Hayden Torey - Dziecko.pdf - PISANE przez ZYCIE (prawdziwe historie) - ewcia198828

TOREY L. HAYDEN

D ZIECKO

SCAN- DAL

Dla Sheili R., oczywiście

Często pytają mnie o wiersz,

który wisi na ścianie w moim pokoju.

A mnie zaleŜy tylko na tym,

aby ludzie poznali dziecko,

które go napisało. Mam nadzieję,

Ŝe mi się to udało.

Prolog

Przez znaczną część mojego dorosłego Ŝycia pracowałam z dziećmi, które cierpią na

zaburzenia emocjonalne. Jesienią, na pierwszym roku college'u, zgłosiłam się na ochotnika do

pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym, które miały róŜne zaburzenia rozwojowe oraz

sprawiały spore trudności wychowawcze. Od tamtego czasu interesują mnie złoŜone aspekty

choroby psychicznej u dzieci. Zdobyłam trzy stopnie naukowe, przez kilkanaście lat

pracowałam jako asystentka nauczyciela, potem jako nauczycielka, instruktorka na

uniwersytecie oraz pracownik naukowy na wydziale psychiatrii; mieszkałam w pięciu stanach,

pracowałam w prywatnych przedszkolach, szkołach publicznych, zamkniętych oddziałach

psychiatrycznych i innych instytucjach państwowych, a przez cały czas usiłowałam znaleźć

odpowiedzi na kluczowe pytania, dzięki którym potrafiłabym dotrzeć do tych dzieci, zrozumieć

je. Gdzieś w głębi duszy dawno juŜ, co prawda, wiedziałam, Ŝe takie odpowiedzi nie istnieją, a

w przypadku niektórych dzieci nawet miłość nie wystarczy. JednakŜe wiara w człowieka

wykracza poza granice zdrowego rozsądku i wymyka się naszej kruchej wiedzy.

Ludzie często pytają mnie o moją pracę. Chyba najczęściej powtarzają: Czy to nie jest

frustrujące? Czy to nie jest frustrujące, pyta studentka college'u, spotykać się dzień w dzień z

przemocą, biedą, problemami alkoholizmu i narkomanii, seksualnej i fizycznej przemocy,

opuszczenia i apatii? Czy nie jest frustrujące, pyta nauczyciel, pracować tak cięŜko i tak mało

otrzymywać w zamian? Czy nie jest frustrująca świadomość, pytają wszyscy, Ŝe twoim

największym sukcesem moŜe być co najwyŜej zbliŜenie się do normalności, świadomość, Ŝe te

małe dzieci są skazane na Ŝycie, które według naszych standardów nie przynosi nikomu

Ŝadnych korzyści, nie jest normalne?

Nie. To nie jest frustrujące. To są po prostu dzieci, które, owszem, sprawiają czasem

kłopoty, tak jak wszystkie inne, lecz jednocześnie potrafią być niezmiernie współczujące i

wraŜliwe. Czasami trzeba szaleństwa, Ŝeby wypowiedzieć całą prawdę.

Ale te dzieci to coś więcej. Są odwaŜne. Dowiadujemy się w wieczornych

wiadomościach o nowych podbojach na odległych frontach i nie mamy pojęcia, Ŝe prawdziwe

dramaty rozgrywają się obok nas. A szkoda, poniewaŜ tam właśnie moŜna zobaczyć odwagę,

jakiej nie ujrzymy nigdzie indziej. Niektóre spośród tych dzieci Ŝyją trapione nieustannie tak

wielkimi koszmarami, Ŝe kaŜdy ich ruch niesie ze sobą coś nieoczekiwanego, strasznego. śycie

wielu z nich wypełnia przemoc i perwersja, jakich nie da się wyrazić słowami. Niektóre nie

zaznały nawet szacunku, na jaki zasługują zwierzęta. Inne Ŝyją pozbawione nadziei. A jednak

przetrwały. I w większości wypadków zaakceptowały swoje Ŝycie, poniewaŜ był to jedyny

sposób na przetrwanie.

KsiąŜka ta opowiada tylko o jednym dziecku. Nie pisałam jej, aby wzbudzić czyjąś

litość albo pochwalić jedną nauczycielkę. Nie miałam teŜ zamiaru pogrąŜać tych, którzy dotąd

Ŝyli spokojnie w niewiedzy. KsiąŜka miała być odpowiedzią na pytania dotyczące problemów

pojawiających się podczas pracy z dziećmi chorymi umysłowo. Jest ona hymnem na cześć

ludzkiej duszy, poniewaŜ ta mała dziewczynka jest uosobieniem wszystkich dzieci, z którymi

pracowałam. Jest podobna do nas wszystkich. Przetrwała.

Powinnam była wiedzieć.

Artykuł był krótki, zaledwie kilka akapitów pod komiksami na stronie szóstej. Napisano

w nim o sześcioletniej dziewczynce, która znęcała się nad dzieckiem z sąsiedztwa. W zimny

listopadowy wieczór wyprowadziła ze sobą trzyletniego chłopca, następnie przywiązała go do

drzewa w pobliskich zaroślach i podpaliła. Chłopiec przebywał teraz w miejscowym szpitalu, a

jego stan był krytyczny. Dziewczynkę zatrzymano.

Artykuł przeczytałam pobieŜnie, podobnie jak całą gazetę, kwitując go zdawkowym

do-czego-to-dochodzi-na-tym-świecie. Później, jeszcze tego samego dnia, przypomniałam

sobie o nim w czasie zmywania. Zastanawiałam się, co policja zrobiła z dziewczynką. Czy

moŜna było aresztować sześciolatka? Doznałam iście kafkowskiej wizji, w której ujrzałam

małe dziecko kołaczące się po naszym miejskim, starym i zimnym więzieniu. RozwaŜałam ten

problem ogólnie, bez związku z Ŝadnym konkretnym przypadkiem, a przecieŜ powinnam była

wiedzieć.

Powinnam była się domyślić, Ŝe Ŝaden nauczyciel nie zechce przyjąć dziecka z taką

przeszłością. śaden rodzic nie zgodzi się, aby ktoś taki chodził do klasy z jego pociechą. Nikt

nie pozwoli, Ŝeby zostawić takie dziecko samemu sobie. Powinnam była się domyślić, Ŝe ona

wyląduje u mnie.

W naszej szkole klasę, którą prowadziłam, nazywano pieszczotliwie „śmietnikiem”.

Był to ostatni rok, zanim podjęto wysiłki, by dzieci specjalnej troski zaczęły uczęszczać do

normalnych klas, a takŜe ostatni rok, w którym wszystkie odbiegające od normy dzieci

pakowano do klas specjalnych. Tak więc mieliśmy klasy dla dzieci opóźnionych, klasy dla

dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi, klasy dla dzieci upośledzonych fizycznie, klasy dla

dzieci z zaburzeniami zachowania, klasy dla dzieci z trudnościami w uczeniu się i wreszcie

była moja klasa. Miałam w niej ośmioro dzieci, które nie mieściły się w Ŝadnej kategorii.

Stanowiłam dla nich ostatni przystanek przed jakąś instytucją. W mojej klasie zbierano ludzkie

odpadki.

Rok wcześniej, wiosną, pracowałam jako pedagog szkolny i pomagałam dzieciom z

zaburzeniami emocjonalnymi i kłopotami w uczeniu się, które uczęszczały do zwykłych klas.

Wcześniej w tym samym miejscu pracowałam na róŜnych stanowiskach, dlatego nie zdziwiło

mnie, kiedy Ed Somers, dyrektor Wydziału Szkolnictwa Specjalnego, zwrócił się do mnie w

maju z pytaniem, czy nie chciałabym zająć się od jesieni „śmietnikiem”. Wiedział, Ŝe mam

Hayden Torey - Dziecko.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: