Ziemkiewicz Rarfał - Dobra Wróżka.pdf - ziemkiewicz - marwiac2

Ziemkiewicz Rafał

Dobra wróżka

Powinieneś kiedyś zobaczyć, jak zdejmujemy z dziewczyny awa-

tar. Niezapomniany widok: te rubinowe igły skanujących laserów,

uwijające się w półmroku szybkim, migotliwym ściegiem po nagich

udach i biodrach, pnące się coraz wyżej, przez pośladki, brzuch, ku

piersiom... Zawsze wyobrażałam sobie, że modelki muszą to czuć,

zazdrościłam im tej świetlnej pieszczoty, delikatniejszej i czulszej

niż wszystko, co mógłby oiarować mężczyzna. Dziewczyna pręży

się w kolejnych nakazanych programem pozach, oddając skanerom

każdy najintymniejszy skrawek ciała, a laserowe smugi punkt po

punkcie przenoszą jej kształt do pamięci komputerów Pałacu. Naj-

pierw w trójwymiarowych ekranach kontrolnych pojawia się tylko

zgrubna, toporna siatka, potem jej oka wypełniają się centymetr po

centymetrze, w miarę, jak komputer poznaje każdą fałdkę skóry i

każdy włosek, każdy możliwy grymas. Aż wreszcie – voila! – w cy-

frowej nie rzeczywistości rodzi się druga kobieta, identyczna, tylko

utkana jakby z księżycowego blasku. To ciało, które po wszystkim

prostuje z ulgą zdrętwiałe ramiona i grzbiet, naciąga bez wdzięku

bieliznę i odchodzi z zarobionymi pieniędzmi, by psuć się i starzeć,

nie ma już znaczenia. Tak jak nie ma znaczenia moje ciało, którego

nigdy nie zobaczysz. Liczy się już tylko to drugie, pozostawione w

blokach pamięci wirtualnego Pałacu Madame O. – eteryczne, do-

skonałe i na zawsze młode.

Na razie, zaraz po zeskanowaniu, przypomina suknię rozpiętą

na niewidzialnym wieszaku. Muszę je długo wypełniać sobą, spi-

nać mozolnie receptory widmowej skóry ze swoimi nerwami, uczyć

się nowego kształtu i nowych źródeł rozkoszy. Poznaję je godzina-

mi, powoli. Ta dziewczyna, której awataru użyję, gdy przyjdę speł-

nić twoje marzenia, miała w sobie coś z leśnej nimfy. Na pewno ci

się spodoba. Bardzo smukła, o jasnej karnacji ciała, ze spływającą

na łopatki gęstwą nieokiełzanych włosów – na pierwszy rzut oka

wydają się jednolicie jasne, ale z bliska dostrzeżesz w nich pasma

wszystkich odcieni, od spłowiałej słomy po miedzianorudy. Bar-

dzo długo dobierałam godną tego ciała oprawę. Zdecydowałam się

w końcu na suknie wiktoriańskiej damy – misterne koronki, ścią-

gnięta ciasno gorsetem talia, szerokoskrzydłe kapelusze z piórami...

I oczywiście cały stosowny do tego pejzaż. Uważam, że drobiazgi są

szalenie ważne. Nie, nie myśl, że jestem pedantką– na przykład, ta-

kiej bielizny jeszcze wtedy nie używano. Nie chodzi mi o historycz-

ną wierność, tylko o nastrój. Musi być romantyczny. Bo ja jestem

romantyczna, przekonasz się o tym.

Nigdy się nie dowiesz, dlaczego spośród tylu gości Pałacu wy-

brałam właśnie ciebie. Powiem ci szczerze: ja też tego do końca nie

wiem. Na pewno miało to coś wspólnego ze sposobem, w jaki po-

ruszałeś się w oknach głównego interfejsu. Już bez tremy, ale jesz-

cze bez rutyny. Nowicjusze zastanawiają się długo nad każdą z ofe-

rowanych przez Pałac rozkoszy, sięgają co i raz po program demon-

stracyjny. Rutyniarze, przeciwnie, jadą prosto do którejś z dziew-

czyn, które już sprawdzili, by załatwić sprawę bez cienia inezji. Nie

interesują mnie ani jedni, ani drudzy. Ty jesteś akurat w tym do-

brym momencie – poczułeś już tę dziwną pustkę, to męczące nieza-

spokojenie, ale jeszcze nie zdałeś sobie sprawy, czego właściwie, tak

naprawdę, pragniesz. Gdybyś mnie nie spotkał, nie dowiedziałbyś

się tego nigdy. Zabrnąłbyś tylko w szukanie coraz silniejszych pod-

niet, coraz ostrzejszych perwersji. Uwierz, że nic by ci to nie dało

– to tak, jakbyś sypał do wodnistej zupy coraz więcej przypraw, li-

cząc, że uczyni ją to bardziej sytą.

A poza tym, lubię spełniać marzenia właśnie takim jak ty, po-

rządnym chłopcom, pełnym zasad, pracowitym, wykształcownym

oraz cenionym w pracy. I poddanym bez reszty rygorom swojej sfe-

ry, z jej staroświeckimi kodeksami i sztywnymi obyczajami klasy

panującej – przynajmniej na pokaz. Mozolna wspinaczka po szcze-

blach kariery wymaga nieskazitelnej reputacji w środowisku, trzeba

o nią dbać – więc robisz to, odkąd pamiętasz. Tylko pewnego dnia

uświadomiłeś sobie nagle, że też potrzebujesz odprężenia, rozłado-

wania, zupełnie tak samo, jak jakiś prymityw ze społecznych nizin,

trawiący pół życia w zarządzanej przez podobnych tobie przestrze-

ni wirtualnej.

Ciekawe, jak się to dla ciebie zaczęło: znalazłeś nasze reklamy,

buszując z ciekawości po zastrzeżonych obszarach sieci? Czy może

któryś ze starszych kolegów, w męskiej rozmowie w cztery oczy,

wyjaśnił ci, jak wszyscy te sprawy załatwiają? Pomyślałeś sobie wte-

dy, że będzie to twój pierwszy bunt, mały i bezpieczny. Bunt, na

który zdobyłeś się tylko dlatego, że wydawał się tak zupełnie nie-

zobowiązujący. Żadnych konsekwencji. Nikt nie będzie płakał, nikt

nie zajdzie w ciążę ani niczym cię nie zarazi, nie musisz się nawet

obawiać, że mógłby ci nie dopisać wzwód. Wszystko, o czym mu-

sisz pamiętać, zanim oddasz władzę nad swymi zmysłami kompu-

terowi, to założenie prezerwatywy. Tylko dlatego, że to po prostu

niemiłe, gdy pierwszą rzeczą, jaka przypomina o powrocie do rze-

czywistości, jest mokra plama na spodniach.

To nie może być takie, uwierz mi. Tak bezproblemowe, łatwe i

nieprawdziwe. Sprowadzone do szybkiego konsumowania kolej-

nych fantomów z kolorowego światła. Gubi się wtedy cały sens.

Następnego dnia przy śniadaniu napomknąłeś pewnie małżon-

ce, że czas wreszcie kupić nieco lepszy sprzęt, i że musisz sobie wsz-

czepić porządny, półprofesjonalny implant. Pracowicie wymyślałeś

odpowiednią bajeczkę – o nowych obowiązkach, zmianach w pra-

cy albo czymś takim. Przy okazji dodałeś, że będziesz musiał teraz

więcej czasu spędzać w sieci, także wieczorami. Zupełnie niepo-

trzebnie się wysilałeś. Żona ma swoje zmartwienia, przecież nawet

nie wiesz, co robi przy swoim terminalu, gdy zamyka się w pokoju

z pracą. A co do implantów, tanieją z miesiąca na miesiąc, wszcze-

piają je już na prawo i lewo. Prawdę mówiąc, trochę mnie to mar-

twi. Do Madame O., mimo naszych zaporowych cen, traiają coraz

okropniejsi klienci – ostatnio muszę się naprawdę porządnie naszu-

kać, żeby znaleźć kogoś na poziomie.

W każdym razie upatrzyłam cię już sobie i na pewno nie będę

musiała długo czekać, aż pewnego dnia, dla odmiany, zamiast sko-

rzystać z którejś ze stałych usług Pałacu, zechcesz połączyć na go-

rącej linii z jakąś równie jak ty anonimową i równie niezaspokojo-

ną użytkowniczką naszych komnat. Komputer spyta tylko o prefe-

rencje i każe czekać, a potem dobierze połączenie.

Reklamujemy tę usługę hasłem „zdaj się na los”, ale tym razem

losowi pomogę ja. Jeszcze o mnie nie wiesz, skrytej w komputero-

wej nierzeczywistości i czekającej cierpliwie na tę właśnie chwilę.

O tym, że od pewnego czasu śledzę wszystkie zapisy twojego wę-

zła sieci i znam już nie tylko godziny, o jakich nas odwiedzasz, ale

zdążyłam też przekopać twoje wyciągi z konta oraz służbową kore-

spondencję, poznać twoje obyczaje i przyzwyczajenia.

Nie męczy mnie to czekanie, co mam zresztą lepszego do roboty?

Prędzej czy później to się stanie. Decyzja, parę reklamowych kli-

pów podczas ładowania soware’u – i ze zdumieniem stwierdzisz,

że pejzaż, w którym się znalazłeś, nie przypomina wcale standar-

dowej oferty programu tych losowych schadzek. Staniesz nagle na

zamglonej, londyńskiej ulicy, wśród otoczonych kręgami mokrego

blasku gazowych latarń, przed uroczym, skrytym wśród róż dwor-

kiem. Bardzo starannie przygotowywałam ten program – błyszczą-

ce wilgocią bruki, bramę z czarnych, żelaznych prętów i niosące-

go trójramienny świecznik kamerdynera, który poinformuje cię, że

pani czeka już od dawna, i za którym podążysz ciemnymi, krętymi

schodami do mej sypialni.

Pomyślałam nawet o szeleście mojej sukni, gdy – jeszcze nie-

świadomy zasad tej gry –spróbujesz mnie po raz pierwszy do-

tknąć. Oczywiście, nie pozwolę na to. Będziesz wściekły. Podczas

tego pierwszego spotkania w ogóle nie pozwolę ci na nic. No, może

na kilka przelotnych pocałunków, jeśli będziesz bardzo miły. Może

będziesz mógł dosłownie musnąć moje piersi, tylko na tyle, by po-

czuć, jak bardzo pragną i czekają twych pieszczot. Ale spotka cię

coś lepszego. Poproszę, żebyś mi powiedział, jak chcesz to zrobić.

Żebyś opisał dokładnie, krok po kroku, jak będziesz mnie brał, ja-

kich pieszczot użyjesz, co pragniesz ze mną uczynić.

Będziesz potem zdumiony, że spędziłeś ze mną tyle czasu tylko

na rozmowie. To było pierwsze z twoich nieuświadomionych ma-

rzeń. Marzenie o zdobywaniu kobiety. Ten łatwy, komputerowy

seks, jaki wymyśliły nasze czasy, odebrał mężczyźnie jego głów-

ną, odwieczną przyjemność: przyjemność odgrywania przed każdą

kolejną oiarą roli swego życia. Przyjemność tworzenia siebie same-

go, roztaczania uroku, natężenia wszystkich sił, by tylko okazać się

w jej oczach dowcipnym, elokwentnym i czarującym. Oddam ci tę

Ziemkiewicz Rarfał - Dobra Wróżka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: