080.Rimmer Christine - Lekcje małżeńskiej miłości.pdf - Orchidea - lea1965

Christine Rimmer

LEKCJE

MAŁ ņ E İ SKIEJ

MIŁO ĺ CI

ROZDZIAŁ 1

Jest Ļ rodek nocy, koniec lutego, za oknami chłód. Jenny Brown siedzi na kanapie w

bawialni, s Ģ czy chenin blanc i przegl Ģ da albumy ze zdj ħ ciami, na co zwykle sobie nie

pozwala. Usiłuje przywoła ę na pami ħę .

Co?

Wszystko.

Sposób, w jaki przechylał głow ħ , kiedy był zamy Ļ lony. Jego rozpromienione spojrzenie,

gdy na ni Ģ spogl Ģ dał. Słodki, troch ħ niem Ģ dry u Ļ miech. Spontaniczne reakcje na dowcipy,

komiczniejsze ni Ň same dowcipy. Szczupłe dłonie o długich palcach.

Jego zapach.

Jenny uniosła wzrok znad albumu i spojrzała w kierunku szklanych drzwi

prowadz Ģ cych do ogrodu, teraz zasłoni ħ tych wertykalami. Zamkn ħ ła oczy, zacz ħ ła oddycha ę

przez nos.

Jego zapach. Jak...

Nie mo Ň e sobie przypomnie ę . Nie jest w stanie przywoła ę tego wyj Ģ tkowego,

charakterystycznego tylko dla niego zapachu. Och, tak, potrafi opisa ę go słowami. Wyra Ņ ny,

czysty, niczym zapach Ļ wie Ň o Ļ ci ħ tej choinki pierwszego dnia po wniesieniu jej do domu.

Nieco słodki, niczym zapach miodu i sło ı ca.

Ale to tylko słowa. Słowa, które słu Ň yły Jenny ju Ň tyle razy wcze Ļ niej, kiedy

przywoływała na pami ħę jego zapach i zapach si ħ pojawiał: oszałamiaj Ģ co, bole Ļ nie realny.

Teraz si ħ nie pojawił. Zostały tylko słowa.

Czas jest bezlitosny. Czas robi swoje. Z upływem lat ukradł jego zapach.

Powoli podniosła wino do ust, upiła łyk, przełkn ħ ła i odstawiła kieliszek na d ħ bowy

stolik, obok którego pi ħ trzyła si ħ sterta albumów. Wróciła do przegl Ģ dania tego, który

trzymała na kolanach. Oto Andrew i ona, znacznie młodsza, w Oki Park. Obj ħ ci, patrz Ģ z

u Ļ miechem w obiektyw.

Nie wiedz Ģ jeszcze, jak Ģ okrutn Ģ niespodziank ħ szykuje im los.

Przeci Ģ gn ħ ła palcami po u Ļ miechni ħ tej twarzy.

- Och, Andrew.

Ledwie wypowiedziała te słowa, odezwał si ħ dzwonek przy drzwiach.

Zesztywniała. Któ Ň to, na lito Ļę bosk Ģ , o tej porze? Zerkn ħ ła na zegarek. Po drugiej.

Zamkn ħ ła ostro Ň nie album i odło Ň yła go na stolik, po czym wstała i przeszła przez

otwart Ģ na salonik jadalni ħ do kuchni. St Ģ d mogła zerkn Ģę przez Ň aluzje w oknie nad zlewem,

kto wpadł na pomysł, Ň eby zło Ň y ę jej wizyt ħ o tej godzinie.

Pod drzwiami stał Nick DeSalvo, najlepszy przyjaciel Andrew od czasów dzieci ı stwa;

kul Ģ c ramiona, chronił si ħ przed chłodem, dłonie wsun Ģ ł do kieszeni, patrzył pod nogi. Musiał

usłysze ę Jenny, bo uniósł ciemn Ģ głow ħ i spojrzał w okno.

- Mog ħ wej Ļę ? - zapytał bezgło Ļ nie, samymi ruchami warg.

Jenny opu Ļ ciła Ň aluzj ħ , przeszła szybko do holu. Chwil ħ mocowała si ħ z ła ı cuchem,

wreszcie przekr ħ ciła zamek i otworzyła drzwi.

- Nick. Co si ħ stało?

Nie odpowiedział na jej pytanie, zaj ħ ty ogl Ģ daniem swoich butów.

Jenny obj ħ ła si ħ ramionami. Lekko ubrana, w legginsach i lu Ņ nej bluzie, dr Ň ała z zimna.

- Nick?

W ko ı cu si ħ odezwał.

- Sasha mnie zostawiła - oznajmił swoim butom. - W zeszłym tygodniu mówiła

jeszcze, Ň e mnie kocha. Wczoraj okropnie si ħ pokłócili Ļ my. Dzisiaj, po powrocie do domu

znalazłem to. - Podniósł wzrok. - Spójrz. - Wcisn Ģ ł Jenny w dło ı pomi ħ t Ģ kartk ħ papieru.

W mdłej po Ļ wiacie lampy o Ļ wietlaj Ģ cej ganek przeczytała krótki list: „To koniec, Nick.

Nie próbuj si ħ ze mn Ģ kontaktowa ę . ņ egnaj". Oddała list Nickowi.

- Koniec? Czego koniec? Nick westchn Ģ ł ci ħŇ ko.

- Znalazłem to na poduszce. Zostawiła mi ten Ļ wistek na poduszce, razem z kluczami

do domu. - Wetkn Ģ ł list do kieszeni.

Jenny milczała, licz Ģ c, Ň e Nick powie co Ļ wi ħ cej, ale on tylko wpatrywał si ħ w ni Ģ z

niem Ģ pro Ļ b Ģ w oczach.

- Wejdziesz? - zaproponowała wreszcie. U Ļ miechn Ģ ł si ħ tym swoim u Ļ miechem, który

doprowadzał wszystkie kobiety do szale ı stwa.

- My Ļ lałem, Ň e ju Ň nigdy mnie nie zaprosisz.

Jenny wzi ħ ła go za r ħ k ħ i wci Ģ gn ħ ła do Ļ rodka. Ruszył prosto do małej bawialni, ona

tymczasem zamkn ħ ła drzwi.

Kiedy po chwili weszła do pokoju, siedział ju Ň na kanapie.

- Mo Ň e jednak zdejmiesz płaszcz.

Nick wstał, zdj Ģ ł płaszcz, rzucił go na fotel koło telewizora, po czym rozsiadł si ħ

ponownie.

- Napijesz si ħ ?

Nick zaplótł dłonie z tyłu głowy. Miał ciemne, g ħ ste włosy, przyprószone przedwczesn Ģ

siwizn Ģ . Zawsze strzygł je krótko i Ň aden gest, jak cho ę by ten, który wła Ļ nie wykonał, nie

mógł ich zmierzwi ę .

- Ej, zrobi ę ci drinka? Tak czy nie? - dopytywała si ħ Jenny, pomna na swoje obowi Ģ zki

gospodyni.

Nick ockn Ģ ł si ħ wreszcie.

- Ju Ň próbowałem. Nie pomaga. Jenny usiadła na drugim ko ı cu kanapy.

- W porz Ģ dku. W takim razie porozmawiajmy. Opowiedz mi o tej swojej Sashy.

Z pos ħ pnym wyrazem twarzy rozejrzał si ħ po pokoju.

- Polly Ļ pi?

Jenny podwin ħ ła nogi pod siebie, obci Ģ gn ħ ła obszern Ģ bluz ħ na kolana.

- Nick, jest druga w nocy.

Kiwn Ģ ł głow Ģ , ale przez moment sprawiał wra Ň enie zawiedzionego. Uwielbiał

trzynastoletni Ģ córk ħ Jenny. Wzruszył ramionami.

- Prawda, druga w nocy. Dzieci o tej porze powinny spa ę .

- Otó Ň to.

- Cholera, Jen. Wiem, Ň e nie powinienem zawraca ę ci głowy, ale musz ħ z kim Ļ

pogada ę . Próbowałem si ħ upi ę . Bez skutku. Potrzebuj ħ przyjaznej duszy, whisky nie pomaga

- zdobył si ħ na zaskakuj Ģ co dług Ģ przemow ħ .

- W porz Ģ dku.

- Gdyby Ļ mnie nie wpu Ļ ciła, musiałbym wróci ę do domu. I wiesz co?

- Co takiego?

- Zdałem sobie dzisiaj spraw ħ , Ň e nienawidz ħ swojego domu.

Jenny pokiwała głow Ģ ze zrozumieniem. Nick mieszkał w du Ň ym, nowym i drogim

domu, zbudowanym przez jego własn Ģ firm ħ budowlan Ģ . Wynaj Ģ ł wzi ħ tego architekta, który

zaprojektował brył ħ i wn ħ trza wedle swoich wyobra Ň e ı o tym, jak powinien Ň y ę bogaty

kawaler, kto Ļ , kto zaczynał od zera i ci ħŇ k Ģ prac Ģ doszedł do pieni ħ dzy. Powstał zimny

pomnik Nicka DeSalvo. Pi ħę set metrów kwadratowych szkła i stali, drogie minimalistyczne

meble. W opinii Jenny człowiek za Ň ywałby wi ħ kszej wygody na półce w kostnicy.

Półka w kostnicy.

Ponure porównanie, ale stosowne, zwa Ň ywszy dat ħ .

Nick przesun Ģ ł wzrokiem po skulonej sylwetce Jenny: legginsy, sprana bluza

uniwersytetu w Sacramento.

- Nie spała Ļ jeszcze? - Jego spojrzenie padło teraz na stert ħ albumów, na kieliszek z

resztk Ģ wina. Zrozumiał. - Andy?

Jenny u Ļ miechn ħ ła si ħ smutno.

- Dokładnie cztery lata. Za pi ħę godzin.

23 lutego wczesnym rankiem. A wszystko przez p Ģ czki z marmolad Ģ , które tak lubił.

Wstał za dziesi ħę siódma, poprosił Jenny, Ň eby zrobiła kaw ħ , a sam pobiegł do Doughnufs na

Folsom po ciastka dla siebie i dla Polly: ona te Ň uwielbiała te z marmolad Ģ . A Jenny, na jakie

ma ochot ħ ?

Jenny przeci Ģ gn ħ ła si ħ i ziewn ħ ła.

- Oblewane czekolad Ģ .

Nachylił si ħ nad ni Ģ . Ostatni pocałunek.

- B ħ d Ģ oblewane czekolad Ģ . - I znikn Ģ ł. Na zawsze.

Nick otworzył ramiona.

- Chod Ņ tu.

Jenny przysun ħ ła si ħ do niego z westchnieniem i oparła głow ħ na jego torsie. Dobrze

jest przytuli ę si ħ do przyjaciela i słucha ę równomiernego bicia jego serca.

- Ja te Ň my Ļ lałem o nim dzisiaj - szepn Ģ ł Nick.

Jenny umo Ļ ciła si ħ wygodniej. Miał takie mocne ramiona, szerok Ģ klatk ħ piersiow Ģ .

Kiedy j Ģ obejmował, czuła si ħ bezpieczna.

- Naprawd ħ ?

- Uhm. Brakuje mi go. - Zacz Ģ ł delikatnie rozciera ę jej plecy. - Nie powinienem tu

przychodzi ę . Pewnie wolałaby Ļ by ę sama.

- Nieprawda. - Jenny wyprostowała si ħ , uwolniła z ramion Nicka i troch ħ wbrew sobie

wróciła na swoje miejsce. - Po co byłaby ci przyjaciółka, gdyby Ļ nie mógł zapuka ę do jej

drzwi w Ļ rodku nocy? Poza tym zaczynałam si ħ nad sob Ģ roztkliwia ę , kiedy siedziałam tu tak

sama nad starymi zdj ħ ciami. - Jenny na powrót podwin ħ ła nogi pod siebie, obci Ģ gn ħ ła bluz ħ

na kolana. - Mówmy o tobie.

- Nie. - Poło Ň ył r ħ k ħ na oparciu sofy.

Jenny poklepała jego dło ı macierzy ı skim gestem.

- Naprawd ħ . Opowiedz mi o tej całej Sashy. G ħ ste ciemne brwi uniosły si ħ lekko.

- Nie poznała Ļ jej? My Ļ lałem, Ň e si ħ spotkały Ļ cie.

- Nie s Ģ dz ħ . Jak długo j Ģ znasz?

- Trzy tygodnie.

- Aha. Nie pokazywałe Ļ si ħ u nas od miesi Ģ ca.

- Daj spokój, to niemo Ň liwe.

- Owszem, mo Ň liwe. Ostatni raz widzieli Ļ my si ħ w ko ı cu stycznia. Zabrałe Ļ wtedy

Polly do San Francisco na mecz koszykówki, pami ħ tasz?

080.Rimmer Christine - Lekcje małżeńskiej miłości.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: