Sąd Coroner.doc

(50 KB) Pobierz

Sąd Coroner – pierwsza wzmianka o nim pojawiła się w 1194r. Wtedy stał on na straży interesów króla i rozstrzygał sprawy. Opiekował się rzeczami wyrzuconymi na brzeg przez morze. Decydował czy wyjąć osobę spod prawa jak nie stawiała się na rozprawie. W średniowieczu miał takie obowiązki jak teraz – wyjaśnienie przyczyn nagłej, niewyjaśnionej śmierci i jak doszło do morderstwa. Sprawdzał te przyczyny i miał prawo powołać 12 świadków z okolicy miejsca zdarzenia, mieli pomóc wyjaśnić przyczyny śmierci. Pomagali ustalić osobę podejrzaną. Mogła osoba podejrzana powołać świadków na własną obronę lub odpowiadać pod przysięgą. Prowadzono wstępne postępowanie. Jego wyniki wpływały do Wielkiej Ławy. Nie była związana i przychylała się do ustaleń Coronera. Wielka Ława – składała się z 23 sędziów przysięgłych jej zadaniem było zbadanie tego, czy w danej sprawie istnieje podstawa do nadania dalszego biegu oskarżeniu. Albo umarzała  sprawę albo kierowała ją do Ławy orzekającej dla spraw karnych w celu jej osądzenia. Decyzja zapadała większością głosów. W Wielkiej Ławie mogli tylko zeznawać świadkowie oskarżenia. Dublowała to co przeprowadził Coroner i jej rola była zbędna. Croner badał czy ktoś nie próbował popełnić samobójstwa ponieważ do XIXw. samobójstwo było karane. Karano jeżeli samobójca był sprawny na umyśle, konfiskowano majątek, chowano go na rozstajach dróg i przebijano mu serce kołkiem. Tak było do 1823r. Zmieniono to w 1873r. Jeżeli samobójca był upośledzony umysłowo to nie karano go. Pozostałością jest werdykt Coronera w przypadku zabójstwa. 1926– Coronerem może być barrister (odpow. adwokata)  lub solicitor (odp. radcy prawnego). Żeby można było zostać Coronerem trzeba było mieć 5 lat praktyki. Żeby zostać Coronerem można też było być lekarzem medycyny, ponieważ Coroner przeprowadzał wizję ran. Coroner powoływał 12 osób ale rzadko i tylko w przypadku trudnych spraw, tylko wtedy gdy sam nie potrafił wyjaśnić. Wyjaśnienie od Coronera kierowano do Wielkiej Ławy. Sędziowie pokoju – wywodzą się od strażników pokoju wprowadzonych w XIIw. Od końca XIVw. w każdym hrabstwie powoływano 8 sędziów pokoju. Uzyskali uprawnienia adm, władza sądowa w sprawach karnych i cywilnych. Mianował ich król. Stali na straży pokoju. Przyjmowali od osoby mającej 15 lat przysięgę, że będzie ona przestrzegała miru królewskiego.

1328 – sędziowie pokoju uzyskali uprawnienia sądownicze, mogli sami osądzać i przekształcili się w sędziów pokoju. Sprawy adm. to koncesje na alkohol, lub czy na targu kupcy nie oczekują. Sprawdzali i 1423r. Kontrolowali żebraków; jeżeli żebrak był faktycznie biedny itp. to dostosował licencje na żebranie ale jeżeli tylko dorabiał żebraniem to dostawał chłostę i zostawał odesłany tam gdzie ostatnio przebywał 2 –3 lata. Jeżeli recydywa to znowu chłosta, za trzecim razem nawet śmierć. Karali też np. za jazdę narowerze bez światełka. W hrabstwie było 8 sędziów. Od 1390r. musi być 8, w składach 1,2,3 lub więcej sądzili. Sędzia – przesłuchiwał świadków oskarżonego. Więcej czynności oczyszczających niż Wielka Ława. Miał elementy procesu. Oskarżyciel powoła świadka, krzyżowe przesłuchanie i znowu pyta ten kto powołał. Przedstępne postępowanie ------ do Wielkiej Ławy. Wielka Ława mogła zdublować. Ława nic nie dodawała i w 1939r. zniesiono ją.

   Przedstępne                             Wielka Ława

     właściwe 

jednoosobowe składy i bez Ławy przysięłych

90% spraw jest sądzonych przez sędziów pokoju.

W 1995r. – 30 tys. sędziów pokoju i 87 zawodowych .

90% spraw jest sądzonych przez sądy pokoju ale 90% tych spraw sądzonych jest bez udziału Ławy przysięgłych.

Dzieje się tak ponieważ:

1.Rozpatrują sędziowie niefachowi, każdy musi mieć sekretarza, który pomaga mu poruszać się w prawie. Sekretarz musi mieć wykształcenie prawnicze. I dlatego to tak funkcjonuje.

2.Jest zasada, że sprawa powinna być sądzona z ławą przysięgłych to przyjęto przez inne przyczyny prawne i 90% z 90% jest rozpatrywana przez Ławę Przysięgłych bo miałkie sprawy bez Ławy a w poważniejszych oskarżony może poprosić o rozpatrzenie bez Ławy Przysięgłych (np. by było szybciej) i Anglicy z tego korzystają.

Drobne – s. jednor. Do 1791. można było się odowłać do sądów kwartalnych pokoju (raz na kwartał). W 1791r. zostały zniesione. Kwartalny – był to sąd odwoławczy, bez Ławy Przysięgłych. W I instancji powinien był sądzić z Ławą Przysięgłych. Były też sądy objezdne. Je także zniesiono w 1791r. 2-3 osobowe w poważniejszych sprawach oskarżony mógł poprosić.

Jak było dwóch sędziów i mieli inne zdanie to:

1)powoływano nowy skład, albo

2)młodszy musiał ustąpić starszemu.

 

1653r. – Instrument rządzenia: Władza wykonawcza miała należeć do Lorda Protektora i do Rady Stanu, składającej się z członków mianowanych przez L. P. z kandydatów przedstawionych przez Parlament i Radę Stanu. Władza ustawodawcza należała do jednoizbowego Parlamentu a L. P. przysługiwało weto zawieszające wobec projektów uchwalonych przez Parlament. Prawa wyborcze ograniczono wysokim cenzusem majątkowym. Stanowił jedyną w dziejach Anglii konstytucję spisaną. Jednak to była prokonstytucja, bo nie regulowała obowiązków obywateli.

 

1628 – PETYCJA PRAWA (PETITION OF RIGHT)   

*określiła uprawnienia finansowe Parlamentu, zastrzegła dla niego prawo uchwalania podatków i opłat

*zabroniła więzienia kogokolwiek bez wyroku sądowego

 

1640 (1653) – Długi Parlament w 1641r. uchwalił:

-król nie mógł rozwiązać ani odroczyć Parlamentu bez zgody samego Parlamentu i to nie wcześniej niż po upływie 50 dni od jego zebrania się

(50 dni – musi 50 dni obradować, kadencja co najmniej 50 dni, po rozwiązaniu 50 dni i przerwa musi maximum wynosić 3 lata, nie mogła trwać dłużej)

-ustawa o trzechleciu (The Triennial Act), która określała, że Parlament musi być zwołany nie później niż w terminie 3 lat od ostatniej sesji rozwiązanego Parlamentu. Gdyby król terminu tego nie dotrzymał obowiązek zwołania Parlamentu spada na kanclerza bądź na inne osoby przwidziane ustawą.

-ustawa o zniesieniu Sądu Izby Gwieździstej. Był to sąd, który wyłonił się w 1487r. Nazwa wywodzi się od  gwieździstego sklepienia komnaty, w której sad zasiadał. Sąd ten miał charakter sądu wyjątkowego pierwszej i ostatniej instancji. Rozpatrywał szeroko pojęte przestępstwa przeciw bezpieczeństwu państwa. Sądził np. za fałszowanie monety, osoby występujące przeciw interesom króla i przeciwników królewskich, sądził sędziów przysięgłych za krzywoprzysięstwo. Król ingerował w te sądownictwo. Sąd ten stosował tortury. Izba sądziła bez udziału przysięgłych.

-ustawa o zniesieniu Sądu Wysokiej Komisji – był to sąd, który powstał w II poł. XVIw. Na jego czele stał król. Był to sąd inkwizycyjny, który stał na straży czystości wiary i przepisów Kościoła anglikańskiego i w imię tego ścigał purytanów występujących przeciw absolutnej władzy królewskiej.

 

1679 – Habeas Corpus Act

-ustawa o nietykalności osobistej jednostki przed samowolnym uwięzieniem przez organy państwowe. Walory tej ustawy to to, że nie była ona tylko deklaracją, lecz stworzyła przepisy proceduralne, chroniące skutecznie poddanego przed wszelkim naruszeniem jego nietykalności osobistej ze strony władzy. O pozbawieniu wolności mógł decydować jedynie sąd. Rozszerzała ona kontrolę sądową nad działalnością władzy wykonawczej.

      Osadzony w więzieniu mógł wystąpić o ryt of Habeas Corpus Act. Miał on być przesłany do sądu i sąd miał zbadać podstawy osadzenia w więzieniu. Ustawa z 1641r. nie zawierała terminu w jakim ryt miał być dostarczony do sądu i osadzony mógł latami siedzieć. Jeżeli ktoś siedział w więzieniu to rodzina mogła udać się do sądu z prośbą o wydanie rytu.z rytem udawano się do więzienia i osadzony musiał być przesłany. Jeżeli odległość wynosiła 20 mil to w 3 dni, jak od 20 do 100 mil to w 10dni, jak ponad 100 to w czasie 20 dni i ten termin był nieprzekraczalny. Sędzia sprawdzał podstawy osadzenia. Jak może być  kaucja to osoba odpowiada z wolnej stopy. Jak pozwana to sprawa odbywa się na pierwszych rokach. Sąd badał zasadność aresztu tymczasowego i zgodę musi wydać sąd. Cenzus to 600 funtów rocznego dochodu – kary by w tych okolicach.

Habeas – ktoś udaje się do sądu i uzyskuje ryt i prosi o wydanie oskarżonego i dowaiduje się, że brat był ale został przesłany do drugiego więzienia, tam zachodzi a on został przeniesiony to ryt miał zapobiec takim sytuacjom. Przeniesienie mogło się odbywać tylko na podstawie rytu.

 

1689 – BILL O PRAWACH

*W 13 punktach wylicza on nadużycia władzy dokonywane przez Jakuba II i Karola II, a następnie określa odpowiednio do każdego punktu nowe zasady prawne, które w przeszłości mogłyby zapobiec podobnym nadużyciom.

-sformuował ogólnie postulat częstego zwoływania Parlamentu

-zmniejszenie władzy królewskiej na rzecz Parlamentu,

-król nie miał prawa nakładania jakichkolwiek podatków bez zgody Parlamentu.

              Sądy – wysokie kaucje za chorobę i praktyka, że osadzony nie może dać kaucji, wprowadzono postulat by kaucje nie były zbyt wygórowane.

-uznał za nielegalne wykonywanie przez króla SUSPENSY (całkowite zawieszenie mocy ustawy w stosunku do wszystkich osób) bez zgody Parlamentu i potępił nadużywanie przez króla prawa DYSPENSY (król, nie naruszając mocy ogólnej jakiegoś przepisu prawnego, w drodze przywileju uchylał jego stosowanie bądź w pewnym konkretnym przypadku, bądź w stosunku do konkretnie określonych osób).

 

1701 – USTAWA SUKCESYJNA

Dynastia hanowerska – król nie może być katolikiem, przed koronacją król musiał potępić dogmat o przeistoczeniu, to był warunek wstępu na tron. Żona króla także nie mogła wyznawać katolicyzmu. Od 1678r. każdy poseł nawet musiał potępić dogmat o przeistoczeniu, tak było do 1829. Posłami nie mogli być katolicy.

-określiła zasady sukcesji tronu i przewidziała ewentualną sukcesję dynastii hanowerskiej.

-podkreśliła wyraźnie, że monarcha ZWIĄZANY JEST PRAWEM co miało zapobiec możliwości odrodzenia się absolutnej, czyli nie związanej prawem władzy królewskiej.

KRÓL ZWIĄZANY PRAWEM – debata od XIIIw., niektórzy uważali, że król nie ma nikogo nad sobą ponieważ jego władza pochodzi od Boga ale w tym samym czasie częste wyroki, że tam gdzie chodzi o interes powszechny, król stoi ponad prawem. Edward II przysięga, że będzie szanował ustawy i został zniesiony bo ich nie przestrzegał. Ryszard II w 1339r. miał twierdzić że sam ustanawia prawo.

-stowyrzyła podstawy, niezawisłości sędziowskiej, określając, że sędzia może być usunięty z urzędu jedynie na żądanie obu izb Parlamentu.

-w sposób pośredni przyjęła zasadę konstytucyjnej odp. ministrów za króla, sankcjonując średniowieczną procedurę impeachment, mianowicie ustawa odebrała królowi prawo ułaskawienia ministra oskarżonego bądź zasądzonego w drodze procedury impeachment.

Impeachment  - do 1701r. mógł liczyć na króla a od tego momentu nie ma. Urzędnik zaczyna sam się zastanawiać zanim kontrasygnuje coś.

 

Zasada nieodpowiedzialności króla, znana była przez sformułowanie „król nie może czynić źle”. Już od dawna stosowano tę zasadę, że żaden z aktów z podpisem króla nie ma mocy prawnej, jeżeli nie został opatrzony KONTRASYGNATĄ czyli podpisem kanclerza lub zainteresowanego ministra. Pierwotnie miała tylko stwierdzać autentyczność podpisu królewskiego. W XVIII w. nadano jej głębszego znaczenia. Minister kontrasygnując akt królewski, przyjmował na siebie odpowiedzialność za króla. Minister mógł odmówić kontrasygnaty a król nie mógł mu tego rozkazać ani go do tego zmusić. Później urzędnik nie mógł odmówić. Nastąpiło jednak odwrócenie ról i przesunięcie władzy z króla na ministrów. Władzę przejęli faktycznie odpowiedzialni ministrowie a nie odpowiedzialny król mający prawnie władzę, nie mógł rozkazywać dowolnie przez siebie powoływanym ministrom, mógł im tylko doradzić.

Bez KONTRASYGNATY – powołanie nowego premiera, gdy gabinet podawał się do dymisji to nie ma grona doradczego i nikt nie może być odpowiedzialny za decyzję króla.

 

GABINET – władza wykonawcza należała od średniowiecza do króla, wchodziła w skład jego prerogatyw. Król sprawował swe rządy przy pomocy dygnitarzy takich jak lord kanclerz, kanclerz Exchequeru, później też sekretarze stanu i inni. Dygnitarze Ci, później zwani ministrami, byli jedynie doradcami króla, gdyż decyzje podejmował osobiście król. Wchodzili oni w skład Rady Królewskiej, która od XVIw. nosiła nazwę Tajnej Rady. W II poł. XVIIw.okazała ona się organem niezdolnym do sprawnego działania z powodu nadmiernej liczby członków. Ostatni stuartowie zaczęli więc powoływać z członków Rady nieliczny komitet w składzie kilku dygnitarzy, który zbierał się w gabinecie królewskim i dlatego zaczęto go nazywać GABINETEM. Karol II zaczął wybierać osoby do GABINETU i robił to niezależnie od partii bo kierował się zaufaniem. Po raz pierwszy w 1695r do GABINETU weszły te osoby, które były wybrane z partii, która miała większość w Parlamencie. Na zebraniach gabinetu przewodniczył król. Kiedy w 1714r. tron objęli książęta hanowerscy, przestali uczęszczać na posiedzenia gabinetu. Było tak bo nie znali języka, nie orientowali się w sprawach angileskich, mieli władzę absolutną w Hanowerze a w Anglii przebywali tylko czasami. Gabinetowi przewodniczył Pierwszy Lord Skarbu zwany pierwszym ministrem czyli premierem. Parlament wykorzystał tę okazję dla uniezależnienia gabinetu od króla i podporządkowania go sobie.

 

Poprzednio Parlament był bezsilny wobec ministrów działających w imieniu nieodp. króla jeżeli król osłonił ich działalność swoim autorytetem. Teraz Parlament uzyskał możliwość występowania przeciw odpowiedzialnym ministrom i prowadzonej przez nich polityce. Poszczególni ministrowie mogli znalęźć się w położeniu bardzo trudnym w razie popadnięcia w niełaskę Parlamentu. Uniezależnienie ministrów od króla doprowadziło do ich uzależnienia od Parlamentu, co w procedurze impeachment mogło narażać ich na wielkie niebezpieczeństwo. Z takich powodów zrodziła się w XVIIIw. zasada odpowiedzialności solidarnej całego gabinetu. Cały gabinet brał odpowiedzialność za postępowanie każdego z ministrów. Zakwestionowanie polityki jednego pociągało za sobą ustąpienie całego gabinetu.

Ministrowie ponoszą odp. prawną, polityczną a także solidarną. Jest to ważne bo jak gabinet król podaje do dymisji to:

1)król przyjmuje nowy gabinet

2)nie przyjmuje i rozwiązuje Parlament.

Myśl by ponosili odp I raz w debacie Izby Lordów 1711 a po raz pierwszy w życiu w 1782r. gabinet podaje się do dymisji. W praktyce 1784 – gabinet podaje się do dymisji bo utracił większość w Parlamencie.

Kadencja Parlamentu:

3 letnia – 1694

7 letnia – 1716

5 lat – 1911 – parliament Act – zmienia kadencje i ogranicza upoważnienia Izby Lordów

Kadencja – ma trwać nie dłużej niż 5 lat, może trwać krócej. Jak gabinet traci większość w Parlamencie to nowe wybory by uzyskać większość.

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin