SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI Z OKAZJI DNIA EDUKACJI NARODOWEJ
14 PAŹDZIERNIKA 2010 R.
Prowadzący I
Rok kalendarzowy, jak obliczono, liczy 365 dni. Rok szkolny jest z całą pewnością krótszy, ale jeszcze nigdzie na świecie nie obliczono, ile dni powinien w sobie mieścić. W tej sprawie są dwa stanowiska.
Prowadzący II
Nauczyciele twierdzą, że rok szkolny jest stanowczo za krótki, bo nie mieści się w nim program nauczania.
A uczniowie twierdzą, że rok szkolny jest za długi, ponieważ program nauczania nie mieści się w ich głowach.
Mimo niezgodności poglądów w sprawie roku szkolnego, wszyscy są zgodni co do jednego – że muszą się w nim zmieścić obchody ważnych świąt. Jednym z takich jest Dzień Edukacji Narodowej, czyli Dzień Nauczyciela.
Z tejże to okazji zebraliśmy się tutaj.
W imieniu uczniów naszej szkoły mamy zaszczyt przywitać na dzisiejszej uroczystości: zaproszonych gości, dyrekcję szkoły, nauczycieli oraz wszystkich pracowników szkoły.
Ponieważ jest to dzień szczególny, pragniemy rozpocząć uroczystość od podziękowań i życzeń. Pozwolą państwo, że odczytam list skierowany do Was od uczniów naszej szkoły.
„Święto Edukacji Narodowej to zaiste okazyja, iżby wyrazić nasze podziękowanie za uprawę tegoż ugoru, jakim są uczniowskie czerepy. Niech więc Waćpaństwu snuje się żywot w pomyślności, a fortuna niech nie omija Waszego domostwa. Ty zaś, szlachetne zdrowie, ulubuj sobie wszystkich pracowników tey prześwietney instytucyji oświatowey i wspieraj ich nadwątlone przez nas siły”.
Tego życzą wdzięczne żaki ze
Szkoły Podstawowej nr …….. w ……….
im. Orląt Lwowskich
Anno Domini 2010
Pozwolę sobie złożyć ten list na ręce Pani Dyrektor.
Szanowni państwo! Święto Edukacji Narodowej jest wspaniałą okazją do zaprezentowania całej gamy możliwości artystycznych naszych uczniów. Pragniemy zadedykować wszystkim pracownikom oświaty wiersze, skecze i piosenki jako podziękowanie za pracę z nami i dla nas. Mamy nadzieję, że znajdą Państwo coś odpowiedniego dla siebie. Zapraszamy serdecznie.
Program artystyczny
Uczeń (niezgrabnie kłania się, żali się na swój trudny uczniowski los).
Chciałam wreszcie zapracować na dobrą ocenę. Proszę, musicie mnie wysłuchać!
Pani ciągle się mnie czepia.
Ciągle coś jej nie pasuje.
Nie tu kropka, nie „u” takie.
Pisz staranniej! Co tam żujesz!
Wyjdź spod ławki! Otwórz zeszyt!
Praca znów nieodrobiona!
I tak ciągle, i tak w kółko!
Ludzie toż to można skonać!
Może bym i z raz odrobiła,
gdybym więcej czasu miała.
A ja przecież dnia każdego,
popołudniem i wieczorem,
muszę swoich godzin kilka
spędzić przed telewizorem.
(urażonym tonem)
Kto obejrzy za mnie „Kiepskich”?
Kto w „Graczykach” mnie wyręczy?
„Cud miłości” też oglądam
i seriali innych więcej.
(ziewa)
Potem jestem już zmęczona
i do łóżka spać się kładę.
Rano przecież wstawać trzeba,
bo do szkoły trzeba gnać.
(skarży się)
Kiedy mam odrabiać lekcje,
skoro jestem tak zajęta?
Niechże pani to zrozumie
i niech da mi spokój święty.
(zerka ukradkiem na zegarek)
Rany, muszę już uciekać,
na „Miodowe lata” gnać.
Ja tu sobie gadu, gadu,
a w jedynce leci „Klan”.
(z rozmarzeniem)
O, jak błogo, w domu czeka:
szklany ekran, czarny pilot,
miękki fotel, filmów rzeka.
Pora na mnie, do widzenia, do miłego zobaczenia.
Piosenka na melodię: „Sokoły”
1. Lubię szkołę, lecz ten problem
zawsze działa mi na nerwy.
Wszystkie lekcje są za długie,
a za krótkie wszystkie przerwy.
Ref. Hej, hej, hej koledzy,
omijajcie przeszkody do wiedzy.
Dzwoń, dzwoń, dzwoń dzwoneczku,
ty nasz szkolny skowroneczku.
Hej, hej, hej koledzy,
nasz kochany dzwoń, dzwoń, dzwoń.
2. Ja wśród uczniów się wyróżniam,
tym, że się na lekcje spóźniam.
Całe źródło mojej wiedzy,
w tym – co szepną mi koledzy.
3. Więcej luzu w szkole dajcie,
i na lekcjach nie pytajcie.
A na przerwach nie pilnujcie,
i jedynek nie wpisujcie.
X 2
A teraz, abyśmy wszyscy mogli w pełni docenić trud naszych drogich nauczycieli i wychowawców, obejrzyjmy scenki z życia szkoły.
Scenka I – „U dyrektora”.
SCENKA I – „U DYREKTORA”
§ Sekretarka: Pani dyrektor, nauczyciel przyszedł!
§ Dyrektor: Nauczyciel? Prosić!
§ Nauczyciel: Dzień Dobry.
§ Dyrektor: A witam panią serdecznie, proszę usiąść.
§ Nauczyciel: Dziękuję.
§ Dyrektor: A więc, chce pani wstąpić w szeregi nauczycieli?
§ Nauczyciel: Tak (niepewnie).
§ Dyrektor: Nie ma się czego obawiać, zawód nauczyciela to zaszczytna misja!
§ Nauczyciel: Eeeee (zdziwiony).
§ Dyrektor: Tak, tak misja z domieszką wizji. A zatem trzeba, aby poznała pani podwaliny zawodu.
(woła panią Asię)
Pani Asiu!
§ Sekretarka: Tak?
§ Dyrektor: Proszę przynieść tę niebieską teczkę, żółtą, no może jeszcze te dwie szare. Ach, co pani będzie tak chodzić. Proszę przynieść całą dokumentację.
§ Sekretarka: Dobrze.
(wchodzi pani Asia obładowana teczkami i kładzie na biurku)
§ Dyrektor: Dziękuję.
Tak, no cóż. Aby poznać arkana zawodu musi pani zapoznać się z dokumentami (wylicza po kolei): statut szkoły, regulamin rady pedagogicznej, wewnątrzszkolny system oceniania, katalog praw i obowiązków ucznia, program wychowawczy szkoły, program profilaktyczny, naprawczy, a resztę w późniejszym terminie.
Stawiamy także duży nacisk na pracę twórczą. Będzie musiała pani sporządzić plan pracy wychowawczej, plan wynikowy, wypełniać dziennik, pamiętać o dyżurach, uczestniczyć w spotkaniach z rodzicami, kontaktować się z panią pedagog.
(podchodzi do biurka, popija wodę, uśmiecha się, poklepuje przyjętego nauczyciela)
To bardzo ważne, aby poznała pani wszystkie sekrety drzemiące w tych dokumentach.
Myślę, że za 3 dni będzie pani mogła przystąpić do kolejnej porcji wiedzy na temat szkoły
i zawodu. Życzę powodzenia i do zobaczenia.
§ Nauczyciel: Do widzenia.
§ Dyrektor: (zwraca się do pani Asi) Pani Asiu, czy jest jeszcze jakiś ochotnik?
§ Sekretarka: (rozgląda się i odpowiada) Nie, na dziś już koniec z ochotnikami.
Piosenka „Nauczycielu” na melodię „Italiano vero” z repertuaru Toto Cotugno
1. Nauczycielu, wiem, że ciężkie czasy,
ani respektu, ni tym bardziej kasy,
ale nie przejmuj się już więcej
t...
knadala