PRZYJAŹŃ
Simone Weil
„W każdym z trzech związków wskazanych przez słowo przyjaźń Bóg jest zawsze pośrednikiem. Jest on pośrednikiem wewnątrz samego Siebie. Jest pośrednikiem między samym Sobą a człowiekiem i między jednym człowiekiem a drugim. Bóg jest zawsze pośrednikiem. Bóg jest jednocześnie jedynym źródłem harmonii. Dlatego należy śpiewać na jego chwałę. Słowami: "Jeżeli dwoje lub troje z was zbierze się w moim imieniu, ja będę wśród was" Bóg przyrzekł swoim przyjaciołom dobro nieskończenie cenne, jakim jest przyjaźń. Bez względu na miejsce w czasie i przestrzeni, jeżeli istnieje dwóch prawdziwych przyjaciół, co jest niezwykle rzadkie, Chrystus jest między nimi, obojętnie jakie jest imię Boga przez nich wzywanego. Każda prawdziwa przyjaźń przechodzi przez Chrystusa. Istnieje pewien rodzaj wyrzeczenia się osobowości i pewien rodzaj przyjaźni, w którym Chrystus nie jest nigdy obecny, nawet jeżeli Go wyraźnie i gorąco wzywany. Tak się dzieje, kiedy wyrzekamy się pierwszej osoby liczby pojedynczej, umieszczając w tym miejscu pierwszą osobę liczby mnogiej. Wtedy składnikami związku nie są "ja" – "inny" lub "ja" – "inni", lecz jednolite fragmenty "my"; składniki te są tego samego rodzaju, tego samego pochodzenia i rzędu, tak więc według Filolaosa nie mogą być złączone przez harmonię. Są między sobą połączone same z siebie, bez pośrednika. Nie ma między nimi żadnej odległości, żadnej wolnej przestrzeni, gdzie mógłby wśliznąć się Bóg.”
Jagoda45