Ciężar właściwy γ – stosunek ciężaru ciała do jego objętości:
Z definicji wynika zależność ciężaru właściwego od gęstości danego ciała:
gdzie:
· Q – ciężar,
· m – masa ciała,
· d – gęstość ciała,
· g – przyspieszenie ziemskie,
· V – objętość.
Jednostką ciężaru właściwego jest (niuton na metr sześcienny). Z zależności tej wynika, podobnie jak dla gęstości, zależność ciężaru właściwego od temperatury i ciśnienia.
W odróżnieniu od gęstości, ciężar właściwy zależy też od siły ciążenia, czyli w warunkach nieważkości wynosi zero, gdy gęstość pozostaje taka sama (podobnie jak masa).
Gęstość (masa właściwa) – jest to stosunek masy pewnej porcji substancji do zajmowanej przez nią objętości.
W przypadku substancji jednorodnych porcja ta może być wybrana dowolnie; jeśli jej objętość wynosi V a masa m, to gęstość substancji wynosi:
i nie zależy od wyboru próbki.
W przypadku substancji niejednorodnych, gęstość nie jest stała w przestrzeni i określana jest dla każdego punktu z osobna; definiuje się ją jak wyżej, przy założeniu, że wybrana porcja substancji, obejmująca dany punkt, jest jak najmniejsza. Wybierając próbkę w otoczeniu danego punktu otrzymujemy gęstość w tym punkcie jako granicę stosunku masy próbki dm do jej objętości dv przy rozmiarach próbki dążących do zera:
Jednostką gęstości w układzie SI jest kilogram na metr sześcienny – kg/m³. Inne jednostki to m.in. kilogram na litr – kg/l, oraz gram na centymetr sześcienny – g/cm³ (w układzie CGS).
Gęstość większości substancji jest zależna od panujących warunków, w szczególności od temperatury i ciśnienia. W związku z tym, w tablicach opisujących właściwości materiałów podaje się ich gęstość zmierzoną w określonych warunkach; przeważnie są to warunki standardowe lub normalne. Znajomość gęstości pozwala na obliczenie masy określonej objętości substancji. Dla substancji jednorodnej zachodzi
,
a dla ciał niejednorodnych
.
Gęstość ciał stałych i ciekłych można wyznaczyć przez ważenie próbek o znanej objętości. Przy wyznaczaniu gęstości cieczy stosuje się również areometry. Areometry wypełnione cieczą o znanej gęstości mogą służyć do wyznaczania gęstości innych cieczy. Przy wyznaczaniu gęstości gazów stosuje się między innymi ważenie naczyń z gazem o różnym ciśnieniu gazu.
Gęstość większości substancji zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury (jednym z wyjątków jest woda w temperaturze poniżej 4°C). Zjawisko to wynika z rozszerzalności cieplnej ciał. Podczas przemian fazowych gęstość zmienia się skokowo (w temperaturze przemiany), podczas krzepnięcia zazwyczaj wzrasta (najbardziej znanymi wyjątkami są woda, żeliwo, a z pierwiastków bizmut, gal i german).
Gęstość ciał stałych w (kg/m³) w 20°C
Ciało
w kg/m³
Aluminium (glin)
2720
Magnez
1740
Antymon
6685
Mangan
7400
Arsen
5776
Marmur
2670
Azbest w tek.
2000-2800
Miedź (elektrolityczna)
8933
Bakelit
1340
Mika
2600-3200
Bar
3600
Mikanit
1900-2600
Beryl
2690-2700
Molibden
10200
Bor
3300
Mosiądz
8400-8700
Beton
1800-2400
Naftalina
1150
Bizmut
9807
Nikiel
8350-8900
Brąz
8800-8900
Nikielina
8600-8850
Celuloid
1380
Nowe srebro
Chrom
6920
Nylon
1140
Chromonikielina
8200-8370
Ołów
11300-11400
Cegła
1400-2200
Parafina
870-910
Cyna (biała)
7200-7400
Piasek (suchy)
1550-1800
Cynk
7130-7200
Platyna
21450
Drewno
Plexiglas
1180-1200
- dąb
600-900
Porcelana
2300-2500
- lipa
400-600
Potas
870
Duraluminium
2800
Saletra sodowa
2260
Ebonit
1100-1300
Siarka jednoskośna
1960
Elektron(stop magnezu)
1740-1840
Siarka rombowa
2067
Fosfor biały
1830
Skóra (sucha)
860
Gips
2310-2330
Sód
980
Glina (sucha)
1500-1800
Srebro
10500
Grafit
2300-2720
Stal
7500-7900
Guma (wyroby)
1100-1190
Stal nierdzewna
...
XcarolineeX