4.doc

Wąskie ramy kursu logiki dla prawników nie pozwalają zająć się historią rozwoju /logiki1. -Należy podkreślić, że w rozwoju współczesnej logiki udział uczonych polskich jest bardzo istotny i ceniony na całym świecie. Powinno być więc nasza ambicją, aby również powszechny poziom kultury logicznej ludzi wykształconych był w naszym kraju odpowiednio wysoki, jakkolwiek so_ to sprawy w znacznym ^JłEliyłJ:^ siebie niezależne.

Szereg informacji historycznych zob. Mała Encyklopedia Logiki, Wrodaw-Warszawa-Kraków l^70-

Opanowanie niezbędnych wiadomości z zakresu elementarnej logiki, a co znacznie ważniejsze umiejętności posługiwania się nimi w praktyce pracy myślowej, wymaga dużej aktywności myślowej stu­denta i należytej organizacji pracy wiasnej. Doświadc/enia dotychczas zebrane prowadzą do sformułowania następujących  wskazań, których  każdy student uczący się.  logiki skrupulatnie powinien  przestrzegać.

1. Nie można opanować materiału w ciągu kilku drą, choćby ktoś poświęcał cały dzień na naukę; trzeba się uczyć przez dłuższy okres czasu, systematycznie poświęcając codziennie choćby pot godziny.

_. Logiki nie można się nauczyć czytając cały podręcznik od początku do końca choćby dziesięć razy. Trzeba sit; uczyć rozdziałami i dopiero wtedy, gdy się w pełni opanuje materiał z danego rozdziału, brać się można do rozdziałów następnych.

.">. Aby sprawdzić, czy materia! danego rozdziału zosta) już w pełni opanowany, należy w odrębnym zeszycie-starannie rozwia/ywać zadania wskazane po danym rozdziale. Odpowiedzi należy formułować w postaci w pełni rozwiniętych '/.dań, a nie w postaci skrótowej. Odpowiedź należy uzasadnić. Kto ma pe­wność, że zrozumiał i nałożycie rozwiążą! 80-90% zadań dotyczących danego rozdziału, ten może rozpo­czynać studiowanie następnego rozdziału.

4.        Aby mieć pożytek 7. nauki logiki, trzeba nie tyle uczyć się pamięciowo definicji i praw logicznych,
ile starać się je całkowicie i dokładnie zrozumieć: ten, kto dobrze zrozumie, o co w danej kwestii chodzi,
na pewno nic zapomni formułek, które same przez się nie s;; najważniejsze.

5.        Aby skontrolować, czy rozumie się jakieś pojęcie, trzeba przed rozpoczęciem nauki w danym dniu
napisać, nic patrząc do książki, definicje pojęć, z którymi zapoznaliśmy się w dniach poprzednich. Po
•zapisaniu sobie tych definicji, należy je porównać z definicjami podanymi w podręczniku, zastanawiając
się, czy różnice są istotne, czy nieistotne, i ewentualnie, na czym polega popełniony bla,d. Powtórzyć tu
trzeba jesce/e raz, że nie należy uczyć się delinicji pamięciowo, lecz dochodzić do ich opanowania przez
ich samodzielne formułowanie i kontrolowanie błędów w tych sformułowaniach.

6.        ilekroć pod.tne są przykłady ilustrujące tok wykładu, tylekroć należy starać się wyszukać odpo-1
więdnie przykłady własne i notować je sobie; w razie wątpliwości, czy przykład jest trafnie dobrany —
przedyskutować to z kolegami, a w razie konieczności — prosić o wyjaśnienie na konsultacji.

7.        Stale należy sobie notować na osobnych kartkach wszystkie nasuwające się niejasności lub wątpli­
wości, i n. możliwie w formie konkretnych pytań. Ułatwi to należyte zorganizowanie ewentualnych kon­
sultacji. i;dyż olLYymujac pytania na kartkach prowadzący konsultacje może uporządkować je w taki spo­
sób, by  jak  najlepiej wykorzystać czas przeznaczony na udzielenie wyjaśnień.

S. Najlepiej uczyć się logiki w zespołach .1-4 osobowych, które pracują w ten sposób, że po samo­dzielnym przestudiowaniu materiału i samodzielnym rozwiązaniu zadań przez członków zespołu spoty­kają, się, oni raz na tydzień lub co najmniej raz na dwa tygodnie, aby wzajemnie przepytać się z materiału poznanych już rozdziałów i omówić wątpliwości.

9.              Poszczególne partie materiału należy przyswajać bezwzględnie w terminach wskazanych planem
nauki, gdyż nadrobienie opóźnień może być z czasem bardzo trudne, a studiującym nu studium zaocznym
uniemożliwia należyte korzystanie z wykładów i ćwiczeń odbywających się w danym okresie.

10.              Przed zajęciami z logiki należy choćby pobieżnie przejrzeć następne rozdziały, gdyż ułatwi to
w zrjacznym stopniu korzystanie z wykładu czy ćwiczeń.

Wskazane tu sposoby uczenia się logiki wymagają dtiżego wysiłku zwłaszcza od samouków, ale bierne, pamięciowe „obkuwanie się" logiki jest bezowocnym marnowaniem czasu.