Solar Queen 4-Ostemplowane gwiazdy.pdf

A NDRE N ORTON

O STEMPLOWANE GWIAZDY

P RZEŁOŻYLI D ANUTA I P IOTR T ĘCZYŃSCY

T YTUŁ ORYGINAŁU : POSTMARKED THE S TARS

SCAN- DAL

R OZDZIAŁ 1

Nagle przebudzenie

Czołgał się na czworakach poprzez gęstą mgłę i lepkie błoto, w którym prawie tonął.

Nie mógł oddychać… a jednak musiał iść… wydostać się stąd…

Bardzo wychudzony człowiek leżał bezwładnie na łóżku. Ramiona miał szeroko

rozpostarte. Rękoma bezsilnie szarpał skłębione przykrycie, a jego głowa, nieznacznie

podwyższona, obracała się wolno to w jedną, to w drugą stronę w bezustannej, śmiertelnej

udręce.

Wilgotny dotyk zatrzymującego go, lepkiego błota… ale musi iść dalej! To jest

konieczne… musi!

Łapał powietrze z takim trudem, że każdy oddech przyprawiał go o dreszcz,

wstrząsający całym wychudłym ciałem. Z wysiłkiem spróbował się podnieść, choć oczy miał

nadal zamknięte.

W pewnym momencie zrozumiał, że już nie czołga się przez żadne moczary wśród

mgły. Kiedy podniósł wyżej głowę, zobaczył zamiast nich ściany pomieszczenia, które zdawały

się wznosić i opadać w rytm jego ciężkiego oddechu.

Dan Thorson, asystent szefa transportu, wolny frachtowiec Królowa Słońca , rejestr

Ziemi numer 565—724910—JK — przeczytał te słowa, jakby stanowiły one część

ognistoszkarłatnego znaku wydrukowanego na ciężkiej zasłonie, którą miał przed oczami. Coś

mu to przypominało, chociaż… ale czy rzeczywiście rozumiał te słowa? On… tak, to on był

Danem Thorsonem. A Królowa Słońca …

Oddychając z trudem, na wpół krzycząc poderwał swoje ciało, tak że teraz już siedział, a

nie leżał na łóżku. Jednak wciąż musiał trzymać się mocno, gdyż powierzchnia pod nim, która

powinna zapewnić bezpieczeństwo i stabilność, koziołkowała i pływała.

Mimo to przypomnienie, kim jest, przełamało jakąś barierę, mógł teraz normalnie

myśleć. Nadal był śmiertelnie chory i miał zawroty głowy, ale potrafił zmusić się do

uporządkowania zdarzeń z najbliższej przeszłości. A przynajmniej części z nich. Jest Danem

Thorsonem, obecnie szefem transportu na Królowej , ponieważ jego przełożony Van Ryck

przebywa teraz w odległych światach i przyłączy się do nich najwcześniej pod koniec tej

podróży. I oto znajduje się na wolnym frachtowcu Królowa Słońca …

Ale gdy Dan ostrożnie odwrócił głowę, zrozumiał, że nie było to prawdą. Nie znajdował

się w znajomej kabinie na pokładzie statku… był w jakimś nie znanym mu pokoju. Oglądał

dokładnie otoczenie w poszukiwaniu jakichś wskazówek, które pomogłyby kulejącej pamięci.

Było tu łóżko, na którym właśnie leżał, i dwa składane krzesła przy ścianie. Nie było żadnego

okna, ale pod sufitem znajdował się otwór wentylacyjny. Było też dwoje zamkniętych drzwi.

Umieszczony na suficie szklany pręt dawał blade światło. Był to surowy pokój, całkiem

podobny do celi. Cela… zaczął sobie coś przypominać. Pochwycił ich patrol pocztowy. To jest

cela… Nie! To wszystko zostało wyjaśnione — wysunęli skrzydła na Xecho, gotowi do

wyruszenia w swoją pierwszą podróż z pocztą na Trewsworld…

Gotowi do drogi! Dan spróbował stanąć na nogi, jak gdyby te słowa były zaklęciem. O

mało się nie przewrócił, ale posuwając się wzdłuż ściany zdołał jakoś zachować równowagę,

narażając tylko swój żołądek na ciężką próbę. Złapał się najbliższych drzwi, które ustąpiły pod

ciężarem jego ciała i zobaczył, że cudem trafił do łazienki. Ogarnęły go gwałtowne mdłości.

Ciągle drżąc z osłabienia, ochłodził się wodą. Zauważył, że gdzieś podziała się bluza od

munduru, chociaż nadal miał na sobie spodnie i buty astronauty.

Woda i co dziwniejsze także nudności przywracały mu przytomność. Powlókł się z

powrotem do pokoju wypełniającego się gwiazdami, gdy tylko próbował myśleć. Ostatnim jego

wspomnieniem było… Co?

Wiadomość… jaka wiadomość? Że zarejestrowano przesyłkę do zabrania na

standardowych warunkach pierwszeństwa. Przez kilka sekund wydawało mu się, że widzi

wyraźnie pokój służbowy szefa transportu na Królowej i stojącego w drzwiach technika

łączności Tanga Ya.

Ostania minuta przed odlotem… ostatnia minuta! Królowa odprawiona do odlotu!

Ogarnęła go panika. Nie pamiętał, co się wówczas zdarzyło. Wiadomość… z pewnością

opuścił statek… ale, gdzie jest? I — co ważniejsze jaka jest data? Królowa kursuje według

rozkładu lotu, jest bowiem statkiem pocztowym. Od jak dawna znajduje się tutaj? Z pewnością

nie polecieli bez niego! A swoją drogą, tak samo interesujące jak pytanie „gdzie”, jest pytanie

„dlaczego”…

Przetarł ręką mokre czoło. Dziwne. Ociekał potem, a jednak wewnętrznie trząsł się z

zimna. Zobaczył mundur… Zatoczył się w kierunku łóżka i zaczął oglądać ciśnięte na nie

ubranie.

Nie należało do niego. Nie było w kolorze ciepłego brązu, jaki nosili astronauci. Miało

barwę krzykliwego, choć wyblakłego, szkarłatu i było przyozdobione skomplikowanym haftem.

Ponieważ jednak marzł, naciągnął je na siebie. Zwrócił się w stronę drzwi, które, jak sądził,

muszą wyprowadzić go stąd na zewnątrz… gdziekolwiek się znajduje! Królowa jest gotowa do

odlotu, a jego nie ma na pokładzie…

Nogi nadal uginały się pod nim, lecz był w stanie utrzymać się na nich i przejść kilka

kroków. Drzwi ustąpiły pod lekkim naciskiem i znalazł się na korytarzu, wzdłuż którego

ciągnął się długi szereg kolejnych drzwi. Wszystkie były zamknięte. Ale w odległym końcu

pomieszczenia dostrzegł łuk, zza którego dochodziły dźwięki i widać było jakiś ruch. Dan,

wciąż próbując przypomnieć sobie więcej faktów, skierował się w tę stronę. Wiadomość, aby

odebrać… z pewnością natychmiast opuścił Królową . Nagle przystanął, aby spojrzeć na swoje

ciało pod zgniecionym, nie dopiętym mundurem, nazbyt ciasnym i za krótkim na niego. Jego

pas bezpieczeństwa… tak, ciągle miał go na sobie. Ale…

Poszukał prawą ręką. Wszystkie kieszenie były puste, z wyjątkiem tej jednej, która

zawierała jego znaczek identyfikacyjny, lecz była to rzecz bezużyteczna dla złodzieja.

Reagował on na przemiany chemiczne zachodzące w jego ciele. Gdyby tylko wziął go ktoś

inny, po kilku minutach zawarte w nim informacje zostałyby wymazane. A więc został

obrabowany.

Ale dlaczego znalazł się w tym pokoju? Gdyby został napadnięty, porzucono by go w

miejscu rabunku! W głowie czuł ogień… to nie było bolesne potłuczenie czy guzy. Oczywiście

istnieją środki działające na układ nerwowy, za pomocą których można obezwładnić człowieka.

A jeśli dmuchnięto mu w twarz gazem usypiającym… Ale dlaczego znalazł się w tym pokoju?

Później będzie miał czas na rozwiązywanie zagadek. Królowa gotowa do odlotu… musi

dostać się na Królową ! Gdzież się jednak znajduje? Ile ma czasu? No tak, z pewnością nie

odlecieli bez niego. W lej sytuacji na pewno przybędą go szukać. Załoga Królowej Słońca

stanowiła zbyt zgraną grupę przyjaciół, żeby zostawić jednego ze swych członków na odległej

planecie, nie podejmując akcji ratunkowej.

Teraz mógł się przynajmniej sprawniej poruszać i miał jasny umysł. Obciągnąwszy

mundur, którego nie był wstanie jednak zapiąć, zbliżył się do zakończonego łukiem wyjścia z

korytarza i rozejrzał się. Duży pokój wydał mu się znajomy. Do połowy był zastawiony

ciągnącymi się wzdłuż ściany kabinami, wewnątrz których stały na stołach tace do podawania

posiłków. Resztę powierzchni zajmował automat rejestrujący, bank danych i ekran do

wyświetlania serwisów informacyjnych. To był… była…

Nie mógł przypomnieć sobie nazwy, ale rozglądał się w jednym z tych małych, tanich

barów znajdujących się na lotnisku i zaopatrujących w żywność głównie członków załóg

oczekujących na odprawę. Wczoraj jadł przy tym stoliku z Ripem Shannonem i Alim

Kamilem… ale czy to było rzeczywiście wczoraj?

Królowa i czas odlotu… niepokój znów ścisnął mu serce. Ale przynajmniej nie oddalił

się zbytnio od lotniska. Chociaż w tym świecie, gdzie suchy ląd stanowiły zaledwie archipelagi

wysp na płytkich, parujących morzach, nawet nie można było oddalić się wiele kilometrów od

lotniska, by wciąż pozostawać na tym samym skrawku lądu.

To wszystko nie miało teraz żadnego znaczenia. Musi dostać się z powrotem na

Królową , Postanowił skupić całe swoje siły, aby osiągnąć ten cel. Stawiał ostrożne kroki, jeden

za drugim, kierując się ku najbliższym drzwiom.

Widział, albo tylko mu się zdawało, że jeden z ludzi siedzących w najbliższej kabinie

poderwał się, tak jakby chciał go zatrzymać. Być może wyglądał na kogoś potrzebującego

pomocy. Ale niech tylko dostanie się na Królową …

Dan ani nie wiedział, ani nie troszczył się o to, czy zwraca na siebie uwagę. Ważny był

w tej chwili fakt, że na zewnątrz znajdował się wolny ślizgacz. Wyjął swój znaczek

identyfikacyjny i w chwili gdy usiadł, a raczej runął na siedzenie, odpowiednio go podłączył i

wcisnął przycisk „start”.

Uporczywie wpatrywał się w pas startowy. Jeden…, dwa… trzy statki! A jako ostatnia

w szeregu stała Królowa ! Dokona tego! Dygotał wraz z silnikiem ślizgacza. Osiągnął

maksymalną prędkość, choć nie pamiętał, jak uruchomił silnik. Wyglądało to prawie tak, jakby

maszyna wyczuła jego strach i zniecierpliwienie i sama go prowadziła.

Właz towarowy Królowej był zamknięty, ale oczywiście tego sam dopilnował. Rampa

wystawała jeszcze na zewnątrz. Ślizgacz gwałtownie zahamował i Dan zszedł z niego na rampę.

Zaczął posuwać się, ręka za ręką, wzdłuż poręczy. Postępował naprzód wyłącznie dzięki

ogromnej sile woli, gdyż powróciło osłabienie i zawroty głowy. Nagle rampa zaczęła drżeć!

Przygotowywali się do odlotu!

Dan zdobył się na ostateczny wysiłek, by dotrzeć do końca rampy, a potem przeszedł

przez właz. Nie był w stanie dostać się do własnej kabiny tak szybko, aby zdążyć zapiąć pasy.

Dokąd iść? Najbliższa była kabina Vana Rycka… w górę, po drabince.

Musiał pokonać własne ciało. Dan nie zdawał sobie sprawy z tego, że szarpie się z linką,

uderza w drzwi kabiny, dociera do koi i pada na posłanie. Ogarnęła go ciemność.

Tym razem nie śnił, że przedziera się przez gęste bagno i zasłonę z pary. Czuł silny

ucisk gniotący mu klatkę piersiową i ostre pazurki na brodzie. Dan otworzył oczy i napotkał

zaciekawiony wzrok kota. Sindbad, ulubieniec załogi, ponownie dotknął go nosem i wbił swoje

pazury w obolałe ciało Dana z taką siłą, że ten zaprotestował.

Choć, z drugiej strony, otoczenie, w którym się teraz znajdował, było mu dobrze znane.

To był Sindbad. To znaczy, że dotarł na Królową , która właśnie znalazła się w przestrzeni poza

planetą. Poczuł niezmierną ulgę.

Po chwili dopiero zaczął myśleć o czymś innym. Próbował przypomnieć sobie, co się z

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: