HIV I AIDS
HIV – wirus ludzkiego upośledzenia odporności
AIDS – zespół nabytego upośledzenia odporności; choroba wywołana wirusem HIV
Wirus HIV atakuje limfocyty T. Wirus HIV jest RNA-wirusem, tzn., że jego materiałem genetycznym jest kwas rybonukleinowy (RNA).
Namnażanie wirusa prowadzi do niszczenia limfocytów T i w konsekwencji spadku ich liczby we krwi. Spadek ilości limfocytów T jest podstawowym objawem w przebiegu zakażenia HIV oraz jest przyczyna pojawiania się licznych i ciężkich objawów w przebiegu infekcji.
Drogi zakażenia.
Istnieją 3 podstawowe drogi zakażenia:
- przez stosunki płciowe – urazy śluzówki, łatwe krwawienie
- przez krew – tu głównie narkomani - używanie zanieczyszczonych igieł, przetaczanie preparatów krwiopochodnych lub pełnej krwi zakażonej
- w czasie ciąży - przez łożysko, przy porodzie – kontakt dziecka z krwią matki, podczas karmienia piersią
Ciekawostka:
Okienko serologiczne – jest to okres od 4 do 6 tygodni od zakażenia wirusem HIV, w którym to czasie organizm osoby zakażonej nie zdążył jeszcze wytworzyć specyficznych przeciwciał.
Zakażenie wirusem HIV przebiega w kilku etapach. Możemy dokonać podziału klinicznego lub laboratoryjnego. Pierwszy polega na ocenie klinicznej zaawansowania choroby, drugi związany jest z liczba limfocytów. Podział kliniczny związany jest z brakiem lub obecnościa chorób wskaźnikowych, a więc takich, które sugerują zakażenie wirusem HIV.
Objawy zakażenia.
Początkowa ostra wiremia.
Na początku zakażenia nie stwierdza się żadnych symptomów. Po kilku tygodniach od zakażenia pojawiają się pierwsze objawy, które obejmują zmiany skórne takie jak: wykwity plamiste, grudkowe lub mieszane. Następnie pojawia się zespół grypopodobny obejmujący bóle mięśni, stawów, brak apetytu, złe samopoczucie, gorączkę oraz powiększenie węzłów chłonnych. Objawy te ustępują po 1-2 tyg. W tym czasie chory znajduje się w okienku serologicznym. Nie stwierdza się więc w jego krwi przeciwciał anty-HIV.
Okres bezobjawowy.
Trwa od kilku do kilkunastu lat. Często osoby zarażone nie są świadome choroby i nie informują o tym nikogo (lekarz, partner seksualny, bliscy, itp.). następuje szybkie namnażanie się wirusa w limfocytach T i ich niszczenie. Spada więc odporność organizmu.
Uogólnione powiększenie węzłów chłonnych.
Może się pojawić już 2 miesiące po zakażeniu. Należy wykluczyć inne choroby przebiegające z powiększeniem węzłów chłonnych.
AIDS.
Jest ostatnią faza zakażenia wirusem HIV. Zespół AIDS rozwija się najczęściej po kilku, kilkunastu latach od zakażenia. Zaliczamy tu ludzi z liczba limfocytów T poniżej 200/mm3 oraz z zakażeniami oportunistycznymi , np. niektórymi postaciami zapalenia płuc, mózgu czy skóry, niektórymi nowotworami, np. chłoniakiem mózgu.
Ekspozycja zawodowa to kontakt pracownika z materiałem biologicznym pochodzącym od osoby będącym nosicielem wirusa HIV, HBV lub HCV. Dotyczy o osób pracujących w zawodach medycznych i kosmetyczek. Najczęściej dochodzi do ekspozycji na krew.
Aby zmniejszyć do minimum ryzyko zakażenia tymi wirusami należy pamiętać o: myciu rąk i odpowiedniej higienie, noszeniu odzieży ochronnej, rękawiczek jednorazowych, używaniu twardych pojemników na zużyte igły i inne materiały skażone krwią, ścisłe przestrzeganie zasad dezynfekcji i sterylizacji.
Postępowanie poekspozycyjne.
- dokładnie spłukać ranę pod bieżąca wodą
- nie tamować krwawienia
- nie wyciskać rany
- zgłosić wypadek osobie przełożonej i odnotować ekspozycje w książce ekspozycji
- jak najszybciej przyjąć doustnie 250-300 mg Retrowiru
- zgłosić się do poradni chorób zakaźnych
Gelida