Ciężar właściwy γ.docx

(45 KB) Pobierz

Ciężar właściwy γ – stosunek ciężaru ciała do jego objętości:

\gamma = \frac{Q}{V}

Z definicji wynika zależność ciężaru właściwego od gęstości danego ciała:

\gamma = \frac{m}{V} g = d \cdot g

gdzie:

·         Qciężar,

·         mmasa ciała,

·         dgęstość ciała,

·         gprzyspieszenie ziemskie,

·         Vobjętość.

Jednostką ciężaru właściwego jest \frac {\hbox{N}}{\hbox {m}^{3}}(niuton na metr sześcienny). Z zależności tej wynika, podobnie jak dla gęstości, zależność ciężaru właściwego od temperatury i ciśnienia.

W odróżnieniu od gęstości, ciężar właściwy zależy też od siły ciążenia, czyli w warunkach nieważkości wynosi zero, gdy gęstość pozostaje taka sama (podobnie jak masa).

Gęstość (masa właściwa) – jest to stosunek masy pewnej porcji substancji do zajmowanej przez nią objętości.

W przypadku substancji jednorodnych porcja ta może być wybrana dowolnie; jeśli jej objętość wynosi V a masa m, to gęstość substancji wynosi:

{\rho}={m \over V}

i nie zależy od wyboru próbki.

W przypadku substancji niejednorodnych, gęstość nie jest stała w przestrzeni i określana jest dla każdego punktu z osobna; definiuje się ją jak wyżej, przy założeniu, że wybrana porcja substancji, obejmująca dany punkt, jest jak najmniejsza. Wybierając próbkę w otoczeniu danego punktu otrzymujemy gęstość w tym punkcie jako granicę stosunku masy próbki dm do jej objętości dv przy rozmiarach próbki dążących do zera:

{\rho}={dm \over dV}

Jednostką gęstości w układzie SI jest kilogram na metr sześcienny – kg/. Inne jednostki to m.in. kilogram na litr – kg/l, oraz gram na centymetr sześcienny – g/cm³ (w układzie CGS).

Gęstość większości substancji jest zależna od panujących warunków, w szczególności od temperatury i ciśnienia. W związku z tym, w tablicach opisujących właściwości materiałów podaje się ich gęstość zmierzoną w określonych warunkach; przeważnie są to warunki standardowe lub normalne. Znajomość gęstości pozwala na obliczenie masy określonej objętości substancji. Dla substancji jednorodnej zachodzi

{m} = {\rho} {V}\,,

a dla ciał niejednorodnych

m = \int_V\rho\,\mathrm{d}V.

Gęstość ciał stałych i ciekłych można wyznaczyć przez ważenie próbek o znanej objętości. Przy wyznaczaniu gęstości cieczy stosuje się również areometry. Areometry wypełnione cieczą o znanej gęstości mogą służyć do wyznaczania gęstości innych cieczy. Przy wyznaczaniu gęstości gazów stosuje się między innymi ważenie naczyń z gazem o różnym ciśnieniu gazu.

Gęstość większości substancji zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury (jednym z wyjątków jest woda w temperaturze poniżej 4°C). Zjawisko to wynika z rozszerzalności cieplnej ciał. Podczas przemian fazowych gęstość zmienia się skokowo (w temperaturze przemiany), podczas krzepnięcia zazwyczaj wzrasta (najbardziej znanymi wyjątkami są woda, żeliwo, a z pierwiastków bizmut, gal i german).

Gęstość ciał stałych w (kg/) w 20°C

Ciało

w kg/

Ciało

w kg/

Aluminium (glin)

2720

Magnez

1740

Antymon

6685

Mangan

7400

Arsen

5776

Marmur

2670

Azbest w tek.

2000-2800

Miedź (elektrolityczna)

8933

Bakelit

1340

Mika

2600-3200

Bar

3600

Mikanit

1900-2600

Beryl

2690-2700

Molibden

10200

Bor

3300

Mosiądz

8400-8700

Beton

1800-2400

Naftalina

1150

Bizmut

9807

Nikiel

8350-8900

Brąz

8800-8900

Nikielina

8600-8850

Celuloid

1380

Nowe srebro

8400-8700

Chrom

6920

Nylon

1140

Chromonikielina

8200-8370

Ołów

11300-11400

Cegła

1400-2200

Parafina

870-910

Cyna (biała)

7200-7400

Piasek (suchy)

1550-1800

Cynk

7130-7200

Platyna

21450

Drewno

 

Plexiglas

1180-1200

- dąb

600-900

Porcelana

2300-2500

- lipa

400-600

Potas

870

Duraluminium

2800

Saletra sodowa

2260

Ebonit

1100-1300

Siarka jednoskośna

1960

Elektron
(stop magnezu)

1740-1840

Siarka rombowa

2067

Fosfor biały

1830

Skóra (sucha)

860

Gips

2310-2330

Sód

980

Glina (sucha)

1500-1800

Srebro

10500

Grafit

2300-2720

Stal

7500-7900

Guma (wyroby)

1100-1190

Stal nierdzewna

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin