Bitwa pod Kockiem 1939.doc

(319 KB) Pobierz

Bitwa pod Kockiem 1939

Bitwa pod Kockiem – ostatnia bitwa wojny obronnej, stoczona od 2 do 6 października 1939.

Bitwa pod Kockiem

Kampania wrześniowa 1939

Data

2 - 6 października 1939

Miejsce

Kock, Lubelszczyzna

Wynik

wygrana Polaków, lecz późniejsza kapitulacja

Terytorium

II Rzeczpospolita

Strony konfliktu
Polska	Niemcy
Dowódcy
Franciszek Kleeberg	Gustav Anton von Wietersheim
Siły
Samodzielna Grupa Operacyjna "Polesie" 18 000 ludzi[1]	XIV Korpus Zmotoryzowany 30 000 ludzi
Straty
ok. 300[2]	ok. 350-500 i kilkanaście pojazdów

Kampania wrześniowa (1 IX - 6 X) 1939

Westerplatte (1-7 IX) • Gdańsk • Wybrzeże i Bałtyk • granica państwa • Żory • Chojnice • Grudziądz • Lasy Królewskie • Mokra • Wyry • Pszczyna (1-2 IX) • Mława (1-3 IX) • Bory Tucholskie (1-5 IX) • Węgierska Górka (2-3 IX) • Krojanty • Jordanów (2 IX) • Borowa Góra • Bukowiec (3 IX) • Rajsko • Piotrków (5-6 IX) • Różan (4-6 IX) • Tomaszów Mazowiecki (6 IX) • Pułtusk • Łódź • Wizna (7-10 IX) • Iłża (8-9 IX) • Nowogród (8-10 IX) • Łomża (7–10 IX) • Wola Cyrusowa • Warszawa • Gdynia • Hel • Bzura (9-22 IX) • Kępa Oksywska • Jarosław (10-11 IX) • Przemyśl (11-14 IX) • Kałuszyn (11/12 IX) • Brwinów • Lwów (12-22 IX) • Mińsk Mazowiecki (13 IX) • Modlin (14-29 IX) • Sochaczew (13-16 IX) • Kobryń • Brześć (14-17 IX) • Węgrów • Tomaszów Lubelski (17-20 IX i 22-27 IX) • Wilno (18-19 IX) • Wólka Węglowa • Palmiry (21 IX) • Grodno (20-22 IX) • Łomianki (22 IX) • Janów, Wereszyca i Hołosko • Krasnystaw • Krasnobród (23 IX) • Husynne (24 IX) • Szack (29-30 IX) • Cześniki • Władypol • Wytyczno (1 X) • Parczew • Kock (2-6 X)

Przeciwnicy

· Strona polska:

o Samodzielna Grupa Operacyjna "Polesie" (gen. bryg. Franciszek Kleeberg)

· Strona niemiecka

o XIV Korpus Zmotoryzowany (gen. G. von Wietersheim)

§ 13 Dywizja Zmotoryzowana (gen. P. Otto)

§ 29 Dywizja Zmotoryzowana (gen. J. Lemelsen)

Przebieg [edytuj]

SGO "Polesie", która zorganizowana została w połowie września z nadwyżek rezerwistów i ochotników oraz poleskich oddziałów, otrzymała zadanie polegające na osłonie od północy sił koncentrujących się we wschodniej części Polski. Drugim zadaniem była osłona Polesia. Po walkach z niemiecką 2 DZmot pod Kobryniem, toczonych w dniach 16 - 18 września grupa ruszyła w okolice Kamienia Koszyrskiego, skąd zamierzała przez Włodawę dotrzeć do oblężonej Warszawy. Wobec kapitulacji stolicy dowództwo grupy postanowiło opanować składy amunicji w Dęblinie i przedostać się w Góry Świętokrzyskie.