ElzbietaCzyzPrawaDziecka.pdf

(274 KB) Pobierz
prawa dziecka.p65
SZKOŁA PRAW CZŁOWIEKA
El¿bieta Czy¿
PRAWA DZIECKA
Helsiñska Fundacja Praw Cz³owieka
Warszawa 2002
Sponsor wydania
OPEN SOCIETY INSTITUTE, BUDAPEST
© Helsiñska Fundacja Praw Cz³owieka
ISBN 83−87300−61−6
Wydanie 2 zmienione
Nakład 1000 egz.
Nadhi, Warszawa 2002
SPIS TREŒCI
WSTÊP ............................................................................................................................. 5
PRAWA DZIECKA – RYS HISTORYCZNY .................................................................. 9
KONWENCJA O PRAWACH DZIECKA ONZ ............................................................ 13
WYBRANE DOKUMENTY MIÊDZYNARODOWE MAJ¥CE NA CELU
OCHRONÊ PRAW DZIECI .................................................................................... 35
STANDARDY OCHRONY PODSTAWOWYCH PRAW DZIECKA
– REGULACJE PRAWNE I PRAKTYKA .............................................................. 40
NAJWA¯NIEJSZE ORGANIZACJE MIÊDZYNARODOWE DZIA£AJ¥CE
NA RZECZ OCHRONY PRAW DZIECI ................................................................ 60
BIBLIOGRAFIA ............................................................................................................ 61
WSTÊP
„Prawa dziecka” nie dla wszystkich s¹ pojêciem z kategorii praw cz³owieka.
Zw³aszcza w œrodowisku psychologów i pedagogów obserwuje siê tendencjê do
uto¿samiania praw z podstawowymi potrzebami cz³owieka w rodzaju: dziecko
ma prawo do wychowania w szczêœliwej rodzinie, prawo do mi³oœci, itp.
W preambule do Konwencji o prawach dziecka napisano: „uznaj¹c, ¿e dziec-
ko dla pe³nego harmonijnego rozwoju swojej osobowoœci p o w i n n o (podkre-
œlenie autor) wychowywaæ siê w œrodowisku rodzinnym, w atmosferze szczêœcia
mi³oœci i zrozumienia” . Rzeczywiœcie powinno, zreszt¹ doroœli te¿ powinni byæ
kochani i szczêœliwi, ale to nie znaczy, ¿e maj¹ do tego prawo, które mo¿e im
zagwarantowaæ pañstwo.
Mówi¹c o prawach dziecka nale¿y mieæ na wzglêdzie kilka podstawowych
zasad:
1. Prawa dziecka s¹ pojêciem z kategorii praw cz³owieka i wynikaj¹ z godnoœci i
niepowtarzalnoœci dziecka jako jednostki ludzkiej.
2. Praw dziecka nie nale¿y uto¿samiaæ z jego podstawowymi potrzebami.
Nie ma prawa do wychowania w szczêœliwej rodzinie, czy prawa do mi³oœci,
aczkolwiek to niezwykle wa¿ne potrzeby ka¿dego cz³owieka, a dzieci niew¹t-
pliwie szczególnie wa¿ne.
3. O prawach dziecka, podobnie, jak o prawach cz³owieka, mówi siê w relacji
w³adza – jednostka.
Je¿eli dziecko ma prawo to znaczy, ¿e pañstwo musi mu zapewniæ mo¿liwoœæ
korzystania z tego prawa. Na przyk³ad prawo do nauki oznacza, ¿e pañstwo
gwarantuje ka¿demu dostêp do edukacji, opracowuje programy nauczania,
kszta³ci nauczycieli itd. Pañstwo tworzy system edukacji i przepisy reguluj¹-
ce jego funkcjonowanie.
4. Prawa dziecka, tak jak prawa cz³owieka, podlegaj¹ ograniczeniom, ale tylko
takim, które s¹ przewidziane przez ustawê i konieczne s¹ w spo³eczeñstwie
demokratycznym ze wzglêdu na bezpieczeñstwo pañstwowe i publiczne, ochro-
nê porz¹dku i zapobieganie przestêpstwom, ochronê zdrowia i moralnoœci lub
ochronê praw i wolnoœci innych osób. Bezwzglêdnie, bez ¿adnych warunków
przestrzegany ma byæ jedynie zakaz tortur, niewolnictwa i poddañstwa.
6
Prawa dziecka
5. Je¿eli dziecko/cz³owiek ma okreœlone prawo to znaczy, ¿e musz¹ istnieæ pro-
cedury egzekwowania (dochodzenia) praw.
Posiadanie praw oznacza mo¿liwoœci roszczenia, zgodnie z obowi¹zuj¹cymi
przepisami, w przeciwnym razie prawo staje siê pust¹ deklaracj¹.
6. O prawach dziecka nie mówi siê w relacji rodzice-dziecko.
Dzieci podlegaj¹ w³adzy rodzicielskiej i to przede wszystkim rodzice decydu-
j¹ o ich wychowaniu czy œwiatopogl¹dzie. Rodzice mog¹ mieæ bardzo ró¿ne
koncepcje, jak wychowywaæ swoje dziecko i pañstwo nie mo¿e w to ingero-
waæ, chyba, ¿e rodzice zaniedbuj¹ dziecko, albo nadu¿ywaj¹ swojej w³adzy
rodzicielskiej. Traktuj¹ o tym dokumenty dotycz¹ce praw cz³owieka/dziecka
w tym m.in.: Konwencja Europejska art.2 protokó³ dodatkowy: „(...)Wykonu-
j¹c swoje funkcje w dziedzinie wychowania i nauczania pañstwo uznaje prawo
rodziców do zapewnienia wychowania i nauczania zgodnie z ich w³asnymi
przekonaniami religijnymi i filozoficznymi ”; Miêdzynarodowy Pakt Praw Oby-
watelskich i Politycznych art.18 ust.4: „Pañstwa-Strony niniejszego Paktu
zobowi¹zuj¹ siê do poszanowania wolnoœci rodziców lub, w odpowiednich
przypadkach, opiekunów prawnych do zapewnienia swym dzieciom wychowa-
nia religijnego i moralnego zgodnie z w³asnymi przekonaniami”. Konwencja
o Prawach Dziecka art.5: „Pañstwa-Strony bêd¹ szanowa³y odpowiedzialnoœæ,
prawo i obowi¹zek rodziców(...) do zapewnienia dziecku (...) mo¿liwoœci ukie-
runkowania go i udzielania mu rad przy korzystaniu przez nie z praw przyzna-
nych w niniejszej konwencji” .; art.18; „ 1. Pañstwa-Strony podejm¹ wszelkie
mo¿liwe starania dla pe³nego uznania zasady, ¿e oboje rodzice ponosz¹ wspóln¹
odpowiedzialnoœæ za wychowanie i rozwój dziecka (...). Jak najlepsze zabez-
pieczenie interesów dziecka ma byæ przedmiotem ich najwiêkszej troski.
2. W celu zagwarantowania i popierania praw zawartych w niniejszej kon-
wencji Pañstwa-Strony bêd¹ okazywa³y odpowiedni¹ pomoc rodzicom oraz
opiekunom prawnym w wykonywaniu przez nich obowi¹zków zwi¹zanych
z wychowaniem dzieci oraz zapewni¹ rozwój instytucji, zak³adów i us³ug w
zakresie opieki nad dzieæmi”.
Zgodnie z art. 48 Konstytucji RP: „Rodzice maj¹ prawo do wychowania dzie-
ci zgodnie z w³asnymi przekonaniami. Wychowanie to powinno uwzglêdniaæ
stopieñ dojrza³oœci dziecka, a tak¿e wolnoœæ jego sumienia i wyznania oraz
jego przekonania. Ograniczenie lub pozbawienie praw rodzicielskich mo¿e
nast¹piæ tylko w przypadkach okreœlonych w ustawie i tylko na podstawie pra-
womocnego orzeczenia s¹du”.
Powy¿sze zapisy jednoznacznie pokazuj¹, i¿ prawa dziecka nie s¹ zagro¿e-
niem dla autorytetu doros³ych i autonomii rodziny, jak twierdz¹ niektórzy po-
litycy czy pedagodzy, zapominaj¹c, ¿e pañstwo – uznaj¹c zasadê autonomii
rodziny – ingeruje w stosunki rodzinne jedynie w przypadkach szczególnych,
przewidzianych przez prawo.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin