Wielka Piramida i Biblia 3.doc

- 37 -

The Herald
Zmiastun Królestwa Chrystusowego

Numer 2 – 2004

Wielka Piramida

Spis treści

Na początku
Boski Plan dla człowieka zakodowany w niemym języku symboli, linii i miar

Kompleks w Gizie
Inne obiekty na tej samej "scenie" również mają nam coś do powiedzenia

Korytarz Dolny i Wielka Komora Podziemna
Podziemne krypty to symbol śmierci, tak jest i w tym przypadku

Tunel Rabusiów i Mniejsza Komora Podziemna
Wielką Piramidę wybudowano nad naturalną grotą, przedstawiającą Jezusa

Korytarz Górny i Wielka Galeria
Wiek Zakonu nie dał nikomu życia, w przeciwieństwie do Wieku Ewangelii

Komora Królowej
Symbol wspólnego domu dla wszystkich

Komora Króla
Najpiękniejsze pomieszczenie Piramidy, obraz życia w niebie

Studium: Izajasz 19

Na początku...

Wielka Piramida

Spośród Siedmiu Cudów Świata, jedynie Wielka Piramida przetrwała do dziś. W Egipcie powstało około trzydzieści pięć piramid - wszystkie znajdują się po zachodniej stronie Nilu. Wielka Piramida jest największą ze wszystkich piramid egipskich; zajmuje niemalże 52.600 metrów kwadratowych powierzchni płaskowyżu gizyjskiego. Pierwotnie jej wysokość wynosiła 146 metrów, lecz dziś, pozbawiona wierzchołka - piramidionu - mierzy tylko 137 metrów.

Wielka Piramida - tak najprawdopodobniej wyglądała wkrótce po wzniesieniu

Duże zainteresowanie archeologów Wielką Piramidą spowodowane jest wyjątkowym charakterem tej budowli. Istnieje wiele teorii dotyczących celu powstania Wielkiej Piramidy, spośród których dominuje pogląd, iż jest to - podobnie jak pozostałe piramidy - grobowiec dla faraona. Założenie to nasuwa jednak wiele pytań. Dlaczego Komory zostały zbudowane wysoko ponad poziomem ziemi? Dlaczego na ścianach Piramidy nie ma hieroglifów opisujących historię i przeznaczenie budowli? Dlaczego w jednej komorze znalazły się działające kanały wentylacyjne - wyjątkowy element tej konstrukcji - a w drugiej komorze kanały te są nieczynne? Proponowane rozwiązania są w najlepszym wypadku dziwne. Wiedza i umiejętności na podstawie których Wielka Piramida została wzniesiona, pozwala niektórym Badaczom Pisma Świętego sądzić, że architektem tej niezwykłej konstrukcji jest Bóg. Wzniesiona na długo przed tym, jak Bóg przekazał Mojżeszowi Dziesięć Przykazań, Wielka Piramida stoi do dziś, jako niemy świadek Boskiego Planu. Jak kamienna przypowieść, Wielka Piramida "przemawia" bez słów.

W tym wydaniu "The Herald" przyglądamy się korytarzom i komorom znajdującym się wewnątrz Wielkiej Piramidy, odkrywając wspaniały przekaz Boga o Jego ostatecznym błogosławieństwie dla całej ludzkości. W Odległym objawieniu nastąpi ogólny przegląd tematu, który dostarczy tła dla dalszych rozważań. Kompleks w Gizie przedstawia Wielką Piramidę z punktu widzenia jej położenia. Kolejne artykuły szczegółowo analizują wszystkie istotne elementy znajdujące się wewnątrz Wielkiej Piramidy.

Rozważania podsumujemy zbadaniem - werset po wersecie - dziewiętnastego rozdziału
z Księgi Izajasza. Rozdział ten zawiera zagadkowe odwołanie do ołtarza i słupa w ziemi Egipskiej. Chociaż Badacze Pisma Świętego mają bardzo różne zdania na temat roli
i znaczenia Wielkiej Piramidy, to jednak istnienie tak wielu elementów, które łączą się
w logiczną całość wskazuje na to, że jest mało prawdopodobnym, jakoby ta konsekwencja była jedynie zbiegiem okoliczności. Mamy nadzieję, że po przeczytaniu tego wydania, nasi czytelnicy będą mieli lepszą perspektywę, aby dokonać własnej oceny.

Wielka Piramida dziś

Powyższa fotografia przedstawia Wielką Piramidę wynurzającą się z cienia; zdjęcie zostało zrobione z dziesiątego poziomu drugiej piramidy. Południowa i zachodnia ściana skąpane są w popołudniowym słońcu, wznosząc się w lazurowe niebo. Cień drugiej piramidy skrywa Muzeum Łodzi Słońca po południowej stronie Wielkiej Piramidy i zapewnia chłodne miejsce odpoczynku turystom. Zdjęcie to - po dokonaniu odpowiedniego retuszu - umieściliśmy na początku tej strony, aby uzmysłowić pierwotny wygląd Wielkiej Piramidy, gdy była jeszcze całkowicie pokryta lśniącym, białym kamieniem wapiennym. Starożytny pisarz Strabo tak opisuje ów pierwotny wygląd: "w swym dawnym kształcie, wyglądała jak budowla, która zstąpiła z nieba, nietknięta ludzką ręką". Wielka Piramida zapewne wyglądała jak gwiazda na ziemi, odbijając słoneczne promienie. Niewątpliwie była widoczna ze znacznych odległości, służąc wędrowcom jako punkt orientacyjny. Możemy tylko sobie wyobrazić, jak mogła wyglądać oglądana z przestrzeni kosmicznej, skoro nawet dzisiaj, w swym o wiele uboższym stanie, jest wciąż widoczna na zdjęciach zrobionych przez członków załóg Promów Kosmicznych.

"Scena"

Kompleks w Gizie                                                                                                

"Jakże wielkie są jego znaki, jakże potężne jego cuda! Jego królestwo jest królestwem wiecznym, a jego władza z pokolenia w pokolenie." - Księga Daniela 3:33

Piramidy w Gizie są bezustannie obiektem zainteresowania i podziwu. Jak strażnicy stojący na warcie, piramidy były niemymi świadkami biegnącej od prawie czterech tysięcy lat historii. Słowa Napoleona doskonale wyrażają prawdę o tych zabytkach: "Żołnierze, ze szczytów tych piramid spogląda na was czterdzieści stuleci historii."

Zanim egipscy kalifowie zagrabili kamienie osłonowe około roku 900 naszej ery, ich gładkie, wypolerowane powierzchnie odbijały promienie słońca rozpalające pustynię Sahary. Świadkami tego olśniewającego spektaklu byli nie tylko ludzie świeccy, ale również niektóre znane osobistości biblijne, łącznie z Abrahamem, Józefem i Mojżeszem wraz z ich rodzinami, a nawet Józefem, Marią i małym Jezusem, którzy uciekali przed śmiertelnym rozporządzeniem Heroda - "Wstał więc [Józef] i wziął dziecię oraz matkę jego w nocy, i udał się do Egiptu. I przebywał tam aż do śmierci Heroda" (Mat. 2:14 i 15).

Prawdziwe zainteresowanie Kompleksem w Gizie wśród uczonych i ludzi zainteresowanych nauką rozpalił jednak dopiero angielski astronom John Greaves, publikując w 1646 roku pracę pod tytułem Piramidografia, czy Rozprawa o Piramidach w Egipcie, w której zanalizował i opisał ogólne znaczenie piramid, w tym szczególną rolę Wielkiej Piramidy. Przy okazji wyprawy Napoleona w 1798 roku Francuzi podjęli się dalszych badań naukowych, jednak założone cele naukowe nie zostały osiągnięte. Przełom nastąpił wraz
z pojawieniem się pracy Williama F. Petrie�go. Co ważniejsze, prace Roberta Menzies�a, Josepha Seiss�a i Piazziego Smytha oraz braci Johna i Morton Edgarów dały spojrzenie na rolę piramid w kontekście biblijnego przesłania.

Dla uzupełnienia przesłania, które przekazuje nam Wielka Piramida, wydaje się,
iż Bóg przemawia także poprzez inne, niższej jakości budowle, chcąc przekazać pewne duchowe nauki. Tym samym, Wielki Sfinks i Łódź Słoneczna również - jak się przekonamy - zawierają ważne wskazówki.

Dla przykładu, słońce jest w centrum naszego układu słonecznego i doskonale przedstawia zależność, jaka łączy Chrześcijan z Jezusem, prawdziwym "słońcem sprawiedliwości" (Mal. 3:20). Podobnie wszystkie elementy Kompleksu w Gizie skupione są wokół Wielkiej Piramidy. Niektórzy uczeni sugerują, że ostrosłup foremny jest najprawdopodobniej symbolem słonecznym. Jeżeli pomnoży się wysokość Wielkiej Piramidy (oryginalnie 146 metrów) przez 1000000000, to otrzyma się średnią odległość Ziemi od Słońca. Wielka Piramida jest niemalże idealnym ostrosłupem foremnym i odpowiednim symbolem słonecznym.

Znacznie ważniejsze jest jednak to, że Kompleks w Gizie przedstawia historię czło-wieka - próbę, upadek i wykupienie potomstwa Adama. Proroctwo Izajasza, w którym opisany jest ołtarz Pana i jego słup pamiątkowy zostało wytłumaczone w poprzednim artykule. Ilustracja poniżej uzmysławia nam skalę, w jakiej Wielkia Piramida wypełnia słowa Proroka.

W języku biblijnym, Egiptem często określona jest cała ludzkość; zatem nie jest niczym dziwnym, że Wielka Piramida znajduje się dokładnie w centrum Ziemi - południk biegnący przez środek piramidy biegnie przez Ziemię i dzieli lądy na dwie równe części.

Każda półkula obejmuje równy obszar lądów

Rozważcie dowody, których dostarcza powiązanie z centralnym punktem Kompleksu - Wielką Piramidą. Wyobraźcie sobie, że jesteście świadkami wznoszenia konstrukcji w latach 2170 do 2140 przed naszą erą. Wciągu około trzydziestu lat jakieś dwa i pół do czterech milionów bloków, z których każdy waży około dwie i pół tony, zostało przygotowanych jako materiał do konstrukcji tej wielkiej budowli. Ze wszystkich tych bloków, jedynie głaz przeznaczony na wierzchołek wydaje się być najwyraźniej niedopasowany. W odróżnieniu od wszystkich innych, blok ten jest piramidą sam w sobie - jego kształt jest istotnie doskonałym wzorem pozostałej części budowli - jednak nie było tego widać do momentu poprzedzającego ukończenie budowy. Tym samym, dopasowanie to wskazuje na fakt, że Jezus był - w sensie symbolicznym – tym właśnie blokiem, kamieniem wzgardzonym i odrzuconym przez budowniczych: "Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli" (Jan 1:11).

Ze względu na swoją konstrukcję, piramida ma jeden wyjątkowy w stosunku do pozostałych narożnik. Apostołowie Piotr i Paweł oraz sam Jezus Chrystus wydają się nawiązywać do Wielkiej Piramidy, bowiem nie przez przypadek - według zapisów historycznych - była ona
i wciąż pozostaje pozbawiona wierzchołka. Jednak jak sugeruje Biblia, pewnego dnia Jezus obejmie należną mu pozycję: "Dlatego to powiedziane jest w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny, A kto weń wierzy, nie zawiedzie się. Dla was, którzy wierzycie, jest on rzeczą cenną; dla niewierzących zaś kamień ten, którym wzgardzili budowniczowie, pozostał kamieniem węgielnym" (1 Piotr 2:6 i 7). Apostoł Paweł pisze: "Zbudowani [jesteśmy] na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus" (Efez. 2:20).

Jezus jest przykładowym elementem, do którego cała konstrukcja musi zostać dopasowana: "Ale dlatego miłosierdzia dostąpiłem, aby na mnie pierwszym Jezus Chrystus okazał wszelką cierpliwość dla przykładu tym, którzy mają weń uwierzyć ku żywotowi wiecznemu (1 Tym.
1:16). Wierni chrześcijanie muszą stać się podobni do Jezusa, jeżeli pragną być częścią świątyni, mieszkaniem, albo domem Bożym. "Bo tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby się stali podobni do obrazu Syna jego" (Rzym. 8:29). "I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy" (1 Piotr 2:5)

Falsyfikat

Wielka Piramida jest najważniejszym elementem Kompleksu w Gizie. Druga piramida zarówno w znaczeniu sensu stricto, jak i symbolicznie, jest jej dość niedbałą kopią. Prorok Zachariasz nawiązuje do tego, co w innym przypadku pozostałoby nierozwiązaną zagadką: "Kim ty jesteś, wysoka góro? Wobec Zorobabela staniesz się równiną! On położy kamień na szczycie wśród okrzyków: Cudny, cudny!" (Zach. 4:7). Mimo, że nasz Pan jest prawowitym dziedzicem i pewnego dnia zostanie uznany za głowę Królestwa, prawdą jest również, że Bóg pozwolił Szatanowi ustanowić i tworzyć własne królestwo - zniekształcenie prawdy, falsyfikat doskonałego oryginału. Królestwo Szatana - jak druga piramida - jest na drodze do zatracenia. W Piśmie Świętym góry przedstawiają królestwa (patrz: Job 9:5, Ps. 46:3, Ps. 48:1, Izaj. 11:9, Izaj. 13:4). Od samego początku Szatan zapragnął władzy i dominacji równej Ojcu: "A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy" (Izaj. 14:13).

Odwieczną walkę dobra ze złem widać również w szczegółach konstrukcji licznych świątyń egipskich. W każdej świątyni - niemalże bez wyjątku - znajduje się dwuczęściowe sanktuarium z zewnętrznym dziedzińcem na wzór miejsca Świętego i Najświętszego w Przybytku oraz Świątyni Salomona. Przybytek i Świątynia powstawały na zlecenie Boga; świątynie egipskie były wznoszone pod wpływem pogan. Tak jak Bóg ustanowił różne ofiary zwierzęce aby zobrazować rzeczy duchowe, tak Przeciwnik podsuwał wyobrażenie o tym, że zwierzęta same w sobie mają być czczone, jako tacy czy inni bogowie. Egipcjanie wielbili byka Apisa, sokoła Horusa, szakala Anubisa, kota Basta, pawiana Tota, węża Uto (Wadżet)
i wiele innych bogów, czczonych pod postacią zwierząt. Jak czytamy: "Ponieważ zamienili Boga prawdziwego na fałszywego i oddawali cześć, i służyli stworzeniu zamiast Stwórcy" (Rzym. 1:25).

Inny dowód na to, że druga piramida jest nieudaną kopią Wielkiej Piramidy, związany jest ze znanym i przyciągającym uwagę Wielkim Sfinksem. Od piramidy odchodzi ukośnie rampa prowadząca do położonej nieco niżej świątyni, zaraz obok Sfinksa. Wykonany z kamienia wapiennego Wielki Sfinks, o długości 73,5 m i wysokości 20 m, jest niezwykłym dziełem rzeźbiarskim. W odróżnieniu od innych egipskich posągów, które posiadają głowę zwierzęcia i korpus człowieka, Wielki Sfinks ma korpus lwa i głowę ludzką - podobną do rzeżby głowy odnalezionej w Babilonie i powiązanej z Nimrodem. Pismo Święte jasno określa Przeciwnika nie tylko jako boga tego świata (2 Kor. 4:4), ale również drapieżnika krążącego wokół Chrześcijan: "Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć" (1 Piotr 5:8).

Szatan jest mistrzem falsyfikatu; za pomocą tej osobliwej formy pokazuje lwa naśladującego znacznie potężniejszego lwa - Jezusa: "A jeden ze starców rzecze do mnie: Nie płacz! Zwyciężył lew z pokolenia Judy, korzeń Dawidowy, i może otworzyć księgę, i zerwać siedem jej pieczęci" (Obj. 5:5).

Wielu uczonych uważa, że Wielki Sfinks przedstawia boga niebios - Haremakheta ("Horusa horyzontu"). To powinno nam przypomnieć aniołów, którzy zgrzeszyli i są opisani jako upadli aniołowie, a ich miejsce przebywania nazwane jest Tartarem (z gr. Tartaroo). Słowo to występuje tylko jeden raz w Biblii, w 2 Piotra 2:4. Przyjmuje się, że słowem tym opisane jest miejsce w zewnętrznej atmosferze ziemskiej. Św. Paweł odnosi się do Szatana, księcia upadłych aniołów, jako władcy, "który rządzi w powietrzu" (Efez. 2:2).

Z bardziej powszechnego, aczkolwiek również istotnego punktu widzenia, arabskie określenie Wielkiego Sfinksa to Abu El-Hol ("ojciec terroru"). Nawet słowo "sfinks" ("żywe bożyszcze") sugeruje tożsamość tego, który bezprawnie przywłaszczył sobie pozycję innego: "Nie będziecie czynili sobie bałwanów ani stawiali sobie podobizny rzeźbionej, ani kamiennych pomników, ani też umieszczali kamiennych obrazów w ziemi waszej, by im się kłaniać; gdyż Ja, Pan, jestem Bogiem waszym" (3 Moj. 26:1). Uważamy zatem, że zarówno druga piramida, jak i Wielki Sfinks są elementami fałszywego królestwa Szatana i jego uczniów, mających udział w jego tworzeniu i podtrzymywaniu: "Biada tym, którzy zło nazywają dobrem,
a dobro złem, którzy zamieniają ciemność w światłość, a światłość w ciemność, zamieniają gorycz w słodycz, a słodycz w gorycz" (Izaj. 5:20).

Potop

Z Kompleksem w Gizie związana jest jeszcze jedna historia, dotycząca Wielkiego Potopu. Noe przybył do Egiptu za swoim synem Chamem a wkrótce dołączył do nich również drugi jego syn, Sem. W obrębie Kompleksu w Gizie odnaleziono dowód kataklizmu, który wstrząsnął całą ludzkością. Dowodem tym jest odnaleziona w 1954 roku tzw. Łódź Słoneczna, która obecnie znajduje się w muzeum przy Wielkiej Piramidzie. Łódź ta, oraz druga, która pozostaje w Situ, była złożona w prostokątnym kamiennym wyrobisku, pokrytym 81 wapiennymi blokami, z których każdy ważył szesnaście ton. Na przestrzeni szesnastu lat, łódź została ostrożnie wydobyta i złożona w pełnowymiarową łódź o długości prawie czterdziestu metrów i wadze około czterdziestu ton, nieco mniejszą niż ta, w której Noe wraz z rodziną przeczekali potop. Według mitologii egipskiej, taka łódź stanowiła środek transportu dla faraona, który po śmierci musiał się przeprawić przez Rzekę Styks, żeby dotrzeć do bezpiecznego portu (życia pozagrobowego). Co jednak ważniejsze, według biblijnego opisu, łódź ta miała służyć jako przypomnienie, że Noe wraz ze swoją rodziną zostali ocaleni od pewnej śmierci. Jednakże ich życie ocalone zostało za pomocą "barki"
o znacznie większym rozmiarze. Po potopie, który pochłonął wszystko, Noe wraz z rodziną rozpoczęli nowe życie i odbudowali ludzkość.

Tak jak "niebiosa opowiadają chwałę Boga" (Ps. 19:2), tak że nawet Ewangelię można
z gwiazd odczytać, tak któregoś dnia stanie się dla wszystkich oczywiste, że Wielka Piramida została wzniesiona na zlecenie Boga, jako świadek przedstawiający jego plan wobec człowieka!

Śmierć

Korytarz Dolny i Wielka Komora Podziemna

"Wszystko idzie na jedno miejsce; wszystko powstało z prochu i wszystko znowu w proch się obraca." - Księga Kaznodziei Salomona 3:20

Prawie wszystkie piramidy egipskie zostały wzniesione z przeznaczeniem na grobowce dla potężnych faraonów Egiptu. Wejście do piramidy znajdowało się zawsze na północnej ścianie budowli, prawdopodobnie dlatego, że gwiazda północna była stałym punktem odniesienia na niebie, co pomagało wytyczać korytarze dolne w trakcie ich powstawania. To pozwala pośrednio określić czas powstania piramidy ponieważ współcześnie astronomowie potrafią obliczyć, kiedy gwiazda północna oświetlała korytarz dolny pod zadanym kątem.

W przypadku Wielkiej Piramidy, ta sama gwiazda północna mogła stanowić punkt odniesienia przy osiowaniu Korytarza Górnego, który ma ten sam kąt pochylenia. Niektórzy uważają, że budowniczowie wykorzystali płaską, lustrzaną płaszczyznę - być może tacę wypełnioną płynną rtęcią - umieszczaną na skrzyżowaniu Korytarzy Dolnego i Górnego i w ten sposób odbijali światło północnej gwiazdy w górę. Taka technika pozwoliłaby na utrzymanie doskonałej osi Korytarza w miarę postępu budowy.

Jedyne wejście do Wielkiej Piramidy znajdywało się ponad piętnaście metrów powyżej podstawy i było przesunięte ponad siedem metrów na wschód od osi piramidy; było też sprytnie ukryte. Wskazówki odnośnie tego, jak odnaleźć wejście prawdopodobnie zaginęły wraz ze śmiercią budowniczych i ich najbliższych następców. W 820 roku naszej ery kalif
z Bagdadu - Allah Al-Mamoun - przekonany o tym, że wielka budowla kryje cenne skarby
i wiedzę zorganizował zespół ludzi, którzy mieli odnaleźć wejście do Wielkiej Piramidy.

Najemnicy kalifa rozpoczęli swoje poszukiwania zdecydowanie za nisko i na linii centralnej; tym samym ich zadanie było niezwykle trudne i ciężkie. Mimo, że wapień bywa słabszy niż granit, wapień pokrywający Wielką Piramidę okazał się mocniejszy niż młoty i dłuta robotników. Rozwiązaniem okazało się być podgrzewanie wybranej części skały ogniem, aż do czerwoności, a następnie wylewanie na nią zimnego octu, aby spowodować pękanie wapiennej powierzchni.

Gdyby nie fortunny przypadek, efektem tej techniki mogło być bezowocne przebicie się przez całą piramidę. Jednakże szczęśliwie podczas prac na powierzchni budowli, jeden
z pracowników usłyszał, jak coś ciężkiego spada gdzieś wewnątrz piramidy; natychmiast zmieniono kierunek robót i ostatecznie przebito się do Korytarza Dolnego. Spadającym przedmiotem okazała się być kamienna okładzina Granitowej Zapory.

Nie mogąc sforsować granitu, jak wcześniej wapiennej powierzchni, najemnicy kalifa przebili się przez kamień wapienny po jednej stronie bloku. Do dzisiaj odwiedzający wnętrze Wielkiej Piramidy wchodzą do Korytarza Dolnego oraz górnych korytarzy i komór przez przejście wydrążone wokół granitowego bloku prawie tysiąc dwieście lat temu przez najemników kalifa Allaha Al-Mamoun'a.

Ludzie Al-Mamoun'a musieli być bardzo rozczarowani, kiedy okazało się, że wewnątrz Wielkiej Piramidy nie ma żadnych skarbów; nic jednak nie wskazywało na to, aby ktoś inny ubiegł ich w poszukiwaniach. Ta wielka budowla kryła bowiem niezwykłą wiedzę, z której Al-Mamoun nigdy jednak nie odniósł korzyści.

Korytarz Dolny

We wszystkich egipskich piramidach pojedynczy korytarz odchodzi od wejścia kierując się w dół do podziemnej komory. Wydaje się, że i w tym wypadku jest podobnie. Długi, stromy Korytarz Dolny schodzi do Wielkiej Komory Podziemnej, znajdującej się prawie czterdzieści metrów poniżej poziomu ziemi. Na pozór nie ma tam nic więcej, żadnej drogi ucieczki.

Korytarz Dolny opadający w stronę Wielkiej Komory Podziemnej

Jest to trafna metafora oddająca sytuację człowieka. Nasi pierwsi rodzice byli doskonali; wkroczyli w życie na bardzo wysokim poziomie i mogli żyć w nieskończoność, gdyby tylko pozostali posłuszni boskim regułom. Ceną za nieposłuszeństwo wobec zasad danych im przez Boga była śmierć. Pierwszą opisaną w Piśmie Świętym jest śmierć Abla (Gen. 4:8). Niektórzy ludzie żyli przez wieki, niektórzy nie; jednak bez względu na długość życia, wszyscy ludzie skazani byli na śmierć, od której nie było ucieczki, "albowiem jak w Adamie wszyscy umierają"(1 Kor. 15:22).

Wielka Komora Podziemna (zniekształcenia obrazu spowodowane użyciem szerokokątnego obiektywu)

Wielka Komora Podziemna

Ściany i sufit Wielkiej Komory Podziemnej są równe i gładkie - stosunkowo dobrze wykończone, podłoga natomiast jest nierówna i zupełnie niewykończona. Na środku pomieszczenia znajduje się otwór, którego głębokość w 1838 roku wynosiła nieco ponad trzy i pół metra. Otwór ten został następnie pogłębiony przez angielskiego odkrywcę, który spodziewał się znaleźć tam coś więcej. Równie niezwykły jest odnaleziony w Komorze ponad szesnastometrowy ślepy tunel, odchodzący od południowej ściany pomieszczenia.

Komora podziemna

We wszystkich piramidach egipskich pomieszczenia podziemne kojarzone są ze śmiercią. Niewykończona podłoga wraz z znajdującym się w niej otworem w zamierzeniu oznaczać ma prawdopodobnie komorę bez dna. "Trzy są rzeczy nienasycone, owszem cztery, które nigdy nie powiedzą: Dosyć! Kraina umarłych, łono niepłodne, ziemia niesyta wody i ogień, który nigdy nie powie: Dosyć!" (Przyp. 30:15 i 16)

Niski tunel odchodzący z Komory prowadzi donikąd, a z pewnością nie do żywota. Tunel nie wpuszcza do wewnątrz powietrza, jak czynią to kanały powietrzne w Komorze Króla. Widać więc, że symbolika pozostaje powiązana z tematem śmierci.

Wielka Komora Podziemna (zniekształcenia obrazu są spowodowane użyciem obiektywu szerokokątnego)

W Królestwie Chrystusa, kiedy ludzkość zostanie wskrzeszona, życie wciąż będzie możliwe tylko warunkowo. Generalna zasada, że "każdy, kto grzeszy, umrze" (Ezech. 18:4) pozostanie bożą regułą na zawsze. Śmierć w Królestwie Pismo Święte nazywa "wtórą". Ci, którzy będą połączeni z Chrystusem, aby nieść ziemi błogosławieństwo, nigdy nie umrą, jednak dla żyjących na ziemi nie ma takiej gwarancji. "Błogosławiony i święty ten, który ma udział
w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat" (Obj. 20:6). "Zwycięzca nie dozna szkody od drugiej śmierci" (Obj. 2:11).

Mały tunel odchodzący na południe od Wielkiej Komory Podziemnej może zatem przedstawiać wtórą śmierć.

Wstąpcie tutaj

Korytarz Dolny i Wielka Komora Podziemna są jedynymi rozwiązaniami wewnętrznymi, odnajdywanymi również
i w pozostałych egipskich piramidach. Wydaje się, że w tym wypadku jest tak samo, ale pozory mylą. Na tych, którzy poszukują, czeka w Wielkiej Piramidzie drugi poziom komór i korytarzy. "Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje - mówi Pan, lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze" (Izaj. 55:8 i 9).

Tak jak w przypadku dwóch świadków z Objawienia (Obj. 11:12), głos woła: "Wstąpcie tutaj!" Kolejny artykuł podsuwa sugestię, w jaki sposób uczynić to bez obchodzenia granitowego bloku, jak uczynili to pierwsi intruzi. "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposób się tam dostaje, ten jest złodziejem i zbójcą" (Jan 10:1).

Jezus w Wielkiej Piramidzie

Tunel Rabusiów i Mniejsza Komora Podziemna

"Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni." - Pierwszy List św. Pawła do Koryntian 15:22

Z konstrukcyjnego punktu widzenia, Mniejsza Komora Podziemna, zwana także Grotą, jest najważniejszym pomieszczeniem w Wielkiej Piramidzie. Jest to naturalne wyżłobienie
w wapiennej podstawie budowli, które istniało jeszcze zanim Piramida została wzniesiona. Fakt, że poprzez Tunel Rabusiów pomieszczenie to jest powiązane z zawiłym systemem korytarzy sugeruje, że stanowi ono integralną część właściwego projektu. Ponieważ Mniejsza Komora Podziemna powstała przed Wielką Piramidą, układ całej budowli musiał zostać rozplanowany wokół tego pomieszczenia. Ustalając możliwe znaczenie tej na pozór nieistotnej komory, powinniśmy wziąć pod uwagę trzy aspekty jej wyjątkowej lokalizacji:

·         położenie na płaszczyźnie podstawy piramidy,

·         związek z granitowym blokiem, zamykającym Korytarz Górny,

·         położenie poziome w Tunelu Rabusiów łączącym Korytarz Dolny z górnymi przejściami.

Plan wieków i Wielka Piramida

W Wielkiej Piramidzie występuje zdumiewająca korespondencja pomiędzy korytarzami znaj-dującymi się w budowli, a Planem Wieków, zaprezentowanym w I Tomie Wykładów Pisma Świętego. Patrząc na korytarze i komory od zachodniej strony i porównując je ze schematem Planu Wieków, oba rysunki nakładają się na siebie, jak pokazuje ilustracja zamieszczona poniżej. Linia R, przedstawiająca na schemacie ludzką deprawację i śmierć, jest równoważna do poziomej linii nakreślonej na poziomie Wielkiej Komory Podziemnej. Linia N, obrazująca ludzką doskonałość, znajduje się na poziomie Komory Królowej. Natomiast linia K, pokazująca naturę duchową, znajduje się na poziomie Komory Króla.

Pionowe linie Wieku Żydowskiego znajdują się w tym samym miejscu, co zablokowany Korytarz Górny, przedstawiający Wiek Zakonu, podczas gdy Wiek Ewangelii znajduje się na poziomie Wielkiej Galerii.

Płaszczyzna podstawy

Mimo, że pustynne podłoże pod Wielką Piramidą jest generalnie płaskie, na pewnym odcinku wznosi się tworząc niewielki obszar nieco podwyższony w stosunku do reszty podstawy.
W tej części znajduje się pomieszczenie nazywane Mniejszą Komorą Podziemną lub Grotą (patrz: zdjęcie na stronie 16). Mniejsza Komora Podziemna jest naturalną jaskinią powstałą przed wybudowaniem Wielkiej Piramidy; podobnie Jezus nazywany jest "Barankiem który został zabity [od założenia świata]" (Obj. 13:8). Schemat wykorzystany w I Tomie Wykładów Pisma Świętego stawia Izrael na wyższym poziomie niż zdeprawowaną ludzkość, która nie czerpie korzyści z praw i wyroczni Bożych; podobnie płaszczyzna podstawy Wielkiej Piramidy posiada część znajdującą się nieco wyżej. W tej właśnie części - w górnej warstwie płaszczyzny podstawy - znajduje się Mniejsza Komora Podziemna. Poza podstawowym powiązaniem z wszystkimi ludźmi, Jezus - mający pochodzenie żydowskie - czuł szczególną więź z narodem izraelskim. Tak jak jaskinia nie została wydrążona przez człowieka, ani nie też nie została zaprojektowana jako część konstrukcji Wielkiej Piramidy, tak Jezus, mimo że zrodzony z Marii, nie podzielał ludzkiej niedoskonałości. Tak, jak jest napisane: "Toteż, przychodząc na świat, mówi: Nie chciałeś ofiar krwawych i darów, aleś ciało dla mnie przysposobił" (Hebr. 10:5).

Blok z granitu

W konstrukcji Wielkiej Piramidy, granit wykorzystano jedynie w przypadku granitowego bloku zamykającego drogę w Korytarzu Górnym, a także w Komorze Króla i Przedsionku. Będący najcenniejszym materiałem budowlanym w Wielkiej Piramidzie, granit posiada wartość porównywalną ze złotem, które w Przybytku i Świątyni było wykorzystane do przedstawienia rzeczy boskich. Podłoga, ściany i sufit z granitu w Komorze Króla są obrazem boskiej natury, podobnie jak złota Arka Przymierza w Przybytku przedstawiająca Chrystusa
i jego Kościół będący w posiadaniu natury duchowej. Blok z granitu, ...