Katastrofy
Podział zdarzeń wymagających działań ratowniczych:
- jednostkowe zdarzenia
- mnogie zdarzenia
- masowe zdarzenia
- katastrofa
Zdarzenie jednostkowe – poszkodowany otrzymuje pomoc medyczną w pełnym zakresie1, 2, 3 poszkodowanych.
Zdarzenie mnogie – wszyscy poszkodowani otrzymują pomoc medyczną w pełnym zakresie
od samego początku.
Zdarzenie masowe – wydarzenie powodujące nagłe niespodziewane powstanie dużej liczby ofiar , zniszczenia które nogą zostać opanowane przez lokalne służby ratownicze. Konieczna jest segregacja poszkodowanych. Nie wszyscy otrzymują jednoczasowo pomoc w pełnym zakresie.
Katastrofa – nadzwyczajne zdarzenie, którego skutków nie da się przewidzieć wynikłe z przyczyny technicznych lub naturalnych, wymaga wprowadzenia specjalnych zasad zarządzania oraz użycia sił i środków w ilościach znacznie przekraczających możliwości danego rejonu operacyjnego.
Decyzje o uznaniu zdarzenia za masowe podejmuje dowódca lub kierownik pierwszej przybyłej na miejsce zdarzenia jednostki ratowniczej.
Katastrofy:
20% poszkodowanych wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej.
20% rannych wymaga leczenia chirurgicznego ze wskazań życiowych.
40% poszkodowanych wymaga odroczonego postępowania lekarskiego.
Zaskoczenie brak przygotowanych służb publicznych panika dezorientacja mogą prowadzić do znacznie groźniejszych następstw niż sama katastrofa.
Pierwszymi którzy udzielą pierwszej pomocy są osoby postronne – od ich opanowania, wiedzy zależy w dużym stopniu ograniczenie wtórnych skutków katastrofy.
Problemy związane z zabezpieczeniem katastrof:
- brak pełnej wiedzy o zdarzeniu ( zagrożenia, liczba poszkodowanych)
- niewłaściwa koordynacja działań
- zła segregacja wstępna, brak wstępnej stabilizacji, stanu pacjenta
- brak lub niewłaściwe przygotowanie polowego punktu medycznego
- stosowanie pracochłonnych form pomocy
- przed wczesny transport
- niewłaściwe zarządzanie personelem na miejscu zdarzenia
- niewłaściwa alokacja pacjentów
- złe oznakowanie personelu medycznego
- złe wyszkolenie personelu
- brak wspólnych kanałów łączności.
Zdarzenie masowe:
Osoby bez tętna i oddechu uznane są za zmarłe przez lekarza.
Osoby te są transportowane ze strefy zagrożenia w drugiej kolejności.
Wszystkie osoby poszkodowane powinny trafić do SOR celem badania lekarskiego.
Brak zgody poszkodowanego na badanie lekarskie powinno być udokumentowany.
Rodzaj zakresu pomocy medycznej nie stanowi podstawowy do roszczeń prawniczych.
Pierwszy przybyły na miejsce zdarzenia lekarz obejmuje obowiązki Koordynatora Medycznych Działań Ratowniczych.
Kluczowa informacją dla CPR jest dostępność sal operacyjnych i zabiegowych oraz personelu gotowego do wykonania zabiegów ratujących życie liczba wolnych łóżek – bez znaczenia.
Strefy bezpieczeństwa w miejscu katastrofy.
Strefa zniszczenia
Strefa potencjalnie niebezpieczna
Strefa bezpieczna
Strefa zniszczenia:
- obszar bezpośrednio dotknięty kataklizmem
- rozmiar zniszczeń i liczba ofiar zależą od strukury demograficznej ekonomicznej położenia geograficznego miejsca zdarzenia
- pomoc poszkodowanym polega na wynoszeniu lub wyprowadzaniu ich przy zachowaniu własnego bezpieczeństwa
Strefa potencjalnie niebezpieczna:
Obszar o nieznacznym stopniu uszkodzenia ale potencjalnie mogą wtórnie ulec zagrożeniu.
Strefa bezpieczna:
- obszar nie dotknięty zniszczeniem
- miejsce zbiórki poszkodowanych rozwiniecie zespołów ratowniczych
- wielkość strefy jest zmienna zależy od charakteru katastrofy.
Strefy działania podczas katastrofy
Strefa bezpośredniego zagrożenia
Strefa transportu
Strefa bazowa
Strefa bezpośredniego zagrożenia :
- strefa oznakowana przez Straż Pożarną
- w strefie wykonane są czynności wstępnej segregacji i stabilizacji poszkodowanych
- wstęp maja tylko przeszkoleni odpowiednio wyposażeni ratownicy
Strefa transportu:
- obszar pośredni pomiędzy strefą zagrożenia a strefa bazową
- piorytetem w strefie jest zapewnienie kanału transportu
Strefa bazowa:
- zaplecze logistyczne i techniczne
- stanowi miejsce lokalizacji polowych punktów medycznych
- miejsce wtórnej segregacji zaopatrzenie poszkodowanych
Przy zagrożeniu życia lub zdrowiu w strefie 1 i 2 pomoc medyczna organizowana jest w strefie 3. Gdy brak zagrożenia zespoły ratunkowe powinny uczestniczyc we wszystkich strefach.
Segregacja:
- odbiór poszkodowanych
- szybkie badanie i ocena pod kątem pilności udzielenia pomocy
- oznaczenie ofiar kodami kolorowymi
- kierowanie do odpowiednich rejonów leczenia PPM
- składanie sprawozdań koordynatorowi medycznych działań ratowniczych o liczbie napływających ofiar
Oznacza badanie i klasyfikacje rannych pod katem konieczności pilności leczenia oraz ewakuacji.
Segregacja (triage)
Ma na celu odzielenie poszkodowanego wymagajacego natychmiastowej pomocy od poszkodowanych dla których natychmiastowa pomoc nie jest konieczna.
2.
Dlaczego należy zmienić istniejący system ratownictwa:
- zbyt duży odział interwencji w zakresie zachorowań,
- konieczność przesunięcia interwencji na:
a) wypadki masowe, katastrofy
b) obrażenia ciała
c) nagłe zagrożenie życia.
Umieralność z powodu obrażeń ciała:
Polska – 12%
Unia Europejska – 4%
40% pacjentów w stanie zagrożenia życia dociera do szpitala > 3 h.
60% zgonów około-wypadkowych jest w okresie przed szpitalnym.
20% umiera w szpitalu do 6 h.
Straty ekonomiczne z tytułu wypadków szacuje się na 7 – 8% budżetu państwa.
Kalectwo pourazowe dotyczy co czwartego poszkodowanego.
Zintegrowane Rat. Med.
- jeden system
- wspólna siec łączności
- wspólne procedury ratownicze
- kompatybilny sprzęt medyczny
- określone miejsce działania w „łańcuchu przeżycia”
Integracja:
zewnętrzna: w obrębie systemu ratowniczego czyli koordynacja z innymi służbami
wewnętrzna: czyli usprawnienie mechanizmów pomocy medycznej.
Integracja zew.
Tel.112 Centrum Powiadamiania Ratunkowego
Dyspozycja
Rat. Med.
Policja
Straż Pożarna
Inne Podmioty Sys. ZRM
Zdarzenie
SOR
CPR - zintegrowane stanowisko dyspozytorskie działające w ramach powietrznego centrum ratownictwa i reagowania kryzysowego.
CPR – obejmuje zasięgiem działania obszar powiatu.
CPR – może obejmować zasięgiem działania kilka sąsiadujących ze sobą powiatów po uzyskaniu zgody wojewody.
Obszar działania CPR nie może przekraczać granic województwa.
CPR działania:
- przyjmowanie powiadomień o stanach nagłego zagrożenia życia,
- ustalenie piorytetów,
- niezwłoczne dysponowanie jednostkami systemu,
- przekazywanie niezbędnych informacji, osobom udzielającej pierwszej pomocy do przyjazdu zespołu ratunkowego
- koordynacja medycznych działań ratowniczych
- przekazywanie kierującemu działaniami ratowniczymi niezbędnych informacji ułatwiających podejmowanie rozstrzygnięć na miejscu zdarzenia
- monitorowanie, analiza działań ratowniczych.
Dyżur w CPR pełni:
- dyspozytor medyczny
- dyspozytor PSP
- lekarz koordynator medyczny
Integracja wew:
- SOR
- ZRM
- publiczne i niepubliczne pogotowia ratunkowego
- zespoły ratownictwa przed lekarskie straży pożarnej
- zespoły lotnictwa sanitarnego
- GOPR, WOPR, PCK
SOR – jest komórka organizacyjną szpitala utworzony w celu podejmowania medycznych działań ratowniczych w warunkach szpitalnych, spełniający określone kryteria.
SOR szczebla podstawowego przy szpitalu rejonowym, powiatowym.
SOR szczebla rejonowego przy szpitalu akademickim wojewódzkim.
Szczebel podstawowy zabezpiecza obszar w promieniu 10 – 15 km. zabezpiecza populacje 100.000 – 300.000 mieszkańców.
Szczebel regionalny populacja 1 – 2 mln. Mieszkańców koordynuje działanie 4 – 8 oddziałów ratunkowych.
Zadanie SOR – u:
- stabilizacja
- wstępna diagnoza i leczenie pacjentów nagłych zachorowań zatruć urazów u dorosłych i dzieci
- ratowanie życia i zdrowia osób niezależnie od etiologii
- pomoc ofiarom katastrof zgodnie z założeniami powiatowego i wojewódzkiego planu zabezpieczenia katastrofy.
SOR:
- Oddział Chirurgii Ogólnej
- Oddział Chirurgii Urazowej
- Oddział Anestezjologiczny i Intensywnej Terapii
- Oddział Chorób Wewnętrznych
- Pracownia Radiologiczna
-&...
Legwan_potomek_smoka