SCENARIUSZ ZEBRANIA Z RODZICAMI- KWIECIEŃ
Temat: Jakie granice stawiać dziecku w wychowaniu?
Cele:
{ Uświadomienie rodzicom skutków zbyt liberalnego wychowania dzieci.
{ Wspomaganie umiejętności wychowawczych rodziców.
{ Stworzenie rodzicom możliwości wymiany doświadczeń związanych z wychowaniem dzieci.
Materiały: dwa arkusze szarego papieru i dwie duże białe kartki z zaczętymi zdaniami, flamastry, klej.
Czas trwania spotkania: ok. . 60 minut, zajęcia prowadzone metodą warsztatową.
PRZEBIEG ZEBRANIA:
1) Przywitanie rodziców i podanie tematu zebrania.
2) Wprowadzenie do tematu:
Czy dyscyplina i kary burzą szczęście dziecka?
Dyscyplina to inaczej wymagania, określanie zasad zachowania i ustanawiania granic.
Dla dziecka dyscyplina to doświadczenie niezbędne w procesie stawania się istotą dojrzałą. Dziecko, które jest kochane, bez sprzeciwu przyjmuje ograniczenia związane z dyscypliną, bo są one składową relacji z rodzicami i klimatu, jakim ta relacja jest przesycona.
Żeby tak się działo, muszą być przestrzegane ważne zasady ( zapisanie na tablicy):
3. Ćwiczenie: Na co nie powinniśmy dziecku pozwalać.
Rodzice podzieleni na 2 grupy. Każda z grup otrzymuje kartkę ze zdaniami do uzupełnienia.
Grupa I : Relacje między dziećmi a dorosłymi maja miejsce podczas….( np. spotkań rodzinnych….)
Grupa II: Relacje między dziećmi mają miejsce podczas….( zabaw na podwórku itp.)
Przedstawiciele grup odczytują zdania. Pozostali rodzice uzupełniają wypowiedzi.
Każda grupa nakleja kartkę ze zdaniami na szary papier i uzupełnia plakat.
Grupa I: Na co nie powinniśmy pozwalać w relacjach miedzy dziećmi a dorosłymi?
Grupa II: Na co nie powinniśmy pozwalać dzieciom w relacjach z innymi dziecmi?
Prezentacja i omówienie plakatów- dyskusja
4). Rozmowa z udziałem rodziców i nauczyciela na tematy:
Wymiana poglądów miedzy rodzicami.
Informacja nauczyciela:
Jeśli dzieci mają przestrzegać zasad, to i my musimy ich przestrzegać. Starajmy się obserwować siebie i swoje zachowanie, żeby nie stać się dla dziecka złym modelem.
Jeżeli zachowujemy się wobec dziecka agresywnie( ponosi nas, wybuchamy złością, gniewem itp.) za jakis czas dziecko zachowa się wobec nas podobnie. Wtedy nie dziwmy się i nie pytajmy: Jak ty się zachowujesz?, ale przypomnijmy sobie własne zachowanie. Nasze dziecko nauczyło się tego od nas.
Niektórzy rodzice okazują dzieciom miłość bez nakładania im żadnych ograniczeń. Starają się nawet tak organizować życie rodzinne, aby były zaspokojone przede wszystkim potrzeby i życzenia dziecka, kosztem ich potrzeb. Nawet jeżeli dziecko staje się w stosunku do nich małym tyranem, nie uważają tego za złe. Winią za to szkołę, rówieśników i chcą dziecku zrekompensować, np. frustracje szkolne.
Aby ująć zachowanie dziecka w pewne ramy, trzeba określić zasady i granice, a potem konsekwentnie ich przestrzegać. Takie granice zapewniają dziecku poczucie bezpieczeństwa i przekazują określone wartości rodzinne, dzięki którym będzie mogło zdobywać nowe umiejętności i żyć szczęśliwie z innymi ludźmi. Wraz z wiekiem dziecka te granice powinny się rozszerzać. Wyznaczenie dziecku granic to przede wszystkim rola rodziców. Współpraca rodziców z nauczycielem powinna zapewnić dzieciom stosowanie tych samych zasad zachowania i granic w domu i w szkole. Stąd dzisiejszy temat spotkania.
Jakie błędy wychowawcze popełniamy najczęściej?
* Bywamy niekonsekwentni, Mie szanujemy swego słowa, ulegamy dzieciom.
* Za rzadko wyznaczamy dzieciom granice swojej tolerancji dla ich zachowań.
* Za rzadko sobie wyznaczamy granice upustu wzburzenia i emocji.
* Nie potrafimy słuchać dzieci.
* Traktujemy dziecko – z góry, nie jak człowieka.
* Wyznaczamy dziecku zasady, których sami nie przestrzegamy.
* Widzimy w dziecku- 7 cud świata, jego zdanie, jego potrzeby są najważniejsze( dyskryminuje to resztę rodziny) , hodujemy egoistę.
* Nie egzekwujemy wykonywania prac na rzecz rodziny np. zmywanie naczyń, wynoszenie śmieci itp.
* Nie mówimy dzieciom spontanicznie, że są kochane i świetnie to coś robią.
* Spontanicznie krytykujemy, wytykamy błędy, obrażamy.
Rada:
· KRYTYKA JEST POTRZEBNA, ALE SKUTECZNA BĘDZIE WTEDY , GDY POCHWAŁ BĘDZIE 2 RAZY WIĘCEJ NIŻ UWAG, A SAMA KRYTYKA NIE BĘDZIE OBRAŻAŁA GODNOŚCI DZIECKA.
· KOCHAJĄCY RODZIC DOSKONALI SWOJĄ WEWNETRZNĄ DYSCYPLINĘ A NIE TECHNIKI MANIPULOWANIA CZŁONKAMI RODZINY. DZIECKO SZYBKO SIĘ UCZY!!!
Ważne jest także, by wymagania, które stawiamy dziecku, były na miarę możliwości. Pozwala to dziecku uświadomić sobie swoją użyteczność dla rodziny i upewnia je, że można na nie liczyć, podobnie jak ono może liczyć na rodzinę.
Pamiętajmy także o tym, że dziecko powinno ponosić konsekwencje swoich czynów( co potwierdzi kierunek, w którym podążamy) w ramach pewnych granic. Te granice, respektowane przez wszystkich członków rodziny, nauczą szacunku dla każdego.
Dyscyplina jest nieodzowna dla rozwoju dziecka, oczywiście jeżeli nie jest nadużywaniem władzy rodzicielskiej.
5). Przedstawienie i omówienie osiągnięć uczniów.
6). Sprawy bieżące.
7). Rozmowy indywidualne z rodzicami.
renata.misia