Ewangelia wedlug sw Jana.pdf

Ewangelia według świętego

Jana

WCIELENIE SŁOWA BOŻEGO

CHRYSTUS SŁOWEM PRZEDWIECZNYM.

CZĘŚĆ I (1,19 -12,50) OBJAWIENIE BÓSTWA ZBAWICIELA PRZEZ NAUKĘ I CUDA

A. NAD JORDANEM I W GALILEI (1,19 2,12)

ŚWIADECTWO JANA CHRZCICIELA.

OTO BARANEK BOŻY.

PIERWSI UCZNIOWIE JEZUSA.

POWOŁANIE NATANAELA.

B. PIERWSZY POBYT W JERUZALEM I W JUDEI (2,13 3,36)

WYRZUCENIE KUPCZĄCYCH Z ŚWIĄTYNI.

CUD W KANIE GALILEJSKIEJ.

ROZMOWA Z NIKODEMEM.

DZIAŁALNOŚĆ W JUDEI.

C. PODRÓŻ PRZEZ SAMARIĘ I POWRÓT DO GALILEI (4,1-54)

JEZUS OPUSZCZA JUDEĘ.

NIEWIASTA SAMARYTAŃSKA

O POKARMIE I ŻNIWIE DUCHOWYM.

JEZUS WŚRÓD SAMARYTAN.

POWRÓT DO GALILEI.

UZDROWIENIE SYNA DWORZANINA.

D. DRUGA PASCHA W JERUZALEM (5, t -47)

UZDROWIENIE CHOREGO OD LAT 38.

JEZUS RÓWNY OJCU.

ŚWIADECTWO OJCA I UCZYNKÓW.

E. NOWY POBYT W GALILEI (6,1 - 7,9)

CUDOWNE ROZMNOŻENIE CHLEBA.

JEZUS CHODZI PO MORZU.

OBIETNICA EUCHARYSTII.

JEZUS PRAWDZIWYM CHLEBEM Z NIEBA.

SZEMRANIE NIEWIERNYCH ŻYDÓW.

JEZUS CHLEBEM ŻYWOTA.

RÓŻNY SKUTEK OBIETNICY.

ODSTĘPSTWO WIELU UCZNIÓW.

NIEDOWIARSTWO KREWNYCH CHRYSTUSA.

F. ZBAWICIEL W JERUZALEM PODCZAS ŚWIĘTA KUCZEK (7,10 -10,21)

RÓŻNE ZDANIA O JEZUSIE.

JEZUS UCZY W ŚWIĄTYNI.

CZY JEZUS JEST MESJASZEM?

JAWNOGRZESZNICA

JEZUS ŚWIATŁOŚCIĄ ŚWIATA.

JEZUS SYNEM BOGA.

KTO PRAWDZIWYM SYNEM ABRAHAMA?

KTO SYNEM BOGA?

DIABELSKIE USPOSOBIENIE ŻYDÓW.

UZDROWIENIE ŚLEPEGO OD URODZENIA.

JEZUS DOBRYM PASTERZEM.

G. ZAMACHY NA ZBAWICIELA W CZASIE UROCZYSTOŚCI POŚWIĘCENIA ŚWIĄTYNI ( 10, 22-42)

ŻYDZI CHCĄ GO UKAMIENOWAĆ.

H. WSKRZESZENIE ŁAZARZA BEZPOŚREDNIM POWODEM WYROKU ŚMIERCI NA ZBAWICIELA (11,1-57)

CHOROBA I ŚMIERĆ ŁAZARZA.

ROZMOWA JEZUSA Z MARTĄ I MARIĄ.

WSKRZESZENIE ŁAZARZA.

SANHEDRYN POSTANAWIA ZGŁADZIĆ JEZUSA.

JEZUS UCHODZI DO EFREM.

I. OSTATNIA PODRÓŻ DO JERUZALEM ( 12,1-50)

NAMASZCZENIE W BETANII.

WJAZD TRIUMFALNY DO JEROZOLIMY.

JEZUS I POGANIE.

OJCIEC UWIELBIA SWEGO SYNA.

ZAŚLEPIENIE ŻYDÓW.

BOSKIE POSŁANNICTWO JEZUSA.

A. OSTATNIA WIECZERZA (13,1-38)

CHRYSTUS UMYWA NOGI APOSTOŁOM.

ZALECENIE POKORY.

WYJAWIENIE ZDRAJCY.

NOWE PRZYKAZANIE.

ZAPOWIEDŹ ZAPARCIA SIĘ PIOTRA.

B. MOWA POŻEGNALNA W WIECZERNIKU (14,1-17,26)

JEZUS POCIESZA UCZNIÓW.

NIE ZOSTAWI ICH SIEROTAMI.

ZOSTAWIA IM SWÓJ POKÓJ.

JEZUS PRAWDZIWYM SZCZEPEM WINNYM.

PRZYKAZANIE WZAJEMNEJ MIŁOŚCI.

NIENAWIŚĆ ŚWIATA.

PRZEŚLADOWANIE UCZNIÓW I CHRYSTUSA.

OBIETNICA DUCHA ŚW.

SMUTEK W RADOŚĆ SIĘ ZAMIENI.

TERAZ A DAWNIEJ.

MODLITWA ARCYKAPŁAŃSKA.

WSTAWIA SIĘ ZA UCZNIAMI.

MODLI SIĘ ZA PRZYSZŁY KOŚCIÓŁ.

C. MĘKA CHRYSTUSOWA (18,1-19,42)

POJMANIE JEZUSA.

JEZUS PRZED ANNASZEM I KAJFASZEM.

ZAPARCIE SIĘ PIOTRA.

JEZUS PRZED PIŁATEM.

KRÓLESTWO JEZUSA.

BICZOWANIE.

SKAZANIE NA ŚMIERĆ.

UKRZYŻOWANIE.

OSTATNIE SŁOWA JEZUSA I ŚMIERĆ.

OTWARCIE BOKU JEZUSOWEGO.

ZDJĘCIE Z KRZYŻA I POGRZEB.

D. ZMARTWYCHWSTANIE (20,121,25)

MAGDALENA PRZY GROBIE.

PIOTR I JAN SPIESZĄ DO GROBU.

JEZUS ZJAWIA SIĘ MAGDALENIE.

CHRYSTUS ZJAWIA SIĘ W WIECZERNIKU.

JEZUS ZJAWIA SIĘ TOMASZOWI.

JEZUS UKAZUJE SIĘ NAD JEZIOREM TYBERIADZKIM.

PIOTR NAJWYŻSZYM PASTERZEM.

PRZEPOWIEDNIA O PIOTRZE I JANIE.

ZAKOŃCZENIE.

Wstęp. (1,1-18)

WCIELENIE SŁOWA BOŻEGO

CHRYSTUS SŁOWEM PRZEDWIECZNYM.

1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.

2 To było na początku u Boga.

3 Wszystko przez nie się stało; a bez niego nic się nie stało, co się stało.

4 W nim było życie, a życie było światłością ludzi.

5 A światłość w ciemnościach świeci, a ciemności j ej nie ogarnęły.

6 Był człowiek posłany od Boga, któremu na imię było Jan.

7 Ten przyszedł na świadectwo, aby dał świadectwo o światłości, aby

przezeń wszyscy wierzyli.

8 Nie był on światłością, ale żeby świadectwo dał o światłości.

9 Była światłość prawdziwa, która oświeca wszelkiego człowieka na ten

świat przychodzącego.

10 Na świecie był, a świat przezeń uczyniony jest, a świat go nie poznał.

11 Przyszedł do swej własności, a swoi go nie przyjęli.

12 A ilukolwiek go przyjęło, dał im moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym,

którzy wierzą w imię jego,

13 którzy nie ze krwi, ani z woli ciała, ani z woli męża, ale z Boga się

narodzili.

14 A Słowo ciałem się stało, i mieszkało między nami, (i widzieliśmy chwałę

Jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy.

15 Jan daje świadectwo o nim, i woła, mówiąc: Ten był, o którym

powiedziałem: Ten, co po mnie przyjść ma, stał się przede mną; bo pierwej

był, niż ja.

16 I z pełności jego myśmy wszyscy otrzymali, i łaskę za łaskę.

17 Albowiem Zakon przez Mojżesza był dany; łaska i prawda stała się przez

Jezusa Chrystusa.

18 Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Syn, który jest na łonie Ojca,

on opowiedział.

CZĘŚĆ I (1,19 -12,50)

Wstęp

OBJAWIENIE BÓSTWA ZBAWICIELA PRZEZ NAUKĘ I CUDA

A. NAD JORDANEM I W GALILEI (1,19 2,12)

ŚWIADECTWO JANA CHRZCICIELA.

19 A to jest świadectwo Janowe, gdy żydzi z Jeruzalem posłali do niego

kapłanów i lewitów, aby go spytali: Ktoś ty jest?

20 I wyznał, a nie zaparł się; i wyznał: Że nie jestem ja Chrystusem.

21 spytali go: Cóż więc? Jesteś ty Eliaszem? I rzekł: Nie jestem. Jesteś ty

prorokiem? I odpowiedział: Nie.

22 Rzekli mu więc: Kimże jesteś, żebyśmy dali odpowiedź tym, którzy nas

posłali? Co powiadasz sam o sobie?

23 Rzekł: Jam "głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską," jak

powiedział Izajasz prorok.

24 A ci, co byli posłani, byli z faryzeuszów.

25 I spytali go, i rzekli mu: Czemuż więc chrzcisz, jeśli ty nie jesteś

Chrystusem, ani Eliaszem, ani prorokiem?

26 Odpowiedział im Jan, mówiąc: Ja chrzczę wodą; ale wpośród was stanął,

którego wy nie znacie.

27 0n jest, który po mnie przyjdzie, który przede mną stał się, któremu ja

nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u obuwia jego.

28 To działo się w Betanii za Jordanem, gdzie Jan udzielał chrztu.

OTO BARANEK BOŻY.

29 Nazajutrz ujrzał Jan Jezusa idącego do siebie, i rzekł: Oto Baranek Boży,

oto który gładzi grzech świata.

30 Tenci jest, o którym powiedziałem: Przychodzi po mnie mąż, który się

stał przede mną, bo pierwej był, niż ja.

31 I ja go nie znałem, lecz żeby był objawiony w Izraelu, dlatego ja

przyszedłem, chrzcząc wodą.

32 I dał Jan świadectwo mówiąc: Że widziałem Ducha zstępującego z nieba

jako gołębicę, i został na nim.

33 A ja go nie znałem; ale, który mię posłał chrzcić wodą, ten mi

powiedział: Na kogo ujrzysz zstępującego Ducha, i na nim zostającego, ten

jest, który chrzci Duchem Świętym.

34 A ja widziałem, i dałem świadectwo, że ten jest Synem Bożym.

PIERWSI UCZNIOWIE JEZUSA.

35 A nazajutrz znowu stał Jan i dwaj uczniowie jego.

36 I spojrzawszy na Jezusa przechodzącego, rzekł: Oto Baranek Boży.

37 I usłyszeli go dwaj uczniowie mówiącego, i poszli za Jezusem.

38 A Jezus obróciwszy się, i ujrzawszy ich za sobą idących, rzekł im: Czego

szukacie? A oni mu rzekli: Rabbi (co przetłumaczone znaczy: Nauczycielu),

gdzie mieszkasz?

39 Rzekł im: Pójdźcie, a zobaczcie.

Przyszli i zobaczyli, gdzie mieszka, i zostali przy nim tego dnia; a było około

dziesiątej godziny.

40 Był zaś Andrzej, brat Szymona Piotra, jednym z dwóch, którzy słyszeli

byli od Jana, i poszli za nim.

4l Ten znalazł najpierw Szymona, brata swego, i rzecze mu: Znaleźliśmy

Mesjasza (co przetłumaczone znaczy Chrystus).

42 I przyprowadził go do Jezusa.

Jezus zaś wejrzawszy nań rzekł: Ty jesteś Szymon, syn Jony; ty będziesz

nazwany Kefas (co się wykłada: Opoka).

POWOŁANIE NATANAELA.

43 Nazajutrz chciał udać się do Galilei, i znalazł Filipa.

I rzecze mu Jezus: Pójdź za mną.

44 A Filip był z Betsaidy, miasta Andrzeja i Piotra.

45 Znalazł Filip Natanaela, i rzecze mu: Znaleźliśmy tego, o którym pisał

Mojżesz w Zakonie i prorocy, Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu.

46 I rzekł mu Natanael: Czy z Nazaretu może być co dobrego? Rzecze mu

Filip: Pójdź, a zobacz.

47 Ujrzał Jezus Natanaela, idącego, ku sobie, i rzecze o nim: Oto

prawdziwie izraelita, w którym nie ma zdrady.

48 Rzecze mu Natanael: Skądże mnie znasz? Odpowiedział Jezus, i rzekł

mu: Pierwej, niż cię Filip zawołał, gdy byłeś pod figą, widziałem cię.

49 Odpowiedział mu Natanael, i rzekł: Rabbi, tyś jest Syn Boży, tyś jest król

Izraela.

50 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Żem ci powiedział: Widziałem cię pod

figą, wierzysz; większe, niż te, rzeczy ujrzysz.

51 I rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, mówię wam: Ujrzycie niebo otwarte i

Aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego.

CUD W KANIE GALILEJSKIEJ.

1 A dnia trzeciego były gody małżeńskie w Kanie Galilejskiej; a była tam

matka Jezusowa.

2 Wezwany też był na gody i Jezus i uczniowie jego.

3 A gdy zabrakło wina, rzekła matka Jezusowa do niego: Wina nie mają.

4 I rzecze jej Jezus: Co mnie i tobie niewiasto? Jeszcze nie przyszła godzina

moja.

5 Rzecze matka jego sługom: Cokolwiek wam powie, czyńcie.

6 Było tam ze sześć stągwi kamiennych, ustawionych dla oczyszczenia

żydowskiego, mieszczących w sobie każda po dwa albo trzy wiadra.

7 Rzecze im Jezus: Napełnijcie stągwie wodą.

I napełnili je aż do wierzchu.

8 I rzecze im Jezus: Zaczerpnijcie teraz, i zanieście gospodarzowi wesela.

I zanieśli.

9 A gdy gospodarz wesela skosztował wody, która stała się winem, a nie

wiedział, skądby było (lecz wiedzieli słudzy, którzy wodę czerpali), woła

oblubieńca gospodarz wesela,

10 i rzecze mu: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy sobie

podpiją, wtedy podlejsze; ty zaś dobre wino zachowałeś aż do tego czasu!

11 Ten początek cudów uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej; i objawił chwałę

swoją, i uwierzyli weń uczniowie jego.

12 Potem zstąpił do Kafarnaum, on i matka jego, i bracia jego i uczniowie

jego; i zabawili tam niewiele dni.

B. PIERWSZY POBYT W JERUZALEM I W JUDEI (2,13 3,36)

WYRZUCENIE KUPCZĄCYCH Z ŚWIĄTYNI.

13 A była blisko Pascha żydowska, i poszedł Jezus do Jerozolimy.

14 I znalazł w świątyni sprzedających woły i owce i gołębie, i bankierów

siedzących.

15 A uczyniwszy jakby bicz z powrózków, wyrzucił wszystkich z świątyni,

owce też i woły, a pieniądze bankierów rozsypał, i stoły poprzewracał.

16 A tym, co gołębie sprzedawali, rzekł: Wynieście to stąd, a nie czyńcie

domu Ojca mego domem kupiectwa.

17 I wspomnieli uczniowie jego, że jest napisane: "Żarliwość o dom twój

pożera mnie."

18 Odpowiedzieli więc żydzi, i rzekli mu: Jakiż znak ukazujesz nam, że to

czynisz?

19 Opowiedział Jezus, i rzekł im: Rozwalcie tę świątynię, a w trzech dniach

ją postawię.

20 Rzekli więc żydzi: Czterdzieści i sześć lat budowano tę świątynię, a ty ją

w trzech dniach wystawisz?

2l Ale on mówił o świątyni ciała swojego.

22 Gdy tedy zmartwychwstał, wspomnieli uczniowie jego, iż to powiedział, i

uwierzyli Pismu i słowom, które wyrzekł Jezus.

23 Gdy zaś był w Jerozolimie w Paschę w dzień święty, wielu uwierzyło w

imię jego, widząc cuda jego, które czynił.

24 Lecz sam Jezus nie zwierzał im samego siebie, dlatego że on znał

wszystkich,

25 i że nie trzeba mu było, aby kto dawał świadectwo o człowieku;

albowiem sam wiedział, co jest w człowieku.

ROZMOWA Z NIKODEMEM.

l Był zaś mąż spośród faryzeuszów, imieniem Nikodem, książę żydowski.

2 Ten przyszedł do Jezusa w nocy, i rzekł mu: Rabbi, wiemy, żeś przyszedł

jako nauczyciel od Boga; bo nikt takich cudów czynić nie może, jakie ty

czynisz, jeśliby z nim Bóg nie był.

3 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę mówię tobie: Jeśli

się kto na nowo nie odrodzi, nie może oglądać królestwa Bożego.

4 Rzecze do niego Nikodem: Jakże się może człowiek narodzić, będąc

starym? Czy może napowrót wejść w łono matki swojej i odrodzić się?

5 Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się kto nie

odrodzi z wody i z Ducha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego.

6 Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem

jest.

7 'Nie dziw się, że ci powiedziałem: Potrzeba się wam znowu narodzić.

8 Duch tchnie, kędy chce, i głos jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd

przychodzi, i dokąd idzie; tak jest z każdym, który się narodził z Ducha.

9 Odpowiedział Nikodem, i rzekł mu: Jakże się to stać może?

10 Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: To ty jesteś nauczycielem w Izraelu, a

tego nie wiesz?

11 Zaprawdę, zaprawdę powiadam tobie, że my co wiemy, mówimy, i o

tym, cośmy widzieli, świadczymy; a świadectwa naszego nie przyjmujecie.

12 Jeżeli ziemskie rzeczy wam powiedziałem, a nie wierzycie, jakże

uwierzycie, gdy wam niebieskie opowiadać będę?

13 I nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn

Człowieczy, który jest w niebie.

14 A jak Mojżesz podwyższył węża na pustyni, tak trzeba, aby podwyższony

był Syn Człowieczy:

15 aby wszelki, który weń wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.

16 Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał,

aby wszelki, kto wierzy weń, nie zginął, ale miał życie wieczne.

17 Gdyż Bóg nie posłał Syna swego na świat, aby świat sądził; ale żeby

świat był zbawiony przez niego.

18 Kto wierzy weń, nie bywa sądzony; a kto nie wierzy, już osądzony jest,

bo nie wierzy w imię jednorodzonego Syna Bożego.

19 Ten zaś jest sąd, że światłość przyszła na świat, a ludzie bardziej

umiłowali ciemności, niż światłość; bo złe były ich uczynki.

20 Każdy bowiem, który źle czyni, nienawidzi światłości, i nie przychodzi do

światłości, żeby nie były zganione uczynki jego.

2l Lecz kto czyni prawdę, przychodzi do światłości, aby się okazały sprawy

jego, że w Bogu są uczynione.

DZIAŁALNOŚĆ W JUDEI.

22 Potem przyszedł Jezus i uczniowie jego do ziemi Judzkiej, i tam

przebywał z nimi, i chrzcił.

23 Chrzcił też i Jan w Enon w pobliżu Salim, bo było tam wód wiele i

przychodzili, i chrzcili się.

24 Jeszcze bowiem Jan nie był wtrącony do więzienia.

25 I wszczął się spór między uczniami Janowymi i żydami co do

oczyszczenia.

26 I przyszli do Jana, i rzekli mu: Rabbi, ten, co z tobą był za Jordanem,

któremuś ty dał świadectwo, ten oto chrzci, a wszyscy idą do niego.

27 Odpowiedział Jan, i rzekł: Nie może człowiek nic wziąć, jeśliby mu nie

było dane z nieba.

28 Wy sami jesteście mi świadkami, że powiedziałem: Nie jestem ja

Chrystusem; ale że jestem posłany przed nim.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: