Znaki Czasu 2007.10.pdf

SPIS TREŚCI

Co się z nami stało? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Ludzie listy piszą... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Wychowani przez ekran . . . . . . . . . . . . . . . . 5

Wpływ telewizji i komputera ukształtował nową mentalność,

która woli patrzeć, niż czytać. Dzieci bawią się dziś inaczej niż kiedyś,

ale i ich rodzice i dziadkowie zdają się inaczej egzystować,

niekoniecznie lepiej. Zmienił się styl naszego życia — z rodzinnego,

sąsiedzkiego i społecznie zaangażowanego na telewizyjny.

Brudny świat nastolatków . . . . . . . . . . . . . . 7

70% polskich małolatów prowadzi intensywne życie seksualne

z wieloma partnerami — wynika z badań socjologów. To młodość

plugawa, cyniczna, rozwiązła i bez emocji. Czy to ostateczny upadek

rodziny? Co oddasz za uratowanie własnego dziecka?

Niebezpieczna miłość . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11

Dzisiaj większość ludzi nie czci bogów z drewna, kamienia i metalu.

Jednak pieniądze, seks i władza nadal są główną motywacją

postępowania milionów. Jakie są konsekwencje odrzucenia

pierwszego przykazania?

Jaskiniowcy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15

Opowiadanie o tym, jak z powodu lęku przed nieznanym można

dokonać złego wyboru.

Dokończyć reformację . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

W październiku świat obchodzi rocznicę Wielkiej Reformacji.

Mało kto jednak sobie przypomina, że zrodzone w XVI-wiecznej

Europie ruchy reformacyjne szybko skostniały, a obłożone przywilejami

protestanckie Kościoły prześladowały tych, którzy biblijne reformy

chcieli kontynuować. Spadkobiercy idei Lutra musieli uciekać na inny

kontynent. To tam próbowano dalej naprawiać chrześcijański Kościół.

Dawna wiedza o Układzie Słonecznym . . . 19

W starożytnych kulturach ciała Układu Słonecznego nosiły imiona

mitycznych bogów, których cechy celnie opisywały planety. Prastara

wiedza astronomiczna przetrwała też w nazwach dni tygodnia. Skąd

stare cywilizacje tyle wiedziały?

Serwis AAI . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22

Cuda wiary ateizmu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22

Wiele ewolucyjnych twierdzeń, dotyczących choćby Wielkiego Wybuchu,

pochodzenia życia na ziemi, abiogenezy, specjacji, nieredukowalnej

złożoności czy seksualności, jest niezgodnych z naukową metodologią.

A to stawia ateizm w jednym szeregu z religią. Też trzeba wiary

w cuda!

Znaki i fakty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

Nieśmiertelne ciało? . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

Przywykliśmy do starości i śmierci, więc uważamy te procesy

za naturalne i fizjologiczne. Ale śmierć to absolutna patologia!

Bóg stworzył nas doskonałymi, a więc przystosowanymi do życia

bez końca. To, że dzisiaj jesteśmy schorowani, cierpiący i daleko

odbiegamy od pierwowzoru, to nie wina Boga, ale... ewolucji.

Jedynej, która jest faktem — ewolucji grzechu.

Wellness, czyli przemysł zdrowia . . . . . . . 28

Na świecie dokonuje się rewolucyjna przemiana świadomości

dotyczącej tego, jak się odżywiamy, jak spędzamy wolny czas,

jak wyglądamy, jak i kiedy się starzejemy. Rośnie zapotrzebowanie

na wszelkie produkty i usługi związane ze zdrowym stylem życia.

Słoneczna pasta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31

uszę się przyznać

do pewnych dwóch wy-

kroczeń, jakie popełni-

łem w mojej szkolnej młodości. Jako

początkujący nastolatek, już dość pew-

nie czujący się w szkole podstawowej,

pewnego razu postanowiłem zaznaczyć

w niej swoją obecność, rzucając z ca-

łej siły w świeżo wymalowaną ścianę

szkolnej klatki schodowej soczystą

gruszkę. Wtedy wydawało mi się, że

rozbiła się pięknie. Niestety, nie dość

szybko uciekałem z miejsca przestęp-

stwa. Ktoś mnie zauważył. Mama spu-

ściła lanie, a tata musiał zamalować

efekt mojej młodzieńczej fantazji. In-

nym razem zachciało mi się rzucić ogryz-

kiem jabłka ze szkolnego okna w prze-

chodzącą starszą osobę. Właściwie to

były zawody, bo okno było na trzecim

piętrze i wcale nie tak łatwo było tra-

fić. Zawody wygrałem, jednak zamiast

nagrody znów spotkała mnie kara, bo

choć miałem cela, to z refleksem było

gorzej i trafiony zobaczył mnie

w oknie. Moje szkolne „przestępstwa”

były jednak niczym w porównaniu

z kolegą z klasy, który już w wieku 12

lat regularnie palił papierosy i często

wagarował. To dopiero było coś. Tak

było w połowie lat 70.

Minęło 30 lat i zmieniło się

wszystko. Dziś do szkoły mojego syna

nikt nie dostanie się bez identyfikato-

ra. Każdy jest sprawdzany. W nie-

których są nawet ochroniarze. Nar-

kotyki i inne używki są na porządku

dziennym. Uczeń potrafi porwać się

na nauczycielkę z siekierą, a na na-

Chcę dowodów,

że teoria ewolucji

jest błędna

Szanowna re-

dakcjo! (...) chciał-

bym odnieść się

do treści ostatniego

numeru „Znaków”.

Tam oto, w swoim

felietonie redaktor

naczelny tak pisze

o teorii ewolucji:

„Tym razem jednak

(...) stajemy z tą po-

2 • ZNAKI czasu • PAŹDZIERNIK 2007

Co się

o się z nami s sta ło?

uczyciela z kubłem na śmieci. Szko-

ły stały się dżunglą pełną małych dra-

pieżników rzucających się pojedyn-

czo czy stadami na słabsze osobniki.

Właściwie to już wiedziałem o tym

od wielu lat. Ale chyba do tej świado-

mości przywykłem do tego stopnia, że

kolejnymi tego typu rewelacjami nie-

specjalnie się przejmowałem. Co jakiś

czas jednak nadzwyczaj celne materia-

ły prasowe czy telewizyjne wybudzają

nas z tego letargu. Następuje bolesne

zderzenie z rzeczywistością, uświado-

mienie sobie, że coś jest nie tak, że jako

społeczeństwo zmierzamy w niewłaści-

wym kierunku, a właściwie dryfujemy

donikąd. W tym numerze takim mate-

riałem jest artykuł „Brudny świat na-

stolatków” — świat seksu, cynizmu,

przemocy, oszustwa, pozbawiony wszel-

kich wartości, stawiający tylko na do-

raźne przyjemności.

Można oczywiście załamywać ręce

nad stanem współczesnej młodzieży —

zwłaszcza że, jak pokazują badania, jest

to świat 70% naszych nastolatków; moż-

na narzekać i pytać, co się z nimi stało.

Ale ważniejsze jest w tym wszystkim py-

tanie, co stało się z nami, ich rodzicami,

że do takiego stanu dopuściliśmy. Gdzie

się podziały nasze wartości, oso-

bisty przykład, czas dla własnych

dzieci? Zniknęły pod zwałami pra-

cy, ulubionych seriali, osobistych

przyjemności. Zostały wyparte

przez modne swego czasu teorie

o bezstresowym wychowaniu

oraz politycznie poprawną psy-

chologię, które postawiły dzieci

wyżej od rodziców, a uczniów

od ich nauczycieli. Tak ukształtowani

rodzice nie czują dziś żadnego wewnętrz-

nego dyskomfortu, gdy domagają się

od szkoły, by wychowywała ich dzieci, bo

oni na to nie mają ani czasu, ani ochoty.

Paradoksalnie dzieje się tak w czasie,

gdy półki księgarń uginają się od porad-

ników dla rodziców. No tak, ale czytel-

nictwo też leży...

Okazuje się, że Bóg taki stan prze-

widział już dawno. W Nowym Testa-

mencie czytamy: „A to wiedz, że

w dniach ostatecznych nastaną trud-

ne czasy: ludzie bowiem będą samo-

lubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluź-

nierczy, rodzicom nieposłuszni, nie-

wdzięczni, bezbożni, bez serca, nie-

przejednani, przewrotni, niepowścią-

gliwi, okrutni, nie miłujący tego, co

dobre, zdradzieccy, zuchwali, nadęci,

miłujący więcej rozkosze niż Boga,

którzy przybierają pozór pobożno-

ści” 1 . Niestety, nie jest to tylko opis

dzieci, ale i ich rodziców.

Bóg jednak nigdy nie ogranicza

się jedynie do stwierdzenia choroby,

ale zawsze proponuje lekarstwo. Co

zatem możemy zrobić jako rodzice?

Wpajać dzieciom zasady i wartości

płynące ze Słowa Bożego. „A to są

przykazania, ustawy i prawa, których

Pan, wasz Bóg, nakazał was uczyć,

abyście je pełnili (...). Będziesz tedy

miłował Pana, Boga swego, z całego

serca swego i z całej duszy swojej,

i z całej siły swojej. Niechaj słowa te,

które Ja ci dziś nakazuję, będą w two-

im sercu. Będziesz je wpajał w two-

ich synów i będziesz o nich mówił,

przebywając w swoim domu, idąc

drogą, kładąc się i wstając” 2 .

Oczywiście znajdą się tacy, którzy

powiedzą, że to przeżytek, że trzeba

iść z duchem czasów, z nowoczesno-

ścią itp. A co my innego robimy

od kilkudziesięciu lat, jak nie właśnie

to? No i dokąd zaszliśmy? Może trze-

ba nam zawrócić do starych prostych

zasad, według których dziecko to dziec-

ko, rodzic to rodzic, nauczyciel to na-

uczyciel, posłuszeństwo to posłuszeń-

stwo, a miłość to miłość.

Redaktor naczelny

1 II Tm 3,1-5. 2 Pwt 6,1.5-7.

Ludzie listy piszą...

lazły się rzetelne dowody naukowe, wraz z informacją, co na to mówi

„powszechnie przyjęta teoria”. Chciałbym się dowiedzieć, jak to możliwe, że

skoro teoria ewolucji jest tak błędna, wciąż pozostaje jedyną uznawaną.

Cieszyłbym się, gdyby Redakcja wyjaśniła mi, dlaczego R. Dawkins mówią-

cy, że ten, kto nie wierzy w ewolucję, jest albo głupcem, albo ignorantem,

nie ma racji (bo pewnie nie ma). Innymi słowy, chcę poznać stanowisko

ewolucjonizmu do argumentów przytaczanych na niekorzyść teorii ewo-

lucji oraz dowody, na których opiera się teoria ewolucji i ich omówienie.

W ostatnim numerze, w głównym artykule znajduje się stwierdzenie, że

„nauki nie można oddzielić od religii”. A moim zdaniem, jest dokładnie

odwrotnie. To nie duchowni są od pisania podręczników, a wszyscy

chyba wiemy, jak to było, gdy pieczę nad nauką trzymało duchowieństwo.

Skoro człowiek nie powstał od małpy, to skąd mamy kość ogonową?

Tomek

wszechnie przyjętą, acz ciągle nieudowodnioną

teorią do systematycznej walki”. Świetnie, tylko

jako osoba bardziej interesująca się tym zagad-

nieniem, proszę, aby ta „systematyczna walka”

nie polegała na przedstawieniu w kolejnych nu-

merach znanych już na pamięć, wciąż tych sa-

mych, oklepanych kreacjonistycznych argumen-

tów, pozostawionych z komentarzem, że są one

nie do wyjaśnienia przez ewolucjonistów itp.

Chciałbym, aby na łamach Waszego pisma zna-

ZNAKI czasu • PAŹDZIERNIK 2007 • 3

Punkt widzenia

Ludzie listy piszą...

Od redakcji : Mamy nadzieję, że nasi Czytelnicy znajdą

w kolejnych artykułach przekonujące dowody błędności

teorii ewolucji. Z drugiej strony mamy też świadomość, że

pojęcie „przekonujące” jest względne. Coś, co przekonuje

jednych, niekoniecznie przekonuje drugich. Stąd nieprze-

konanych kolejnymi artykułami krytycznymi wobec tej teo-

rii zachęcamy do cierpliwego oczekiwania na następne

w nadziei, że w końcu doczekają się dowodów, które ich

przekonają. Jednak aby choć trochę zaspokoić oczekiwania

naszego Czytelnika odniesiemy się do dwóch poruszonych

przez niego kwestii — określania ludzi niewierzących

w ewolucję głupcami lub ignorantami oraz do kwestii

posiadania przez ludzi kości ogonowej, rzekomo świadczą-

cej o małpim pochodzeniu człowieka.

Zupełnie inne zdanie w kwestii głupoty i ignorancji ma

Maciej Kuczyński, autor książki „Życie jest myślą”, gdy

pisze: „Być może najbardziej zdumiewający pomnik ludzkiej

głupoty i ograniczenia wystawiają nam ci uczeni, którzy

utrzymują, że nieobjęte i niewiarygodnie złożone, a przy

tym niepojęcie harmonijne dzieło budowy wszechświata

i życia obywa się bez programu! I mówią to ludzie, którzy

dobrze wiedzą, że nawet po to, by włożyć pantofle i zapaść

w fotelu, potrzebny jest zamysł, potem plan i zgodne z nim

działanie. Wprawdzie w obliczu wymownej obecności kom-

puterów na ich własnych biurkach musieli się zgodzić, że

taki program istnieje, że jest zapi-

sany w genach, nadal jednak utrzy-

mują, że powstał na drodze przy-

padkowych mutacji materiału ge-

netycznego i że jego działanie nie

wykracza w zasadzie poza obręb

gatunków” 1 .

Odnosząc się krytycznie

do niezwykle istotnego dla teo-

rii ewolucji czynnika przypadko-

wości, ten sam autor przytoczył

przykład ćmy zamieszkującej je-

den z wenezuelskich płaskowy-

żów. Owa ćma, wielkości dłoni,

na dolnej parze skrzydeł ma wy-

razisty wzór lekko skośnych, du-

żych i groźnie wyglądających

oczu, podobnych do oczu pta-

siego drapieżnika. Lekko poru-

szając skrzydłami, ćma potrafi na-

wet imitować identyczne z pta-

sim „mruganie powiekami”. Bę-

dąc pod wrażeniem tego wido-

ku, Kuczyński napisał: „Tam, na płaskowyżu (...) nikt

z nas nie miał wątpliwości, że podobnych rzeczy nie mógł

stworzyć ślamazarny dobór naturalny, spędzający tysiąc-

lecia na oczekiwaniu przypadkowych mutacji, drobnymi

dotknięciami pędzla malujących skrzydła. Nie mogliśmy

zrozumieć, dlaczego zoolodzy, znający te i jeszcze bar-

dziej uderzające przykłady, upierają się przy roli przypad-

ku. A przecież z punktu widzenia matematyki prawdo-

podobieństwo całkowicie przypadkowego, ślepego zabar-

wienia komórek w precyzyjny, symetryczny wzór, wcale

nie przypadkowo naśladujący już istniejący u innego or-

ganizmu, a do tego głęboko celowy jako narzędzie prze-

trwania — jest praktycznie równe zeru! Spróbujmy rozsy-

pywać na stole dziesięć tysięcy paciorków w pięciu ko-

lorach tak długo, aż utworzą rysunek przypominający

wzór na skrzydłach pospolitego motyla »pawie oczko«.

Można stracić na to całe własne życie, życie dzieci i set-

ki dalszych pokoleń i nic nie osiągnąć. Większość biolo-

gów będzie jednak nadal twierdziła, że w ciągu stu tysię-

cy lat jest to możliwe. (...) Za wiele w tym dowcipu,

fantazji, celowości, inteligencji, rozumu i przewidywal-

ności, by uznać to za zwykły przypadek” 2 .

A co do kości ogonowej, to argumentowanie, że jej

obecność u człowieka dowodzi posiadania małpich przod-

ków jest przestarzałe 3 . Ewolucjoniści przez lata traktowali

kość ogonową jako tzw. organ szczątkowy, który do nicze-

go już nie służy, a jest jedynie bezużyteczną pozostałością

ewolucji, dowodem zwierzęcego pochodzenia człowieka.

Twierdzili wręcz, że gdyby życie było tworem Boga, to

organy szczątkowe nie powinny istnieć. Tymczasem „jest

absolutnie pewne, że kość ogonowa jest w pełni funkcjo-

nalną częścią organizmu i wiadomo o tym już od wielu

lat” 4 . Wystarczy tę kość złamać lub stracić w wyniku wy-

padku, by boleśnie przekonać się, do czego służy. Bez niej

trudno siedzieć, leżeć, stać, a nawet chodzić.

1 Maciej Kuczyński, Życie jest myślą , Wydawnictwo ALFA, Warszawa

1997, s. 15-16. 2 Tamże, s. 26-27. 3 Zob. Kazimierz Jodłowski, Metodolo-

giczne aspekty kontrowersji ewolucjonizm-kreacjonizm , Wydawnictwo Uni-

wersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 1998, s. 363. 4 Tamże, s. 197.

4 • ZNAKI czasu • PAŹDZIERNIK 2007

Samo życie

Wychowani

ekran

Staliśmy się cywilizacją

obrazkową. I nie jest to

już jedna z opinii, ale

smutna rzeczywistość

współczesnej kultury.

Mentalność człowieka

z pogranicza XX i XXI

wieku przeszła

przeobrażenie wprost

proporcjonalne do

rozwoju techniki

medialnej.

bardziej popularna i dostępna stała się

telewizja, tym więcej czasu zaczęliśmy jej

poświęcać. Dziś to, co miało służyć komu-

nikacji, informacji i rozrywce, stało się paradoksalnie

największym wrogiem kontaktu człowieka z człowiekiem.

Przy telewizorze gotujemy, jemy, bawimy się, uczymy,

a nasze dzieci odrabiają lekcje. Bywa, że ekran zastępuje

nam przyjaciela, domowników, a nawet rodzinę. Jest

obecny w naszym życiu od chwili otwarcia oczu aż

po późną noc. Za pośrednictwem ekranu porozumie-

wamy się ze sobą, dowiadujemy się, co dzieje się na dru-

giej półkuli, a także na sąsiedniej ulicy naszego miasta.

Wpływ telewizji i komputera ukształtował nową mental-

ność, która woli patrzeć, niż czytać. Dzieci bawią się dziś

inaczej niż kiedyś, ale i ich rodzice i dziadkowie zdają się

także prowadzić zupełnie inne życie, niekoniecznie lep-

sze. Co się zmieniło? Zmienił się styl życia — z rodzinne-

go, sąsiedzkiego i społecznie zaangażowanego na tele-

wizyjny.

Wolimy patrzeć, niż rozmawiać. Jesteśmy nieufni,

podejrzliwi i mało życzliwi sobie. Tłumaczymy to na ogół

wprost: tyle się rzeczy teraz ogląda, tyle się dzieje, że

strach wyjść z domu... Strach, to prawda, zwłaszcza gdy

się ogląda straszne rzeczy cały dzień i bez jakiejkolwiek

kontroli. Jedni oglądają, a inni wcielają w życie telewi-

zyjne instruktaże zabójstw, rozbojów i różnych aktów

przemocy. Zdominowały nas oglądactwo, bierność i cią-

głe nastawienie na zabawianie. Bo współczesny człowiek

nie bawi się, lecz jest zabawiany — czyli pozbawiony woli

kontrolowania, kto i w jaki sposób go zabawia. Sam nie

jest już w stanie wydać własnej opinii, jest sterowany

przez media, pouczany przez nie i poddawany niezliczo-

nym manipulacjom, począwszy od informacji, a skoń-

czywszy na reklamowanych towarach, które zwykle oka-

zują się jeszcze jednym bublem. I mimo że psycholodzy

i socjolodzy biją na alarm, w większości polskich rodzin

tzw. szklana pogoda trwa cały dzień — rozpoczyna ją ten

domownik, który pierwszy wraca do domu. A jest nim

na ogół nasze dziecko.

Wpływ telewizji i komputera na zachowanie dzieci

i młodzieży jest skutkiem spędzania wielu godzin przed

ekranem. To atrakcyjne, bo bezkonfliktowe towarzystwo.

Kontakt z ekranowym bohaterem nie naraża odbiorcy

na przykre doznania. Telewizyjny znajomy nie krytykuje,

nie obraża, nie odrzuca przyjaźni, nie naraża na koszty

materialne. Jest zawsze lojalny, nieagresywny i bezpiecz-

ZNAKI czasu • PAŹDZIERNIK 2007 • 5

przez

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: