Steven Saylor-Roma Sub Rosa - 02 - Ramiona Nemezis.pdf - Rzym - mauser25

STEVEN SAYLOR

Cykl ROMA SUB ROSA



tom 4

R AMIONA N EMEZIS

Księgozbiór DiGG



2012

CZĘŚĆ PIERWSZA

TRUP W BIBLIOTECE



ROZDZIAŁ 1

imo wszystkich swych chwalebnych przymiotów - uczciwości, wierności,

sprytu i niesamowitej zwinności - Eko niezbyt nadaje się na odźwiernego. Jest

niemową. Nigdy jednak nie był głuchy; przeciwnie, ma najbystrzejszy słuch

spośród wszystkich znanych mi osób. Śpi też czujnie, co pozostało mu z

tamtych okropnych dni jego dzieciństwa, kiedy porzuciła go matka, a zanim ja

go przygarnąłem, by w końcu adoptować. Nic więc dziwnego, że on właśnie

posłyszał stukanie do drzwi dwie godziny po zmierzchu, kiedy wszyscy w

domu już spali. Powitał mego nocnego gościa, ale nie potrafił go spławić, nie

uciekając się do niegrzecznych gestów wieśniaka odpędzającego pchającą się

do izby gęś. Cóż więc miał chłopak uczynić? Mógłby obudzić Belbona, mojego

domowego osiłka. Wielki, śmierdzący czosnkiem i głupawo przecierający oczy

Belbo może nastraszyłby przybysza, lecz wątpię, czy udałoby mu się go

pozbyć. Obcy był uparty, a przy tym dwakroć mądrzejszy niż Belbo silny. Eko

zrobił zatem jedyną możliwą w tej sytuacji rzecz: skinął na gościa, by zaczekał,

a sam cicho zapukał do drzwi mojej sypialni. To nie wystarczyło, by mnie

obudzić. Solidne porcje ugotowanej przez Bethesdę zupy rybnej z kaszą

jęczmienną, popite dobrym białym winem sprawiły, że spałem jak kamień.

Chłopiec po cichu otworzył drzwi, podszedł do mnie na palcach i potrząsnął za

ramię.

Obok mnie Bethesda poruszyła się i westchnęła przez sen. Jej bujne czarne

włosy spoczywały na mojej twarzy i szyi. Woń perfumowanej henny wzbudziła

w mym podbrzuszu falę erotycznego mrowienia. Odwróciłem się ku niej,

układając wargi do pocałunku i przesuwając dłonią po jej ciele. Jak to możliwe,

pomyślałem sennie, że sięgnęła stamtąd ręką nade mną i złapała mnie za

ramię?

Eko nie lubił wydawać tych półzwierzęcych pomruków właściwych

niemowom, uważając je za uwłaczające jego godności. Wolał zachowywać

surowe milczenie Sfinksa i pozwalać mówić swym dłoniom. Ścisnął moje ramię

mocniej i energiczniej potrząsnął. Rozpoznałem wreszcie jego dotyk, niczym

głos kogoś znajomego. Zrozumiałem nawet, co mówi.

- Ktoś przyszedł? - mruknąłem, nie otwierając oczu.

Eko klepnął mnie raz na znak przytaknięcia. Przytuliłem się do Bethesdy,

która odwróciła się tymczasem do mnie plecami. Dotknąłem wargami jej

ramienia; wypuściła oddech ni to w westchnieniu, ni to w zalotnym

mruknięciu. We wszystkich moich podróżach, od słupów Heraklesa po granicę

z Partami, nigdy nie spotkałem kobiety reagującej równie wrażliwie. Ona jest

jak lira zrobiona przez mistrza, pomyślałem, idealnie zbudowana i nastrojona,

z biegiem lat coraz doskonalsza. Jakimże szczęściarzem jesteś, Gordianusie

Poszukiwaczu, jaki skarb znalazłeś na aleksandryjskim targu niewolników

przed piętnastoma laty...

Gdzieś w pościeli poruszyło się kocię. Egipcjanka do szpiku kości, Bethesda

zawsze trzyma w domu koty i nawet pozwala im włazić do naszego łoża.

Kociak ruszył doliną między naszymi udami, ocierając się o nas miękkim

futerkiem. Na razie trzymał pazurki schowane i całe szczęście, moja

najwrażliwsza część bowiem w ostatnich sekundach sporo urosła, a zwierzak

zdawał się zmierzać wprost ku niej. Może pomyślał, że to wąż, którym może

się pobawić. Przycisnąłem się mocniej do dziewczyny, by się osłonić.

Westchnęła znowu. Przypomniała mi się inna, deszczowa noc sprzed

dziesięciu lat, zanim dołączył do nas Eko: inny kot, inne łoże, ale ten sam stary

dom po moim ojcu i my dwoje, młodsi, ale bynajmniej nie inni niż teraz.

Zapadłem w drzemkę.

Poczułem na ramieniu dwa ostre klepnięcia. W ten sposób w ciemnościach

Eko mówił „nie” (w dzień normalnie potrząsnąłby głową). Nie, nie mógł i nie

chciał odprawić mojego gościa. Po chwili znów plasnął mnie dwukrotnie.

- Dobrze już, dobrze... - wymamrotałem.

Bethesda odsunęła się ze złością, pociągając za sobą koc i wystawiając mnie

na wilgotny chłód wrześniowej nocy. Kociak przekoziołkował w moją stronę,

rozczapierzając pazury dla złapania równowagi.

- Na jądra Numy! - syknąłem głośno, choć to nie ów legendarny król doznał

w tej chwili skaleczenia drobnym pazurkiem.

Eko dyskretnie nie zwrócił uwagi na mój okrzyk bólu, ale Bethesda

zachichotała sennie. Wyskoczyłem z łoża i po omacku poszukałem tuniki.

Chłopiec już ją podawał, trzymając w górze, by łatwo mi było ją nasunąć.

- Oby się okazało, że to coś ważnego! - warknąłem.

Sprawa istotnie była ważna, choć ani tamtej nocy, ani jeszcze przez jakiś czas

nie wiedziałem jak bardzo. Gdyby czekający w westybulu emisariusz wyraził

się jasno, gdyby szczerze powiedział, z czym i od kogo przybywa, spełniłbym

jego życzenie bez chwili wahania. Takie sprawy i tacy klienci trafiają się w

moim fachu nazbyt rzadko. Gotów byłbym bić się o takie zlecenie. Jednakże

Steven Saylor-Roma Sub Rosa - 02 - Ramiona Nemezis.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: