McCue Noelle Berry - W blasku księżyca.pdf - McCue Noelle Berry - glinka7-1987

Berry McCue Noelle

W blasku księżyca

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Donovan Lancaster stał w drzwiach łączących salon jego

przyjaciół z niniejszym pokojem. Oparty ramieniem o

framugę, patrząc na rozbawionych gości, przeczesał palcami

gęste, nieco zbyt długie włosy o barwie ciemnego złota. Mimo

luźnego stylu, swoistej powagi dodawały mu pasemka siwizny

na skroniach. Zazwyczaj ubierał się i zachowywał dość

swobodnie, ale tego ranka włożył czarny garnitur i krawat.

Śnieżnobiała koszula rozświetlała pobrużdżoną twarz, na

której gościł lekki grymas. Kocie oczy okalały wąskie linie,

świadczące o każdym z przeżytych czterdziestu dwóch lat.

Oczy, osłonięte gęstymi rzęsami, miały głęboką, nasyconą

złotobrązową barwę. W ich kącikach pojawiały się intrygujące

zmarszczki, gdy mężczyzna z rosnącym zniecierpliwieniem

lustrował wzrokiem otoczenie. Chłodny, zielono - niebieski

wystrój wnętrza, jakby przypadkowo zdradzający zamożność

właścicieli, miał być elegancki i kojący, lecz Donovan wcale

nie czuł się ukojony.

Zamyślony, jakby w roztargnieniu obrócił w dłoni

szklankę i zmienił pozycję. Upił trochę rozwodnionej

szkockiej i skrzywił się. Rzadko pijał alkohol, ale tym razem

był znudzony, rozdrażniony i w podłym nastroju. Zbyt dużo

rzeczy pozostawił w domu nie załatwionych.

Przed kilkoma laty, gdy odziedziczył olbrzymią

posiadłość Piedmont w Kalifornii, otworzył schronisko dla

nastolatków, którzy uciekali z domów. Utrzymanie tego

ośrodka było ciężką pracą. Wprawdzie wiedział, że kadra

doskonale radzi sobie z większością problemów, ale wolał

sam być na miejscu. Nie był człowiekiem, który z lekkim

sercem przekazuje odpowiedzialność komuś innemu. Wolałby

teraz telefonować do hurtownika, który regularnie

przekazywał fundusze na rzecz ośrodka albo prowadzić księgi,

albo nadzorować rozładunek ciężarówek, które miały

przyjechać dziś rano. Ale nie mógł odrzucić zaproszenia na

chrzciny trzymiesięcznej córeczki swego przyjaciela,

zwłaszcza że miał trzymać małą Tinę Michelle do chrztu.

On i Andrew Sinclair przebyli razem długą drogę.

Donovan potrząsnął głową w zadumie nad tym, jak wiele się

zmieniło od czasu ich dzieciństwa. Drew był teraz uznanym

prawnikiem, który miał żonę i ukochane dziecko, natomiast

jego stary przyjaciel wciąż pozostawał dumnym,

gruboskórnym buntownikiem, kroczącym wyłącznie swoimi

ścieżkami. Czasem w takich chwilach Donovan łapał się na

rozmyślaniach, jak wyglądałoby jego życie, gdyby to on się

ożenił i doczekał własnych dzieci.

Czułość pojawiła się w jego oczach, gdy przywołał w

myśli obraz chrzestnej córeczki. Właśnie przed chwilą zaniósł

Tinę do łóżeczka i patrzył przez jakiś czas na jej niewinny sen.

Główka dziecka, ozdobiona tylko kilkoma loczkami na

czubku, spoczywała spokojnie na satynowej poduszce,

podczas gdy dorośli świętowali na dole jeden z pierwszych

ważnych momentów jej życia.

Lecz Donovan nie bawił się dobrze. Wprost przeciwnie,

był spięty i dobrze wiedział dlaczego. Wcale nie planował

wracać na zabawę po ceremonii, mając tyle roboty w

schronisku. A jednak znalazł się tu, pełen ściskającego

żołądek niepokoju, niczym chłopiec czekający w kolejce na

spotkanie ze Świętym Mikołajem. Chciałby myśleć, że po

prostu stara się dobrze wypełniać rolę ojca chrzestnego, ale

wiedział, że jego obecność tutaj nie ma nic wspólnego z

nowym obowiązkiem, wiele natomiast z drobnym,

zielonookim rudzielcem, z dziewczyną, której przedstawiono

go rankiem na kościelnych schodach. Na myśl o tym

gwałtownie wciągnął powietrze. Uśmiech, jakim go wtedy

obdarzyła, zaparł mu dech i wciąż nie odzyskał go do końca.

Jego pierwszym błędem było to, że zajrzał w

szmaragdowe oczy panny Shannon Dalton. Dotknięcie jej -

drugim. Kiedy ujął kobiecą dłoń przy powitaniu, wszelkie

uporządkowane myśli pierzchły. Przypomniał sobie teraz z

zakłopotaniem, że nie odpowiedział nawet na grzecznie

wymruczane przywitanie. Ledwo się przyzwoicie ukłonił,

marszcząc brwi jak niewychowany gbur. Gorąca fala

pożądania niemal go wówczas ogłuszyła.

Wzrok Donovana pomknął ku drzwiom wejściowym,

gdzie nastąpiło jakieś poruszenie. Zacisnął dłoń na szklance,

gdyż właśnie ujrzał obiekt swoich myśli. Mrużąc oczy,

przyjrzał się szczupłej sylwetce. Cóż się w niej kryło, że aż tak

go pociągała? Miała zdrową, świeżą urodę, ale w sumie

niezbyt wyjątkową.

I była taka malutka! Byle podmuch mógłby zwalić ją z

nóg, a głową pewnie nie sięgnęłaby do jego piersi. Powtarzał

w myślach, że woli posągowe kobiety, mogące mierzyć się z

jego blisko dwumetrową posturą. Ale natrętne wmawianie

sobie, iż gustuje w długowłosych brunetkach i blondynkach,

nic nie pomagało. Nie mógł wprost oderwać oczu od tej

właśnie kobiety.

Otrząsnął się, zły na samego siebie. Jej uroda miała coś z

przekornego, psotnego dzieciaka z burzą krótko obciętych

rudozłotych loczków. Co w niej było takiego fascynującego?

Nie wiedział, i właśnie to go najbardziej denerwowało. Z

pewnością nie chodziło tu o jej figurę. U kobiety doceniał

pełne piersi i krągłe biodra, a nie drobne ciałko, ważące tyle

co piórko.

Obserwował, jak Shannon rozmawia chwilę z

gospodarzami, a później zstępuje po schodkach na

kremowozielony dywan salonu. Z tej odległości jej miękki

głos ledwie do niego docierał, a jednak niskie, pieszczotliwe

mruczenie wydało mu się melodyjne niczym chóry anielskie.

Wyobraził sobie ów głos szepczący do niego w ciemności,

pełne usta wydychające miłosne zaklęcia wprost w jego twarz,

skulone elfie ciało leżące na jego nagim ciele. Ta erotyczna

fantazja była daleka od anielskości, jak zauważył, ale z całą

pewnością stymulująca. Nawet nie znał tej kobiety, a jednak

pragnął jej wręcz obsesyjnie.

Większy jeszcze 'niepokój pojawił się chwilę potem, gdy

Donovan zobaczył siostrę Drewa zmierzającą ku Shannon

zdecydowanym krokiem. Przez ostatni rok jedynym celem

Tricii zdawało się kojarzenie par; sporo czasu poświęciła na

wyszukiwanie odpowiednich kandydatek dla Donovana. Mógł

upierać się przy starokawalerstwie do upadłego, a

uśmiechnięta Tricia puszczała to w niepamięć i przedstawiała

go kolejnej przedstawicielce płci pięknej. Gdy nagle

przypomniał sobie, że Shannon przyszła z kuzynką, która była

jedną z najlepszych przyjaciółek Tricii, przeraził się nie na

żarty.

Shannon musiała wytężyć całą siłę woli, by się zanadto

nie rozglądać. Tak bardzo chciała odszukać w tym

zatłoczonym pokoju mężczyznę, którego spotkała w kościele.

Nie wiedziała, dlaczego wywarł na niej takie wrażenie, ale to

był fakt. Nigdy nie przeżyła tak nagłego, wszechogarniającego

zauroczenia, nawet wobec swego dawnego narzeczonego.

Złotobrązowe oczy Donovana Lancastera dotknęły jej duszy,

przenikając wszelkie osłony. Były jak promień lasera, bez

trudu wypalający znamię w jej zmysłach.

Oczywiście, zauroczenie było zupełnie jednostronne,

upomniała się. Byle nie dopuścić do siebie rozczarowania!

Gdyby wyraz twarzy wziąć za dowód uczuć, pan Lancaster

poczuł do niej nagłą i niewytłumaczalną odrazę. Skrzywił się

okropnie na jej widok... Powstrzymała westchnienie zawodu,

zadziwiające u niej, bo pogardzała użalaniem się nad sobą.

McCue Noelle Berry - W blasku księżyca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: