Kto zbudował Księżyc.pdf

Kto zbudował Księżyc?

Ostatnio przypadkowo wpadła mi w ręce wspaniała książka pod tym właśnie tytułem

napisana przez dwóch amerykańskich fizyków Christophera Knighta i Alana Butlera.

/Wydawnictwo Amber, rok 2007 ISBN 978-83-241-2787-0/

Właściwie określenie „przypadkowo” jest tu niestosowne, gdyż tak naprawdę – w moim życiu

– nic nie dzieje się przypadkowo!

Opowiem o tym później, ale najpierw o książce.

Na początek zacytuję omówienie podane na ostatniej okładce:

„Sugestia, że Księżyc może być tworem sztucznym jest wręcz niewiarygodna. Ta książka

przedstawia jednak szereg naukowych argumentów za tym, że ziemski Księżyc nie może być

obiektem naturalnym.

Odkrywa intrygującą zgodność pomiędzy parametrami Księżyca a prehistoryczną jednostką

miary długości – jardem megalitycznym opisanym w książce Pierwsza ziemska cywilizacja –

dowodząc, że zależności te zostały zaprojektowane świadomie.

I stawia oszałamiająca hipotezę: Księżyc został zbudowany zgodnie z projektem

wykorzystującym geometrię megalityczną.

Pozostaje jednak ekscytujące pytanie: jeśli Księżyc został zaprojektowany, to kto był twórcą

projektu? Kto zbudował Księżyc?”

W dalszej części artykułu spróbuję – opierając się na stwierdzeniach i tezach autorów –

odpowiedzieć na to intrygujące pytanie.

Ale najpierw powiem, że w mojej książce pod tytułem NOEMI I LATAJĄCE DYSKI właśnie

napisałem, że Księżyc jest sztucznym satelitą, zbudowanym przez cywilizację Demiurgów,

przeznaczonym dla ludzkiego gatunku, po osiągnięciu przez niego odpowiedniego poziomu

intelektualnego i cywilizacyjnego.

NOEMI I LATAJĄCE DYSKI

Że wewnątrz Księżyca zostały zgromadzone ogromne skarby umożliwiające ludziom

dokonanie gigantycznego skoku w rozwoju.

Że gatunek ludzki otoczony jest opieką Demiurgów i przeznaczony do realizacji ogromnych ,

pożytecznych i fascynujących celów zakrojonych na niezwykłą skalę.

Aby nie być gołosłownym zacytuję fragment z mojej książki.

Demiurg stwierdza: „W waszym świecie, na wielu planetach rozsypanych po

Megagalaktykach, posieliśmy ziarno życia, aby kiełkowało, rosło i doskonaliło istoty

ukształtowane na nasz obraz i podobieństwo. Miliony lat miną zanim wy na drodze ewolucji

przekształcicie się w istoty podobne do nas, Demiurgów.

Taki bowiem jest cel PRZESŁANIA” – koniec cytatu.

Czytając książkę Knighta i Butlera znalazłem ogromną ilość zbieżnych myśli i hipotez i gdyby

nie fakt, że moją książkę pisałem w roku 1999 a więc grubo wcześniej /wydałem w roku 2000 a

Butlera i Knighta została wydana w roku 2007/ - mógłbym posądzony być o plagiat.

Jednak nie znałem tej książki, ani nie spotkałem się wcześniej z hipotezami o sztucznym

powstaniu Księżyca – mogę więc z czystą satysfakcją powiedzieć, że w proroczym natchnieniu

przewidziałem, że nasz satelita jest SZTUCZNYM TWOREM!

Jeszcze jeden cytat z mojej książki Noemi...

Znaleźli się w ogromnym hangarze- stacji pojazdów gwiezdnych. / we wnętrzu Księżyca,

dopisek mój/ Była tak ogromna, ze sufit ginął gdzieś w przestrzeni nad ich głowami! Na prawo

i lewo, przed nimi i za nimi, ciągnęły się szeregi ogromnych, mniejszych i całkiem małych

pojazdów.

- Z lewej strony te ogromne cygara, wielkie jak niejedno miasto- to strunowce, statki-matki,

pojazdy transgalaktyczne, przeznaczone do dalekich podróży- objaśnił Archi. - koniec cytatu.

A teraz postaram się przedstawić najbardziej interesujące tezy, myśli, stwierdzenia i hipotezy

amerykańskich naukowców.

Główną tezą postawioną przez Knighta i Butlera jest stwierdzenie, że Księżyc został sztucznie

zbudowany i umieszczony w takim miejscu przestrzeni, że umożliwia odpowiednie nachylenie

osi Ziemi w stosunku do Słońca.

Gdyby nie było Księżyca niemożliwe byłoby powstanie i istnienie Życia na Ziemi. Nie byłoby

oceanów, przypływów i odpływów, nie byłoby pola magnetycznego chroniącego nas przed

zabójczym promieniowaniem kosmicznym. Ziemia by była martwą, suchą i jałową planetą...

Ktoś celowo zaprogramował i urządził tak nasza planetę, oraz zrobił dla niej sztucznego

satelitę , aby powstało i kwitło na Ziemi życie, aby powstał i rozwijał się gatunek ludzki.

Jak niesamowita musiała być potęga, moc i mądrość Tej Istoty /Boga?/, lub Społeczności

/Cywilizacji/, która potrafiła tworzyć i przesuwać globy, siać na nich życie, modyfikować je

genetycznie / o tym później/ oraz kontrolować jego rozwój przez miliony lat!

W głowie się kręci od takich myśli... Aby przybliżyć rozumowanie amerykańskich fizyków

najlepiej zacytuję obszerne fragmenty Ich książki.

Być może Bóg istnieje, niewykluczone również, że mogą istnieć i kosmici, ale ta książka

zajmuje się wyłącznie faktami naukowymi.

Chociaż wiadomo, że Księżyc najprawdopodobniej liczy sobie 4,6 miliarda lat, wykażemy

ponad wszelką wątpliwość, że nie może być obiektem naturalnym. Następnie przejdziemy do

szczegółowego wyjaśnienia, w jaki sposób siły, które zbudowały Księżyc, pozostawiły wiele

szczegółowych przekazów opisujących, co zostało zrobione i dla kogo to działanie zostało

podjęte.

Na początek trochę danych liczbowych:

Stosunek wielkości Słońca do Księzyca - 400

Stosunek odleglości Słońce - Ziemia do odległości Księżyc - Ziemia- 1/400

Liczba kilometrów pokonywanych przez punkt na równiku Ziemi w ciągu doby - 40 000

Liczba kilometrów pokonywanych przez punkt na równiku księżyca w ciągu doby - 400

Autorzy podają jeszcze wiele innych zależności, ale przecież nie będę podawał wszystkich.

Pisza natomiast:

To rzeczywiście zdumiewające, że tarcza Księżyca oglądana z Ziemi ma dokładnie taka samą

wielkość jak Słońce. Chociaż często nie przywiązujemy wagi do faktu, że dwa największe ciała

niebieskie widziane z Ziemi mają tę sama wielkość kątowa, uznając to za rzecz normalną, w

istocie jest to swojego rodzaju cud. To, że stosunek wielkości (i odległości od Ziemi) Słońca i

Księżyca wyraża się okrągłą liczbą 400, może się wydawać zbiegiem okoliczności związanych z

faktem, że używamy akurat systemu dziesiętnego, jednak prawdopodobieństwo całkiem

przypadkowego wystąpienia takiej zbieżności jest bardzo małe.

Dla specjalistów okoliczność ta jest głęboko zastanawiająca. Isaak Asimow, uznany naukowiec

i guru literatury sf określił to idealne dopasowanie wizualne jako „najbardziej

nieprawdopodobny zbieg okoliczności, jaki można sobie wyobrazić”.

Ta idealna równość tarczy słonecznej i księżycowej istnieje tylko z punktu widzenia ludzi,

gdyż dotyczy wyłącznie obserwacji dokonywanych z powierzchni Ziemi. Ale ruchy Księżyca

nad naszymi głowami wykazują wiele jeszcze bardziej zdumiewających, wręcz magicznych

właściwości. Wskutek absolutnie niepojętego zbiegu okoliczności ruch Księżyca w ciągu

każdego miesiąca bardzo dokładnie naśladuje pozorny roczny ruch Słońca na niebie.

W momencie przesilenia zimowego, gdy Słońce znajduje się w najniższym punkcie i jest

najsłabsze, Księżyc w pełni znajduje się najwyżej i świeci najmocniej. W momencie

przesilenia letniego, gdy Słońce znajduje się w najwyższym punkcie i świeci najmocniej,

Księżyc świeci najsłabiej.

POCHODZENIE KSIĘŻYCA

Jest niezaprzeczalnym faktem, że Księżyc krąży wokół Ziemi. Jest tam w górze i świeci, ale

zgodnie ze wszystkim, co wie nauka, nie powinno go być.

Do połowy lat 70 XX wieku wszystkie dotąd sformułowane teorie powstania księżyca zostały z

takiego czy innego powodu zdyskredytowane, w wyniku czego zaistniała trudna do

wyobrażenia sytuacja, w której wybitni eksperci musieli publicznie przyznać, że po prostu nie

wiedza, w jaki sposób i kiedy powstał Księżyc.

W tej kłopotliwej sytuacji wysunięto nowa teorię, która jako jedyna jest obecnie szeroko

uznana, pomimo że również nie jest wolna od fundamentalnych problemów. Nosi ona nazwę

teorii wielkiego zderzenia (big whack theory).

Hipoteza wydaje się mieć wiele zalet. Przede wszystkim daje rozwiązanie największej zagadki,

która pojawiła się po pobraniu próbek skał z Księżyca: dlaczego skład skał księżycowych jest

tak podobny do skał ziemskich, ale tylko częściowo?

Dokładna analiza skał księżycowych wykazała, że są one bardzo podobne do skał, które

powstają w płaszczu Ziemi, jednak gęstość Księżyca jest znacznie mniejsza od gęstości Ziemi.

Jednakże: ... najnowsze badania dowiodły, że materiał wyrzucony wskutek kolizji musiałby

spaść z powrotem na Ziemię.

Słowa te wskazują, jak beznadziejnie naciągana jest cała teoria wielkiego zderzenia.

Po szczegółowych badaniach (uczeni – przypisek mój) doszli do następującego wniosku:

„Dane geochemiczne nie wspierają wyraźnie ani teorii wielkiego zderzenia, ani teorii

rozszczepienia wywołanego zderzeniem”.

Teoria ta powstała nie tyle z powodu jej zalet, ile raczej ze względu na ewidentne – z punktu

widzenia dynamiki lub geochemii – wady innych teorii.

Inaczej mówiąc, uczeni trzymają się teorii wielkiego zderzenia, pomimo że ma ona więcej

dziur niż zardzewiały durszlak, po prostu dlatego że nie znaleziono żadnego innego

sensownego wyjaśnienia. Jest to po prostu najmniej nieprawdopodobne wyjaśnienie istnienia

ciała niebieskiego, które nie ma prawa istnieć.

Księżyc mógłby przez czysty przypadek być dokładnie 400 razy mniejszy od Ziemi i krążyć po

orbicie, na której znajduje się w odległości 400 razy mniejszej niż odległość od Ziemi do

Słońca, ale prawdopodobieństwo tego jest niezwykle małe. Księżyc jest proporcjonalnie

większy w stosunku do swojej planety niż jakikolwiek inny księżyc w Układzie Słonecznym, z

wyjątkiem Charona, księżyca

Plutona.

Największa niespodziankę przyniosły jednak dokładne badania wielu próbek skał

księżycowych dostarczonych przez amerykańskie misje Apollo i radzieckie sondy

bezzałogowe. Zaobserwowano, że najstarsze skały pobrane z Księżyca są znacznie starsze niż

jakiekolwiek skały kiedykolwiek znalezione na Ziemi.

Najstarsze skały znalezione na Ziemi liczą sobie 3,5 miliarda lat, podczas gdy niektóre próbki

skał z Księżyca mają około 4,5 miliarda lat, co jest bardzo zbliżone do szacowanego wieku

naszego Układu Słonecznego.

Nasze prawie przypadkowe odkrycia dotyczące osobliwych zależności pomiędzy rozmiarami

Ziemi, Księżyca i Słońca ...kazały nam zweryfikować najnowsze teorie na temat powstania

Księżyca. Byliśmy zdumieni tym, co odkryliśmy.

Księżyc jest większy niż powinien, jest ewidentnie starszy niż powinien oraz ma znacznie

mniejszą masę niż powinien. Znajduje się na mało prawdopodobnej orbicie i jest tak

nadzwyczajny, że wszystkie dotychczasowe teorie o jego pochodzeniu są pełne nieścisłości, a

żadna z nich nie jest nawet zbliżona do kompletnego wyjaśnienia.

„HOUSTON, MAMY PROBLEM!”

W rozdziale tym autorzy opisują wyprawy na Księżyc amerykańskich załóg Apollo 12 i Apollo

13.

Nie wdając się w szczegóły- zacytuję:

O godzinie 20.09 (czasu lokalnego Houston)Apollo 13 ruszył w drogę powrotną. Trzeci człon

rakiety Saturn V, o masie 15 ton został skierowany ku powierzchni Księżyca i rozbił się o jego

powierzchnię. Zgodnie z przewidywaniami jego uderzenie w Księżyc wyzwoliło energię

równoważną 11,5 ton trotylu.

Punkt uderzenia znajdował się 137 kilometrów na polnocno-zachodni zachód od punktu,

gdzie astronauci z Apollo 12 zainstalowali sejsmograf.

Doniesienia z NASA tak przedstawiły reakcję uczonych na Ziemi, gdy Saturn V uderzył w

powierzchnię Księżyca: „Księżyc zadźwięczał jak dzwon”.

Uczeni nie tylko powiedzieli, że „Księżyc zadźwięczał jak dzwon”, lecz także stwierdzili, że

cała struktura Księżyca „zatrzęsła się” w bardzo specyficzny sposób, „niemal jak gdyby w

jego środku były gigantyczne amortyzatory hydrauliczne”.

Efekt „dźwięczenia” skłonił wielu ludzi do podjęcia spekulacji, które trwały całe lata, że

Księżyc jest pusty w środku. Już w 1962 roku doktor Gordon McDonald, czołowy uczony

NASA, opublikował w „Astronautics Magazine” artykuł, w którym stwierdził, że analiza

ruchu Księżyca wskazuje, że Księżyc jest pusty w środku”.

Doktor Sean C. Solomon, profesor geofizyki w MIT, dyrektor wydziału magnetyzmu

ziemskiego ...powiedzial: „Eksperymenty z orbiterami księżycowymi znacznie zwiększyły

naszą wiedzę na temat pola grawitacyjnego Księżyca (...) i wskazują na przerażającą

możliwość, że Księżyc jest pusty w środku”.

Dlaczego ta możliwość miałaby być przerażająca?

... Jak doskonale wiemy naturalny satelita nie może być obiektem pustym w środku”. Jeżeli

Księżyc jest pusty w środku MUSIAŁ ZOSTAĆ PRZEZ KOGOŚ ZBUDOWANY!

W następnym rozdziale „Warunek istnienia życia” autorzy analizują mechanikę ruchu

Księżyca i stwierdzają, że bez niego nie byłoby na Ziemi pór roku, oceanów / wody/, pływów

itd.

Ziemia obracałaby się tak szybko, że dzień trwałby zaledwie 8 godzin, a złożone formy życia

jeszcze by nie powstały; zaś gdyby wyższe formy życia ostatecznie zdołały wyewoluować,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: