nph - klasyfikacja, definicje.doc

Klasyfikacja materiału źródłowego:             

a)      wg Topolskiego

1. 1. 1. bezpośrednie (brak pośrednictwa osób trzecich – brak narratora)
      2. pośrednie (pośrednictwo osób trzecich – narrator opowiadający o zdarzeniach
      3. pisane (opisowe/aktowe)
      4. niepisane (wytwory działalności człowieka)

b)     wg Labudy

1. 1. 1. ergotechniczne – odbijają bezpośrednią gospodarczą, a pośrednio społeczną, a także psychiczną formę ludzkiego życia (zabytki kultury, szczątki kostne, pisane źródła demograficzne)
      2. socjotechniczne – odbijają bezpośrednio wszelkie oddziaływania człowieka na człowieka zarówno na płaszczyźnie rodzinnego życia, jak też politycznego i narodowego, czy także stosunków produkcji, rejestrując pośrednio stronę psychiczną ludzkiego życia (socjograficzne, instytucjonalne: familijne, etnograficzne, urzędowe)
      3. psychotechniczne – wszelkiego rodzaju pozostałości powstałe w wyniku materializowania się ludzkiej świadomości)

c)      wg Meisnera (podział jest najoczywistszy w przypadku źródeł pisanych będących produktem instytucji)

1. 1. 1. źródła, w których wystawca jest uprzywilejowany względem odbiorcy
      2. źródła, w których wystawca jest podporządkowany odbiorcy
      3. źródła, w których wystawca i odbiorca są równorzędni
      4. źródła nie adresowane do nikogo.

d)     wg Moszczeńskiej (nie mam pojęcia)

e)      wg Droysena

1. 1. 1. pozostałości
      2. źródła
      3. pomniki

Definicje kultury wg:

a)      Malinowskiego „Kultura jest integralną całością składającą się z narzędzi i dóbr konsumpcyjnych, twórczych zasad różnych grup społecznych, ludzkich idei i umiejętności, wierzeń i obyczajów” – etnologiczna definicja

b)     Czarnowskiego „Kultura jest dobrem zbiorowym i zbiorowym dorobkiem, owocem twórczego i przetwórczego wysiłku niezliczonych pokoleń (...) Jest nią całokształt zobiektywizowanych elementów dorobku społecznego, wspólnych szeregowi grup i z racji swej obiektywności ustalonych i zdolnych rozszerzać się przestrzennie.” – nacisk na tradycję

Doświadczenie historyczne jest to nagłe objawienie „jaką rzeczywiście była przeszłość”, któremu towarzyszy przeświadczenie całkowitej autentyczności.

Doświadczenie historyczne zawsze powoduje wyizolowanie doświadczanej historii z innych aspektów przeszłości, jak i zarówno z całej posiadanej wiedzy.