łyko wt.okryto i nago.docx

(21 KB) Pobierz

Zagadnienia do opracowania na podstawie materiału ćwiczeniowego oraz literatury

1.        Wymień i krótko omów dwie główne funkcje jakie pełni łyko wtórne u drzew (nago-  i okrytozalążkowych)

2.        Podaj nazwę i opisz budowę komórek łyka przystosowanych do pełnienia funkcji przewodzącej u drzew nagozalążkowych i okrytozalążkowych.

3.        Jakie jest kryterium wyróżniania łyka funkcjonującego i niefunkcjonującego? Jaka jest grubość ich pokładów?

4.        Jakie funkcje pełnią komórki miękiszowe łyka wtórnego u drzew nago i okrytozalążkowych? Uwzględnij podział komórek miękiszowych ze względu na rodzaj związku między nimi a elementami sitowymi.

5.        Podaj nazwę, scharakteryzuj budowę i występowanie elementów wzmacniających łyka u różnych grup systematycznych drzew nagozalążkowych i okrytozalążkowych.

6.        Wymień elementy systemu podłużnego i poprzecznego łyka wtórnego drzew nago i okrytozalążkowych. Jakie jest ich pochodzenie?

Funkcje floemu wtórnego u drzew

q       transport substancji – głównie organicznych

q       magazynowanie substancji zapasowych i innych

Transport we floemie

n        cechy transportu:

o          długodystansowy

o          symplastyczny

n        rodzaj transportowanych substancji:

o          cukry nieredukujace:
sacharoza i jej połączenia z galaktozą

o          pochodne cukrów D-mannitol i sorbitol

o          białka, mRNA, hormony

n        kierunek transportu:

o          od źródła cukrów do miejsc ich zużywania

o          w elementach sitowych może to być zarówno kierunek apikalny jak i bazalny

n        intensywność transportu
kilkanaście gramów cukrów /cm2/godz.

§          prędkość przepływu zawartości elementów sitowych
średnio 40 cm /godz., max. do 200 cm/godz.

Magazynowanie substancji

n        magazynowanie substancji zapasowych – głównie w postaci skrobi

n        odkładanie różnego rodzaju substancji w idioblastach w postaci np. kryształów, wtrętów

Elementy i struktura łyka wtórnego drzew nagozalążkowych

1.        Elementy sitowe:
komórki sitowe

2.        Elementy  wspomagające i spichrzowe:
komórki albuminowe (syn. białkowe, Strasburgera) funkcjonalnie powiązane z komórkami sitowymi
„zwykłe” komórki miękiszowe (gromadzące skrobię)

3.        Elementy wzmacniające:
włókna łykowe właściwe i sklerotyczne, sklereidy

4.        Elementy wydzielnicze:
idioblasty o specyficznej zawartości (garbniki, śluzy, kryształy lub piasek krystaliczny)

Łyko wtórne drzew nagozalążkowych
system podłużny

n        komórki sitowe

n        miękisz łykowy podłużny:
komórki miękiszowe „zwykłe” (gromadzą skrobię)
komórki albuminowe (nie gromadzą skrobi, wysoka aktywność kwaśnej fosfatazy)

n        włókna łykowe właściwe (Cupressaceae,Taxodiaceae) 
i sklerotyczne (Larix)

n        sklereidy, idioblasty

system poprzeczny

n        promienie łykowe:
komórki miękiszowe leżące (gromadzą skrobię)
komórki albuminowe (u Pinaceae, Cupressaceae) – nie gromadzą skrobi, wysoka aktywność kwaśnej fosfatazy
sklereidy

Elementy i struktura łyka wtórnego drzew okrytozalążkowych

1.        Elementy sitowe:
człony rurek sitowych
z komórkami towarzyszącym

2.        Elementy spichrzowe :
komórki miękiszowe (gromadzące skrobię)

3.        Elementy wzmacniające:
włókna łykowe właściwe i sklerotyczne, sklereidy

4.        Elementy wydzielnicze:
mleczniki (latycyfery)
idioblasty* o specyficznej zawartości (garbniki, śluzy, kryształy lub piasek krystaliczny)

Łyko wtórne drzew okrytozalążkowych
system podłużny

n        człony rurek sitowych

n        miękisz łykowy podłużny:
„zwykłe” komórki miękiszowe oraz komórki towarzyszące

n        sklereidy, idioblasty

n        włókna łykowe właściwe

n        włókna łykowe sklerotyczne

n        mleczniki

System poprzeczny

n        promienie łykowe:
komórki miękiszowe
sklereidy

Człony rurek sitowych

n        funkcjonują jako komórki żywe

n        są wyspecjalizowane w szybkim transporcie substancji pokarmowych

n        transport sacharozy zachodzi z prędkością 100-200 cm/h tj. ok. 100x szybciej niż w miękiszu

n        tworzą długie ciągi transportowe tzw. rurki sitowe

n        brak; jądra, diktiosomów, mikrotubul, ciągłego tonoplastu, nieliczne; mitochondria, rybosomy. plastydy rozdęte, ze skrobią lub wtrętami białkowymi, występują; filamenty białka P w protoplaście i porach.

n        ściśle związane z komórkami towarzyszącymi (funkcjonalnie i pochodzeniem)

n        ściany niezdrewniałe, z reguły pierwotne i cienkie, czasem z grubym pokładem perłowym

n        ściany posiadają pola sitowe: skupiska porów wyścielonych kalozą

n        pola sitowe są 2 rodzajów: na ścianach bocznych i na ścianach rozdzielających dwa człony jednej rurki (czyli na płytach sitowych)

n        pola z większymi porami występują na płytach sitowych czyli na ścianach łączących człony jednej rurki

n        pola z drobniejszymi porami występują w miejscu kontaktu z członem innej rurki lub komórką towarzyszącą

n        przez pory przechodzą dość grube pasma cytoplazmy zapewniając ciągłość symplastycznej drogi transportu cukrów

n        płyty sitowe mogą być proste lub złożone

Sezonowość tworzenia się łyka

n        różnicowanie się pierwszych elementów łyka trwa ok. 2 tygodnie,  rozpoczyna się jednocześnie z aktywnością kambium, a elementy te funkcjonują ok. 6 tygodni

n        elementy sitowe w łyku przejściowym funkcjonują  2 miesiące, a w łyku późnym 2 miesiące w jednym sezonie i tyle samo po przezimowaniu

n        elementy sitowe mogą być tworzone na przemian z miękiszem łykowym i włóknami ( w zależności od gatunku) w jednym lub kilku cyklach

n        pojedyńczy cykl np: Quecus, Acer, Ulmus, Betula, Fraxinus, Aesculus

n        kilka cykli np: Robinia, Populus, Salix, Liliodendron

Łyko funkcjonujące i niefunkcjonujące

Kryteria wyróżniania:

n        obecność żywych elementów sitowych

n        pełnienie funkcji przewodzącej

Długość funkcjonowania elementów sitowych:

n        przeciętnie jeden sezon, czasem po przezimowaniu na początku sezonu następnego (kaloza spoczynkowa)

n        u niektórych gatunków nawet kilka lat np Tilia

Symptomy zaniku funkcji przewodzenia:

n        pojawiaja się obfite, trwałe złogi kalozy na polach sitowych (kaloza ostateczna)

n        obumierają komórki towarzyszące

Łyko niefunkcjonujące

n        Następują zmiany w strukturze:

n        zgniatanie obumarłych elementów sitowych

n        rozrastanie się łyka w kierunku stycznym: dylatacja lub wzrost rozproszony (może zachodzić już na terenie łyka funkcjonującego)

n        powstawanie sklereidów i włókien sklerotycznych w wyniku rozrastania się i skleryfikacji komórek miękiszu łykowego

n        skleryfikacja miękiszu promieni łykowych

n        wykształcanie się różnego rodzaju idioblastów

n        zatarcie rzędowego układu elementów i kierunku przebiegu promieni

n        odcinanie przez perydermę

n         

 

 

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin