41. Szpiczak mnogi: >55rż
-nieprawidłowy rozrost kom plazmatycznych w szpiku kostnym należących do jednej nieprawidłowej populacji;
-rozrost plazmocytów jest uogólniony
-plazmocyty syntetyzują tylko jeden rodzaj immoglobuliny
-główne objawy dotyczą ukł kostnego
-występuje we wszystkich kościach gdzie jest szpik
Objawy:
-bóle kostne
-bóle korzeniowe
-łatwe złamania kości, nawet bez urazu
-zapadanie na zakażenia dróg moczowych
-zespół nadlepkości krwi
-uszkodzenie nerek
-skazy krwotoczne
-osłabienie, stany podgorączkowe
Rozpoznanie:
-wykrycie patologicznych plazmocytów w szpiku
-rtg
-badania laboratoryjne (białkomocz, OB Przyśpieszone, niedokrwistość)
Leczenie:
-długotrwałe
-chemioterapia (l. cytostatyczne i hormonalne)
-naświetlania
-zabiegi plazmoferazy
-zaopatrzenie ortopedyczne
-fizjoterapia
42. Zasady neurofizjologicznego oddziaływania ćwiczeń synergistycznych. Wskazania i przeciwwskazania do ich stosowania.
W ćwiczeniach synergistycznych (wspóldziałanie) wykoszystuje się zjawiska promieniowania ruchowego. Istotną cechą tejże metody jest wg. prof. M . Weissa ; wykorzystanie zjawisk współdzialania mięśni w stale zmieniających się ukladach synergistycznych pod wpływem odpowiednio dobranych ruchów z określonym oporem i dozowaną pozycją".
Naszym celem jest uzyskanie na drodze skrzyżowanego odruchu fizjologicznego lub na drodze pobudzenia zespołów dynamicznych, napięcia izometrycznego mięśni. Ćwiczenia synergistyczne stosujemy podczas unieruchomienia kończyny całkowite lub częściowe w opatrunku gipsowym lub ćwiczenie przeszczepionych mięśni.
Wyróżniamy ćwiczenia synergistyczne kontralateralne i ipsilateralne. Ćwiczenia kontralateralne stosuje się w przypadku unieruchomienia całej kończyny w opatrunku gipsowym. Chory ćwiczy wówczas kończynę wolną od opatrunku gipsowego. Warunkiem uzyskania napięcia izometrycznego mięśni unieruchomionej kończyny jest ćwiczenie kończyny wolnej od unieruchomienia z maksymalnym oporem. Ćwiczenia synergistyczne ipsilateralne stosujemy wówczas, kiedy opatrunek gipsowy nie obejmuje całej kończyny. Chory ćwiczy wolny od opatrunku odcinek kończyny z oporem maksymalnym, pobudzajac przez to dynamiczne zespoły części kończyny objętej opatrunkiem gipsowym. Przez stosowanie ćwiczeń synergistycznych można znacznie przyśpieszyć zrost kostny oraz uzyskać najlepsze wyniki w transedukacji mięśni przeszczepionych w przebiegu chorób. Ćwiczenia te stanowią najkorzystniejszy bodziec biologiczny w rehabilitacji chorych po urazach narządu ruchu.
43. Ćwiczenia bierne: cele, wskazania i przeciwwskazania do ich stosowania:
-Ruch przy użyciu siły zewnętrznej bez czynnego udziału mięśni pacjenta.
-Cele:
Zamiana ruchu biernego na czynny
Wspomaganie działania pompy mięśniowej
Zapobieganie przykurczom stawowym
Utrzymanie długości i elastyczności mięśni
Udrażnianie szlaków czucia proprioceptywnego
- kwalifikacja do ćwiczeń: siła mm na 0 i 1 w teście Lovetta.
-Wskazania:
-Porażenia i niedowłady mięśni
-Zwiększone patologiczne napięcie mięśniowe
-Nieutrwalone ograniczenia ruchomości w stawach
-Zła trofika tkanek miękkich
-Długotrwałe unieruchomienie
-Inne przypadki gdy ruch czynny jest przeciwwskazany a siła mięśniowa jest wyższa niż zakładana do wykonywania ćw. biernych
-Przeciwwskazania:
-stany pourazowe po złamaniach z niepełnym zrostem
-stany zapalne stawów
-stany bezpośrednio po zwichnięciach i innych urazach stawów
-rany skóry, mięśni, tk. miękkich po zabiegu operacyjnym
-występowanie bólu podczas ćwiczeń
-znacznie podwyższona temperatura
44. Ćwiczenia czynne w odciążeniu: cele, wskazania i przeciwwskazania:
Cele:
-Poprawa siły mięśniowej
-Likwidacja ograniczeń ruchu w stawach
-Zapobieganie powstawaniu ograniczeń ruchu w stawach
-Poprawa trofiki tkanek
-Kwalifikacja do ćwiczeń: siła mm od -2 do +2
WSKAZANIA:
Niepełny zrost kostny
Stany bólowe o małej intensywności
PRZECIWWSKAZANIA:
konieczność bezwzględnego unieruchomienia
silne odczucia bólowe
ostre stany zapalne głównie stawów
stany bezpośrednio po urazach
45. Ćwiczenia prowadzone: cele, wskazania i przeciwwskazania:
-Pacjent wykonuje ćwiczenie sam w 2/3 zakresu ruchu (a nawet z oporem) a w 1/3 zakresu ruchu wymaga pomocy,
-Czynnikiem wspomagającym jest najczęściej ręka terapeuty
46. Ćwiczenia wspomagane: cele, wskazania i przeciwwskazania:
-są to ćw. kombinowane
-dla niesprawnych grup mm, których siła mięśniowa wynosi 0-2 będą to działania o charakterze biernym,
-a dla grup zdrowych – o charakterze czynnym, a nawet oporowym
Wspomaganie może mięć charakter:
Bezpośredni – sprawna ręka pacjenta (ręka ćwiczy rękę)
Pośredni – system bloczkowo – ciężarkowy, laska, rowerek
-Poprawa trofiki przez zwiększenie działania pompy mięśniowej
-Utrzymanie zakresów ruchu w stawach
-Zapobieganie niekorzystnym zmianom wynikającym z bezruchu
-Oddziaływanie psychoterapeutyczne - samodzielność
47. Metodyka ćwiczeń samo wspomaganych:
- ćwiczenia kombinowane
- dla chorych części ciała jest to działanie o charakterze biernym (siła mięśniowa 0 i 1), natomiast dla zdrowych części ciała są to ćwiczenia czynne, często oporowe.
- ćwiczenia samowspomagane najdogodniej jest wykonywać w UGUL -u
ü zasady mocowania systemu bloczkowego:
- bloczek kierunkowy zawieszamy na pożądanej wysokości
- pozycja wyjściowa i odpowiednie zamocowanie bloczka pozwala na przebieg ruchu we właściwej płaszczyźnie
ü zasady wykonywania ruchu:
- na ćwiczona kończynę zakłada się podwieszkę połączoną z linką, która biegnie przez bloczek kierunkowy, drugi jej koniec zakładany jest na zdrową kończynę
- pacjent wykonując ruch jedna kończyna wspomaga wykonanie ruchu w stawach drugiej kończyny
- jest to rodzaj redresji którą chory sam wykonuje
- fizjoterapeuta kontroluje czy ruch wykonywany jest płynnie we właściwej płaszczyźnie, wokół fizjologicznej osi stawu
- przy osłabieniu siły mięśniowej nie dopuszczamy do pełnego zmęczenia
ü ćwiczenia samowspomagane mogą być również wykonywane za pomocą laski gimnastycznej
ü liczba powtórzeń jednego ćwiczenia wynosi przeciętnie 30
ü ćwiczenia samowspomagane wykonuje się 1 raz dziennie, kilka serii
48. Ćwiczenia czynne z oporem: cele, wskazania i przeciwwskazania. Sposoby oporowania i zasady ich doboru.
-poprawa siły mięśniowej
-zapobieganie osłabieniu siły mięśniowej
-uzyskanie „przerzutów” napięć mięśniowych do części ciała znajdujących się czasowo w unieruchomieniu
-poprawa koordynacji nerwowo – mięśniowej
-poprawa wytrzymałości miejscowej mięśni
-Takie jak w innych formach ćwiczeń czynnych
-Schorzenia upośledzające krążenie obwodowe
Metodyka:
Opór poprzez:
-Ręce terapeuty
-Obciążenie bezpośrednie (woreczki, przylepce)
-System bloczkowo – ciężarkowy
-Urządzenia typu Atlas
-Im większy opór tym mniejsza liczba powtórzeń
-Istotne: czas , tempo, liczba serii, liczba powtórzeń,
Przy użyciu systemu bloczkowo-ciężarkowego:
-bloczek kierunkowy prostopadle do osi długiej kończyny w połowie zakresu ruchu
-Obciążenie poza powierzchnią stanowiska (nie nad pacjentem)
-Ruch w płaszczyźnie równoległej do podłoża
...
kinus89