.............................................................................................138

Energia seksualna........................................................................................139

Poglądy huny...............................................................................................142

Seksualna sublimacja...................................................................................145

Z drugiej jednak strony................................................................................147

Seks jest miłością.........................................................................................149

O autorze....................................................................................................151

Literatura...................................................................................................153

Przedmowa niemieckiego wydawcy

Wielkim zaszczytem jest dla mnie pisanie przedmowy do książki mojego autora i przyjaciela Serge'a

Kahili Kinga.

Pierwszych pięć rozdziałów niniejszej książki ukazało się w postaci małych zeszytów. Jednakże teksty

te wydają mi się tak wartościowe, iż postanowiłem przedstawić je w wersji książkowej. Do

opublikowanych już tekstów dołączone zostały cztery kolejne, w rezultacie czego powstała ta piękna

książka, której każdy rozdział tworzy zamkniętą całość.

Serge Kahili King jest najbardziej poczytnym autorem na świecie, jeśli chodzi o literaturę huny. Jest

wykształcony zarówno w dziedzinie zachodniej nauki (doktor psychologii), jak i w hawajskim

szamanizmie. Serge „jest” kahuną, mistrzem w swoim fachu w praktyczno-duchowej dziedzinie.

Dawno temu istnieli kahuni wyspecjalizowani w budowie łodzi, łowieniu ryb, medycynie lub hula.

Byłem nadzwyczaj szczęśliwy, gdy po długich poszukiwaniach, zarówno na polu systemów

uzdrawiania, jak i tradycyjnej medycyny, znalazłem w hunie system wiedzy służący zrozumieniu

ciała, duszy i ducha, który odpowiadał mojemu pragnieniu zjednoczenia elementów ludzkiej istoty.

Serge przekazał mi lekkość hawajskiego stylu życia, który odbija się w duchu aloha, czyli

praktykowaniu miłości. Dzięki niemu zakochałem się w Wyspach Hawajskich, stylu życia

Hawajczyków, hula i kolebce kultur. Zawsze wszystko to łagodnie wiodło mnie ku radości życia.

Szukałem uzdrowienia i wziąłem udział w jego seminariach, po czym zaprosiłem go do Niemiec. Jako

wydawca poprosiłem Serge'a o pozwolenie na wydanie jego książki Szaman miejski. Byliśmy

przyjaciółmi, mieszkaliśmy pod jednym dachem - nauczyciel i uczeń, autor i wydawca. To było jak

dorastanie w rodzinie. Rodzina była dla Hawajczyków zawsze najważniejsza. Jeżeli struktura ta staje

się chwiejna, wtedy ludzie wzajemnie sobie pomagają. Radość życia i łączność z przyrodą to dla

Hawajczyków świętość. Nigdzie na świecie nie doświadczyłem tego tak bardzo jak na Hawajach:

ruszająca się ziemia aktywnego wulkanu na Big Island; ocean, który czasami wznosi się w wysokich

na dwadzieścia metrów falach i staje się miejscem medytacji znanych surferów; łagodny wiatr o

temperaturze od 25 do 28 stopni; soczysta zieleń tropikalnej roślinności. Wszystko to bezpośrednio

pozwala mi doświadczać faktu, iż zawsze jestem częścią natury.

Wiedza huny może ponownie przywrócić nam kontakt z nami samymi i pozostałymi stworzeniami na

Ziemi. Coraz bardziej pozbywamy się uczucia izolacji, z powodu którego cierpi tak wielu ludzi. Drogi

Czytelniku, życzę Ci, aby koncepcje przedstawione w tej książce zapoczątkowały u Ciebie „przełom

na drodze do uzdrowienia”.

AlfLiichow

Droga szamana-poszukiwacza przygód

Dwie drogi szamanizmu

Kiedy mówi się o szamanizmie, dobrze jest pamiętać, iż termin ten wywodzi się z tunguskiego słowa

„szaman”. Ogólnie określa ono ludzi ze szczególnym nastawieniem do życia. Ludzie ci odgrywali i

odgrywają w prawie wszystkich kulturach jedyną w swoim rodzaju rolę. W większości języków

znajdują się określenia dla tego rodzaju ludzi, aby wyraźnie odróżnić ich od innych. Inni ludzie w

obrębie tej samej społeczności mogliby pełnić tę samą funkcję lub wykonywać te same czynności, lecz

nie posiadają tego samego punktu widzenia, ani też tych samych umiejętności. Ponieważ ani w języku

angielskim, ani też w polskim nie ma określenia dla tego typu ludzi, używamy słowa „szaman”.

Trzeba pamiętać, że to nie to samo co mag, czarnoksiężnik, wróżbita, kapłan, uzdrawiacz lub

jasnowidz.

Mówiąc w dużym uproszczeniu: szaman używa odmiennych stanów świadomości w celu

komunikowania się z siłami przyrody i kosmosu oraz w celu wpływania na nie dla dobra

społeczeństwa. Aby móc wykonywać powyższe czynności zawsze i wszędzie pracuje nad

wzmocnieniem swojej wewnętrznej mocy. Trzy główne cechy, które odróżniają szamana od reszty

społeczeństwa to: używanie odmiennych stanów świadomości, wpływanie na zdarzenia dla dobra

ogółu oraz wzmacnianie wewnętrznej siły.

Pośród wielu szamańskich tradycji istniej ą dwie najważniejsze drogi do osiągnięcia wewnętrznej

mocy. Najbardziej znaną i najczęściej praktykowaną jest droga szamana-wojownika. Kto nią kroczy,

wyczuwa niebezpieczeństwa, rozwija czujność i ćwiczy surową samodyscyplinę, niszczy

nieprzyjaciół, zdobywa sprzymierzeńców i sojuszników, praktykuje techniki przeżycia i walki. Kieruje

się zasadą: podbijaj albo zostaniesz podbity. Tą ścieżką podąża większość indiańskich szamanów. Jest

to dobra droga, ponieważ zamiar jest dobry. Szaman zawsze jest uzdrawiaczem

Na wyspach Pacyfiku w kulturze polinezyjskiej istnieje inna droga: ścieżka szamana-poszukiwacza

przygód. Chodzi tutaj o poszukiwanie przygody, rozwijanie czujnej świadomości, celowo

ukierunkowanej samodyscypliny, tworzenie przyjaźni i jedności, praktykę przeżycia, badanie

umiejętności. Szaman-poszukiwacz przygód kieruje się zasadą: kochaj i bądź kochany. Nie jest to

lepsza droga, obie prowadzą do celu, jakim jest uzdrawianie. Obie w tym samym stopniu rozwijają

osobowość. Jedynie sposób działania jest różny. Różnice te mogą jednak wywoływać głębokie

socjalne i osobiste skutki.

Dla szamana-wojownika najważniejsze jest bezbłędne działanie oraz przywiązywanie dużej wagi do

rozwoju i utrzymania siły, by chronić siebie i innych przed nieprzyjaciółmi. Natomiast szaman-

poszukiwacz przygód dąży do tego, by odpowiednio działać, tzn. by osiągać najlepsze możliwe w

danej sytuacji rezultaty. Chodzi tu zwłaszcza o radość i stwarzanie pokoju. Doprowadzenie do takich

właśnie efektów było celem działania ariori - grupy wędrujących śpiewaków i tancerzy ze

stowarzyszonych wysp, jak również pierwotnych szamańskich zespołów hula z Hawajów.

Hawajski szamanizm

Ważne jest, aby odróżnić kahunę od szamana. Dzisiaj na Hawajach używa się słowa kahuna na

określenie kapłana, duchownego, czarnoksiężnika, jasnowidza, uzdrawiacza lub szamana. Jednak

kahuna oznacza w zasadzie mistrza w określonej dziedzinie, np. w zdobywaniu duchowej siły, w

nawigacji lub surfingu. Dlatego ważne jest uświadomienie sobie, iż kahuna sam w sobie nie jest

szamanem. Jednak szaman może dążyć do tego, aby być kahuna.

Ważne jest również, aby wiedzieć, że hawajska religia i hawajski szamanizm nie są tym samym.

Hawajska religia była surowym systemem, pełnym zakazów, ofiar i ceremonii, z kapłańską hierarchią

na czele, którą nazywano kahu akua (ci, którzy służą bogom). Kapłaństwo było w hawajskim

społeczeństwie wszechobecne i ściśle związane z polityką.

W przeciwieństwie do kapłaństwa, w szamanizmie istniało bardzo mało struktur. Zakazy nazywają się

po hawajsku kapu lub tabu i były stosowane tylko wtedy, gdy służyło to procesowi uzdrawiania.

Szamani nie składali żadnych godnych wzmianki ofiar i ograniczali rytuały oraz ceremonie do

minimum. Poza tym prawie niczym nie wyróżniali się w społeczeństwie. Trzeba było długo szukać,

zanim znalazło się jednego z nich. Mieli również niewiele wspólnego z polityką. Chyba że dana

sytuacja wymagała ich przewodnictwa. W takim przypadku stawali się raczej przywódcami aniżeli

kapłanami.

Najważniejszą różnicą między kapłanem a szamanem jest sposób porozumiewania się z bogami i

duchami: kapłan sprzyja bogom i duchom na odległość, natomiast szaman po prostu nawiązuje z nimi

osobisty kontakt.

Szaman nie zajmuje się czarnoksięstwem, tzw. czarną magią. Ci, którzy to robili, nazywali się ana

ana. Wszyscy Hawajczycy bali się ich i pogardzali nimi. Niestety, wyrażenie ana ana nie jest już

znane i zostało zastąpione przez słowo kahuna. Dlatego też dzisiaj nawet wielu Hawajczyków, gdy

mówi się o kahunie, automatycznie myśli o czarnoksiężniku.

Prawdziwi hawajscy szamani nazywani byli kupua, czasami także kalakupua. Słowa te odnoszą się do

posiadania many - wewnętrznej, boskiej siły, oraz umiejętności swobodnego korzystania z niej,

używania jej i wykorzystywania w jakimś celu. Szamani zwykle kształceni byli w zakonie albo gildii,

która utrzymywana była przez konkretne rodziny. Najczęściej zaczynali jako uczniowie, następnie

awansowali do stopnia odpowiadającego wędrownemu czeladnikowi, natomiast gdy udowodnili

posiadanie dostatecznej wiedzy szamańskiej, wtedy zostawali kalana kalakupa, jako mistrzowie -

szamani.

Hawajscy szamani posiadaj ą dwie cechy odróżniające ich od szamanów wywodzących się z innych

kultur. Po pierwsze, nie stosują bębnów, żadnych instrumentów służących do wybijania rytmu, ani też

śpiewu, by wprowadzić się w trans umożliwiający im podróż do wnętrza. W tym celu używają

wyłącznie swojego ducha albo koncentrują swoją uwagę na dźwięku rozbijających się fal morskich,

deszczu lub też obserwują chmury itp. Jednak przede wszystkim proces ten zachodzi na poziomie

czysto duchowym. Instrumentów służących do wybijania rytmu oraz śpiewu używają jedynie po to, by

wytworzyć w sobie lub innych ludziach odmienny stan świadomości, nie zaś po to, aby doprowadzić

przy tym do stanu transu. Drugą różnicą jest nieużywanie przez nich masek. Dotyczy to zresztą całej

Polinezji.

W większości kultur, w których występowali szamani, włączając w to ludy europejskie, używano

masek i kostiumów przedstawiających bogów lub zwierzęta, w celu wspierania połączenia z jakąś

duchową istotą. Nie dotyczy to jednak Polinezji. Moje próby uzyskania na to uzasadnienia od

hawajskich szamanów okazały się bezowocne. Gdy zapytałem ich, dlaczego nie używają masek i

kostiumów, odpowiedzieli: „A dlaczego mielibyśmy to robić?” Z pewnością wyznają pogląd, iż

wewnętrzne umiejętności wystarczają, aby stworzyć to połączenie, i dlatego też nie potrzebuj ą

żadnego szczególnego okrycia lub ubrania. Z tego względu, dla osiągnięcia pożądanego celu cały

polinezyjski obszar kulturowy całkowicie wyłączył maski.

Jedyny znany mi wyjątek to makini, pewien rodzaj nakrycia głowy w formie dyni, który jest raczej

rytualnym hełmem, aniżeli prawdziwą maską. Cel używania makini nie jest zupełnie jasny. Niektóre

źródła mówią, że makini noszone było przez kapłanów zakonu Ku w czasie poświęconym bogu Łono,

natomiast inne przekazy podają, iż miało ono skrywać tożsamość członków tajemnej wojennej

społeczności. W żadnym razie jednak makini nie było przeznaczone do duchowych przedstawień lub

połączeń.

Boska moc

Centralną ideą w światopoglądzie hawajskich szamanów jest koncept many. Słowo to można

przetłumaczyć jako wewnętrzną lub boską moc, albo też, czasami, jako energię. Dokładnie chodzi

tutaj o energię kierowaną, a więc taką, która będzie wykorzystana, a nie tylko energię samą w sobie.

Najbardziej znanym symbolem many na Hawajach jest błyskawica. Ze znakiem tym ma również

związek znany symbol osoby uprawiającej surfing.

Pomimo wielorakich wskazówek we współczesnej literaturze, gdzie mana porównywana jest z

chińską chi, japońską ki, hinduistyczną pra ną i o rgonem Reicha, nie jest do nich podobna. Nie jest

bowiem wyłącznie energią w sensie fizycznym lub bioenergetycznym. Na te rodzaje energii

Hawajczycy posiadają inne określenia. Mana jest czymś więcej. Słowo moc jest o wiele lepszym

określeniem, oznacza bowiem efektywną energię. Dla hawajskich szamanów wszystko posiada manę.

Jednakże niektóre rzeczy mają jej więcej aniżeli inne. Wynika to z ich natury albo z faktu, iż zostały

nią naładowane.

Jeśli szaman wchodzi w kontakt z przyrodą, duchami lub innymi ludźmi, wtedy uwzględnia ich mana i

pracuje z nią, używając własnej. Szaman nie próbuje jej kontrolować, ponieważ doprowadziłoby to do

konfliktu i byłoby stratą jego własnej many. Zamiast stosować przemoc, stara się przekonać, i im

więcej many posiada, tym bardziej jest przekonujący. Codziennym celem hawajskich szamanów jest

wzmacnianie swojej many, aby być bardziej efektywnym we wszystkim, co się robi. Mówiąc w

uproszczeniu: istnieją cztery rodzaje many, które szamani starają się wzmocnić w sobie samych albo u

innych ludzi:

1. Fizyczna, materialna mana, odpowiadająca temu, co mogłoby być interpretowane jako mana

bioenergetyczna.

2. Emocjonalna mana, która mogłaby być określana jako stan wewnętrznego napięcia.

3. Mentalna mana, którą można byłoby opisać jako rodzaj wielkiego zaufania do siebie oraz wielkiej

wiary w swoje siły.

4. Duchowa mana, oznaczająca poczucie własnej godności i szacunek dla samego siebie oraz

łączność i respekt przed tym, na czym koncentrujemy swój ą uwagę.

Sieć życia

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: