paweł ‘gilbert’ świątek
Kropla Krwi
Dla Tomka i Mateusza,
bez których nie odważyłbym się
poszukiwać „Kropli”
Prolog
Cisza nocy bywa zabójcza.
W uszach szelest mokrych liści, bicie twojego serca… Między gęstwiną gałęzi wysokich drzew, oczy poszukują rozdzierających noc refleksów księżyca. Dłonie bezwiednie zaciskają się na zdobionych rękojeściach kling, upewniając chwyt, zmysły nadludzko wyostrzają starając pokonać wszechobecną ciemność… Delikatna mgiełka pary wodnej ukradkiem drażni nozdrza, uspokaja. Wiesz, że chroni wroga pod przezroczystą, delikatną woalką. Atmosferę wypełnia nieprzyjemna mieszanka zapachu krwi i nadgniłego drewna.
Przestrzeń zamiera.
W jednej chwili głuchy świst przeszywa stojące powietrze. Nie czujesz bólu. Spoglądasz jedynie na okalające twoje kimono obi. Strzała nie wbiła się głęboko. Z rany sączy się wąska, ciemna stróżka… Ciało powoli odmawia posłuszeństwa, padasz na kolana, wypuszczasz broń. Ostatkiem sił sięgasz do kieszeni, aby…
Tytułem wstępu
„Kropla krwi”, to osadzona w rokugańskich realiach Legendy Pięciu Kręgów, opowieść o mistycznej mocy, brudnej polityce i rozpaczliwym poszukiwaniu sprawiedliwości w życiu niewolnym od ingerencji bezlitosnego losu. Scenariusz został napisany z myślą o dwóch głównych rolach, co nie oznacza rzecz jasna, że w przygodzie nie ma miejsca na więcej postaci zaangażowanych fabularnie równie mocno (więcej wskazówek na ten temat zamieszczam w rozdziale: W rolach głównych).
Już na wstępie chciałbym wyjaśnić celowość zastosowania konstrukcji nietypowej dla gier fabularnych. „Kroplę krwi” budują trzy główne wątki opowieści: wątki osobiste –retrospektywne, symultaniczne oraz treść wiodąca ułożona w kolejności nie chronologicznej. Cały scenariusz został podzielony na różnej długości sceny posuwające akcję do przodu, czasami odwołujący się scen mających miejsce w przeszłości. W intencji uniknięcia niepotrzebnego chaosu i nieporozumień, warto uprzedzić graczy o wprowadzeniu powyższej innowacji jeszcze przed rozpoczęciem sesji.
Prowadząc „Kroplę” zwróć uwagę na kreację tzw. amplitudy emocjonalnej. Wszystkie sceny zawarte w scenariuszu zostały zaprojektowane tak, aby posiadały wstęp, rozwinięcie i punkt kulminacyjny – były szkatułkowymi opowieściami rozwijającymi treść. Kluczowym aspektem dla przebiegu opowieści jest zapoznanie graczy z historią odgrywanych przez nich postaci. Wydarzenia minionych lat nie tylko wyjaśniają motywacje niektórych działań, ale także powinny mieć istotny wpływ na dokonanie ważnych wyborów moralnych w finałowym etapie scenariusza. W tle całej przygody doskonale sprawdza się japońska muzyka relaksacyjna lub tradycyjne chińskie rytmy.
W rolach głównych
(Postacie graczy)
Mirumoto Nakata
Mirumoto Nakata przeszło dwadzieścia lat dotychczasowego życia spędził w skrytym między górami domu Mirumoto Nagawy, który przygotowywał go do pełnienia służby u pana Taro. Sensei był jego pierwszym, najbardziej zaufanym przyjacielem, zastąpił matkę i ojca, nauczył go trudnego kodeksu bushido, zaszczepił szacunek do ludzkiej godności. Jednym słowem Nakata wiele mu zawdzięcza. Kiedy tylko młody samuraj w wieku szesnastu lat przeszedł ceremonię gempukku mistrz poczuł się zobowiązany, aby w końcu wyjawić uczniowi skrywaną dotąd tajemnicę jego przeszłości.
Mroczna przeszłość
Rodzicami Nakaty był szlachetny samurai z klanu smoka Mirumoto Nizimiro i posiadająca istotną pozycje na dworze cesarskim Doji Sune. Niestety, pochodząca z klanu żurawi Sune nie miała prawa ujawnić miłości do smoka (choć nie składała ślubów czystości). Tajny romans nie ustrzegł się przed wzrokiem jednego z zaufanych przyjaciół cesarza – daimyo o imieniu Kakita Izume, któremu podlegała samurai-ko z domu Doji. Kiedy w skomplikowanych okolicznościach (dzięki pomocy szpiegów) „tajny mezalians” i ciąża samurai-ko wyszła na jaw, podkochujący się w Sune pan zażądał zmycia plamy na honorze rodu. Nie mógł dopuścić, aby ktokolwiek kalał szlachetną krew żurawi. Nakazał Sune naprawić niewybaczalny błąd pokonując Nizimiro w honorowym pojedynku, a sam miał odegrać rolę ojca dziecka biorąc podwładną za żonę. Cierpiąca Sune stoczyła z ukochanym pojedynek. Nizimiro złożył ostatnią prośbę i pozwolił się pokonać. Osiem miesięcy później życiowa towarzyszka Izumego zapukała do górskiej siedziby Nagawy i spełniając prośbę ukochanego, oddała niewinne niemowlę pod opiekę sensei. Dziecko o imieniu Nakata miało podążać drogą swojego ojca. Później słuch o dzielnej Sune zaginął. Prawdopodobnie wróciła do męża, który w napadzie wściekłości zabił samurai-ko, a do wiadomości publicznej podał informację, że żona poroniła jego dziecko, a kilka dni później zmarła z powodu ukąszenia jadowitej żmii.
Motywacja
Obecnym panem Nakaty jest Taro, który zostaje zaproszony na uroczystości urodzinowe starego znajomego Kakity Izumego. Pan nakazuje młodemu samurajowi udać się do rezydencji przedstawicieli żurawi i godnie reprezentować rodzinę Mirumoto. Oprócz prezentu – żelaznego, zdobionego smokami hełmu przekazuje Nakacie prośbę o odnalezienie i odbicie znajdującego się w posiadaniu Izumy „Klejnotu Zachodu” – skradzionego przed laty, cennego skarbu smoków. Dyskrecja i skuteczność wymagane. Niewykonanie zadania lub jakakolwiek wpadka zakończy się dla Nakaty koniecznością wykonania seppuku.
W tym miejscu warto również uświadomić graczowi nadarzającą się okazję do zemsty nad oprawcą rodziców. Pełen gniewu bohater z całą pewnością zdaje sobie sprawę, że Izume uczynił go sierotą i krzywdząc najbliższych skrzywdził jego samego. Wyrównanie win, choć niełatwe jest sprawą honorową.
Asako Sasuke
Młody, energiczny shugenja z klanu feniksa obecnie służy kapłanom z sanktuarium Uikku. Był bardzo zdolnym uczniem samego Asako Oriego – jednego z najwybitniejszych historyków słynnej szkoły.
Tajemnicza amnezja
Pomimo znakomitej znajomości historii oraz realiów Rokuganu, obrazy najstarszych wspomnień Sasuke pokazują świat jedynie po dziesiątym roku życia. Wszystkie wydarzenia, które miały miejsce wcześniej okryła tajemnicza mgła niepamięci, co jest dla shugenja dosyć kłopotliwe, a nawet zastanawiające. Lata poszukiwań zadowalającego wytłumaczenia tajemniczej amnezji przyniosły kilka medycznych wywodów na temat utraty pamięci wywołanej silnym szokiem lub gwałtowną obawą o własne życie. Czy Sasuke znalazł się kiedykolwiek w takiej sytuacji? Kapłani z jego otoczenia milczą.
W momencie rozpoczęcia opowieści kapłan zostaje wysłany jako pełnomocnik swojego mistrza na uroczystość uczczenia czterdziestych urodzin Kakity Izumego, dawnego przyjaciela Oriego. Mistrz przekazuje jego rękami złoty kwiat lotosu – prezent okazujący wyraz najwyższego szacunku i przyjaźni. Ponadto Ori prosi aby Sasuke w jego imieniu odpłacił za dawno wyświadczoną kapłanowi przysługę i zwrócił uwagę na córkę Izumy Takemono, zaczynającą popadać w umysłową chorobę zmarłej matki. Dla młodego shugenja możliwość pomocy osobie uciekającej w obłąkanie jest niepowtarzalną okazją na umocnienie swojej pozycji w sanktuarium.
Więcej postaci
Aby wprowadzić więcej postaci graczy zaangażowanych w fabułę równie mocno, proponuję poszerzyć reprezentacje Asako Oriego, albo stworzyć Sasuce brata bliźniaka (opcja niezwykle ciekawa podczas odgrywania scen retrospektywnych). Ten sam chwyt ma prawo sprawdzić się również w przypadku Nakaty.
Postacie niezależne
Kakita Izume
Otyły, niezbyt przystojny mężczyzna średniego wieku, zaufany cesarski daimyo. Cieszy się dużym szacunkiem zarówno w gronie żurawi, jak i bushi innych klanów. Wysokie umiejętności dyplomatyczne oraz doskonała znajomość etykiety każą uważać go za człowieka inteligentnego. Lata doświadczeń pozbawiły go wprawdzie pełnej sprawności – kuleje na jedną nogę, jednak nie odbiera mu to smacznego poczucia humoru czy przyjemności spożywania sake, często w zbyt dużych ilościach. Ponadto daimyo jest uznawany za świetnego stratega i ekonomistę, tylko niektórzy poddają pod wątpliwość czystość honoru Izumego, wspierając się zasłyszanymi pogłoskami o nadmiernym zamiłowaniu do kobiet. Izume był żonaty dwukrotnie, niestety jego żony samurai-ko żurawi Doji Sune i arystokratka Birma zmarły w niedługim czasie po związaniu węzłem małżeńskim. Okoliczności śmierci pierwszej żony nie są do końca jasne, według Izumego zmarła po ukąszeniu przez żmiję, Birma cierpiała natomiast na poważną chorobę umysłową. Nieżyczliwi twierdzą, jakoby „szlachetny” samurai miał przyczynić się do zgonu obu pań. Niewiele poszlak każe brać takie plotki na poważnie. O ile w pierwszym przypadku za motyw potencjalnych intencji Izumego możemy uznać żal do Sune za poronienie ukochanego dziecka, o tyle nie było żadnych podstaw aby mordować bezbronną Birmę.
Krew na dłoniach
Izume pocieszył się dosyć szybko po brutalnym zabójstwie Sune. Od dawna romansował z zapoznaną na dworze cesarskim arystokratką Birmą. Wkrótce po drugim ślubie narodziła się ich córka Takemono – jedyna osoba, którą Izume pokochał ponad własne życie. Niestety, w kilkanaście lat po narodzeniu córki Birma zaniemogła na tajemniczą, przypominającą schizofrenię chorobę, która w końcu doprowadziła ją do śmierci. Izume oczywiście podejrzewa, że to raczej ktoś konkretny stoi za śmiercią żony, jednak obawiając się oskarżeń o odwracanie uwagi od własnej osoby (a Izume byłby z całą pewnością głównym podejrzanym) woli milczeć i cieszyć się obecnością ukochanej córki.
Takemono
Młoda, urodziwa córka Kakity Izumego. Doskonale zna etykietę i posiada łatwość w nawiązywaniu nowych kontaktów. Jest osoba niezwykle ciepłą, pozbawioną uczucia pychy. Stara się nie wnikać w interesy ojca, ani jego kontakty z kobietami. Zna prawdziwe okoliczności śmierci Doji Sune, woli jednak wierzyć w ojcowskie zapewnienia o karze wymierzonej przez Izumego za morderstwo noworodka. Birma była jej matką i zarazem najlepszą przyjaciółką. Ona nauczyła ją wszystkiego: śpiewu, etykiety, erudycji i malarstwa. Takemono była więc jedyną osobą, która pozostała przy matce w najgorszych momentach jej choroby.
Choroba Birmy
Matka Takemono nigdy nie potrafiła uśmiechnąć się szczerze, zaczerpnąć chwili relaksu. Ciągle czuła się obserwowana i podsłuchiwana. Od czasu do czasu izolowała się od reszty rodziny i spędzała długie godziny na medytacji. Takemono kilkakrotnie podglądała nocne lamenty matki, która nie opuszczała ogrodu do wczesnych godzin porannych. W ostatnich dniach życia Birma, przeczuwając zbliżający się koniec przekazała Takemono niewielki kryształowy kamień, w środku którego widniała filigranowa, czarna plamka. Starsza kobieta zdołała jedynie wyjaśnić, że klejnot ten jest niewyobrażalnie cenny, a nawet lotny umysł Takemono nie będzie nigdy w stanie w pełni pojąć jego znaczenia dla historii świata. Wielu będzie chciało go odebrać klanowi żurawia, Takemono ma za zadanie strzec skarbu i dochować tajemnicy.
Mizuoke (Bayushi)
Kilkunastoletnia gejsza, pracująca od kilku lat dla domu Izumego. Niezwykle pracowita i zdolna. Jedna z niewielu, które nie poszły jeszcze z panem domu do łóżka. Potrafi malować, pisać, dobrze zna poezję, zabawia panów dyskusją o polityce. Bystrzejszy obserwator może zauważyć, że Mizuoke wiedzą znacznie przewyższa przeciętną gejszę.
Podwójna gra
Mizuoke nie jest gejszą, a przynajmniej nie tylko. Naprawdę jest pochodzącą z rodu Bayushi samurai-ko skorpionów szpiegującą w domu daimyo żurawi dla pani Bayushi Kachiko. Przez dwa lata starała się zdobyć wiedzę o miejscu ukrycia magicznego klejnotu zwanego „Kroplą krwi” i zbliżające się urodziny pana domu nadarzają okazję do wykorzystania zdobytej wiedzy. Mizuoke nie ma pojęcia z jakiego powodu jej pani pożąda tego konkretnego kamienia oraz dlaczego żurawie strzegą go aż tak pilnie, jednak nie chce w to wnikać. Zależy jej jedynie na sumiennym wykonaniu zadania.
Hida Len (Bayushi) i Kumi Kan (Shoshi)
Obaj panowie reprezentują klan kraba i samego „Wielkiego Niedźwiedzia” Hidę Kasadę. Cechuje ich wyjątkowe opanowanie i obeznanie w etykiecie, co jest bardzo niespotykane w wypadku przedstawicieli tego najdzikszego z klanów. Pomimo iż Kasada w rzeczywistości pogardza każdym żurawiem, w tej uroczystości widzi okazję do kolejnego przypomnienia własnej obecności w salonowej polityce Rokuganu. Len i Kan, podczas urodzin Izumy obdarują gospodarza niedbale wykonanym tsunagi, co powinno zostać odebrane jako sposób okazania pogardy dla militarnych sił błękitnego klanu.
Szczypce ...
mamut123