Mayo Margaret - Kocham Adama.pdf - Książki Romanse Harlequin - anastazja352

MARGARET MAYO

Kocham Adama

Tytuł oryginału: Dangerous Game

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Czy zdaje sobie pani sprawę, że jest to praca nie limitowana godzinami? -

spytał Adam Sterne. - Dokładnie rzecz biorąc, mam na myśli dyspozycyjność

przez dwadzieścia cztery godziny na dobę. Czy to jasne? - dodał, patrząc na nią

poważnie, bez uśmiechu.

- Całkowicie - odparła Penny.

- Nie przeszkadza pani to, że nie będzie miała pani czasu dla siebie?

Spojrzała mu prosto w oczy. Był naprawdę bardzo przystojny, z mocno

zarysowaną szczęką i regularnymi rysami twarzy. Jego usta sprawiały wrażenie

bardzo delikatnych. To dziwne, ale wcześniej nie zauważyła w nim niczego

delikatnego. Zapisał się w jej pamięci jako okrutny, pozbawiony wszelkich

uczuć tyran, który zupełnie nie liczy się z innymi ludźmi.

- Spodziewałam się tego i mimo wszystko odpowiedziałam na ofertę -

odparła stanowczo. - To nie będzie dla mnie szczególnie wielki kłopot.

- Świetnie - powiedział i znów spojrzał na nią wnikliwie. - Szczerze mówiąc,

dziwi mnie trochę, że taka atrakcyjna kobieta chce zagrzebać się z dala od

ludzi, na co najmniej trzy miesiące.

„Atrakcyjna kobieta..." W innych okolicznościach taki komplement

wywarłby na niej wielkie wrażenie, ale teraz ze zdenerwowania ledwo go

zauważyła.

- Nie zgłosiłabym się do pracy, gdybym tego nie brała pod uwagę -

wyjaśniła, uśmiechając się mimo woli. - W końcu trzy miesiące to nie

wieczność.

- A może to z powodu zawodu miłosnego? Z powodu mężczyzny?

Wstał i okrążając biurko, podszedł do niej. Był wysoki, dobrze zbudowany,

sporo po trzydziestce, do tego bardzo przystojny i nad wyraz męski.

- Coś w tym rodzaju - powiedziała, lekko się krzywiąc. - Wolałabym,

żebyśmy o tym nie rozmawiali.

Adam Sterne przyglądał się jej uważnie.

- Czy myśmy się już gdzieś nie spotkali?

Siedziała bez ruchu, jak sparaliżowana. A jeśli ją rozpoznał? To byłaby

ostatnia rzecz, jakiej by sobie życzyła. Podniosła się powoli i wyprostowała,

żeby stawić mu czoło.

Często narzekała na swój wysoki wzrost - metr siedemdziesiąt pięć - ale tym

razem fakt, że prawie mu dorównywała wzrostem, dodawał jej pewności siebie.

- Na pewno bym to zapamiętała - odparła. - Takich mężczyzn jak pan łatwo

sienie zapomina- dodała znaczącym tonem i potrząsnęła głową, próbując

odrzucić do tyłu swoje brązowe włosy, spadające jej na ramiona. Dopiero po

kilku sekundach uświadomiła sobie, że przecież obcięła je króciutko i

przefarbowała na jasny blond.

- Pani jest uderzająco piękna.

- To chyba nie ma żadnego znaczenia, jeśli chodzi o moją pracę? - spytała,

usiłując za wszelką cenę zachować spokój. Bała się, że cała rozmowa zakończy

się niczym.

- Ma pani rację, chociaż nie chciałbym, żeby mama stale przebywała w

towarzystwie osoby, na którą patrzyłoby się z przykrością.

- No tak, oczywiście.

- Ważną rzeczą jest też, jakie pani ma usposobienie. Moja matka łatwo

wpada w złość, lubi czepiać się drobiazgów. Czasami bywa nie do

wytrzymania. Uda się pani nie zwracać na to uwagi?

W jego wzroku widziała powątpiewanie, więc uniosła wysoko głowę i

spojrzała mu prosto w oczy.

- Nie sądzę, żeby należało zawczasu przewidywać komplikacje -

powiedziała stanowczo. - Z drugiej strony jednak, jeśli oczywiście zechce pan

zaproponować mi tę pracę, chciałabym najpierw spotkać się z pańską matką.

Przypuszczam, że ona również wolałaby wcześniej poznać osobę, z którą

będzie przebywała przez trzy miesiące. A właściwie, dlaczego ona sama nie

spotyka się z kandydatkami do tej pracy?

- To dla niej zbyt męczące - odparł. - Zresztą to był mój pomysł, żeby

zabrała na wakacje kogoś do opieki, więc na mnie spadło też podjęcie decyzji,

co do osoby. Dobrze, zaprowadzę panią do niej.

- To znaczy, że dostaję tę pracę?

Nie chciała pokazać, jak bardzo ją to ucieszyło. Rozmowa zatem przebiegła

lepiej, niż się spodziewała. Właściwie był tylko jeden trudny moment - kiedy

zapytał, czy już się kiedyś nie spotkali. Gdyby tylko wiedział!

Jeśli dopisze jej szczęście, Sterne nie skojarzy przeciętnej, nieśmiałej Alex

Brookes, która swego czasu pracowała w Sterne Securities, z super elegancką,

pewną siebie Penny Brooklyn. Chyba, że w końcu sama go o tym poinformuje.

Nie uważała tego za kłamstwo, w każdym razie nie za zwykłe, bezczelne

kłamstwo. Po prostu trochę ponaciągała fakty - na drugie imię naprawdę miała

Penny, a Brooke to było panieńskie nazwisko jej matki.

- Tak, o ile matka panią zaakceptuje, to ma pani tę pracę. Mam już powyżej

uszu rozmów z jakimiś przypadkowymi, nieodpowiednimi ludźmi. Oczywiście,

będę jeszcze musiał sprawdzić pani referencje.

- To zrozumiałe - powiedziała, zachowując kamienną twarz.

Na pewno będą takie, jakich oczekiwał. Sama zresztą o to zadbała. Znalazło

się kilkoro przyjaciół, którzy z przyjemnością wyświadczyli jej tę przysługę.

- W takim razie chodźmy do mojej matki.

Ujął jej ramię i poprowadził niekończącymi się korytarzami. Miała ochotę

wyrwać rękę - nie chciała, żeby między nimi był jakikolwiek fizyczny kontakt.

Czuła, że całe jej ramię robi się gorące, a w miejscu dotknięcia krew płynęła w

żyłach z szybkością rwącego potoku. Było w tym coś całkowicie niezrozu-

miałego, bo przecież go nienawidziła.

Już z daleka jego posiadłość wyglądała imponująco, a wystrój wnętrza jak

najbardziej to potwierdzał. Wszystko tu było doskonale skomponowane i

utrzymane, ale Penny odnosiła wrażenie, że jest tak jedynie na pokaz.

Reprezentacyjna siedziba dla bogatego i wpływowego człowieka, któremu

wcale na tym nie zależy. W ogóle chyba nie zależało mu na niczym i nikim, z

wyjątkiem matki. Przypuszczała, że jego troska jest naprawdę szczera i to

spostrzeżenie nad wyraz ją zaskoczyło.

- To już niedaleko - powiedział, kiedy skręcili w któryś z kolei korytarz. -

Jak pani widzi, moja mama jest całkowicie odseparowana od reszty domu, ale

stało się tak na jej własne życzenie. Rzadko opuszcza swój pokój i sądzę, że

podobnie będzie zachowywać się podczas wakacji. Wtedy oczywiście pani

również musi z nią zostać. Matka stwarza pozory, że jest wciąż w pełni sił, ale

to nieprawda. Nawet nie dopuszczam myśli, że coś by się jej stało, a pani w tym

czasie gdzieś by sobie balowała...

W jego głosie brzmiało coś w rodzaju ostrzeżenia i to spowodowało, że

Penny poczuła złość. Tak samo zachowywał się wtedy... Widocznie nie potrafi

długo maskować swojego aroganckiego, grubiańskiego charakteru i musiała

bardzo się starać, żeby nad sobą zapanować.

- Oczywiście. Zdaję sobie sprawę, czego pan ode mnie oczekuje i na pewno

nie zawiodę.

- Rodzina nie będzie miała nic przeciwko temu, że wyjedzie pani na tak

długo?

- Moja mama nie żyje - odparła sucho. - Chorowała na serce i przed kilkoma

miesiącami nie wytrzymała pewnych złych wiadomości.

- Przykro mi. A ojciec?

- Nawet go nie pamiętam. Umarł, kiedy miałam dwa lata.

- Zdaje się, że pani nie ma rodzeństwa?

- Nie mam - rzuciła krótko. Przecież wspominała już o tym wcześniej. Po co

w ogóle drąży ten temat?

Mayo Margaret - Kocham Adama.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: