Denton Kate - Sprzeczne zamiary.pdf - Denton kate - glinka7-1987

KATE DENTON

Sprzeczne zamiary

PROLOG

Alex położyła okulary na biurku i przeczesała ręką jasne

włosy. Czy podołam temu zadaniu? - pomyślała.

Rozpraszało ją stukanie gałęzi o szybę gabinetu. Zwróciła

głowę w stronę okna. Na zewnątrz szalał silny północny wiatr,

pozbawiając drzewa i krzewy resztek liści. Alex też czuła się

tak, jakby toczyła walkę z nawałnicą.

Problemy zaczęły się od przypadkowej rozmowy z

redaktorem magazynu „Newsmakers". Przybył na uniwersytet

z wykładem dla studentów dziennikarstwa i przy okazji wpadł

na Wydział Iberystyki, odwiedzić swego kolegę. Był nim

promotor jej rozprawy doktorskiej. Alex weszła przypadkiem

do pokoju, w którym siedzieli, została więc przedstawiona.

Podczas prezentacji profesor wspomniał, że tematem jej

dysertacji jest twórczość Camili Zavala. Zanim dziewczyna

zdążyła się zorientować, panowie zadecydowali, że powinna

napisać artykuł na temat tej pisarki dla „Newsmakers".

Taki tekst bez wątpienia stałby się wydarzeniem w życiu

uniwersytetu. Camila Zavala, zwana Aniołem Andów, miała

doskonałe recenzje. W pewnych kręgach jej kandydaturę

wysuwano nawet do Nagrody Nobla. Prawdopodobnie Alex

wiedziała o niej więcej niż ktokolwiek w USA, z wyjątkiem

wydawcy dziel pisarki, ale była doktorantką, a nie reporterką.

Podejrzewała, że Bill Briggs, redaktor „Newsmakers",

chciał czegoś więcej niż suchych faktów. Żałowała teraz, że

nie potrafiła odmówić. Właściwie powiedziała „nie", ale

promotor zignorował odmowę.

Wpatrywała się w okładkę najnowszej książki Camili -

„Śmierć Amazonki". Zaintrygowała ją już pierwsza strona tej

powieści. Uczucie satysfakcji, jakie do tej pory czerpała z

pracy nad twórczością Camili, zmieniło się w zwątpienie. W

zaskakujący sposób przekształcił się styl pisarki. Alex nie

mogła zrozumieć różnic pomiędzy tą książką, a

wcześniejszymi jej dziełami.

Właśnie te nowe elementy zaintrygowały Billa Briggsa.

Teraz, kiedy książka została tak dobrze przyjęta, Alex nie była

jedyną osobą, która miała wątpliwości. „Zavala zawsze

uchodziła za autorkę trudną, nie w pełni zrozumiałą -

powiedział Bill - niemniej ta powieść z pewnością trafi na

czoło listy bestsellerów i przez jakiś czas tam się utrzyma.

Czym się różni od pozostałych? I dlaczego autorka nie zgadza

się na wywiad? Musimy uprzedzić inne czasopisma w

rozwikłaniu tej zagadki i jako pierwsi odpowiedzieć na te

pytania".

Alex uważała, że trudno będzie wyjaśnić przyczynę zmian

w pisarstwie Camili Zavala. Sama nie miała pojęcia, co się za

tym kryje.

- Jak leci? - pytanie Scotta Harpera wyrwało dziewczynę z

zamyślenia. Postawiwszy bagaż w drzwiach gabinetu córki,

podszedł do komputera. - Widzę, że masz kłopoty. O ile

pamiętam, wczoraj skończyłaś na tym właśnie zdaniu. Nic...

poza tytułem?

- Niestety, utknęłam w martwym punkcie. Zupełnie nie

mogę się skoncentrować na pracy. - Wstała, żeby sobie nalać

kawy, już po raz czwarty tego ranka. - Posłuchałam twojej

rady i ponownie przeczytałam tę książkę, z nadzieją, że znajdę

jakąś odpowiedź. Jednak nic z tego.

- Zawsze twierdziłaś, że pisarstwo Camili zmienia się.

Również poprzednią książkę uznałaś za inną od

wcześniejszych. Sądziłem, że uważasz, iż pisarka dojrzewa.

- To prawda, ale niezależnie od pewnych zmian tamta

książka, jej słownictwo było... jak mam to wyrazić... mimo

wszystko było słownictwem Camili. - Wzięła z biurka całkiem

pokaźny tom. - Te sformułowania wydają się pochodzić od

kogoś zupełnie innego.

- A nie sądzisz, że to ty się zmieniłaś? Może decyzja

Camili o zaprzestaniu korespondencji tak wpłynęła na twój

odbiór książki? - Pełną rumianą twarz ojca rozjaśnił

zagadkowy uśmiech. - A propos listów, chyba mogłabyś

wykorzystać część z nich w artykule? - Nie czekając na

odpowiedź, pośpieszył do drzwi. - Muszę się spakować,

kochanie. Lecę do St. Louis.

Rozważając jego sugestię, sięgnęła po filiżankę z kawą.

Czy może wykorzystać listy Camili? Nie była przekonana, czy

chciałaby to zrobić. Przecież to jej tajemnica, nie wspomniała

o nich nawet promotorowi. Tylko rodzina wiedziała o tych

kontaktach. Dla skromnej doktorantki podanie do publicznej

wiadomości faktu, że korespondowała z pisarką, graniczyłoby

z zarozumialstwem. Ujawnienie prywatnej korespondencji i

wykorzystanie jej dla kariery zawodowej nie było w stylu

Alex.

Przetrząsnęła skoroszyty, wyjmując niewielki plik listów.

Stempel na ostatnim znaczku wskazywał, że otrzymała go dwa

lata temu. Każdy miesiąc milczenia pisarki pogłębiał u Alex

poczucie odrzucenia. Kiedy dotarła doniej wiadomość, że nie

będzie już więcej listów, czuła się jak osoba opuszczona przez

kogoś bliskiego.

W gruncie rzeczy nie poruszały spraw osobistych, była to

raczej serdeczna wymiana myśli między słynną pisarką a jej

wielbicielką, relacjonowanie pewnych historii, czasami

dzielenie się spostrzeżeniami i pomysłami. Wyjęła z koperty

ostatni list i przyglądała się starannemu pismu Camili. Ten był

podobny do innych. Zawierał opisy życia w Ekwadorze i

relacje, które później mogły się przekształcić w kolejną

powieść.

Alex zawsze odpowiadała szybko, licząc się z tym, że

upłynie kilka tygodni, zanim list dotrze za pośrednictwem

wydawcy z Nowego Jorku do Ekwadoru. Camila była mniej

sumienną korespondentką, ale nie zwlekała z odpowiedzią

dłużej niż miesiąc lub dwa. W ten sposób wymieniały kilka

listów w roku.

Nadszedł jednak czas, kiedy Camila przestała odpisywać.

Dopiero po wysłaniu trzeciego listu Alex otrzymała

informację od wydawcy, że pisarka nie życzy sobie, by

przysyłał do niej korespondencję. Dziwnym zbiegiem

okoliczności to wyjaśnienie przyszło tego samego dnia, kiedy

do księgarń trafiła „Śmierć Amazonki".

Przed ukazaniem się tej powieści Alex zamartwiała się, że

może czymś uraziła adresatkę. Potem nie wiedziała już, co o

tym wszystkim sądzić. „Śmierć Amazonki" była emocjonującą

powieścią, może nawet najlepszym dziełem Camili, ale

jednocześnie różniła się bardzo od poprzednich książek.

Dziewczyna obawiała się, że Camili mogło się coś stać. Ale

nawet jeśli tak było, cóż na to poradzi?

Pisarka była jej bliska, miała wrażenie, że znają się dobrze,

ale teraz te uczucia uznała za naiwne i pełne zarozumiałości,

bo uświadomiła sobie, że właściwie wcale nie zna autorki.

Może właśnie nadszedł czas, żeby się naprawdę poznały?

Odwróciła się do ojca, który znów stanął w drzwiach.

- Sądzę, że powinnam pojechać do Ekwadoru. Może uda

mi się spotkać Camilę? Chcę rozwikłać pewne kwestie.

- Nie widzę przeszkód - odparł Scott.

- Nie uważasz, że to mrzonki?

- Na pewno warto spróbować. Nie rezygnuj, kochanie.

Jestem pewien, że magazyn sfinansuje twoją podróż.

- Spotkanie z Camilą wydaje się mało realne. Poza tym, że

wspomniała w którymś liście o Quito, nie wiem, gdzie jej

szukać. Przecież to miasto ma ponad milion mieszkańców. Jak

mam ją znaleźć?

- Ledwo pomyślałaś o wyjeździe, a już chcesz go sobie

wyperswadować! Tutaj nie robisz dużych postępów - wskazał

Denton Kate - Sprzeczne zamiary.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: