Wytłaczanie reologia 3.docx

WYTŁACZANIE – jest procesem ciągłego formowania mieszanek gumowych. Polega na uplastycznianiu mieszanki w układzie uplastyczniającym wytłaczarki a następnie przepychaniu go – pod wpływem wytworzonego w tym układzie ciśnienia – przez głowicę formującą wyrób.

Uplastycznienie następuje w wyniku nagrzewania mieszanki przez układ nagrzewający cylindra wytłaczarki oraz w wyniku rozproszenia energii wewnątrz cylindra.

Proces technologiczny formowania półproduktów lub gotowych wyrobów polegający na wciskaniu uplastycznionego tworzywa przez dyszę wytłaczarki, która nadaje gotowy kształt formowanemu przekrojowi. Dysza znajduje się w głowicy wytłaczarki, do której ślimak podaje uplastycznione tworzywo.

WYTŁACZARKA – maszyna w której przebiega proces wytłaczania. Jej zadanie polega na dostarczeniu do głowicy odpowiednio ujednorodnionego tworzywa – przy określonym natężeniu przepływu (wydajności procesu), ciśnieniu i temperaturze. Wytłaczarki można ogólnie podzielić na: jednoślimakowe, dwuślimakowe i specjalnej konstrukcji.

STREFA ZASILANIA – jedna ze stref układu plastyfikującego w wytłaczarkach . W strefie tej tworzywo jest pobierane z leja zasypowego, wstępnie ogrzewane, zagęszczane i transportowane dalej w kierunku głowicy. Strefę zasilania stanowi odcinek cylindra wytłaczarki liczony od zasypu do miejsca, w którym zaczynają się pojawiać uplastycznione cząstki tworzywa.

STREFA SPRĘŻANIA – jedna ze stref układu plastyfikującego w wytłaczarkach. W strefie tej tworzywo przechodzi ze stanu stałego w uplastyczniony. Teoretycznie uplastycznienie tworzywa powinno być zakończone w tej strefie. Tworzywo opuszczając strefę sprężania powinno być odgazowane. Długości strefy sprężania mogą być różne w zależności od przerabianego surowca.

STREFA DOZOWANIA – jedna ze stref układu plastyfikującego w wytłaczarkach. W strefie tej zachodzi ujednorodnienie mechaniczne i termiczne przetwarzanego tworzywa oraz podwyższenie ciśnienia do poziomu potrzebnego do pokonania oporów przepływu przez głowicę. W celu uzyskania możliwie dużego ciśnienia głębokość kanału ślimaka w tej strefie jest na ogół mała.

EFEKT BARUSA – stanowi cechę cieczy lepkosprężystych, polegającą na zjawisku rozszerzania się strumienia tworzywa wypływającego z dyszy.

CYLINDER I JEGO ZADANIA:

·         Odpowiednie ukształtowanie i struktura geometryczna powierzchni wewnętrznej i zewnętrznej komory roboczej; cylinder wykonany zwykle jako przelotowy walec, o dużej klasie dokładności wykonania i średnicy normalnej równej średnicy ślimaka.

·         Przenoszenie obciążeń wywołanych przez ciśnienie przetłaczanej mieszanki i masę układu uplastyczniającego.

·         Odkształcenie w przedziale umożliwiającym współpracę ze ślimakiem.

·         Przenoszenie ciepła do i od mieszanki gumowej.

ŚLIMAK I JEGO ZADANIA:

·         Wymuszenie przemieszczania mieszanki do strefy zasilania, poprzez strefę uplastyczniania i dozowania do głowicy wytaczarskiej

·         Uplastycznianie i sprężania mieszanki; przekazywanie ciepła od i do mieszanki; współpraca z komorą wytłaczarki.

·         Celem ćwiczenia jest zapoznanie się  z działaniem i obsługą wytaczarki firmy Brabender, zjawiskami towarzyszącymi procesowi wytłaczania oraz metodami oceny wytłaczania i jakości wytłoczonego profilu mieszanki gumowej.

WYTŁACZARKA SKŁADA SIĘ Z UKŁADÓW:

Ø      Uplastyczniającego:

-         Cylinder wytłaczarki

-         Ślimak

-         Głowicę wytłaczarską

-         Formownik

Ø      Napędowego:

-         Silnik

Ø      Urządzeń pomocniczych:

-         Urządzenia sterujące i kontrolne

-         Urządzenia zasilania mieszanka i odbioru wytłoczyny

Skład mieszanki gumowej użytej w ćwiczeniu:

Wartości temperatur:

-          głowica - 80°

-          formownik - 90°C