Analiza techniczna jest podstawowym narzędziem przy wyznaczaniu miejsc otwarcia i zamknięcia pozycji. Forex charakteryzuje się silnymi, wyraźnymi trendami zmian cen, które idealnie poddają się analizie technicznej. Oznacza to, że przy jej pomocy można z dość dużym prawdopodobieństwem prognozować główne punkty zwrotów trendu.
Dodatkowo, ze względu na specyfikę gry na walutach, inwestor otwiera i zamyka niekiedy wiele pozycji w ciągu dnia. Przy grze na tak krótkich odcinkach czasowych, analiza techniczna wydaje się w zasadzie jedynym skutecznym narzędziem, który pozwala uzyskiwać sukcesy spekulacyjne.
Warto zapamiętać, że reguły analizy technicznej nie są nieomylnymi prawami naukowymi. Analiza techniczna jest raczej sztuką niż nauką. Z drugiej jednak strony analiza techniczna opiera się jednak na wieloletnich doświadczeniach ze wszystkich rynków finansowych i kapitałowych. Na pewno jej stosowanie pozwala osiągać przeciętnie dużo większe zyski niż inwestowanie wyłącznie przy niejasnej intuicji.
W praktyce największym problemem nie jest zawodność analizy technicznej, lecz brak konsekwencji i lekceważenie sygnałów z niej płynących przez inwestorów, którzy dają się zwykle ponieść emocjom. Zignorowanie podstawowych zasad analizy technicznej oznacza najczęściej narażenie się na straty lub w najlepszym przypadku na pomniejszone zyski.
Analitycy techniczni wykorzystują do swoich badań dane z przeszłości. Kurs i wolumen obrotów są przy tym w zasadzie jedyną potrzebną informacją. Dane te traktowane są przez klasyków jako informacja pełna, co oznacza, że w analizie technicznej przyjmuje się wewnętrzne założenie, że wszystko co ma wpływ na rynek, ma swoje odbicie w kursach i wolumenie.
Poziom notowań i obrotów reaguje na wszelkie reakcje inwestorów, w tym psychologiczne, które szczególnie w wąskim horyzoncie inwestycyjnym mają duże znaczenie. Dlatego też wyższość analizy technicznej nad fundamentalną przejawia się zwłaszcza w krótkim okresie.
Podstawowe zasady analizy techniczne można zawrzeć również w trzech stwierdzeniach:
· ruchy kursów są konsekwencją fluktuacji popytu i podaży na rynku,
· da się ustalić kierunek tych zmian (trend), który trwa zawsze jakiś dłuższy czas,
· wahania poziomu cen układają się w pewnym, powtarzalnym i w miarę regularnym cyklu.
Na rynku Forex, wykres stanowi wizualizację sytuacji rynkowej danej waluty. Właściwie na każdej platformie brokerskiej można znaleźć serwis poświęcony wykresom cenowym, dzięki czemu można online obserwować bieżącą sytuację rynkową i odpowiednio reagować otwierając lub zamykając pozycję na parach walut.
W analizie technicznej rynku Forex stosuje się przede wszystkim trzy podstawowe typy wykresów:
· wykresy liniowe (line charts),
· wykresy słupkowe, inaczej zwane wykresami belkowymi (bar charts),
· wykresy świecowe (candle charts).
Niektórzy stosują również wykresy typu "kółko i krzyżyk" (point & figure charts).
Wykresy punktowo symboliczne zwane często wykresami typu "kółko i krzyżyk" (point & figure charts - p&f) uwzględniają jedynie istotniejsze wahania cen, które są większe od z góry zadanej wartości. Mniejsze zmiany kursów są pomijane, jakby ich nie było. Dodatkowo pomija się skalowanie względem jednostek upływu czasu, zaznaczając tylko ogólny kierunek jego upływu (w prawą stronę wykresu).
Wykresy typu "kółko i krzyżyk" konstruuje się w ten sposób, że pole wykresu kratkuje się i następnie w pierwszej kolumnie, w kratce na wysokości odpowiadającej wartości pierwszego uwzględnianego notowania zaznacza się punkt. Następnie, jeśli wartość notowania zmieni się o istotną procentową wielkość, to nanosi się "krzyżyk" w kratce nad punktem wyjściowym - gdy kurs wzrasta, bądź "kółko" w kratce poniżej punktu wyjścia - gdy kurs maleje.
Dopóki kierunek ruchu jest kontynuowany bez istotniejszej zmiany ceny w przeciwnym kierunku, to kolejne "krzyżyki" lub "kółeczka" stawia się w tej samej kolumnie kolejno nad lub pod poprzednimi. W przypadku zmiany tendencji o istotną ustaloną wcześniej wartość procentową - przechodzi się do następnej kolumny w prawo - kreśląc "krzyżyk" o jedną kratkę wyżej od ostatniego "kółka" - w przypadku zmiany trendu ze spadkowego na wzrostowy, lub nanosząc "kółko" o jedną kratkę niżej od ostatniego "krzyżyka" - w przypadku zmiany trendu ze wzrostowego na spadkowy.
80
Tak skonstruowane wykresy poddaje się oczywiście analizie technicznej stosując linie trendu czy np. analizę formacj
Wykres liniowy jest sporządzany na podstawie cen otwarcia i zamknięcia dla danego przedziału czasowego. Zaznaczane są one w postaci kropek, przy czym cena zamknięcia poprzedniej godziny (lub innego przedziału czasowego) jest ceną otwarcia następnego, przez co linia zachowuje ciągłość. Zaletą tego wykresu jest jego przejrzystość i prostota interpretacji. Wykres liniowy nadaje się idealnie do analizy formacji (czyli specyficznych układach wykresu, które pozwalają prognozować jego dalszy kierunek zmian).
Przykładowy wykres liniowy:
Wykresy słupkowe pokazują kursy: najwyższy, najniższy i zamknięcia danej godziny (dnia lub innego okresu). Wykres belkowy konstruuje się poprzez połączenie jednym pionowym odcinkiem dla każdego okresu obrotu najwyższą i najniższą cenę oraz zaznaczenie za pomocą tzw. poprzecznej 'belki' kursu zamknięcia. Wykresy te są szerzej stosowane niż liniowe, ponieważ uwzględniają dokładne zmiany ceny, które wykres liniowy uśrednia przedstawiając cały słupek w postaci kropki połączonej linią z sąsiednimi kropkami.
Przykładowy wykres słupkowy:
Wykresy świecowe przekazują w prosty sposób znaczną ilość danych i dlatego są stosowane z coraz większą popularnością. Każda godzina (lub inny okres) reprezentowana jest przez tzw. świecę. Każda świeca uwzględnia wartość otwarcia (open), zamknięcia (close), najwyższą (high) i najniższą (low), a także kierunek zmian kursu w danym przedziale czasowym.
Przykładowy wykres świecowy:
Występują trzy podstawowe typu świec:
· biała świeca (pusta),
· czarna świeca (pełna),
· świeca "Doji".
Wykresy świecowe kursu umożliwiają poprzez swą specyfikę przekazywanie wielu istotnych informacji. Biała świeca (pusta) , to inaczej świeca wznosząca - jej cena otwarcia znajduje się poniżej ceny zamknięcia, czyli podczas danej jednostki czasowej (np. godziny) kurs wznosił się. Świeca czarna (pełna) to inaczej świeca opadająca, wskazująca, że podczas tej jednostki czasowej kurs spadał. Świeca "Doji" to świeca, w której kurs po kilku zmianach w górę i w dół pozostał na tym samym poziomie.
Trzy podstawowe typy świec japońskich (czarna, Doji, biała):
Standardowo każda świeca składa się z tzw. korpusu i cienia, przy czym w praktyce zarówno korpus jak i cień świecy przyjmują różne długości, dzięki czemu powstawać może kilka podstawowych typów świec pojedynczych, które same w sobie stanowią już formacje wykresów świecowych, lub są składnikami danej formacji.
Teoria Dowa opiera się na analizie kształtowania się kursów z wczesnej historii giełdy nowojorskiej, gdzie już wtedy zauważono wyraźną tendencję równoczesnego wzrostu bądź spadku zdecydowanej większości akcji. Zauważono, że większość kursów podporządkowuje się powszechnej na całym rynku tendencji (trendowi). Teoria Dowa opiera się zatem na założeniu, że zmiany notowań większości akcji są zgodne z ogólnymi tendencjami występującymi na giełdzie. Podczas hossy kursy większości papierów zwyżkują, gdy natomiast na rynku panuje bessa - ceny większości walorów zniżkują.
Dow wyróżnił kilka rodzajów trendów ze względu na czas ich trwania:
· trend podstawowy (bazowy) - z reguły trwa kilkanaście lat,
· trend pierwotny (major trend lub prime trend), zwany też trendem głównym lub długoterminowym - trwa przynajmniej rok lub więcej lat (przeciętnie 2 do 4 lat) i jest on często zakłócany przez fazę konsolidowania się kursów czy też przez trendy krótsze, o innym charakterze,
· trend wtórny (secondary trend), nazwany również trendem drugorzędnym lub średnioterminowym - trwa on najczęściej od jednego do kilku miesięcy. Trendy wtórne są podporządkowane trendowi pierwotnemu.
· trend trzeciego rzędu (minor trend), zwany też trendem trzeciorzędowym lub krótkoterminowym - trwa on od kilku dni do kilku tygodni i jest on poszczególnym podtrendem trendu wtórnego. Trendy krótkoterminowe po prostu dokumentują krótkoterminowe wahania kursów.
Teoria Dowa zajmuje się przede wszystkim badaniem trendów pierwotnych i częściowo również trendów wtórnych.
Jak jednak teoria Dowa odnosi się dla rynku Forex, gdzie nie handluje się akcjami przedsiębiorstw?
Główne założenia teorii Dowa są uniwersalne do wszystkich rynków, gdzie następuje spotkanie podaży i popytu i gdzie na kursy wymienianych akcji, towarów czy walut ma wpływ psychologiczne nastawienie poszczególnych uczestników rynku. Również więc w odniesieniu do Forexu teorię Dowa można podzielić także na trzy zdefiniowane przez niego fazy.
Pierwszy etap określa się jako akumulacyjny. W okresie, kiedy od dawna trwa spadek kursu danej waluty, przechodzi ona powoli w ręce "twardzieli". Przewidujący inwestorzy obserwując gospodarczy kryzys powodujący osłabienie kursu danej waluty stwierdzają, że może być w tym względzie już tylko lepiej. Po kryzysie przychodzą zwykle "lepsze czasy" i w wyniku polepszenia zjawisk fundamentalnych dla danego kraju kurs jego waluty może już tylko zacząć rosnąć. W samym szczycie przygnębienia i beznadziei przystępują oni do ostrożnych zakupów po najniższych od dawna kursach. W wyniku ich działań kurs zatrzymuje się w miejscu.
Następną fazą hossy jest konsekwentny wzrost cen. Zwykle jednak jest on jeszcze w miarę spokojny i zrównoważony. Potencjalni inwestorzy stopniowo bowiem przekonują się do wejścia na rynek. W gospodarce danego kraju pojawia się trochę więcej informacji sprzyjającej wzrostowi danej waluty. Pojawiają się pierwsze prasowe opracowania promujące inwestowanie w tą walutę, a ich autorzy twierdzą, że kurs danej waluty nie oddaje jej rzeczywistej wartości, a po tym, jak zaczynają się większe zakupy, kurs zaczyna naprawdę dość szybko rosnąć.
Ostatni, trzeci etap hossy jest mianem fazy aktywności mniejszych inwestorów. Zaczynają bowiem spekulować na szerszą skalę drobni inwestorzy, o mniejszej wiedzy na temat prawidłowości rynku. Zaczyna się pojawiać nastrój "gorączki złota", a popyt rośnie lawinowo.
Etapy hossy i bessy wg Dowa:
Według Dowa koniec hossy jest zarazem początkiem bessy, a trend główny zniżkowy (bessa) dzieli się, podobnie jak hossa, również na trzy fazy. Pierwszy okres określany jest mianem dystrybucyjnego. Jest to końcowa faza spekulacji mniejszych inwestorów. Długookresowi inwestorzy zaczynają sprzedawać daną walutę, której kurs jest mocno wyśrubowany. Popyt stopniowo maleje, a rośnie natomiast podaż.
Oznacza to rodzącą się panikę - kolejną fazę bessy. Najwięksi inwestorzy sprzedali już swoje walory, a jeszcze nie zamierzają powtórnie wejść na rynek. Zwykle poważny popyt z ich strony zamiera, a drobni inwestorzy zniecierpliwieni stagnacją zaczynają również wyzbywać się danej waluty. Popyt jednak nie pozwala już im na realizację ich pierwotnych celów, więc zniżka kursu nabiera przyśpieszenia. Zaczyna się niekiedy na tym etapie paniczna wyprzedaż po każdej cenie.
Po fazie paniki następuje często krótkotrwałe ożywienie. Nie jest to jednak koniec bessy, lecz przerywnik między drugą a trzecią falą bessy. Inwestorzy widząc słabość odbicia wycofują się z rynku akceptując tylko nieco zmniejszone straty w porównaniu z dołem notowań w fazie paniki.
W trzeciej fazie bessy, głównym źródłem podaży są natomiast ci, którzy nabyli daną walutę podczas chwilowego ożywienia, łudząc się wtedy, że oto znowu nadchodzi hossa. Kurs waluty ponownie zaczyna spadać. Kurs spada, aż w końcu wszystkie złe wiadomości zostaną zdyskontowane - nawet ponadproporcjonalnie. Wtedy znowu może rozpocząć się nowa hossa. Cykl giełdowy według Dowa zamyka się w pełni.
Dow zajął się również dodatkowo analizą zależności pomiędzy trendem wolumenu obrotu a trendem poziomu notowań indeksów. W teorii Dowa stwierdza się, że podczas hossy najczęściej wzrostowi kursów towarzyszy zwiększanie się wolumenu obrotów, a zniżka cen powoduje spadek wolumenu. W sytuacji okresowej korekty technicznej, mimo deprecjacji cen, równoczesne zmniejszanie wolumenu jest wyraźnym prognostykiem ogólnego trendu rosnącego, który już niedługo ma szansę wyjść ze "strefy cienia" na jaw.
Analogicznie - w trakcie bessy - występuje odwrotna zależność. Podczas trendu głównego zniżkującego (bessa) mamy do czynienia z jednoczesnym wzrostem, który towarzyszy spadkom notowań. Natomiast wolumen obrotów zmniejsza się, gdy notowania podczas korekty technicznej rosą do góry. Według Dowa jest to symptomem generalnej bessy, ponieważ zaobserwowany wzrost cen - taki który nie jest poparty zwiększeniem efektywnego popytu na rynku - okazuje się być zwykle bardzo nietrwały.
Teoria Dowa przede wszystkim znalazła szersze zastosowanie do identyfikacji oznak przesilenia trendów na rynku amerykańskiej giełdy NYSE. Dow wykorzystał do tego stworzone indeksy giełdowa (DJIA i DJTA). Generalnie chodzi tutaj o to, że w przypadku tendencji spadkowej warunkiem zmiany na tendencję wzrostową jest wystąpienie sygnału kupna na DJIA i potwierdzenie go przez analogiczne zachowanie DJTA.
Teoria Dowa nie ma praktycznych zastosowań do wyznaczania punktu kupna lub sprzedaży par walut na rynku Forex. Przypomnienie jednak tej teorii ma sens, ponieważ poznanie głównego założenia tej teorii pozwala zrozumieć inne znane teorie i systemy do wyznaczania punktów zwrotnych kursów jak np. teoria fal Elliotta, czy po prostu ułatwia nauczenia się analizy trendu, analizy formacji czy analizy wskaźników technicznych kursów i przy ich pomocy wyznaczania punktów wejścia i wyjścia na rynek.
Trend można zdefiniować, jako utrzymywanie się przez pewien czas tendencji kursu do zmian w danym kierunku. Jeśli mamy do czynienia z sytuacją, że kurs zmienia się z tendencją do wzrostu, tak, że lokalne minima kursu znajdują się coraz wyżej - mamy do czynienia z trendem wzrostowym. Gdy kurs zmienia się z tendencją do coraz mniejszej ceny, tak, że lokalne maksima znajdują się coraz niżej - mamy do czynienia z trendem spadkowym. Zaś gdy kurs nie wykazuje ani tendencji zwyżkowej, ani zniżkowej, wahając się w stałym zakresie - mówimy o trendzie bocznym zwanym też konsolidacją.
Trend zaznacza się wykreślając tzw. linie trendu. W analizie technicznej wyróżnia się trzy rodzaje linii trendu:
· linię trendu zwyżkującego (wzrostowego, rosnącego),
· linię trendu zniżkującego (spadkowego, spadającego),
· linię trendu horyzontalnego.
Linie trendu wykreśla się na podstawie maksimów lub minimów lokalnych, to znaczy punktów zwrotnych kierunku kształtowania się ruchu cen. Punkty te tworzą sekwencję kolejnych "wierzchołków" lub "dołków". Łączy się je następnie jedną linią prostą ("szczyty" ze "szczytami" lub "dołki" z "dołkami"). Im więcej takich punktów można połączyć linią trendu (lub ew. linia ta mija je w bezpośredniej ich bliskości), tym większe prawdopodobieństwo prawidłowego wytyczenia trendu i jego większe znaczenie.
Przy wyznaczaniu trendu zwyżkującego najczęściej wykorzystuje się dolne punkty zwrotne (wyznaczanie linii trendu "po dołkach"). Przy wyznaczaniu natomiast linii trendu zniżkującego - korzysta się z górnych punktów zwrotnych ("po szczytach").
Przykłady wyznaczonych linii trendu:
Już na tym etapie warto poznać jedno z najważniejszych praw analizy technicznej:
Oznacza to tylko tyle (i aż tyle), że otwierasz długą pozycję - jeśli trend zwyżkuje, otwierasz krótką pozycję - jeśli zniżkuje, zaś jeśli kurs się konsoliduje nie mając wyraźnego trendu - po prostu czekasz i nic nie robisz. Jeśli jesteś początkującym graczem i zapomnisz o tej regule, to zapewniam Cię, że szybko stracisz swój depozyt u brokera.
Warto pamiętać, że trendy, chociaż trwają przez określony czas, nie są zbyt trwałe. Ogólnie jednak uważa się, że trend będzie kontynuowany, póki krzywa kursu nie oddali się istotnie od dotychczasowej linii trendu. Oznacza to zarazem koniec dotychczasowej linii trendu i początek budowania nowego trendu zmian cen.
Linia wsparcia (support line), to po prostu linia trendu prowadzona "po dołkach", czyli linia poniżej której ostatnio kurs nie spadał istotnie, chociaż dochodził do jej poziomu - czyli mówiąc potocznie na niej się "wspierał", by następnie ulec odbiciu w górę. Analogicznie linię oporu (resistance line) stanowi linia trendu wyznaczona na podstawie "wierzchołków", do której kurs rósł, ale nie dochodziło do istotniejszego przebicia się jego krzywej powyżej niej.
Bardzo często udaje się wyznaczyć zarówno pierwszą, jak i drugą z tych linii. Jeśli są one przy tym w miarę równoległe, to można mówić o poruszaniu się krzywej kursu w kanale trendowym - utworzonym przez linię wsparcia i oporu. W zależności od charakteru linii trendu tworzących kanał, wyróżnia się: kanał zwyżkujący, kanał zniżkujący i kanał horyzontalny.
Przykładowe oznaczenie kanału trendowego:
Już nawet tylko przy wykorzystaniu kanałów trendowych można budować proste systemy transakcyjne, polegające na tym, że jeśli masz do czynienia z trendem zwyżkowym, każde odbicie od linii trendu, to dobre miejsce na zajęcie pozycji zgodnie z kierunkiem trendu. Każde przebicie linii trendu to z kolei sygnał możliwej jego zmiany, co oznacza, że w tym miejscu trend się kończy, więc pozycje, które zostały otwarte zgodnie z nim, powinny być w tym miejscu zamknięte.
Oczywiście, dla ograniczenia ewentualnych strat, otwierane pozycje przy ww. strategii powinny posiadać swoje limity "stop loss" ustawiane nieco poniżej miejsca, gdzie wykres zetknął się z linią trendu - w przypadku trendu zwyżkowego, lub nieco powyżej miejsca - w przypadku trendu spadkowego. Oczywiście, w miarę jak trend będzie się rozwijał - limit "stop loss" można przesuwać w miejsca kolejnych odbić.
Otwartą pozycję można zamknąć dopiero w momencie załamania trendu (wtedy jednak traci się część zysku na sprawdzenie, czy jest to załamanie trendu, czy też kolejne odbicie) lub można zrealizować zysk zaraz, jak wykres zbliży się w pobliże linii równoległej tworzącej kanał trendowy:
Do korekty danego trendu dochodzi w zasadzie wtedy, gdy linia kursu przebija o istotną wielkość dolną lub górną granicą kanału, przy czym wyróżnia się zwyżkową i zniżkową korektę kanałów trendowych. Ze zwyżkową korektą kanału mamy do czynienia najczęściej w przypadku wykształcenia się nowego kanału wzrostowego tuż po dotychczasowym kanale zniżkowym. Zniżkowa korekta kanału ma miejsce głownie, gdy utworzył się nowy kanał zniżkowy tuż po dotychczasowym kanale wzrostowym.
Korekty kanałów trendowych przebiegają często według pewnych charakterystycznych wzorów zwanych formacjami odwrócenia trendu.
Poziomy wsparcia i oporu są obok wyznaczonych trendów - podstawowym narzędziem analizy technicznej wykresów. Są to poziomy, przy których trend ma zwiększone prawdopodobieństwo załamania się i zmiany na przeciwny.
Poziom wsparcia, to poziom cen, przy którym zakłada się, że najprawdopodobniej kurs niżej już nie spadnie. Ponieważ w pobliżu tego poziomu duża ilość inwestorów otwiera długie pozycje, powoduje to najczęściej rzeczywiste zatrzymanie na tym poziomie kursu i powstrzymanie dalszego spadku ceny.
Poziom oporu, to taki poziom, przy którym część graczy zakłada, że najprawdopodobniej kurs już wyżej się nie wzniesie. Otwierane masowo w tym miejscu krótkie pozycje powodują rzeczywiste zatrzymanie się wznoszenia kursu w tym miejscu.
Z drugiej strony każdy z tych poziomów zostaje prędzej czy później przełamany i wtedy poziom wsparcia staje się automatycznie poziomem oporu. W przypadku zaś przełamania poziomu oporu, poziom ten zmienia się w poziom wsparcia.
Przykładowe oznaczenie poziomu wsparcia i oporu:
Również przy wykorzystaniu poziomów wsparcia i oporu można zbudować prostą strategię otwierania i zamykania zyskownych pozycji na rynku Forex. Np. przy dojściu kursu do istotnego poziomu oporu, można zakładać, że kurs i tym razem odbije się od tej linii. Po dodatkowym potwierdzeniu oporu przez pojawienie się na wykresie jakiejś formy formacji odwrócenia trendu wzrostowego, warto w takim wypadku otworzyć, krótką pozycję, ustawiając jednocześnie "stop loss" tuż ponad poziomem oporu. Po osiągnięciu odpowiedniego, satysfakcjonującego poziomu - zamykamy pozycję z zyskiem:
W razie ewentualnej naszej pomyłki przy ocenie sytuacji i przebiciu wyznaczonego przez nas poziomu oporu, zadziała ustawiony przez nas limit "stop loss" automatycznie zamykający otwartą krótką pozycję - zabezpieczając nas przez to przed stratą nazbyt dużej części depozytu.
Wieloletnie badania kształtowania się cen akcji oraz kursów walut na giełdach doprowadziły do tego, iż zaczęto dostrzegać wiele powtarzających się, standardowych zachowań kursów, układających się na wykresach w charakterystyczne wzory - formacje techniczne.
Formacje techniczne, można zdefiniować, jako klasyczne przebiegi zmienności kursów, które dają się porównać do określonych kształtów lub figur geometrycznych. Co najważniejsze, po wykryciu i prawidłowym rozpoznaniu danej formacji - jeszcze w trakcie jaj trwania - można z dość dużą dozą prawdopodobieństwa przewidzieć na najbliższy okres kierunek ruchu zmiany ceny danego kursu. Oczywiście, po prawidłowym rozpoznaniu danej formacji, można wykorzystaną tą wiedzę do otwarcia zyskownej pozycji, zgodnie z kierunkiem prognozowanego trendu.
Formacje techniczne mają teoretyczne uzasadnienie w cykliczności zarówno zjawisk ekonomicznych, jak i zachowań ludzkich. Najważniejsze są zresztą zachowania ludzkie całej rzeszy inwestorów, którzy obserwując i reagując na poszczególne formacje (przecież prawie wszyscy obserwują te same wykresy w tym samym czasie) wywołują tym samym odpowiednią, powtarzalną reakcję rynku.
Analiza techniczna w przypadku analizy formacji polega głównie na identyfikacji typowych formacji, które określone są trzema parametrami:
· czasem,
· przebiegiem kursu,
· wielkością obrotu.
Wszystkie te parametry są zawarte w wykresach dostępnych z poziomu platformy transakcyjnej w której mamy otwarte nasze konto (czy to konto demo, czy też prawdziwe, realne konto handlowe), tak, że obserwacja danego wykresy kursu wybranej pary walut i identyfikacja formacji przebiega już dość łatwo.
W analizie technicznej można wyróżnić kilkanaście podstawowych formacji, które można podzielić na dwie podstawowe grupy:
· formacje wskazujące na odwrócenie trendu,
· formacje wskazujące na potwierdzenie trendu (konsolidacji i kontynuacji trendu).
Z dużą dozą skuteczności używana jest także przez najlepszych traderów analiza formacji wykresów świecowych, w których jeszcze dokładniej odzwierciedlane są oddziaływania psychiczne graczy oraz towarzyszące im emocje, jak strach, nadzieja czy chciwość. Formacje świecowe składają się z jednej lub kilku świec, lecz rzadko więcej niż sześciu. Również formacje świecowe posiadają swoje odpowiedniki - formacje zapowiadające wzrost maja swój odpowiednik w postaci formacji zapowiadających spadek i odwrotnie.
Dokonując analizy technicznej, mającej za zadanie wychwycenia tworzenia się formacji technicznych, warto cały czas pamiętać, że na giełdzie wszystko jest zdeterminowane m.in. zasadami rachunku prawdopodobieństwa oraz statystyką częstości występowania określonych zjawisk i ich następstw, co oznacza, że nie wszystkie zdekodowane np. formacje odwrócenia trendu kończą się rzeczywistą jego zmianą. Nie wszystkie - ale większość, a to już wystarcza do osiągania zysków na rynku Forex :-).
Formacje zapowiadające zmianę panującego trendu służą traderom na rynku Forex do zmiany dotychczasowej pozycji na rynku na przeciwną - zgodną z kierunkiem nowopowstałego trendu. Najpopularniejszymi i najbardziej jednoznacznymi formacjami zapowiadającymi odwrócenie trendu to:
· formacja głowy i ramion / odwróconej głowy i ramion,
· formacja podwójnego szczytu (podwójnego wierzchołka) / podwójnego dna,
· formacja potrójnego szczytu / potrójnego dna,
· formacja zaokrąglonego szczytu / zaokrąglonego dna,
· formacja wachlarza / odwróconego wachlarza,
...
seloso