WYKŁAD 3: CIĄG DALSZY OPOWIEŚCI O MHC ORAZ TYPY ODPOWIEDZI.
Ag prezentowane przez MHC II:
q bakterie zewnątrzkomórkowe,
q martwe wirusy,
q fragmenty pasożytów np. Ag zrzucone przez duże pasożyty np. robaki,
q fragmenty kom. neo. Oraz własnych kom. np. organella.
Dzięki MHC II uzyskujemy odporność przeciw:
q bakteriom zewnątrzkomórkowym żyjącym na błonach śluzowych i skórze,
q wirusom i pasożytom – odporność uzupełniająca.
Prezentacja Ag w asocjacji z cząsteczkami MHC II
1 – Wirus poprzez endocytozę wjeżdża do komórki,
2 – Cięcie na peptydy ,
3 – Dołączenie białek transportowych DNA, DNB (kodowane w MHC kl. III),
4 – w międzyczasie w RER syntetyzowany jest MHC II. Białko CLIP zabezpiecza MHC
przed przyłączeniem przypadkowego białka.
5 – MHC II dochodzi do pęcherzyka, na drodze enzymatycznej odcina CLIP, jednoczasowo
wirusowy peptyd odcinany jest od DNA, DNB. Dochodzi do połączenia się MHC II z Ag
i do prezentacji.
W ramach powtórki. Komórki APC dzielimy na:
q profesjonalne (monocyty, makrofagi),
q indukowane B, T,
q ostatecznie wszystkie komórki.
q żywych wirusów,
q bakterii wewnątrzkomórkowych ,
q grzybów wewnątrzkomórkowych,
q komórek neo podlegających apoptozie.
MHC I daje nam odporność przeciw –
-wirusową,
-bakteryjną (wewnątrz komórek gospodarza Mycobacterium tuberculosis, leprae),
-grzybiczą (wew. kom. gosp.),
-nowotworową (etap końcowy).
1. Proteasom – zawiera zespół wielofunkcyjnych proteaz LMP. Tnie na peptydy pasujące do MHC I.
2. Dołączenie transportowych TAP.
3. Brum... brummm do cystern siateczki.
4. Do łańcucha ciężkiego MHC I dołącza się kolejno wirusowy peptyd, b2 mikroglobulina tworząc pełne MHC związane z Ag. Prezentacja na błonie.
q IL4 oraz IL10 decydują o prezentacji przez MHC II stymulując odpowiedź TH2 (typu 2),
q IL12 (produkowana przez zakażone komórki) decyduje o prezentacji przez MHC I stymulując odpowiedź TH1.
q IL12
q IFNg
q TNFa,b
q GM CSF
q IL3
Cytokiny odpowiedzi TH2 (typu 2):
q IL4, 5, 6, 9, 10, 13, 3,
Mechanizm odpowiedzi.
Komórkom CD4+ prezentowany jest Ag na MHC II przez APC. W zależności od cytokin wydzielanych przez APC (IL 10, 4 czy 12) dochodzi do popchnięcia odpowiedzi w kierunku odpowiedzi typu 1 lub 2.
Jeżeli proliferacja rozpoczyna się w kierunku TH1 to początkowo stymulowane są NK, pózniej TC1 (czyli limfocyty TC odpowiedzi 1). Infekcja wirusowa trwa, trwa, trwa.... Pierwsze komórki zakażone umierają, jednocześnie martwe wirusy zostają uwolnione. APC szama wirusa i zaczyna prezentować jego Ag. To pozwala zaktywować kom. NK (dresiarzy odpowiedzi immunologicznej, którzy nieswoiście leją w mordę wszystkich, którzy mają inny szalik [Ag]niż oni). Natomiast komórkom TC1 Ag prezentowany jest bezpośrednio z komórek zakażonych wirusem. Są to główne komórki odp. przeciwwirusowej. TC1 uwalniają cytotoxyczne granzymy i perforyny łupiące skórę zakażonym komórkom.
Odpowiedź typu 2 polega na pobudzeniu limf B do produkcji przeciwciał . Odpowiedź skierowana przede wszystkim przeciw bakteriom na bł. śluzowych.A więc:
Prezentacja na MHC II może prowadzić do 2 typów odpowiedzi:
TH1 TH2
odp. kom. odp. humoralna
TC1 NK1 B (CD19+)
oraz nielimfocyty:
monocyty/makrofagi monocyty/makrofagi
neutrofile neutro-, eozyno- i bazofile
Układ TH2 jest aktywny non stop, TH1 w razie potrzeby.
W obrębie CD4+ wyrózniamy TH1 i TH2. CD8+ dzielimy na TC1 i TC2. Rozróznić je można jedynie po wydzielanych cytokinach.
TH1 stym. odp. kom.
TH2 stym. odp. humor.
W tym miejscu ni to z gruchy ni z pietruchy na wykładzie pojawił sięi został omówiony taki schemat:
Produkcja przeciwciał w TH1, TH2:
IgM, IgG IgA
przeciwciała opsonizujące, przeciwciała na pow. błon. śluz.
wiążące dop.
IgA, E tworzą barierę dla rec. fizjologicznie znajdujących się na śluzówkach i skórze uniemożliwiając przyłączenie się patogenów. Ig M, G działają efektorowo.
Zakażenia wirusowe.
Odpowiedź stymulowana jest przez CD4+ - TH1.
q Swoiście rozpoznające Ag komórki CD8+ - TC1,
q Nieswoiście rozpoznające Ag NK, monocyty/makrofagi, neutrofile.
Zakażenie bakteryjne.
Odpowiedź stymulowana jest przez CD4+ - TH2.
q Swoiście rozpoznające Ag kom. CD 19+,
q Nieswoiście rozpoznające Ag NK, monocyty/makrofagi, eozynofile, bazofile.
Migracja TH1 i TH2 do ogniska zapalnego.
A teraz parę słów prawdy absolutnej.
W zasadzie w każdej infekcji aktywacji ulegają oba układy. Każdy działa w infekcji w walce z którą czuje się dobry.
Na początku każdej infekcji stymulowane są kom TH1 i TH2. Te z kolei wpływają na kom. nieswoiste. TH1 oprócz swoistych IL produkują chemokiny przyciągające wiele kom. do msc. zapalenia. Produkcja substancji prozapalnych nasila się. Proces trwający długo da zapalenie uszkadzające. Natomiast wygaszaniem stanu zapalnego zajmują się TH2 poprzez IL4, 10, 13. Oprócz właściwości przeciwzapalnych pobudzają one limf. B. TH2 kończą stan zapalny.
Przykład infekcji wirusowej: Główny aktor ze strony organizmu to TC1. Gdy TC1 zejdzie ze sceny na deskach pozostanie cuchnący zezwłok zadżumionej komórki. Sępami, które się nim zajmą będą przeciwciała, których produkcję pobudził TH2.
TC1 - koekspresja funkcji cytolitycznej (ukł. perforynowo-granzymowy) oraz pomocniczej (cytokiny TC1=cytokiny TH1).TC2 – jak wyżej, + stymulacja produkcji przeciwciał, + zdolność wygaszania reakcji.
edvin