O czym Świadkowie Jehowy nie mówia.pdf

Tomasz Dajczak

O czym Świadkowie Jehowy nie mówią głośno...

Ponieważ artykuł ten wzbudził sporo kontrowersji, pozwoliłem sobie na umieszczenie

w nim przypisów wyjaśniających niektóre sprawy.

Kojarzymy wszyscy Świadków Jehowy z natrętnymi wizytami w domach,

zaczepianiem ludzi na ulicach i dworcach, kolorowymi ulotkami, czasopismem

"Strażnica" oraz ze znajomością masy cytatów z Pisma Świętego. O nich samych, a

także o ich wierzeniach wiemy niezbyt dużo. Być może dlatego, że unikają oni jak

ognia niektórych, niewygodnych dla nich tematów. A szkoda, gdyż dowiedzielibyśmy

się wtedy bardzo ciekawych rzeczy...

Ciekawą postacią był już sam założyciel sekty Świadków Jehowy - Charles Taze

Russell [1]. Urodził się on w roku 1852 w Pittsburgu w Stanach Zjednoczonych jako

syn właściciela sklepu tekstylnego. Już w młodości ogarnęła go obsesja dotycząca

piekła, chodził więc po mieście i pisał kredą na murach ostrzeżenia przed wiecznym

potępieniem dla niewierzących. W wieku 17 lat próbował on nawrócić napotkanego

ateistę, jednak stało się odwrotnie - to on „nawrócił” Russela, w wyniku czego

przyszły założyciel sekty przestał wierzyć w piekło. Nie mógł jednak odłożyć Biblii na

półkę, doszedł więc wkrótce do kuriozalnego wniosku, że można wierzyć w Biblię bez

wierzenia w piekło, ponieważ Pismo Święte w ogóle nie wspomina o jego istnieniu

(sic!).

Gdy miał 20 lat zaczął nauczać „dobrej nowiny” bez piekła. Sprzedał szybko

przedsiębiorstwo swego ojca i w roku 1878 założył nową religię przybierając tytuł

„Pastora Russella”. Stał się bardzo płodnym pisarzem, w swych licznych książkach

objaśniających Biblię opierał się między innymi na dziełach Marcina Lutra i

najsłynniejszego heretyka starożytności - Ariusza. Podobnie jak sekta Adwentystów

nauczał, że ponowne przyjście Chrystusa oraz Sąd Ostateczny są bardzo blisko.

Russell był prawdziwym specjalistą od zarabiania pieniędzy. Inwestował w kopalnie i

nieruchomości, a także sprzedawał swe książki oraz tzw. „cudowną pszenicę”. Jak

nietrudno się domyślić, ta ostatnia była ewidentnym oszustwem, więc Russell musiał

stanąć przed sądem, który nakazał mu zwrot nieuczciwie uzyskanych pieniędzy.

Podczas procesu, który odbył się w Hamilton w kanadyjskiej prowincji Ontario w

1913 roku Russell potwierdził swe specyficzne pojmowanie uczciwości, twierdząc na

poparcie swych tez, że jest uczonym biblistą, i że zna grekę. Gdy wręczono mu greckie

wydanie Nowego Testamentu okazało się, że obcy mu jest nawet grecki alfabet, nie

mówiąc o hebrajskim i łacinie, do których znajomości również się przyznawał.

Nieznajomość greki nie jest oczywiście zbrodnią, ale gdy taka osoba bierze się za

poprawianie Biblii (przypominam, że Nowy Testament napisany został po grecku) - to

zakrawa na kpinę.

Nic dziwnego, że wersja Pisma Świętego, którą posługują się Świadkowie Jehowy [2]

roi się od błędów i celowych przeinaczeń. Poniżej podam kilka przykładów

przekręcania Biblii na poparcie doktryny sekty.

Nieśmiertelność duszy. Świadkowie Jehowy twierdzą, że umarli są pozbawieni

świadomości i dopiero po zmartwychwstaniu wybrani ludzie (czyli członkowie ich

organizacji [3]) pójdą do nieba [4]. Aby tego dowieść, „poprawili” słowa Chrystusa

skierowane do dobrego łotra (Łk 23,43) Powiadam ci: Dziś ze mną będziesz w raju na

Powiadam ci dzisiaj: Będziesz ze mną w raju. Zwykłe przestawienie interpunkcji, a jak

wiele zmienia!

Jezus Chrystus. Sekta zaprzecza boskości Chrystusa. W celu pogodzenia tego z Biblią

sfałszowano pierwszy wers Ewangelii Świętego Jana. Powinien on brzmieć: Na

początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było słowo, zmieniono jednak

jego ostatnią część na boże było słowo. Co zaś z fragmentami Pisma Świętego, w

których Jezus Chrystus jest bezpośrednio nazywany Bogiem? Otóż słowo „Bóg” po

prostu usunięto. Najbardziej rażące przykłady to (Rz 9,5; Tt 2,13; Hbr 1,8; 2 P 1,1).

To jednak tylko początek. Gdy zaczniemy szukać odpowiedzi na pytanie kim jest Jezus

Chrystus, możemy się dowiedzieć, że był on pierwszym stworzeniem Boga, który

wykorzystał Go do stworzenia wszystkiego innego. Russell twierdził, że był on

Archaniołem Michałem. Posłuszny Bogu, narodził się on z Maryi jako człowiek,

porzucając całkowicie swą naturę anielską i duchową. Jak by na to nie spojrzeć,

oznacza to koniec Archanioła. Świadkowie Jehowy zapomnieli jednak, że w

Apokalipsie Św. Jana Michał istnieje obok Chrystusa. Czyżby rozdwojenie jaźni?

Na tym jednak nie koniec, gdyż według nauk sekty, ponieważ Jezus był jedynie

człowiekiem, śmierć była jego całkowitym i ostatecznym końcem. Z grobu wyłoniła się

jedynie „istota duchowa” - ani Bóg, ani człowiek. Wynika więc z tego, że Chrystus był

aż trzema osobami: Aniołem Michałem, Jezusem-człowiekiem i pół boskim królem

nowego świata. Osobom, które nie wierzą, że można wymyślić coś równie dziwnego

podaję źródła (po angielsku): The Watchtower (Strażnica), 15.03.1963, str. 307;

Reasoning from the Scriptures, 1985, str. 306; Awake! 22.07.1973, str. 4; Let God be

True, str. 276.[5]

Duch Święty. Świadkowie Jehowy twierdzą, że Duch Święty nie jest Osobą, a jedynie

Bożą mocą. O dziwo nie przeszkadza im to chrzcić w imię Ojca i Syna i Ducha

Świętego. Aby potwierdzić swe tezy przerobiono 1 List do Tymoteusza (1 Tm 4,1)

Duch zaś otwarcie mówi na Natchniony głos mówi. Tłumaczenie greckiego słowa

pneuma oznaczającego ducha na natchniony głos jest czystą kpiną. A nie jest to

przypadek, gdyż w pierwszym liście Św. Jana (1 J 4,1) słowo pneuma przetłumaczono

identycznie. Podobnie w 19 wersie listu Św. Judy słowa Ducha nie mają zmieniono na

nie mają duchowości.

„Bóg Jehowa”. Członkowie sekty twierdzą, że Jehowa to imię Boga. Tak jednak nie

jest, gdyż imię "Jehowa" powstało z błędnego odczytania słowa „Jahwe” znaczącego

dosłownie „Ten, Który jest”. Wyrażenie „Bóg Jehowa” jest groteskowe i nie

występuje nigdzie w Biblii [6]. Co ciekawe, Świadkowie uparcie tłumaczą greckie

słowo Kyrios, pojawiające się w Nowym Testamencie ponad 200 razy, a znaczące

„Pan”, na „Jehowa”.

Ze zrozumiałych względów powyższe pobieżne wyliczenie nie wyczerpuje nawet

części problemu. Można tylko zastanawiać się, jak Świadkowie Jehowy odnoszą się do

słów Świętego Pawła z pierwszego listu do Galatów: „Innej jednak Ewangelii nie ma:

są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić

Ewangelię Chrystusową. Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam

Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy - niech będzie przeklęty”.

Świadkowie Jehowy twierdzą, że głoszą „dobrą nowinę” o „wspaniałych Bożych

planach dla ludzkości”. Chyba jednak nowina ta nie jest aż tak dobra, skoro

przeciętnemu człowiekowi włosy na głowie stają od niej dęba. Oto przykłady (głównie

z magazynu "Strażnica"):

Po stronie szatana stanie reszta ludzkości, ponad 99,9%, gdyż napisane jest: „cały

świat znajduje się w mocy złego”. Obejmuje to wszystkie rządy świata wraz z osobami

je popierającymi oraz instytucje handlowe, religijne i społeczne. Nawet organizacje

jawnie chrześcijańskie? Tak, ponieważ wszyscy, którzy są przyjaciółmi tego świata

stają się nieprzyjaciółmi Boga (Watchtower 15.10.1958, str.614-615).

Cóż więc stanie się z przeważającą częścią ludzkości? To bardzo proste - zostanie ona

krwawo wyrżnięta:

Będzie wtedy zgładzonych tak wiele ludzkich istot, jak nigdy dotąd w historii. (...)

Narody wraz z ich owocami zła zostaną zdeptane, aby ziemia stała się oczyszczonym

miejscem oddanym w posiadanie sprawiedliwym, ku ich radości (Watchtower

1.12.1961 str. 725-6).

"Sprawiedliwi" to oczywiście Świadkowie Jehowy. Czytelników wystraszonych wizją

radości na stosie trupów zapewniam, że w archiwalnych numerach "Strażnicy" można

znaleźć jeszcze wiele mrożących krew w żyłach zapowiedzi:

Można spryskać pole chemikaliami, które zabiją chwasty, lecz pozostawić plony;

bardzo źle, że nie można zasypać miast bombami, które unicestwią złych, lecz nie

naruszą niewinnych (Watchtower 15.7.1955, str. 436).

A co z Bogiem Jehową? Czy przygotowuje się on do Armageddonu? Cóż, czy wy

przygotowywalibyście się do zabicia pchły lub rozdeptania robaka? (Watchtower

15.7.1955, str. 438).

W książce „Od raju utraconego do raju odzyskanego” znaleźć można taki tekst:

Martwe ciała będą wszędzie - od jednego końca świata do drugiego. Jehowa mówi:

„Sięgnę po miecz przeciw mieszkańcom ziemi”. Rozrzucone, niepogrzebane i

nieopłakane ciała będą dla ziemi niczym nawóz.

Oprócz krwawych scen, pisma i książki wydawane przez Świadków Jehowy zawierają

fragmenty, które u zdrowo myślącego człowieka mogą wzbudzić tylko śmiech. Oto

kilka przykładów:

Konstelacja siedmiu gwiazd tworzących Plejady wydaje się być centrum, wokół

którego obracają się znane systemy planetarne, tak jak nasze planety posłuszne słońcu

podróżują po swych orbitach. Z powodu dużej masy jednej z gwiazd grupy można

zasugerować, że jest ona mieszkaniem Jehowy i miejscem, w którym znajdują się

niebiosa (Reconciliation; 1928; str. 14). Niestety nigdzie nie podano informacji, skąd

Świadkowie Jehowy mieli w roku 1928 informacje o innych systemach planetarnych?

Czyżby za pomocą wehikułu czasu konsultowali się z profesorem Wolszczanem?

Istnieje biblijny dowód pozwalający na wyciągnięcie wniosku, że imię „Michał” było

imieniem Jezusa Chrystusa zanim opuścił on niebo i gdy do niego powrócił (The

Watchtower; 15.5.1969; str. 307).

Ludzkie ciało naszego Pana zostało w sposób nadprzyrodzony usunięte z grobu;

ponieważ gdyby tam zostało, stanowiłoby przeszkodę nie do pokonania dla wiary

Apostołów. (...) Nie wiemy co się z nim stało, z wyjątkiem tego, że nie uległo zepsuciu

ani rozkładowi. Czy przeszło z formy stałej na gazową, czy wciąż jeszcze jest gdzieś

zachowane jako wielki pomnik Bożej miłości, Chrystusowego posłuszeństwa i naszego

odkupienia - nikt nie wie (The Time Is At Hand; 1889; wydanie z roku 1915; str. 129)

[7]

Powstaje więc pytanie: dlaczego normalni, inteligentni ludzie dają się wciągnąć do

sekty głoszącej tak dziwną, a czasem wręcz śmieszną naukę? Chyba dlatego, że

najpierw są oszołomieni elokwencją „misjonarzy” Świadków Jehowy, którzy z

szybkością karabinu maszynowego podają serie biblijnych cytatów potwierdzających

ich tezy. Później zaś sami zajmują ich miejsce i obarczeni obowiązkiem „kolędowania”

po domach oraz rozprowadzania literatury nie mają czasu na refleksję...

Tomasz Dajczak

PRZYPISY

[1] Pojawiły się głosy, że w historii Kościoła również były postacie o wątpliwej

reputacji. Należy jednak pamiętać, że żadna z nich nie była założycielem katolicyzmu.

Natomiast każdy musi przyznać, że nawet jeśli Russell nie był założycielem nowej

religii, to zinterpretował on w nowatorski sposób Pismo Święte i założył nową religijną

organizację. A taka osoba powinna być nie tylko bez skazy (ciekawi mnie, czy któryś z

internautów dotrze do bardziej sczegółowych materiałów o procesie Russella), ale

również winna dobrze znać grekę i hebrajski.

[2] Mowa tu oczywiście o Chrześcijańskich Pismach Greckich w Przekładzie Nowego

Świata. Z powodu nie posiadania przeze mnie polskiego wydania, cytaty na które się

powołuję są tłumaczone z języka angielskiego.

[3] Według Świadków Jehowy cały świat jest we władaniu szatana, a wyznawcy

wszystkich pozostałych religii (szczególnie katolicy) są bałwochwalcami. Wniosek jest

oczywisty.

[4] Ściślej: do nieba pójdzie jedynie 144 000 wybranych osób. Pozostali sprawiedliwi

wyznawcy Jehowy będą żyli wiecznie w raju na ziemi.

[5] Łatwo tutaj posądzić mnie o iście jehowicką manipulację cytatami. Muszę jednak

powiedzieć, że takie wnioski nasuwa na ich podstawie nieubłagana logika. A może

oficjalna doktryna sekty jest inna? Jeśli ktoś potrafi inaczej powiązać fakty - proszę o

kontakt. Chętnie zamieszczę sprostowanie.

[6] W hebrajskiej Biblii występuje Jahwe Elohim (Jahwe Bóg) - jednak wyraz Jahwe

nigdy nie był przez Żydów czytany na głos, lecz zastępowany słowem Adonaj

znaczącym Pan. Tak też (Kyrios) przetłumaczono wyraz Jahwe w Septuagincie (grecki

przekład Starego Testamentu z III/II w. p.n.e.) i chyba w większości przekładów na

inne języki (Vulgata - Dominus, King James' Bible - Lord, Biblia Tysiąclecia oraz

Biblia Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego - Pan). Świadkowie

Jehowy zbyt duże (wg mnie) znaczenie przypisują imieniu Jehowa/Jahwe, zapominając

o rzeczy najważniejszej - jego znaczeniu. Imię Jahwe nie powstało aby odróżnić Boga

Izraela od innych bogów, ale aby podkreślić Jego jedyność i wieczność. Przepraszam

za uproszczone i nieco nieprzemyślane sformułowanie tego problemu w tekście

artykułu.

[7] Proszę się nie oburzać na datę wydania książki. Zapewniam, że nauka odnośnie

losu ciała Jezusa Chrystusa jest wśród Świadków Jehowy nadal aktualna.

BIBLIOGRAFIA

Rev. Dr. Rumble "Incredible Creed of the Jehovah's Witnesses" w: Catholic

Encyclopedia, New Advent Catholic Supersite

"Bad Translations of the Jehovah's Witness Bible, the New World Translation

(NWT)." w: Christian Apologetics and Research Ministry Web-site

"The Jehovah's Witnesses Flickering Light on God and Jesus" w: Watchtower

Observer Web-site

"A Gospel of Love or a Gospel of Hate?" w: All Along the Watchtower Web-site

"Watchtower & JW FAQ" w: All Along the Watchtower Web-site

"The Ultimate Children's Nightmare" w: All Along the Watchtower Web-site

Milenarystyczna sekta założona w końcu XIX w. przez Ch. T. Russella. Jej rozwój

historyczny (podobnie jak adwentystów dnia siódmego, których doktrynę w znacznej

mierze przejęli) przebiegał w dwóch płaszczyznach: stałego modyfikowania doktryny i

podawania coraz to nowych dat końca świata.

Początkowo Russell głosił, że Chrystus zstąpi na ziemię w 1874 r., choć swoje

królowanie zacznie dopiero w 1878 r. Twierdził także, iż sześć tysięcy lat ludzkiej

historii upłyną w 1874 r. Z drugiej strony jako datę końca świata wymieniał rok 1914.

Wówczas to upadną wszystkie rządy ziemskie, które zgromadzą się na wojnę, w

wielkim dniu wszechmogącego Boga (Ap 16, 14), i nastanie królestwo Boże na ziemi.

W 1914 r. powinno również zniknąć z Ziemi chrześcijaństwo. Na poparcie swoich tez

Russell cytował nie tylko Biblie, ale także proroctwo Wielkiej Piramidy. Wobec

niespełnienia się tego proroctwa Towarzystwo Strażnica przesunęło datę końca świata

na 1918 r. Miał to być rok końca chrześcijaństwa i bitwy Armagedonu. Raz jeszcze

Russell oparł swoje wyliczenia na proroctwie Wielkiej Piramidy, ale rezultat okazał się

taki sam jak poprzednio. Russell nie dożył niespełnienia się swego proroctwa (umarł w

1916 r.). Jego zaś następca, J. F. Rutherford, nie wyciągnął żadnej nauki z porażek

swojego poprzednika i na 1925 r. zapowiedział kolejną datę końca świata, a także

powstanie z martwych starotestamentowych patriarchów, Abrahama, Izaaka i Jakuba.

Głosił również, że wiele milionów żyjących w owym czasie ludzi nigdy nie umrze.

Towarzystwo Strażnica zakupiło nawet w San Diego w Kafifornii dom na przyjęcie

patriarchów. Później władze sekty twierdziły, że dom był przeznaczony na zimową

rezydencję Rutherforda. Niespełnienie się żadnej przepowiedni nie ostudziło

proroczych zapędów Rutherforda. Nową datę końca świata wyznaczył na rok upadku

niemieckiego nazizmu. Gdy i ta przepowiednia się nie sprawdziła, przez jakiś czas

wydawało się, że przywódcy sekty zaprzestaną ogłaszania kolejnych proroctw o końcu

świata, ale było to tylko złudzenie. Nastepną datą końca świata miał być rok 1975, ale

i ta przepowiednia się nie spełniła. Tymczasem przywódcy sekty stanęli wobec nowego

problemu. Dało się bowiem słyszeć głosy, że rok 1914 nie jest datą dojścia (jak

twierdził Russell), ale wyjścia - początkowa data ostatniego pokolenia. Przy założeniu,

że okres jednego pokolenia obejmuje 70-80 lat, upływ czasu bezlitośnie dowodził, iż

adepci związali się ze złudnymi nadziejami. R. Franz pisał, że niektórzy członkowie

zarządu sekty próbowali zmienić tę datę wyjścia, przesunąć ją na rok 1956, jednakże

ich propozycja nie została przyjęta. Być może wnet zostaną więc zmuszeni do

ogłoszenia nowej daty konca świata.

D o k t r y n a : Choć Towarzystwo Strażnica podkreśla, że swoje nauki opiera na

Piśmie Świętym, wielu specjalistów (np. L. Stauss, F. E. Mayer, E. C. Gruss, Van

Baalen) sądzi, że są one w znacznej mierze kopią doktryny adwentystów dnia

siódmego. To samo mówi Franz, były członek zarządu sekty.

Z drugiej strony nie ma wątpliwości, że doktryna sekty jest ciągle modyfikowana przez

kolejnych prezydentów. Russell, który wierzył nie tylko w Biblię, ale także w

proroctwa Wielkiej Piramidy, odrzucił dogmat o Trójcy Świętej, o nieśmiertelności

duszy i istnieniu piekła, twierdził, że Chrystus jest archaniołem Michałem. Rutherford

zaś, który powoływał się wyłącznie na Biblię, ale - jak sam twierdził - interpretował ją

zgodnie z tym, co dyktowały mu duchy posłane przez Boga z gwiazdy należącej do

gromady Plejad, głosił, że tylko 144 000 ludzi zostanie obdarowanych

nieśmiertelnością i znajdzie się w niebie, wprowadził nazwę Świadkowie Jehowy

(forma imienia Boga Jehowa, zamiast Jahwe, jest błędna; polega na zapożyczeniu

samogłosek z hebrajskiego rzeczownika Adonai [Pan] do spółgłosek jhwh; znana

dopiero od XIII w. po Chr.), zakazał dokonywania zabiegów transfuzji krwi

(wcześniej pochwalanych), obchodzenia urodzin, oddawania czci sztandarom

narodowym, świętowania Bożego Narodzenia, uprawiania niektórych sportów itp.

Franz ukazał, jak wielu członków zarządu sekty nie wierzy w większość głoszonych

przez siebie doktryn, tylko strach przed utratą adeptów nie pozwala im się do tego

przyznać. Z powodu niespełnienia się kolejnych proroctw i stałych zmian doktryny

(nazwanych przez przywódców sekty nowym rozumieniem) dochodziło do masowego

opuszczania szeregów sekty przez adeptów, którzy zakładali nowe sekty, budując swe

nowe doktryny na takich elementach jehowizmu, jakie uznali za możliwe do przyjęcia.

Trzeci prezydent świadków Jehowy, N. Knorr, nie wprowadził wprawdzie znacznych

zmian doktrynalnych, ale za jego kadencji ukazało się wydanie Biblii, tzw. wersja

Nowy Świat, w której w sposób dowolny dopasowano teksty biblijne do doktryn sekty

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: