Twarze krakowskiej bezpieki - plansze.pdf - IPN Kadra Kierownicza aparatu Bezpieczeństwa - Rowiny7

Miejsce Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego

w strukturze władzy

Od 1944 roku funkcjonariusze komunistycznej policji politycznej byli „zbrojnym ramieniem” partii –

tarczą broniącą komunistów przed społeczeństwem i karzącym mieczem, za pomocą którego eliminowano

szczególnie aktywnych działaczy niepodległościowych. Urząd Bezpieczeństwa był instytucją powołaną pod

osłoną sowieckich bagnetów, następnie gwałtownie rozbudowywaną, której wyznaczono jeden zasadniczy cel

– ochronę władzy partii komunistycznej.

Komitet Centralny

Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej

Komisja Biura Politycznego

do spraw Bezpieczeństwa

Rada Ministrów

Ministerstwo Bezpieczeństwa

Publicznego

Inne

ministerstwa

Milicja Obywatelska

Wojewódzkie Urzędy

Bezpieczeństwa Publicznego

Korpus Bezpieczeństwa

Wewnętrznego

Powiatowe Urzędy

Bezpieczeństwa Publicznego

Wojska Ochrony

Pogranicza

Straż Więzienna

Ochotnicza Rezerwa

Milicji Obywatelskiej

W strukturze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w pierwszym dziesięcioleciu Polski „ludowej”

umieszczono nie tylko Urząd Bezpieczeństwa (czyli policję polityczną), ale także Milicję Obywatelską, Korpus

Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Straż Więzienną, Wojska Ochrony Pogranicza oraz Ochotniczą Rezerwę Milicji

Obywatelskiej. Formalnie jako jedno z ministerstw podległe Prezesowi Rady Ministrów, faktycznie wykonywało

dyrektywy tajnego ciała: Komisji Biura Politycznego do spraw Bezpieczeństwa. W jej skład wchodzili: Bolesław

Bierut, Jakub Berman, Stanisław Radkiewicz, Mieczysław Mietkowski, Roman Romkowski, Konrad Świetlik

oraz sekretarz komitetu PZPR w MBP.

Struktura Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa

Publicznego w Krakowie

Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie zaczęto tworzyć po zajęciu Krakowa przez

Armię Czerwoną – w styczniu 1945 roku. Struktura urzędu kilkakrotnie zmieniała się, co miało związek ze

zmianami koncepcji funkcjonowania poszczególnych pionów w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego.

Szef WUBP

Inspektorat

Kierownictwa

Zastępcy Szefa WUBP

Wydział I

(kontrwywiad)

Wydział II

(ewidencja,

technika operacyjna)

Wydział

Kadr

Inspektorat

Kontroli

Wydział III

(walka z podziemiem)

Wydział

ds. Funkcjonariuszy

Wydział

Finansowy

Wydział „A”

(obserwacja

zewnętrzna)

Wydział IV

(kontrola gospodarki)

Wydział

Szkolenia

Kwatermistrzostwo

Samodzielna

Sekcja „C”

(szyfry)

Wydział V

(zagadnienia

społeczno-polityczne)

Wydział

Ogólny

Oddział

Konsumów

Wydział

Łączności

Komendantura

Służba

Kwaterunkowo-

Budowlana

Wydział VIII

(ochrona komunikacji

i transportu)

Punkt „K”

(zagłuszanie wrogich

rozgłośni)

Areszt

Wewnętrzny

Służba

Mundurowa

Wydział IX

(kontrola przemysłu

ciężkiego)

Wydział

Służby Zdrowia

Służba

Transportowa

Wydział X

(kontrola czystości

ideologicznej PZPR)

Szpital

Wydział

Więziennictwa

Służba

Uzbrojenia

Samodzielny

Referat Socjalny

Wydział XI

(walka z Kościołem

i religią)

Służba

Żywnościowa

Samodzielna

Sekcja Wojskowa

Wydział Śledczy

wydziały

operacyjne

wydziały

techniczno-operacyjne

wydziały

administracyjne

wydziały

gospodarcze

Struktura WUBP w Krakowie w lipcu 1953 roku

Miejsce Komitetu do spraw Bezpieczeństwa

Publicznego w strukturze władzy

Koniec roku 1954 przyniósł zmiany w strukturze UB na szczeblu centralnym. Były one konsekwencją

narastającej w bloku sowieckim fali „odwilży” – zapoczątkowanej po śmierci Józefa Stalina w marcu 1953

roku. Jednocześnie wiązały się z ucieczką na Zachód ppłk. Józefa Światły – wysokiego funkcjonariusza MBP,

który na falach Radia Wolna Europa przedstawił następnie kulisy działania partii i bezpieki. Próbą ratowania

sytuacji i opanowania nastrojów społecznych było rozwiązanie MBP i powołanie w jego miejsce Ministerstwa

Spraw Wewnętrznych i Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego.

Komitet Centralny

Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej

Rada Ministrów

Ministerstwo

Spraw Wewnętrznych

Komitet

ds. Bezpieczeństwa Publicznego

Inne ministerstwa

Milicja

Obywatelska

Wojewódzkie Urzędy

ds. Bezpieczeństwa Publicznego

Korpus

Bezpieczeństwa

Wewnętrznego

Powiatowe Urzędy

ds. Bezpieczeństwa Publicznego

Wojska Ochrony

Pogranicza

Służba

Więzienna

Ochotnicza Rezerwa

Milicji Obywatelskiej

Struktura Wojewódzkiego Urzędu do spraw

Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie

Nową strukturę Wojewódzkiego Urzędu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie wprowadzono

formalnie 1 kwietnia 1955 roku. Choć ograniczono ilość etatów, cięcia objęły głównie piony pomocnicze –

administracyjne, gospodarcze czy np. związane z wewnątrzresortową służbą zdrowia. W nikłym stopniu

natomiast objęły one piony operacyjne czyli odpowiedzialne za inwigilację i represjonowanie niechętnego

komunistom społeczeństwa.

Kierownik WUdsBP

Zastępcy Kierownika

WUdsBP

Inspektorat

Kierownika

Wydział II

(kontrwywiad)

Wydział X

(ewidencja

operacyjna)

Wydział

Kadr i Szkolenia

Wydział

Finansowy

Wydział III

(podziemie,

zagadnienia

społeczno-polityczne)

Sekretariat

Wydział

Administracyjno-

Gospodarczy

Wydział IX

(technika operacyjna)

Ochrona

Wydział „B”

(obserwacja

zewnętrzna)

Służba

Kwaterunkowo-

Budowlana

Wydział IV

(kontrola gospodarki)

Wydział V

(ochrona komunikacji

i transportu)

Wydział „W”

(perlustracja

korespondencji)

Służba

Samochodowa

Wydział

Łączności

Wydział VI

(walka z Kościołem)

Służba

Zaopatrzenia

Wydział VII

(śledczy)

Samodzielna

Sekcja „A”

(szyfry)

Samodzielna

Grupa Specjalna

(ekspozytura

wywiadu)

wydziały

operacyjne

wydziały

techniczno-operacyjne

wydziały

administracyjne

wydziały

gospodarcze

Struktura WUdsBP w Krakowie we wrześniu 1956 roku

Kierownictwo WUBP i WUdsBP

w Krakowie (1)

W pierwszej dekadzie Polski „ludowej” zmieniano tytulaturę osób sprawujących funkcje kierownicze

wojewódzkiej bezpieki. Początkowo był to kierownik, od 1946 roku – szef WUBP w Krakowie. Po utworzeniu

Wojewódzkiego Urzędu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego jego pracę nadzorował kierownik.

Kolejni kierownicy i szefowie UB w Krakowie byli odpowiedzialni za efekty działania komunistycznej

policji politycznej, a więc za zakres i skalę stosowanych represji. Cieszyli się pełnym zaufaniem partii

komunistycznej i realizowali jej wytyczne w terenie.

KIEROWNICY/SZEFOWIE WUBP W KRAKOWIE

kpt./mjr STANISŁAW IMIOŁEK (WŁADYSŁAW ŚLIWA)

s. Wincentego

ur. 12 VIII 1919 r.

p.o. kierownik WUBP w Krakowie – od 13 I do 4 IV 1945 r.

kpt./mjr/ppłk JAN BIELECKI

(właśc. JAN FREY, później JAN FREY-BIELECKI)

s. Wacława

ur. 10 VIII 1916 r.

kierownik WUBP w Krakowie – od 4 IV 1945 do 25 VIII 1946 r.

kpt./mjr JAN OLKOWSKI (JAN HRYCANIUK)

s. Mikołaja

ur. 3 II 1910 r.

p.o. szef / szef WUBP w Krakowie – od 25 VIII 1946 do 16 X 1948 r.

płk TEODOR DUDA

s. Filipa

ur. 25 XI 1914 r.

szef WUBP w Krakowie – od 16 X 1948 do 23 II 1950 r.

Twarze krakowskiej bezpieki - plansze.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: