Świat Kłamstw roździał 7.pdf

NIT`TD] 3

„Komplikacje

Spoglądałam to na Nicka, to na Jona. Byłam nieco

zdezorientowana i nie rozumiałam co mam w tej chwili o tym

myśleć. No tak, po pierwsze Jon i Nate to bracia, po drugie, mają

mnie chronić, choć nie wiem po co, a po trzecie i co

najważniejsze. Oni powiedzieli o mnie " księżniczki Abigail", czyli

co? Miałam rację, moją matką jest królowa czarownic. Tego się

nie spodziewałam.

Musimy poważnie porozmawiać zwróciłam się do Jona.

To ja was zostawię powiedziawszy to, Nick wyszedł

szybkim krokiem z ogrodu.

Może usiądziemy pod wierzbą? Obiecuję ci, że odpowiem

na wszystkie pytania. Gdy to mówił, rozglądał się nerwowo na

wszystkie strony, co mnie cholernie zaniepokoiło.

No dobrze, chodźmy wstałam, otrzepałam się i poszłam

w stronę ławki pod płaczącą wierzbą. Jon szedł za mną powoli, a

gdy już dotarł na miejsce, spoczął wygodnie tuż przy mnie.

Więc.. zaczęłam, lecz prawdę mówiąc nie wiedziałam od

czego zacząć. Pierwsze pytanie brzmi : Co zamierzcie ze mną w

tej chwili zrobić? Przecież nie mogę tu siedzieć wieczność. Na

pewno macie związane ze mną jakieś plany – sierdziłam, po czym

spojrzałam mu głęboko w oczy.

Na chwilę świat się zatrzymał i zatonęłam w tych pięknych

oczach ciemnych niczym noc. On za to patrzył na mnie tym swoim

nieprzeniknionym, wypranym z uczuć wzrokiem.

Teraz, kiedy już powoli zaczynasz opanowywać swoją moc,

możemy cię wysłać do szkoły, gdzie nauczysz się paru

przydatnych czarów i samoobrony. Ty, jako początkujący wampir

dobrze walczysz. Ta szkoła jest idealnym miejscem dla ciebie i

jako, że dowiedziałaś się zapewne, iż jestem twoim prywatnym

ochroniarzem tak jak Nathaniel, jesteśmy zmuszeni jechać tam

z tobą i nie odstępować ciebie na krok. uśmiechnął się do mnie

promiennie, odsłaniając przy tym swoje śnieżnobiałe zęby.

W przypływie radości rzuciłam mu się na szyję. Na początku

był lekko zaskoczony moim spontanicznym czynem, ale po chwili

odwzajemnił uścisk.

Przylegaliśmy do siebie przez dłuższy czas, co jeszcze jakiś

tydzień temu byłoby dziwne, lecz po tym wszystkim tak się do

siebie zbliżyliśmy, że teraz nie czułam się wcale skrępowana,

wręcz przeciwnie, czułam się bezpieczna. To było dziwne uczucie

zważywszy, że to on mnie zaatakował, a przecież wiedział kim

byłam gdy mnie zaatakował.

Kiedy zdałam sobie z tego wszystkiego sprawę mimowolnie

zesztywniałam i niestety on to zauważył.

Abi..? spytał niepewnie. Co się stało? puścił mnie,

następnie spojrzał mi w oczy. Po moim policzku popłynęła

zdradziecka łza, lecz ja ją szybko starłam i wapirzym tempem

uciekłam z miejsca zdarzenia. Pobiegłam do mojego pokoju,

zostawiając osłupiałego Jona samego na ławce.

Zatrzasnęłam za sobą drzwi do sypialni, rzuciłam się na

łóżko i zaczęłam szlochać.

"Boże, jaka ja jestem impulsywna. Tak właściwie, dlaczego

ja płaczę? Może się wtedy pomylił i nie wiedział kogo atakuje. Na

pewno tak właśnie było, przecież Jon, by mnie nie skrzywdził.. Ja

się sama sobie przeczę. Oczywiście, że by skrzywdził." przez to

dziwne rozmyślanie, wybuchłam jeszcze rozpaczliwszym płaczem,

przez co zmoczyłam całą poduszkę.

Parę razy ktoś pukał do drzwi, lecz ja nie chciałam nikogo

wpuszczać. Otworzyłam jedynie wtedy, gdy przyszła Aly z

butelką krwi, którą wzięłam od niej z wdzięcznością, lecz nie

pozwoliłam jej przestąpić progu.

Prawie całą noc nie mogłam usnąć, więc gdy już wszyscy

poszli spać, ubrałam się cieplej i wyskoczyłam przez okno.

Lądowanie wyszło mi idealnie, nawet hałasu nie narobiłam z czego

byłam niezmiernie dumna.

Udałam się w stronę lasu. Przechadzałam się po nim z

godzinę, nasłuchując przepięknych odgłosów przyrody. W pewnym

momencie poczułam sie obserwowana. Ruszyłam szybszym

krokiem, lecz nadal to dziwne uczucie śledzonej nie chciało

przejść.

Nagle usłyszałam jak za mną pęka gałązka. Ktoś stał za

moimi plecami. Szybko obróciłam się o sto osiemdziesiąt stopni,

chwyciłam tego kogoś za ramiona i przyszpiliłam do najbliższego

drzewa. Na moje szczęście dziwnym trafem przed wyjściem

wsadziłam do buta mały nożyk. Tak dla bezpieczeństwa.

Zgrabnym ruchem wyciągnęłam nóż i przystawiłam go do

gardła napastnika. Ta osoba miała kaptur, więc nie mogłam

stwierdzić kim jest.

Spokojnie, Abi. To ja, Nate na te słowa rozluźniłam

uścisk i opuściłam nóż.

Co ty, do cholery, wyprawiasz....wiesz jak mnie

przestraszyłeś?! wykrzyczałam mu w twarz. Kiedy go puściłam

ten zdjął kaptur, a moim oczom ukazały się te przepiękne

granatowe oczy, w których malowało sie czyste rozbawienie.

Niby co ja mogłabym mu zrobić. On jest ode mnie starszy i

szybszy ale z drugiej strony, ja jestem potomkiniom

najpotężniejszej wiedźmy jaka stąpała po ziemi.

Nie wyglądałaś na przestraszoną, raczej na pewną siebie

wampirzycę, która była gotowa zabić swojego napastnika

nożykiem, a nie posłużyć się swoimi nowymi mocami. A tak w

ogóle, to wyglądałaś strasznie....sam nie wiem...no, seksownie....z

tym nożem i na twojej twarzy było widać, że podoba ci się taka

sytuacja. Przyszpilić chłopaka do drzewa i grozić mu nożem. –

rzekł, a ja zarumieniłam się jak piwonia. Dobrze, że jest noc. On

ledwo powstrzymywał się od śmiechu.

Może wyjdziemy z tego lasu. Trochę tu strasznie,

moglibyśmy pójść nad jezioro – zaproponowałam. Skoro już tu

jesteśmy.

Jakże umiałbym odmówić kobiecie, która parę minut temu

przystawiała mi nóż do gardła zaśmiał się serdecznie i jego białe

zęby zaświeciły w ciemności. Było około godziny trzeciej w nocy.

Idziesz? spytał Nate, który stał jakieś pięć metrów ode

mnie.

Tak już biegnę podbiegłam do niego szybko i razem

ruszyliśmy nad jezioro. Po drodze nie odzywaliśmy się do siebie,

lecz to było przyjemne milczenie. Przy nim czułam się

bezpieczna.

Kiedy już dotarliśmy na miejsce, usiedliśmy wygodnie na

piasku i popatrzyliśmy na księżyc.

Słyszałam, że jedziesz ze mną i Jonem do szkoły. Kiedy

dokładnie wyjeżdżamy? zagaiłam.

Dzisiaj przy obiedzie mieliśmy to omówić, lecz ty

zamknęłaś się w swoim pokoju i nikomu nie chciałaś otworzyć. Jak

tylko się spakujesz możemy wyjechać, papiery są już wysłane i

wszystko jest załatwione. Ta szkoła jest podzielona na dwa

budynki. Jeden dla wampirów, a jeden dla wiedźm i

czarnoksiężników czy czarodziei...jak wolisz. Przez to, że ja z

Jonem jesteśmy wampirami będziesz zmuszona mieszkać w

budynków wampirów. Jesteś pół wampirem, więc to chyba nie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: