ANNA - Zaufajcie Maryi.pdf - Zaufajcie Maryi - ypla

ANNA

Zaufajcie Maryi

Książka jest wyborem z zapisanych „rozmów" z Bogiem, Ojcem naszym, Jezusem

Chrystusem, Zbawicielem i Maryją, Matką Bożą i naszą, osoby, która otrzymała dar

wewnętrznego kontaktu.

Przedmowa

Maryja, „wzniosła Córa Syjonu" (Sob. Wat. II, KK 55), z ufną wiarą zachowywała w Sercu swoim obietnice

Przymierza, jakie Bóg zaprzysiągł „na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki" (Łk 1,55). Wyśpiewując

„Magnificat" Maryja wielbiła Boga, który wymierza sprawiedliwość ludziom bogatym i pysznym władcom, a

okazuje miłosierdzie ubogim i pokornym.

Bóg zaufał pokornej Służebnicy Pańskiej i od Jej zgody uzależnił wykonanie planu Wcielenia Syna Bożego dla

odkupienia ludzkości znajdującej się w stanie grzechu. Jezus, Syn Maryi, zaufał Jej bezgranicznie, gdy z Krzyża

ostatnią swą wolą uczynił Ją Matką dla wszystkich ludzi, odkupionych Krwią ofiary Nowego Przymierza.

Maryja, wzięta do nieba, z macierzyńską miłością nieustannie współdziała w dziele zbawienia świata,

wypraszając łaskę życia wiecznego dla grzeszników - Jej dzieci - jeżeli tylko dadzą w swej wolności jakiś znak

żalu i nawrócenia ku Bogu.

W czasach nowożytnych miłosierna działalność Maryi napotykała coraz większe przeszkody ze strony pysznych

władców i myślicieli Oświecenia, odrzucających nie tylko prawo Boga Stwórcy, lecz także Objawienie

Chrystusowe i kult Bogarodzicy oraz kapłaństwo wraz z ofiarą Nowego Przymierza. Wzrastała liczba

wolnomyślicieli, zwalczających religię chrześcijańską i bluźniących Bogu. Wskutek tego historycznego procesu

i nie bez kuszenia ze strony szatana, nieprzyjaciela Boga i ludzkości, niektóre narody uległy ateizacji i straciły

poczucie grzeszności. Równocześnie bogate mocarstwa militarne, przedstawiające się jako chrześcijańskie,

wyrządzały ludom podbitym i skolonizowanym wiele krzywd i zbrodni, usprawiedliwiając je swoimi

ideologiami postępu. Ideologie te stały się treścią kultury zlaicyzowanych społeczeństw i wprowadziły je w stan

zbiorowego grzechu bluźnierstwa przeciw Duchowi Świętemu. Według słów Jana Pawła II „jest to stan

duchowego upadku, gdyż bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu nie pozwala człowiekowi wyjść z

samozamknięcia i otworzyć się w kierunku boskich źródeł oczyszczenia sumień i odpuszczenia grzechów" (Enc.

o Duchu Św. Dominum et Vivificantem, 46). W tej sytuacji aktualne staje się ostrzeżenie z Listu do

Hebrajczyków: „Kto przekracza Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania

dwóch lub trzech świadków. Pomyślcie, o ileż surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna

Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha

łaski... Sam Pan będzie sądził lud

swój" (Hbr 10, 28n).

W historii Starego Przymierza, gdy lud izraelski przekraczał Prawo Boże i popadał w bałwochwalstwo, Bóg

posyłał proroków, by pod grozą nadchodzących kar Bożych nawoływali lud do nawrócenia. W ostatnich dwóch

wiekach, gdy całe narody zaczęły odrzucać Prawo Boże oraz ofiarę Przymierza we Krwi Chrystusa, sama Matka

Boża wielokrotnie ukazywała się, aby z macierzyńską miłością ostrzec świat przed grożącymi karami Bożymi i

wzywać grzeszników do nawrócenia się, a ludzi wierzących prosić o modlitwy i o pokutę zastępczą dla

uratowania grzeszników przed wiecznym umieraniem w piekle (rue du Bac w Paryżu 1830 - „Cudowny

medalik", La Salette 1846, Lourdes 1858, Fatima 1917, a także w Polsce Gietrzwałd na Warmii 1877).

Niestety, nie nastąpiło powszechne nawrócenie narodów błądzących, z imienia chrześcijańskich. Wydają się one

dochodzić teraz do kresu swej dobrowolnie obranej drogi historycznej, oddalającej je od Boga i poddającej je

niszczycielskiemu oddziaływaniu wzajemnej nienawiści, inspirowanej przez szatana. Może powtórzyć się to,

co w Starym Testamencie stwierdził autor Drugiej Księgi Kronik: „Oni jednak szydzili z Bożych wysłanników,

lekceważyli ich słowa i wyśmiewali się z Jego proroków, aż wzmógł się gniew Pana na swój naród do tego

stopnia, iż nie było już

ocalenia" (2 Km 36, 16).

Droga narodu polskiego była zupełnie inna. Zachował on wiarę katolicką i Prawo Boże, pozostał wierny

Nowemu Przymierzu i Maryi Bogarodzicy, którą król Jan Kazimierz w roku 1656 obrał Królową Korony

Polskiej. W czasach rozbiorów i okupacji naród polski całkowicie zawierzył Maryi jako swej Królowej i Matce.

Świadczy o tym m.in. literatura i sztuka polska z tego okresu.

Kardynał Wyszyński, uwięziony w Stoczku na Warmii, zrozumiał znaczenie Matki Najświętszej w Kościele

polskim, który stanął wobec zagrożeń ateizmu i materializmu. Dlatego w dniu 8 XII 1953 r. oddał się Matce

Najświętszej w macierzyńską niewolę i wszystko postawił na Maryję (Prymas Tysiąclecia, s.101). W

milenijnym zaś Akcie Jasnogórskim biskupi polscy oddali się Bogarodzicy w macierzyńską niewolę miłości, a w

kilka lat później, 5 IX 1971 r., oddali oni Maryi -jako Matce Kościoła - całą ludzkość: wszystkie narody i ludy

współczesnego świata. W ten sposób biskupi polscy odpowiedzieli na wezwanie Matki Miłosierdzia do

współpracy w dziele zbawienia ludów dzisiejszego świata.

Papież Jan Paweł II w homilii wygłoszonej na Jasnej Górze dnia 4 VI1979 r. odnowił „całe to dziedzictwo

zawierzenia, oddania i nadziei, które tu tak wielkodusznie zostało nagromadzone przez moich Braci w

biskupstwie i Rodaków... Jakże bardzo pragnę przy dzisiejszym spotkaniu zawierzyć Ci, o Matko, te wszystkie

trudne sprawy społeczeństw, ustrojów i państw, które nie mogą być rozwiązane na drodze nienawiści, wojny i

samozniszczenia, ale tylko na drodze pokoju, sprawiedliwości, poszanowania praw ludzi i narodów... O jakżeż

wiele byłoby ludów i narodów, o których chciałbym Ci tu powiedzieć, Matko, po imieniu! Zawierzam Ci je

wszystkie w milczeniu".

Pierwowzorem zawierzenia wszystkich ludów Sercu Matki Miłosierdzia jest akt, poprzez który Papież oddał

Maryi, Królowej Polski, „wszystko co Polskę stanowi". O nadprzyrodzonej głębi tego zawierzenia świadczą

słowa wygłoszone w czasie Mszy św. na placu Zwycięstwa w Warszawie 2 VI 1979 r.: „To wszystko w tej

Eucharystii ogarniam myślą i sercem i włączam w tę jedną jedyną Najświętszą Ofiarę Chrystusa na placu

Zwycięstwa. I wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja: Jan Paweł II Papież, wołam z całej głębi tego

Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam z wami wszystkimi: niech zstąpi Duch Twój! Niech

zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!"

Te akty zawierzenia Maryi zdają się być godne czasów Przymierza Bóg z ojcowskiej miłosiernej miłości, którą

żywi do wszystkich narodów, także tych odstępczych, odsłania swój zamiar zbawczy wobec nich. Fakt

„przemawiania" Boga za pośrednictwem człowieka nie jest niczym nowym w Kościele. Pisze o tym św. Paweł

jako o jednym z charyzmatów, czyli darów Ducha Świętego, danych dla dobra wspólnoty Kościoła. Obdarowany

człowiek ma moralny obowiązek służenia tym darem, który otrzymał od Boga; w przeciwnym razie dar nie

przyniesie zamierzonych przez Boga owoców. W tym przypadku chodzi o osobę, która - początkowo sama, a

potem również podczas modlitwy wspólnej w niewielkiej grupie - otrzymuje słowa pochodzące w jej

przekonaniu od Chrystusa Pana i Maryi. Kilka lat temu poddała ona różne spisywane przez siebie teksty ocenie

władzy kościelnej. W wydanej pozytywnej opinii było również stwierdzenie, że opublikowanie niektórych

tekstów mogłoby być pożyteczne dla pogłębienia wiary chrześcijańskiej. Osoba ta znana jest redakcji

Wydawnictwa, jednak pragnie, by jej nazwisko nie było podane do wiadomości publicznej.

Zawarte w tej książce teksty, pochodzące z ostatnich kilkunastu lat, odsłaniają stopniowo ten ostateczny plan

Miłosierdzia Bożego. Jego wykonanie zostało powierzone Maryi jako naszej Matce. Maryja pełni nie tylko

funkcje proroka, ale i wychowawczyni; nie tylko ostrzega o nadchodzących zagrożeniach, lecz nade wszystko

prostuje nasze drogi i prowadzi nas ku Bogu. Do dzieła ratowania świata Bóg powołuje wszystkie narody. Liczy

jednak przede wszystkim na te, które Mu wierzą, a zwłaszcza na narody cierpiące, spragnione wolności i

sprawiedliwości. W szczególny jednak sposób do tej współpracy powołana jest Polska, od wieków

wychowywana przez Maryję. O świadomości takiego powołania dał świadectwo król Jan Kazimierz w

następujących słowach swego ślubowania: „Ty zaś, o najlitościwsza Królowo i Pani, jakoś mnie, senatorów i

stany Królestwa mego myślą tych ślubów natchnęła, tak i spraw, abym u Syna Twego łaskę wypełnienia ich

uzyskał" (Liturgia godzin II, s. 1391). Akt zaś oddania się narodu w macierzyńską niewolę miłości, uczyniony za

przykładem biskupów, jest odpowiedzią na to powołanie i wyraża gotowość naszej służby Maryi, Królowej

Polski. Żyjące obecnie pokolenia nadal udowadniają, choćby licznymi pielgrzymkami, swoją wierność i miłość

dla swej Matki.

Książka Zaufajcie Maryi jest świadectwem przyjęcia Polski do tej służby, zawiera ostrzeżenia przed złem

moralnym płynącym od zmaterializowanych społeczeństw zachodnich i wzywa Polaków do zachowania Prawa

Bożego i do odnowy moralnej przez miłość i sprawiedliwość społeczną, tak żeby Polska stała się prawdziwym

królestwem Chrystusa i by stanowiła jasny przykład państwa zbudowanego na Prawie Bożym, gdy załamią się

państwowe struktury oparte na przemocy, grzechu, niesprawiedliwości i nienawiści. Warunkiem

urzeczywistnienia tego planu uratowania świata z udziałem Polski jest pełne zawierzenie Maryi jako Matce

naszej i Królowej i w konsekwencji uczciwa, wierna i wytrwała służba Bogu, do której Ona nas wzywa. Taki

jest sens tytułu książki Zaufajcie Maryi.

Ks. dr hab. Jan Sieg TJ

Profesor zwyczajny etyki społecznej,

ateizmu i socjologii religii

na Wydziale Filozoficznym

Towarzystwa Jezusowego

i w Papieskiej Akademii Teologicznej

w Krakowie

Wstęp daje nam nasz Pan, Jezus

28 grudnia 1991 r. wraz z paroma przyjaciółmi biorącymi udział w „rozmowie" z Panem (modlitwa

jest rozmową z Bogiem) zapytaliśmy, czy Pan chciałby, abyśmy sporządzili wybór tekstów Maryi i

tekstów mówiących o Maryi. Powołaliśmy się przy tym na Jego niedawne słowa o Polakach: ,,słów

Matki mojej i waszej będziecie słuchać" i ,,wiem, jak ważne jest dla was każde słowo Maryi, (...) bo

ludzie rzeczywiście mają w tym kraju osobliwą cześć i uczuciową miłość do Maryi jako do Matki

swojej". Pan odpowiedział nam tak pięknie, że postanowiliśmy Jego świadectwo dać jako wstęp do

całego wyboru.

- Moi kochani przyjaciele. Dałem wam Matkę i pragnę, aby miłość Jej była wszystkim znana. W

dzisiejszych czasach - jak nigdy - jest wam konieczna macierzyńska opieka Maryi, a wasz naród

ukochał Ją szczególnie i przez setki lat dotrzymywał Jej wierności. Dlatego pragnę, abyście teraz, w

tym strasznym zagrożeniu, jakie nadchodzi, odczuli moc Jej miłości, Jej troskę o wasze istnienie, Jej

czułość, Jej nieskończone - bo oparte na mocy Bożej - możliwości i niezwyciężoną potęgę, którą was

osłoni przed niebezpieczeństwami jako Królowa waszego narodu i najtroskliwsza Matka zarazem.

Życzę sobie, abyście poważnie potraktowali Jej dobroczynną władzę jako Pani waszych serc i

waszych losów. Sami wybraliście Ją Królową waszego narodu i Maryja nigdy nie odrzuciła waszego

wyboru, bo w każdym pokoleniu potwierdzaliście czynami swoją miłość i zawierzenie. Pragnę,

abyście jasno ujrzeli Jej macierzyński stosunek do was i w konsekwencji, abyście z Nią z całego serca,

zdecydowanie i wiernie współpracowali.

Pamiętajcie, iż Matka moja jest Współzbawicielką ludzkości i Ona prowadzi dzieło moje w świecie

wyrównując drogi i przygotowując was na ostateczne moje nadejście. To dzieło powierzone zostało

Jej, bowiem ludzkość tak bardzo potrzebuje macierzyńskiej miłości i wstawiennictwa - nigdy zaś

bardziej niż w obecnych czasach. Nikt inny nie potrafi tak jak Ona, w sposób łagodny, a cierpliwie i

delikatnie przyprowadzić was do Mnie. Nikt nie kocha was goręcej niż Matka moja i nikt nie potrafi

skuteczniej przebłagać sprawiedliwości Bożej orędując za wami tak gorąco i tak przekonywająco jak

Ona - umiłowana Służebnica Pańska, Królowa nieba i ostateczna Ucieczka grzeszników.

Zaufajcie Maryi i powierzcie się Jej, bo nie istnieje nikt, kto by bardziej niezawodnie niż Ona mógł

wyprosić wam zmiłowanie i miłosierdzie Boga.

Kochajcie, dzieci, Matkę moją i waszą, złączoną ze Mną najgłębszą miłością. Chcę, aby wasza miłość,

zaufanie i wierność znalazły oparcie w Jej Sercu - w Jej ludzkim, najczystszym Sercu związanym z

moim jednoczącą miłością.

Uszanujcie, dzieci, godność Matki mojej, Królowej waszej, i Jej nieznużoną miłość pragnącą waszego

uzdrowienia i ocalenia. Ona sprawi, iż przez naród wasz, wierny Jej, nastąpi pokój na ziemi, i Ona jest

rękojmią przymierza pomiędzy Bogiem a ludzkością.

Zbawiciel ukazuje nam wielkość Maryi

Jeśli Jej zawierzycie...

8 IX 1983 r. Narodzenie Najświętszej Maryi Panny, Leśna Podlaska. Pan odpowiada na pytania o

Maryję:

- Pragniesz, córko, abym powiedział wam o Maryi, Królowej Świata, i o planach moich względem

waszego narodu. Dobrze. Słuchaj i pisz uważnie.

Maryja przyjmując wolę Boga bez zastrzeżeń, całkowicie i z pełnią dobrej woli ludzkiej oddała się

Jemu na własność jako Jego służebnica. Wszystko, co następuje od chwili tej decyzji, jest jej

konsekwencją.

Ta, która pierwsza powróciła do stanu pierwotnie istniejącej ufnej zależności od woli i postanowień

Stwórcy i Ojca, stała się pierwszą w domu Ojca. Jest Jego radością, chlubą i włada Jego Sercem. Była

Matką, przyjacielem wiernym i sługą Syna Bożego, Jezusa, Zbawiciela waszego. On czcił Ją i był Jej

ANNA - Zaufajcie Maryi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: