ow68.pdf

Dwumiesi´cznik

Vol. XIV, Nr 68 (6/2004)

ISSN-1231-014X, Indeks 386138

Szanowni Czytelnicy

Czas nieub∏aganie mija, i niniejszym numerem naszego magazynu, zamykamy kolejny rok wy-

dawniczy. Przed nami kolejny, w którym do∏o˝ymy staraƒ aby zaprezentowaç Wam jak najciekaw-

sze materia∏y, w wi´kszoÊci nieznane lub otoczone ràbkiem tajemniczoÊci, w czym staramy si´ byç

pionierami.

Na razie goràco zach´camy do przeczytania niniejszego numeru, który w spo-

sób ca∏kowicie niezamierzony, sta∏ si´ po „latynoamerkaƒskim”.

Na zakoƒczenie pragniemy z∏o˝yç Czytelnikom oraz ich Rodzinom, moc naj-

serdeczniejszych ˝yczeƒ zdrowych i spokojnych Âwiàt Bo˝ego Narodzenia oraz

pomyÊlnoÊci w Nowym Roku.

Redaktor naczelny

Jaros∏aw Malinowski

Kolegium redakcyjne

Rafa∏ Ciechanowski, Micha∏ Jarczyk,

Maciej S. Sobaƒski

Z shiploverowskim pozdrowieniem

Redakcja

Wspó∏pracownicy w kraju

Mariusz Borowiak, Jaros∏aw Cichy, Andrzej Danilewicz,

Przemys∏aw Federowicz, Maciej K. Franz, Jan Front,

Tomasz Grotnik, Krzysztof Hanuszek, Marek Herma,

Piotr Kubiszewski, Jerzy Lewandowski,

Grzegorz Nowak, Grzegorz Ochmiƒski,

Jaros∏aw Palasek, Radomir Pyzik, Jan Radziemski,

Marcin Schiele, Maciej Szopa, Marek Sup∏at,

Tomasz Walczyk

Maciej S. Sobaƒski, Marcin Schiele

Z ˝ycia flot

Wspó∏pracownicy zagraniczni

BIA¸ORUÂ

Igor G. Ustimienko

BELGIA

Leo van Ginderen, Jasper van Raemdonck,

CZECHY

René Greger, Ota Janeçek

FRANCJA

Gérard Garier, Jean Guiglini, Pierre Hervieux

HISZPANIA

Alejandro Anca Alamillo

HOLANDIA

Robert F. van Oosten

IZRAEL

Aryeh Wetherhorn

LITWA

Aleksandr Mitrofanov

MALTA

Joseph Caruana

NIEMCY

Siegfried Breyer, Richard Dybko, Hartmut Ehlers,

Jürgen Eichardt, Zvonimir Freivogel, Bodo Herzog,

Werner Globke, Reinhard Kramer, Peter Schenk,

Hans Lengerer

ROSJA

Siergiej Ba∏akin, Borys Lemaczko, Niko∏aj W. Mitiuckow,

Konstantin B. Strelbickij

STANY ZJEDNOCZONE. A.P.

Arthur D. Baker III

SZWECJA

Lars Ahlberg, Curt Borgenstam

UKRAINA

Anatolij N. Odajnik, W∏adymir P. Zab∏ockij

WIELKA BRYTANIA

Ralph Edwards

W¸OCHY

Maurizio Brescia, Achille Rastelli

Maciej S. Sobaƒski

Wariag – krà˝ownik opiewany w pieÊni,

cz´Êç II

Gérard Garier

Francuskie niszczyciele typu

Algérien , cz´Êç I

Aleksandr Mitrofanov

Almirante Latorre

– chilijski pancernik „Potiomkin”

Zvonimir Freivogel

W∏oskie korwety typu Gabbiano ,

cz´Êç IV

Aleksandr Mitrofanov

Almirante Grau

– d∏ugowieczny krà˝ownik

Maciej S. Sobaƒski

Ci´˝kie krà˝owniki lotnicze typu Kijew

cz´Êç III

Adres redakcji

Wydawnictwo „Okr´ty Wojenne”

Krzywoustego 16, 42-605 Tarnowskie Góry

Polska/Poland tel: +48 (032) 384-48-61

www.okretywojenne.pl

e-mail: okrety@ka.home.pl

Hartmut Ehlers

Dywizjon Morski Si∏ Zbrojnych Malty

Sk∏ad, druk i oprawa:

DRUKPOL Sp. J.

Kochanowskiego 27, 42-600 Tarnowskie Góry

tel. (032) 285-40-35 e-mail: drukpol@pnet.pl

Krzysztof Hanuszek, Maciej S. Sobaƒski

Przedruk i kopiowanie jedynie za zgodà wydawnictwa

Redakcja zastrzega sobie prawo skracania i adjustacji

tekstów. Materia∏ów nie zamówionych nie zwracamy.

Redakcja nie ponosi odpowiedzialnoÊci za treÊç

publikowanych artyku∏ów, które prezentujà wy∏àcznie

opinie i punkt widzenia ich autorów.

Brytyjskie niszczyciele rakietowe

typu «42», cz´Êç II

Katarzyna Andrzejewska, Grzegorz Domini k

Wrak Steuben

Nak∏ad: 1500 egz.

Recenzje

Na ok∏adce:

Peruwiaƒski krà˝ownik lekki Almirante Grau .

fot. zbiory John Rodriguez Asti

Z ˝ycia flot

1985-1988 oraz 1 typu Koni ( Be-

ograd ) zbudowanà w 1978 w Zele-

nodolsku w ZSRR. Podstawowe

parametry taktyczno-techniczne

fregat (dane w nawiasie dotyczà ty-

pu Koni ): wypornoÊç 1492/1850 t

(1593 t), wymiary: 96,7 x 11,7

(12.6) x 3,6 (4,2) m, si∏ownia typu

CODAG 28 600 KM (36 000) KM,

pr´dkoÊç 27 w´z∏ów, uzbrojenie: 4

x P 20/21, 1 x „Osa-M”, 1 x AK-

-726, 2 x AK-230, 2 x RBU-6000,

w wariancie jugos∏owiaƒskim do-

datkowe jeszcze 2 x Fasta-M i 2 x

20 mm plot. za∏oga 90 i odpowied-

nio 96 oficerów i marynarzy.

W s∏u˝bie serbskiej pozostajà

jeszcze 4 kutry rakietowe typu

Osa-I , pochodzàce jeszcze z serii

10 jednostek zakupionych w ZSRR

w latach 1965 – 1969, sà to: Ste-

ven Filipoviç-Seljo , Nikola Martino-

viç , Zikica Jovanoviç Spanac oraz

Josip Mazar Sosa , piàtym oferowa-

nym do sprzeda˝y kutrem jest za-

pewne wycofany ze s∏u˝by

po uszkodzeniach odniesionych

w toku jugos∏owiaƒskiej wojny do-

mowej Karlo Rojc . WypornoÊç ku-

trów rakietowych wynosi 171/210 t

przy wymiarach 38,6 x 7,6 x 1,8 m.

Z uwagi na fakt, ˝e wszystkie

wymienione okr´ty od lat pozostajà

praktycznie unieruchomione, a ich

aktualny stan techniczny stanowi

wielkà niewiadomà, choç zapewne

jest kiepski, strona serbska musi

przed sprzeda˝à przeprowadziç ich

generalny remont, a poza tym za-

pewniç serwis na 10 letni okres

eksploatacji.

otrzyma∏ nazw´ Dioskuria , co ozna-

cza antycznà nazwà portu Suchu-

mi. W chwili obecnej nie jest znana

kwestia czy kuter zosta∏ przekazany

wraz z rakietami przeciwokr´towy-

mi MM-38 „Exocet”, jednak ich

kontenery startowe nadal znajdujà

si´ na okr´cie.

Widok na dziobowe, pionowe wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych

chiƒskiego niszczyciela rakietowego typu 054C.

fot. Internet

JAPONIA

Marynarka Japonii prowadzi

obecnie intensywnà modernizacj´

swojej floty, g∏ównie na drodze bu-

dowy wielu nowoczesnych okr´-

tów o znacznie wi´kszych mo˝li-

woÊciach poprzedniej generacji,

nawet tych niedawno zaprojekto-

wanych. Dobrych przyk∏adem owej

tendencji jest szybka modyfikacja

niszczycieli wielozadaniowych typu

Murasame (DD 101-109), wcielo-

nych do s∏u˝by w latach 1997-

2002. Ich rozwojowa wersja liczy

ju˝ trzy okr´ty: Takanami (DD 110),

Oonami (DD 111) i najnowszy Ma-

kinami (DD 112), na którym bande-

r´ podniesiono18 marca 2004

roku.

Jednostki projektu DD 110 ró˝ni

od poprzedników przede wszyst-

kim przemodelowany zestaw

uzbrojenia na dziobie. Natomiast

dwa modu∏y pionowych wyrzutni

Mk 41 Short (w uk∏adzie 2 x VIII)

zamieniono na cztery modu∏y wy-

rzutni Mk 41 „Standard” (4 x VIII),

czyli w odmianie „wysokiej”. Roz-

wiàzanie to umo˝liwi za∏adowanie

bloków tych wyrzutni 32 pociskami

plot. RIM 66L/M. „Standard” SM 2

MR Block III a nawet w niedalekiej

przysz∏oÊci RIM 161 „Standard”

SM 3 o w∏asnoÊciach zwalczania

rakiet balistycznych i ich g∏owic.

Na Êródokr´ciu zlikwidowano jed-

noczeÊnie „lekkie” wyrzutnie Mk 48

LS rakiet RIM 7 M. „Sea Sparrow”.

Nale˝y dodaç, ˝e do wyrzutni Mk

41 „Standard” mo˝na b´dzie za∏a-

dowaç rakietotorpedy RUM 139

A ASROC VL oraz, w maksymal-

nym wariancie, a˝ 128 kompakto-

wych pocisków plot. RIM 162 B

ESSM. Pozosta∏e elementy uzbroje-

nia obejmujà 8 kontenerów starto-

wych pocisków przeciwokr´to-

wych Mitsubishi Type 90 (SSM 1

B), dwie wyrzutnie Type 68 (Mk 32)

dla 324 mm lekkich torped ZOP Ty-

pe 97 (GRX 4), dwa zestawy arty-

CHINY

Materia∏y fotograficzne potwier-

dzajà przedstawionà na ∏amach nr

62 „OW” informacj´, ˝e nowy chiƒ-

ski niszczyciel rakietowy typu 052C

o numerze bocznym 170, posiada

na pok∏adzie dziobowym 6 piono-

wych, wzorowanych na rosyjskich

rozwiàzaniach technicznych, b´b-

nowych wyrzutni rakiet przeciwlot-

niczych dalekiego zasi´gu rodziny

S-300 (SA-10A/B/C „Grumble”)

wzgl´dnie ich chiƒskich odpowied-

ników typu „Hong Qian-9” (HQ-9).

DonoÊnoÊç tych wyposa˝onych

obecnej uzbrojenie Absalon obej-

muje jedynie amerykaƒskie dzia∏o

kal. 127 mm Mk 45 Mod 4, a pozo-

sta∏e elementy, takie jak – przeciw-

okr´towe pociski rakietowe „Har-

poon”, pociski plot. „Sea Sparrow”

VLS Mk 48, pociski plot. „Stinger”,

torpedy zop oraz SEAGNA/SBROC

Mk 36, majà zostaç zamontowane

do roku 2007, gdy jednostka osià-

gnie pe∏nà gotowoÊç bojowà.

Do tego czasu okr´t otrzyma rów-

nie˝ 2 pok∏adowe Êmig∏owce Augu-

sta-Westland EH-101 oraz 2 kutry

desantowe typu LCP. Wówczas za-

Duƒski okr´t wielozadaniowy Absalon (L 16) w czasie ostatnich

prób morskich.

fot. Royal Danish Navy

w g∏owic´ konwencjonalnà lub ato-

mowà pocisków wynosi do 90 km,

zaÊ ich pu∏ap waha si´ w przedzia-

le od 25 do 30 000 m.

∏oga ma liczyç 100 oficerów i ma-

rynarzy, zaÊ pomieszczenia jed-

nostki pozwolà na zakwaterowanie

do 300 osób. Docelowe wejÊcie

do s∏u˝by 2 nowych okr´tów uni-

wersalnych pozwoli na istotne

zwi´kszenie potencja∏u duƒskich

wojsk làdowych uczestniczàcych

w dzia∏aniach zbrojnych bàdê mi-

sjach pokojowych pod auspicjami

NATO bàdê ONZ.

GRUZJA

Sk∏ad floty tego kaukaskiego

paƒstwa zasilony zosta∏ przez kuter

typu La Combattante 2 podarowa-

ny przez rzàd Grecji. Nowy nabytek

DANIA

Pierwszy ze znajdujàcych si´

w budowie w stoczni Odense Staal-

skbsvaerft (Lindovaerftet) wieloza-

daniowych okr´tów wsparcia de-

santowego typu Flex Supportships

– SF 3000 (szerzej zaprezentowany

w„Z˝ycia flot” „OW” nr 63) otrzy-

ma∏ nazw´ Absalon . Rzecz zna-

mienne dla jednostki przewidziano

numer burtowy L16 charaktery-

styczna dla okr´tów desantowych,

a nie typowe dla fregat F. St´pk´

pod budow´ okr´tu po∏o˝ono 28 li-

stopada 2003, kad∏ub wodowano

25 lutego 2004, zaÊ wejÊcie

do s∏u˝by przewidziane jest na 20

paêdziernika 2004 roku. W chwili

EGIPT

Wg niepotwierdzonych informa-

cji marynarka wojenna Egiptu pla-

nuje prawdopodobnie zakup

od Serbii i Czarnogóry 2 fregat typu

Koni (proj. 1159 lub Kotor ) oraz

5 kutrów rakietowych typu

Osa-I (proj. 205). Aktualnie stro-

na serbska dysponuje 2 fregatami

typu Kotor ( Kotor i Novi Sad ) zbu-

dowanymi w Kraljevicy w latach

Gruziƒski kuter rakietowy Dio-

skuria . 25.08.2004 r.

fot. Siergiej Ba∏akin

Nr 68 (6/2004) • OKR¢TY WOJENNE

Z ˝ycia flot

Niszczyciel Makinami (DD

112) z dobrze widocznà grupà

pionowych wyrzutni Mk 41

„Standard” na dziobie.

fot. IHI Marine United

Konstrukcja jednokad∏ubowa

o kszta∏cie kroplowym, pokryta

warstwà 22 000 gumowych p∏ytek

anechoicznych, rozpraszajàcych

impulsy hydrolokacyjne.

Nap´d zapewniajà 2 silniki wy-

sokopr´˝ne Paxman Ventura

16RPA 200SZ, ka˝dy o mocy

2035 KM oraz silnik elektryczny

GEC o mocy 5400 KM. Pr´dkoÊç

nawodna 12 w´z∏ów, a podwod-

na 20 w´z∏ów. Zapas paliwa 200 t.

Zasi´g 8000 Mm/8 w´z∏ach

na chrapach oraz 54 Mm/20 w´-

z∏ach i odpowiednio 270 Mm/3 w´-

z∏ach. AutonomicznoÊç 50 dób.

Uzbrojenie okr´tu stanowi 6

dziobowych wyrzutni torpedowych

kal. 533 mm z zapasem 18 torped

Alliant Mk 48 Mod 4. Bogate wypo-

sa˝enie elektroniczne obejmuje ra-

dar nawigacyjny Kelvin Hughes Typ

1007, kanadyjski sonar holowany

CANTASS zintegrowany z brytyj-

skim Typ 2046, radarowy system

ostrzegawczy Condor Systems Sea

Search 2. Etatowa za∏oga liczy 44

ludzi, w tym 7 oficerów.

Na pomoc uszkodzonej jednost-

ce wyruszy∏a brytyjska fregata

Montrose , a nast´pnie Marlboro-

ugh oraz jednostki pomocnicze An-

gus i Knight Wave . Holowanie

uszkodzonego Chicoutimi z powro-

tem do Clyde podjà∏ brytyjski okr´t

ratowniczy Anglian Prince , który

jednak musia∏ czekaç na popraw´

pogody, by w koƒcu zostaç zastà-

piony przez amerykaƒski Carolyn

Chouest.

leryjskie 6 x 20 mm Mk15 „Vul-

can/Phalanx” Block 1 B oraz wielo-

zadaniowy Êmig∏owiec pok∏adowy

Sikorsky-Mitsubishi SH 60 K,

uzbrojony m.in. w rakiety Type 80

(ASM1).

Wi´kszoÊç urzàdzeƒ elektroniki

bojowej pozostawiono bez powa˝-

niejszych zmian, gdy˝ nadal repre-

zentujà one nadzwyczaj wysoki po-

ziom technologiczny. Wymienione

modernizacje zwi´kszy∏y za∏og´

niszczycieli typu Takinami do 176

ludzi, a tak˝e wypornoÊç standar-

dowà z 4550 do 4650 oraz pe∏nà

z 6200 do 6300 ton. Kolejny okr´t

serii Sazanami (DD 113) ma wejÊç

do s∏u˝by w lutym 2005 r. a piàta

jednostka znana jedynie pod nume-

rem stoczniowym 2243, b´dzie

ukoƒczona na poczàtku 2006 r.

W kolejnych latach zamówionych

zostanie najpewniej szeÊç kolej-

nych okr´tów projektu DD 110.

Pozosta∏e dane techniczne okr´-

tów typu Takinami przedstawiajà si´

nast´pujàco: d∏ugoÊç ca∏k.

151,0 m., szerokoÊç 17,4 m., g∏´-

bokoÊç kad∏uba 10,9 m., zanurze-

nie na Êródokr´ciu 5,3 m., zanurze-

nie z gruszkà dziobowà 7,9 m., si-

∏ownia COGAG z dwiema turbinami

gazowymi Rolls Royce Spey SM 1

C o ∏àcznej mocy 31 060 kW oraz

dwiema turbinami GE LM 2500

o ∏àcznej mocy 31 642 kW, pr´d-

koÊç „oficjalna” 30 w, w rzeczywi-

stoÊci ponad 34 w.

elektrycznej na Atlantyku w odle-

g∏oÊci oko∏o 60 Mm na pó∏nocny

zachód od wybrze˝y Irlandii. W wy-

niku po˝aru, który zniszczy∏ tablice

rozdzielne i system dystrybucji

energii elektrycznej, dosz∏o do utra-

ty sterownoÊci, a z liczàcej 54 ofi-

cerów i marynarzy ekipy na pok∏a-

dzie 3 osoby uleg∏y silnemu zatru-

ciu dymem. Dwóch rannych

w ci´˝kim stanie zdo∏ano ewaku-

owaç Êmig∏owcem do szpitala w Ir-

landii Pó∏nocnej, trzecia osoba – lt

(kpt.) Chris Sauders (32 lata) zmar∏

przed udzieleniem mu pomocy le-

karskiej. Poczàtkowo, gdy na po-

k∏adzie wybuch∏ po˝ar, za∏oga uzna-

∏a sytuacj´ za niegroênà, czego

konsekwencjà by∏ fakt, ˝e pierwsza

jednostka z pomocà dotar∏a dopie-

ro po 24 godzinach, skutecznie

„hamowana” przez trudne warunki

atmosferyczne.

Chicoutimi odbywa∏ w∏aÊnie

swój „dziewiczy” rejs transatlantyc-

ki z bazy Royal Navy w Faslane

(Clyde) do swej sta∏ej bazy Halifax

w Nowej Szkocji. Jednostka nale˝y

do serii 4 okr´tów podwodnych ty-

pu Upholder (Typ 2400), pierw-

szych po d∏u˝szej przerwie z nap´-

dem klasycznym zbudowanych dla

brytyjskiej Royal Navy w latach

1983 – 1993. SS 879 Chicoutimi

(eks – S 40 Upholder ) zosta∏ zbu-

dowany przez stoczni´ Vickers

w Barrow-in Furness, a do s∏u˝by

wszed∏ w roku 1990. Po zaledwie

kilkuletniej eksploatacji ju˝ w roku

1994 jednostka zosta∏a odstawio-

na do rezerwy i zakonserwowana.

W roku 1998 w∏adze Kanady wy-

dzier˝awi∏y, a nast´pnie naby∏y ca∏à

seri´, którà okreÊlono mianem typu

Victoria, przy czym okr´ty otrzyma-

∏y nowe nazwy – Chicoutimi , Cor-

ner Brook, Victoria oraz Windsor .

Reaktywacja jednostek trwa∏a jed-

nak d∏ugo i wiàza∏a si´ ze znaczny-

mi kosztami.

Podstawowe parametry taktycz-

no-techniczne Chicoutimi : wypor-

noÊç nawodna wynosi 2185 t,

a podwodna 2400 t przy d∏ugoÊci

ca∏kowitej kad∏uba 70,3 m, szero-

koÊci 7,6 m i zanurzeniu 5,5 m.

NIEMCY

W dniu 13 wrzeÊnia 2004 roku

w stoczni Howaldtswerke-Deut-

sche Werft AG (HDW) w Kilonii

w obecnoÊci nadburmistrza miasta

Gotha, patrona jednostki, odby∏o

si´ uroczyste wodowanie U 33 ,

trzeciego z serii 4 okr´tów podwod-

nych typu 212A. WejÊcie U 33

do s∏u˝by przewidziane jest na sty-

czeƒ 2006 roku. Wspó∏czesny

okr´t jest obecnie trzecim, kolej-

nym noszàcym numer U33 , pierw-

szy wszed∏ do s∏u˝by w Kaiserli-

chen Marine w marcu 1914, a dru-

gi w Kriegsmarine w lipcu 1936.

Okr´ty podwodne typ 212A, sta-

nowiàce wyraz najnowszych osià-

gni´ç techniki, posiadajà nap´d kla-

syczny, pracujàcy niezale˝nie

od powietrza atmosferycznego, co

pozwala na przebywanie w zanu-

rzeniu przez d∏u˝szy czas, porów-

Kanadyjski okr´t podwodny Chico-

utimi po awarii. Do jego burty za-

cumowa∏ holownik Impulse .

fot. Royal Navy

KANADA

W dniu 5 paêdziernika 2004 roku

na pok∏adzie kanadyjskiego okr´tu

podwodnego Chicoutimi dosz∏o

do powa˝nego po˝aru instalacji

Nr 68 (6/2004) • OKR¢TY WOJENNE

Z ˝ycia flot

Ceremonia wodowania niemieckiego okr´tu podwodnego U33 .

fot. „Soldat und Technik”

148,1 m, szerokoÊci 14,8 m i zanu-

rzeniu 4,3 m (bez op∏ywki sonaru).

Si∏ownia typu COGAG – 2 turbiny

marszowe Rolls-Royce Tyne RM1C

+ 2 turbiny Rolls-Royce Olympus

TM 3, ∏àczna moc 48 500 KM, ak-

tualna maksymalna pr´dkoÊç oko∏o

28 w´z∏ów, a marszowa 18 w´-

z∏ów. Zasi´g 7000 Mm przy 18 w´-

z∏ach, wg innych êróde∏ zaledwie

4500 Mm/18 w´z∏ach. Uzbrojenie

obejmuje 1 dzia∏o 76 mm OTO Me-

lara Super Rapid, 2 podwójnie

sprz´˝one dzia∏a Oerlikon/BMARC

30 mm L/75, 2 pojedyncze dzia∏a

Oerlikon/BMARC 20 mm GAM-B01

oraz 2 potrójne wyrzutnie torped

pop kal. 324 mm PMW 49A. Nie

jest znana liczebnoÊç za∏ogi,

w wersji brytyjskiej wynosi∏a ona

265 ludzi, pod banderà rumuƒskà

b´dzie zapewne mniejsza.

TAJLANDIA

Wstoczni chiƒskiej znajduje si´

obecnie w budowie kolejna frega-

ta dla Tajlandii o numerze bocz-

nym „511”. Opublikowane zdj´cia

fotograficzne wskazujà, ˝e jest to

jednostka wykazujàca bardzo du-

˝e podobieƒstwo do 2 fregat typ

25T zbudowanych dla Tajlandii

przez chiƒskà stoczni´ Zhonghua

w Szanghaju w latach 1991 –

1994. Okr´ty te – 421 Naresuan

i 422 Taksin , zosta∏y wykoƒczone

– uzbrojone dopiero po ich dostar-

czeniu do Tajlandii g∏ownie w broƒ

pochodzàcà z paƒstw zachod-

nich, której dostawy do Chin by∏y

niemo˝liwe z uwagi na embargo

wprowadzone po krwawych wy-

darzeniach na Placu Tiananmen

w czerwcu 1989 roku. Podstawo-

we parametry taktyczno-technicz-

nywalny z jednostkami o nap´dzie

atomowym, rewolucjonizujàc tym

samym dzia∏ania podwodne.

Nap´d niezale˝ny od powietrza

atmosferycznego zapewnia 9

ogniw paliwowych na ciek∏y wodór,

ka˝de o mocy 34 kW, zaÊ standar-

dowy nap´d stanowi silnik Siemens

Permasyn. Uk∏ad nap´dowy umo˝-

liwia rozwijanie pr´dkoÊci 12 w´-

z∏ów na powierzchni, 20 w´z∏ów

w zanurzeniu oraz 8 w´z∏ów w za-

nurzeniu przy wykorzystaniu nap´-

du niezale˝nego od powietrza at-

mosferycznego. Zasi´g wynosi∏

8000 Mm przy 8 w´z∏ach na po-

wierzchni i odpowiednio 420 Mm

przy 8 w´z∏ach w zanurzeniu.

Uzbrojenie jednostek typu 212A

sk∏ad si´ z 6 dziobowych wyrzutni

torpedowych kal. 533 mm, które

pozwalajà na wykorzystywanie

w nich torped DM-2A3 „Seehecht”,

DM-2A4, przeciwokr´towych kiero-

wanych pocisków rakietowych „Tri-

ton” wzgl´dnie min morskich. Za∏o-

ga liczy 27 ludzi, w tym 5 oficerów

nazw´ Regele Ferdinand F221

(eks- Coventry , zbud. Swan Hunter

1984-1988). Przej´cie drugiej jed-

nostki – Regina Maria (eks- London ,

zbud. Yarrow 1983-1987) ma na-

stàpiç wiosnà 2005 roku.

Kontrakt na reaktywacj´ i remont

fregat ( Coventry zosta∏ wycofany ze

s∏u˝by w 2001, a London jeszcze

w 1999) o wartoÊci oko∏o 185 mln

USD zosta∏ podpisany ju˝ w roku

2001, a jego realizacj´ zlecono BAE

Systems Naval Ships. W ramach

prac dokonano przezbrojenia okr´-

tów, demontujàc ca∏oÊç uzbrojenia

rakietowego, to znaczy po 4 prze-

ciwokr´towe pociski MM38 „Exo-

cet”, 2 wyrzutnie pocisków plot.

GWS 25 Mod 3 „Sea Wolf” oraz 4

wyrzutnie celów pozornych „Sea

Gnat”. W zamian na pok∏adzie dzio-

bowym zainstalowano dzia∏o 76mm

OTO Melara Super Rapid z g∏owicà

optyczno-elektronicznà RADAMEC

2500 do kierowania ogniem.

W ramach remontu dokonano

równie˝ przeglàdu si∏owni oraz wy-

mieniono cz´Êç wyposa˝enia elek-

tronicznego ogólnego przeznaczenia.

Aktualnie charakterystyka tak-

tyczno-techniczna fregaty Regele

Ferdinand wyglàda nast´pujàco:

wypornoÊç standardowa 4250 t,

a pe∏na odpowiednio 4850 t

przy d∏ugoÊci ca∏kowitej kad∏uba

Tajlandzka fregata „511” w trakcie ostatnich prac wyposa˝eniowych

w chiƒskiej stoczni.

fot. Internet

Nie jest znane wyposa˝enie lot-

nicze fregat, prawdopodobnie b´-

dzie to Êmig∏owiec pok∏adowy typu

Kaman SH-2G „Seasprite”.

Rumuni planujà przeprowadze-

nie II etapu modernizacji fregat w la-

tach 2008 – 2009 i wówczas za-

mierzajà wyposa˝yç jednostki

w wyrzutnie pocisków przeciwo-

kr´towych i plot., a jak b´dzie na-

prawd´ poka˝e czas.

ne fregat typu 25 T przedstawiajà

si´ nast´pujàco: wypornoÊç

2590/ 2980 t przy d∏ugoÊci

120,5 m, szerokoÊci 13,4 m i za-

nurzeniu 3,9 m. Si∏ownia typ CO-

DOG o ∏àcznej mocy 55 000 KM,

zapewnia maksymalnà pr´dkoÊç

32 w´z∏y. Zasi´g 4000 Mm

przy 18 w´z∏ach. Ró˝norodne

uzbrojenie obejmuje: 8 przeciwo-

kr´towych pocisków rakietowych

„Harpoon”, 1 dzia∏o kal. 127 mm

L/54 US Mk 45 mod 2, 2 podwój-

nie sprz´˝one dzia∏a plot. kal.

37 mm L/76 Typ 76A, 2 potrójne

wyrzutnie torped pop kal. 324 mm

Mk 32 Mod 5 oraz Êmig∏owiec po-

k∏adowy „Super Lynx 300”. Za∏o-

ga fregat liczy 168 ludzi, w tym 24

oficerów.

Wszystko wskazuje, ˝e podobnà

charakterystyk´ posiadaç b´dzie

fregata 511, która zapewne osta-

teczne uzbrojenie otrzyma tak˝e

dopiero po dostarczeniu do Taj-

landiii.

RUMUNIA

Po d∏ugich staraniach Rumunia

w dniu 9 wrzeÊnia 2004 roku

wreszcie przej´∏a oficjalnie w Por-

tsmouth pierwszà z fregat Typ 22

Batch 2, której nadano historycznà

dla rumuƒskiej marynarki wojennej

Rumuƒska fregata Regele Ferdinand (F 221) krótko po wejÊciu do s∏u˝by.

fot. internet

Nr 68 (6/2004) • OKR¢TY WOJENNE

Maciej S. Sobaƒski

Wariag na redzie Delaware

przed rejsem do Rosji.

fot. N. L. Stebbins

cz´Êç II

Dzieje okr´tu

Podpisanie w Sankt Petersburgu w dniu

11 kwietnia 1898 roku kontraktu mi´dzy

amerykaƒskà stocznià „The William

Cramp & Sons” z Filadelfii a rosyjskim Mi-

nisterstwem Marynarki Wojennej pozwoli-

∏o na przystàpienie do budowy jednego

z krà˝owników pancerno pok∏adowych

okreÊlanego mianem „dalnij razwiedczik”

(pol. „dalekiego rozpoznania”).

Przybycie w dniu lipca tego roku na te-

ren stoczni rosyjskiej Komisji Nadzorczej

pod kierownictwem kpt. I rangi (kmdr)

M. A. Danilewskiego pozwoli∏o na fak-

tyczne rozpocz´cie prac, których termin

ukoƒczenia i zdania gotowej jednostki

okreÊlono kontraktem na 20 miesi´cy. Ko-

misja na miejscu przystàpi∏a do weryfika-

cji i doprecyzowania projektu przedsta-

wionego przez stoczni´ Cramp, co z uwa-

gi na liczne wspomniane ju˝ wczeÊniej nie-

Êcis∏oÊci w t∏umaczeniu tekstu samego

kontraktu, by∏o sprawà nie∏atwà, a co gor-

sza wywo∏ujàcà wiele scysji i sporów. Osta-

tecznie po uzgodnieniu projektu przystà-

piono w paêdzierniku 1898 roku do budo-

wy na pochylni jednostki, która otrzyma∏a

numer stoczniowy 301. Prac tych nie za-

k∏óci∏a zmiana na stanowisku szefa Komi-

sji Nadzorczej, które w grudniu 1898 objà∏

kpt. I rangi (kmdr) E. N. Szcz´snowicz.

Do oficjalnego po∏o˝enia st´pki okr´tu,

któremu w styczniu 1899 nadano nazw´

Wariag dosz∏o w dniu 10 maja 1899 roku.

Po czym prace na pochylni kontynuowa-

no, mimo k∏opotów spowodowanych straj-

kami w stoczni, co pozwoli∏o na uroczyste

wodowanie okr´tu w dniu 19 paêdziernika

1899 roku w obecnoÊci rosyjskiego amba-

sadora w USA grafa A. P. Kassini. Po wo-

dowaniu krà˝ownika przystàpiono do prac

wykoƒczeniowych przy stoczniowym na-

brze˝u.

Na stanowisko dowódcy nowego krà-

˝ownika wyznaczony zosta∏ kpt. I rangi

(kmdr) W. I. Ber, a ju˝ latem 1899 pojawi-

li si´ na terenie stoczni pierwsi cz∏onkowie

za∏ogi budowanej jednostki – maszyniÊci

i palacze, którzy uczestniczyli w procesie

prac wykoƒczeniowych, zapoznajàc si´

z nowymi dla rosyjskiej floty kot∏ami paro-

wymi systemu Niclausse.

W dniu 29 grudnia 1899 roku do Fila-

delfii przyby∏ rosyjski parowiec W∏adymir

Sawin , który dostarczy∏ z Rosji uzbrojenie

dla budowanego okr´tu, bowiem zgodnie

z ustaleniami kontraktu obowiàzek ten

cià˝y∏ na zamawiajàcym. Do 1 stycznia

1900 roku ukoƒczono praktycznie prace

wewnàtrz kad∏uba i przystàpiono do mon-

ta˝u uzbrojenia, mimo ˝e prace wykoƒ-

czeniowe prowadzono nieprzerwanie wia-

domo by∏o, ˝e stocznia nie dotrzyma okre-

Êlonego w kontrakcie terminu 20 miesi´cy

na przekazanie krà˝ownika stronie rosyj-

skiej. W tej sytuacji MTK rozpoczà∏ przy-

gotowywanie dokumentacji, która mia∏a

umo˝liwiç wyegzekwowanie od stoczni

Cramp przewidzianych kontraktem kar

umownych za zw∏ok´. RównoczeÊnie jed-

nak stocznia Cramp wystàpi∏a ze swymi

„roszczeniami”, obwiniajàc stron´ rosyj-

skà odpowiedzialnoÊcià za zw∏ok´ w wy-

miarze 3 miesi´cy i 10 dni spowodowanà

d∏ugotrwa∏ym zatwierdzaniem projektów.

Innà przyczynà opóênienia by∏y strajki,

traktowane przez wykonawc´ jako „si∏a

wy˝sza”. Ostatecznie strona rosyjska

w maju 1901 roku zrezygnowa∏a z docho-

dzenia swych nale˝noÊci z tytu∏u kar

umownych za zw∏ok´ w przekazaniu pan-

Nr 68 (6/2004) • OKR¢TY WOJENNE

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: