Metody diagnostyki skory.doc

Ocena zdrowej skóry. Metody diagnostyki skóry.

Każdy zabieg powinna poprzedzić ocena zdrowej skóry klientki. Będzie to wskazówka dla nas, jaki zastosować rodzaj masażu, metodę oczyszczania, jakie preparaty kosmetyczne.

Wygląd zewnętrzny skóry uwarunkowany jest wieloma czynnikami. Na wygląd skóry składają się:

ü      koloryt (karnacja) – uwarunkowana jest zawartością barwnika, ukrwieniem i zabarwieniem właściwym naskórka; dzięki ocenie barwy nieopalonej skóry, włosów i tęczówki oraz reakcji na opalania możemy zaliczyć skórę do określonego fototypu – ważne w solarium

ukrwienie skóry nadaje jej świeży, różowy lub tez zmęczony i blady wygląd; prześwitywanie naczyń włosowatych zależy w dużym stopniu od grubości  naskórka

zabarwienie właściwej skóry kosmetyczka określa za pomocą diaskopii – przykładamy do skóry klientki przezroczysta, plastikową szpatułkę, w wyniku ucisku odpływa krew z drobnych naczyń włosowatych i ukazuje się właściwe zabarwienie skóry

MEKSAMETR - za jego pomocą określimy barwę skóry.

ü      rzeźba- na powierzchni skóry pojawiają się bruzdy, zmarszczki, romby; oceniamy szorstkość skóry, głębokość i liczbę zmarszczek – ocena wzrokowa i przez dotyk

możliwa jest techniczna ocena za pomocą odcisku silikonowego (profilomertia) stosowana do i oceny skuteczności preparatów kosmetycznych wygładzających skórę

ü      elastyczność i napięcie – ustalamy za pomocą KUTOMETRU – głowica aparatu chwytamy mały kawałek skóry, pociągamy do góry, a następnie puszczamy; czas, którego potrzebuje skóra, aby powrócić do swojego poprzedniego stanu, jest miara jej elastyczności; im dłuższy czas wygładzenia fałdy – tym mniejsza elastyczność skóry; możemy to badanie wykonać palpacyjnie – palcami unosimy kawałek skóry pod okiem i po chwili puszczamy

ü      jej nawilżenie (wilgotność) – nasilenie utraty wody przez warstwę rogowa można stwierdzić używając EWAPORYMETRU – mierzy objętość wydzielanej pary wodnej; zawartość wody w warstwie rogowej określamy przez pomiar przewodnictwa elektrycznego używając KORNEOMETRU – przewodnictwo wzrasta wraz z zawartością wody

ü      jej natłuszczenie – cera normalna, nie pokryta makijażem, charakteryzuje się matowo-jedwabistym połyskiem, tłusta – błyszczy się, sucha jest matowa, cera łojotokowa – duże rozszerzone pory

wydzielanie łoju szacunkowo możemy określić przykładając do różnych partii twarzy (czoło, nos, policzki, broda) papier pergaminowy; im wyraźniejsze tłuste plany na papierze tym silniej natłuszczona skóra; badania możemy dokonać za pomocą aparatu SEBUMETRU – głowica aparatu, na której znajduje się naciągnięty papier pergaminowy, przyciskana jest do skóry

o wrażliwości skóry świadczy jej nadmierna suchość

Oceniamy ponadto:

ü      pH skóry – za pomocą urządzenia PEHAMETR - za jego pomocą zmierzymy pH skóry. Waha się ono w granicach 4,2 - 5,5.

ü      grubość skóry – to grubość naskórka i skóry właściwej; chwytamy palcami kawałek skóry na skroniach i przesuwamy ją to w jedna to w drugą stronę – METODA WAŁECZKOWA, grubość możemy określić też za pomocą ultradźwięków

ü      jej wrażliwość – określamy za pomocą dermografizmu („pisanie po skórze”), przeciągamy po skórze szpatułkę równomiernie ją przyciskając; pod wpływem ucisku pojawia się najpierw biała powierzchnia, potem zaczerwienienie skóry spowodowane rozszerzeniem naczyń krwionośnych – to reakcja prawidłowa; zaczerwienienie znika po krótkim czasie

Cechy te można określić różnymi metodami. Podstawa jest oglądanie skóry klientki pod lampą bezcieniowa, wyczuwanie skóry przez dotyk, wywiad z klientką. Możemy zastosować tez różne przyrządy diagnostyczne.

Oto pytania, które są niezbędne do prawidłowo przeprowadzonego wywiadu.

1.      Dotychczasową pielęgnację domową, jakie zabiegi były przeprowadzane w salonie kosmetycznym.

2.      Przebyte choroby, ewentualne operacje, zażywane obecnie leki. Jeśli trzeba kontaktujemy się z dermatologiem. Najlepiej żeby Kosmetyczka współpracowała z lekarzem dermatologiem, a także chirurgiem plastykiem, ednokrynologiem, dietetykiem.

3.      Opis stosowanej diety.

4.      Tryb życia

5.      Wykonywana praca, stres z nią związany.

6.      Alergie

7.      Czy pali papierosy lub pije alkohol

8.      Czy opala się w solarium

9.      Czy jest chory na cukrzycę

10.  Czy klientka jest w ciąży lub czy karmi piersią

11.  Z jakich zabiegów pielęgnacyjnych na twarz albo ciało przyszedł skorzystać u nas w salonie oraz jakie efekty chciałby uzyskać po wykonanych zabiegach.

Wszystkie dane należy wpisać do karty klienta, wraz z danymi osobowymi i teleadresowymi.

APARATY DIAGNOSTYCZNE

Lampa Wooda - emitowane promienie UV wywołują fluorescencję skóry. Diagnozę stawia się na podstawie barwy emitowanego w wyniku zjawiska fluorescencji światła. Obserwacji dokonuje się w zaciemnionym pomieszczeniu, ze względu na słabą intensywność świecenia. W zależności od rodzaju cery oraz schorzeń występuje różnobarwne świecenie:

·         skóra normalna - w kolorze niebiesko-fioletowym,

·         skóra sucha, odwodniona - słaba fluorescensja

·         skóra zawierająca odpowiednią ilość wody - ciemnoniebieskie

·         skóra tłusta - prawie czarne

·         nadmierne rogowacenie skóry - białe.

Diagnostyka lampą Wooda

Diagnoza oparta jest na zjawisku fluorescencji pod wpływem światła z zakresu 320-400 nm. Ponieważ melanina zawarta w skórze silnie pochłania promieniowanie UV, fluorescencja obserwowana jest dzięki obecności kolagenu, elastyny, aminokwasów aromatycznych, NAD, oraz prekursorów bądź produktów rozpadu melaniny.

Warunkami prawidłowego zastosowania lampy Wooda są następujące czynniki:

·                      badanie w bardzo ciemnym pomieszczeniu,

·                      ubiór osoby wykonując je badanie nie powinien odbijać promieniowania UV,

·                      odległość skóry od źródła światła powinna wynosić ok 10 - 15 cm,

·                      przed zabiegiem nie powinno się używać kosmetyków,

·                      miejscowych leków,

·                      myć skóry mydłem.

Lampa bezcieniowa - Łatwa do przesuwania i ustawienia lampa powiększająca, posiada wysokiej jakości refrakcyjne szkło powiększające oraz wbudowany system oświetlający, które pozwalają na optymalne diagnozowanie skóry. Głowica lampy umieszczona jest na wysięgniku, ułatwiającym jej ustawienie na określoną odległość i wysokość. Ułatwia pracę podczas zabiegów kosmetycznych.

Fototypy skóry. Wpływ UV na skórę i włosy. Profilaktyka.

Słońce jest podstawą życia na Ziemi. Czy jest naszym wrogiem, czy przyjacielem? 

Odpowiedzią skóry na nadmierna ekspozycję na promieniowanie UV jest rumień, opalenizna oraz pogrubienie naskórka, również powstanie piegów, ostudy i innych zaburzeń barwnikowych skóry. Odległe niekorzystne zjawiska skumulowanego działania promieniowania ultrafioletowego to przede wszystkim przyspieszenie procesu starzenia się skóry, tzw. fotostarzenie (photoaging)oraz stymulacja rozwoju nowotworów. 

Zmiany skórne spowodowane promieniowaniem UV są ważnym problemem medycznym i kosmetycznym.

Pozytywne działania światła słonecznego na człowieka:

-          pobudza produkcję wit. D w skórze (UV B)

-          wpływa na nasza psychikę, poprawia nastrój, działa antydepresyjnie – światło widzialne

-          promieniowanie UV wykorzystywane jest w medycynie jako element terapeutyczny ponad 200 schorzeń dermatologicznych, m. in. łuszczycy,  atopowego zapalenia skóry

-          miejscowe rozgrzanie skóry daje nam przyjemne uczucie ciepła

-          uaktywnia produkcję endorfin - „hormonów szczęścia”

-          melanina hamuje namnażanie bakterii i grzybów, jest też antyoksydantem

Podstawową korzyścią z „narażania się” na promieniowanie UV jest opalenizna, która jest nadal wyznacznikiem zdrowia i urody. Opaleni wydajemy się być bardziej atrakcyjni.   

Co wywołuje efekty opalenizny? Promieniowanie UV.

Promieniowanie UV dzielimy na:

UVA (320-400 nm) – przenika przez szyby okienne i samochodowe (UVB nie), mniej rumieniotwórcze niż UVB, odpowiedzialne jest za większość odczynów fotoalergicznych i fototoksycznych występujących na skórze, jest główną przyczyną egzogenną starzenia się skóry, działanie kancerogenne, penetruje głęboko wywołując zmiany w  skórze właściwej

UVB (długość fali 290-320 nm) - silnie rumieniotwórcze, stymuluje syntezę barwnika skóry (w efekcie opaleniznę), odpowiada za oparzenia słoneczne, działanie kancerogenne, pobudza produkcję wit. D w skórze, penetruje jedynie do naskórka

UVC (do 290 nm) – silnie rumieniotwórcze, uszkadza rogówkę, w medycynie wykorzystywane w lampach bakteriobójczych, działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne, prawie całkowicie pochłaniane jest przez warstwę ozonową

Mechanizm opalania.

W warstwie podstawnej naskórka znajdują się melanocyty produkujące melaninę. Wyprodukowana melanina jest magazynowana przez melanocyty w drobnych pęcherzykach, tzw. melanosomach. Melanosomy mogą być transportowane do innych komórek naskórka (keratynocytów) za pomocą wypustek melanosomu. Jeden melanocyt zaopatruje ok. 30 keratynocytów – tzw. jednostka melanocytarna. Ściemnienie skóry, wywołane ekspozycją na słońce jest rezultatem redystrybucji oraz zwiększonej syntezy melaniny. 

Wyróżniamy opaleniznę:

-          natychmiastową – odpowiedzialne UVA oraz światło widzialne (400-700 nm), pojawia się bezpośrednio po ekspozycji i znika w ciągu kilku minut lub godzin

-          trwałą (właściwą) – wywoływana przez UVB, ujawnia się po 3-4 dniach po ekspozycji, jest wynikiem wzrostu syntezy melaniny

W przypadku opalenizny trwałej opisuje się takie zmiany w naskórku jak: wzrost liczby melanocytów, wzrost ilości wypustek poszczególnych melanocytów, wzrost ilości melanosomów w poszczególnych melanocytach oraz wzrost zawartości melaniny w naskórku.

Stopień ściemnienia skóry zależy od indywidualnych zdolności do opalania, które odzwierciedla podział skóry na fototypy wg. Fitzpatricka. W oparciu o reakcje skóry w czasie pierwszych 30 min ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe prof. Fitzpatrick wyróżnił VI podstawowych fenotypów skóry.