Wilks Eileen - Mężatka na niby.pdf - Wilks Eileen - glinka7-1987

Wilks Eileen

Mężatka na niby

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Śniły mu się śnieg, chłód i krew. W ciszę grudniowego poranka wdarł się nagle

natarczywy dzwonek telefonu. Koce leżały na podłodze, bo Raz zrzucił je z siebie

podczas męczącego snu. Ze strachu miał zziębniętą i wilgotną skórę, wiedział bowiem,

co oznaczały zimno i krew w nocnym koszmarze.

Dzwonek rozległ się ponownie. Raz sięgnął po słuchawkę i usiadł.

- Rasmussin - mruknął, wyciągając rękę po papierosy i zapalniczkę, które powinny

leżeć obok aparatu. Lecz zaraz ją opuścił i tylko zaklął pod nosem, bo przecież mniej

więcej dwa miesiące temu rzucił palenie.

- Dzień dobry - usłyszał głos brata.

- Jest piętnaście po siódmej - warknął poirytowany. - Chcesz wiedzieć, jak długo

spałem?

- Niekoniecznie - odparł Tom, a specyficzny pogłos, wydobywający się ze słuchawki,

upewnił Raza, że brat korzysta z telefonu komórkowego. - Podnieś swój leniwy tyłek i

słuchaj. Javiero dobrał się do jednego z moich świadków. Sanitariusza.

- Cholera.

Raz mógł chwilowo nie znajdować się na liście płac houstońskiej policji, lecz nie

wyzbył się starych przyzwyczajeń. Houston traktował jak swoje miasto. Doskonale

orientował się we

wszystkich lokalnych zdarzeniach i dobrze wiedział, o jakiej sprawie mówi Tom. Trzy

tygodnie temu była strzelanina w pogotowiu ratunkowym. To Javiero i dwaj inni

członkowie bandy załatwili swego dotychczasowego szefa. Cztery osoby zginęły, trzy

zostały ranne. Prasa uznała zbrodnię za wyjątkowy przejaw przemocy na dotąd

stosunkowo bezpiecznym terenie. Rozgłos, jaki nadano tej sprawie, spowodował, iż

trafiła ona do Wydziału Specjalnego Policji, a tym samym do Toma Rasmussina.

Dwóch bandytów udało się schwytać, lecz Javiero ciągle pozostawał na wolności.

- Sanitariusz nie żyje? - upewnił się Raz,

- A jak myślisz? Javiero zjawił się u niego w domu ze swoim uzi. Kule przecięły

mojego świadka na pół. Sąsiad, który rozmawiał z draniem i otworzył mu drzwi, jest w

stanie krytycznym.

- Do diabła. - Raz zaczął żałować, że właśnie teraz rzucił palenie. - Masz jeszcze

innych świadków - powiedział.

- Jeden, odkąd usłyszał o zabójstwie z ostatniej nocy, stracił nagle pamięć.

Wilks Eileen - Mężatka na niby.pdf