Amorth Gabriele - Wyznania Egzorcysty.pdf - E-book(2) - NOWOSCI.2016.2024

Gabriele Amorth

WyznaniaEgzorcysty

połoŜenia kresu mrocznemu panowaniu szatana nad

ludźmi.

Księgi Pisma świętego zapewniają nas, Ŝe szatan

sprawuje swą władzę nad światem takŜe przez

fizyczne opętanie. Wsród władz, jakich Jezus udzielił

Apostołom i ich następcom, jest parę razy wymieniona

moc wypędzania złych duchów (por. Mt 10,8; Mk

3,15; Lk 9,1).

Unesorcistaracconta

Przektad z włoskiego:

O. Franciszek Gołębiowski. op

Projekt okładki - Andrzej Oczkoś

Za zezwoleniem Kurii Metropolitalnej w Częstochowie Nr

511 z dnia 23 maja 1997 roku

ISBN 83-7168-068-6

@ Edizioni Dehoniane. Roma. 1993

@ Edycja Świętego Pawła. 1997

ul. Siwickiego 7.42-221 Częstochowa

tel. (034) 620.698. fax (034) 620.989

Bielskie Zaktady Graficzne Sp. Z 0.0.

tel.(033) 123051+52

Jeśli więc Bóg dopuszcza, aby niektórzy ludzie

doswiadczyli dręczenia przez złego ducha, to

jednocześnie przewidział dla nich potęŜną pomoc.

WyposaŜył Kościół w moce sakramentalne, które są

bardzo skuteczne dla osób znajdujących się w

potrzebie. Przeciwko niecnej działalności szatana Bóg

wybrał jako trwałą pomoc Najświętszą Dziewicę ze

względu na nieprzyjaźń, jaką wprowadził od samego

początku między tymi dwoma przeciwnikami.

Większość współczesnych pisarzy, nie wykluczając

teologów katolickich, chociaŜ nie zaprzecza istnieniu

szatana i innych zbuntowanych aniołów, jest jednak

skłonna do pomniejszania wagi ich wpływu na sprawy

ludzkie.

Twierdzą oni, szczególnie w rozwaŜaniach

dotyczących fizycznych opętań, Ŝe podwaŜanie tego

wpływu jest ich obowiązkiem i dowodem mądrości.

Cała współczesna kultura uwaza, Ŝe dopatrywanie się

przyczyny zjawisk, które zachodzą wokół nas, i

przypisywanie ich czynnikom odmiennym od

porządku naturalnego jest wywodzącym się z

pierwotnych epok złudzeniem.

Jest rzeczą oczywistą, Ŝe zły duch ma wówczas bardzo

ułatwione zadanie, zwłaszcza wtedy, gdy taką postawę

przyjmują ci, którzy z racji swego posłannictwa mają

obo -

WPROWADZENIE

Z wielką radością piszę te słowa, aby przygotować

czytelnika do lektury ksiąŜki ks. Gabriela Amortha,

który od wielu lat jest moim nieocenionym

pomocnikiem w pełnieniu posługi egzorcysty.

Niektóre wydarzenia tu opisane przeŜywaliśmy razem,

wspólnie dzieląc troski, trud i nadzieje, by nieść

pomoc wielu osobom cierpiącym.

Bardzo cieszę się z wydania tej ksiąŜki między innymi

dlatego, Ŝe chociaŜ w ostatnich dziesięcioleciach wiele

napisano we wszystkich dziedzinach teologii i

moralności katolickiej, to jednak zagadnienie

egzorcyzmów zostało niemal catkowicie zaniedbane.

Być moŜe brak opracowań i zainteresowania tym

zagadnieniem jest powodem, Ŝe jedyną częścią

rytuału, która dotychczas nie została odnowiona

według zaleceń Soboru Watykańskiego II, jest właśnie

część dotycząca egzorcyzmów. A przecieŜ posługa

wypędzania złych duchów ma wielkie znaczenie w

ewangelizacyjnej misji Kościoła, jak o tym mówi

Ewangelia, działalność Apostołów i historia Kościoła.

I Zob. c. Amantini.II misterodi Maria [Tajemnica

Maryi].NeapoI1971.

wiązek i władzę przeszkadzać szatanowi w jego

niecnej działalności. Biorąc pod uwagę Pismo święte,

teologię i codzienne doświadczenie, naleŜałoby raczej

uwaŜać opętanych przez diabła za osoby

nieszczęśliwe, którym nauka niewiele potrafi pomóc,

chociaŜ otwarcie się do tego nie przyznaje. Właściwe

rozpoznanie demonopatii - tak moŜna nazywać kaŜdy

złośliwy wpływ złego ducha – jest w większej części

przypadków moŜliwe jedynie dla osoby, która potrafi

rozpoznać objawy diabeIskiego działania.

Gdy św. Piotr, kierując się nadprzyrodzonym

natchnieniem, przybył do domu setnika Korneliusza,

aby głosić mu wiarę chrześcijańską wskazał, Ŝe Bóg

był rzeczywiście z Jezusem i podkreślił, w szczególny

sposób, moc, z jaką Jezus uwalniał opętanych przez

diabła (por. Dz 10,1-38).

Ewangeliści często podają konkretne przykłady

nadzwyczajnej mocy, z jaką Jezus wyrzucał złego

ducha. Był to najbardziej wymowny znak BoŜej woli

Choroba pochodzenia diabelskiego, jeśli nawet jest

Iekka, nie ustępuje nawet po zastosowaniu wszelkich

WyznaniaEgzorcysty

Unesorcistaracconta

Tytut oryginału:

Unesorcistaracconta

WPROWADZENIE

znanych lekarstw; natomiast choroby bardzo powaŜne,

uwaŜane za śmiertelne, w tajemniczy sposób znikają,

aŜ do całkowitego wyleczenia, dzięki zastosowaniu

czysto religijnych środków. Ponadto ofiary złego

ducha uwaŜają, Ŝe są ciągle prześladowane przez zły

los: ich Ŝycie jest jednym pasmem nieszczęść.

Wielu uczonych poświęca swoje badania zjawiskom

podobnym do tych, które występują w podmiotach

dotkniętych przez działanie diabła.

O. Candido Amantini!

2 Hierofant (gr. hierophantes) - kapłan w staro Ŝ ytnej Grecji

wprowadzaj ą cy adeptów w kult misteryjny lub osoba

wtajemniczaj ą ca, wprowadzaj ą ca w tajniki czego ś (przypis

redakcji).

WSTĘP

Gdy kardynał Ugo Poletti, wikariusz papieski dla

diecezji rzymskiej, niespodziewanie przekazał mi

władzę egzorcysty, wówczas nie przypuszczałem, jak

ogromny świat się otworzy dla mojego doświadczenia

i jak wielu ludzi będzie korzystać z mojej posługi. Co

więcej, zadanie to zostało powierzone mi początkowo,

abym słuŜył pomocą o.Candido Amantiniemu,

pasjoniście, bardzo znanemu i doświadczonemu

egzorcyście, który sciągał na Święte Schody w

Rzymie (La Scala Santa) potrzebujących pomocy z

całych Włoch, a często nawet z zagranicy. Była to dla

mnie naprawdę bardzo wielka łaska. Nikt się nie

staje egzorcystą z własnej woli, gdyŜ wówczas

napotyka wielkie trudności i popełnia nieuniknione

błędy ze szkodą dla wiemych. Sądzę, Ŝe o. Candido

był jedynym egzorcystą na świecie, który miał 36 lat

doświadczenia w tej dziedzinie. Nie mogłem więc

mieć lepszego mistrza i jestem mu wdzięczny za

cierpliwość, z jaką mnie wprowadził w tę zupełnie dla

mnie nową posługę.

Rozpoznając wyraźnie ich nienormalny charakter i

okreslając je jako paranormalne.

Nie podwaŜamy w najmniejszym stopniu postępów

i osiągnięć nauki. Jednak sprzeczne z rzeczywistoscią,

której ciągle doświadczamy, jest przekonanie, Ŝe

nauka potrafi wyjaśnić wszystko. Podobnie nierealne

jest pragnienie sprowadzenia wszelkiego zła, jak

choroby i nieszczęścia, jedynie do zwykłych przyczyn

naturalnych.

Niewielu jest uczonych, którzy myślą powaŜnie o

moŜliwości wpływania i działania sił obcych,

inteligentnych i bezcielesnych, jako o przyczynie

pewnych zjawisk.

Niewielka jest równieŜ liczba lekarzy, którzy stając

wobec przypadków chorób z zadziwiającymi

objawami i niewytłumaczalnymi klinicznie skutkami,

sądzą spokojnie,

Ŝe mają do czynienia z pacjentami tego drugiego

rodzaju.

Wielu spośród nich powoluje się w podobnych

przypadkach na Freuda, jako na właściwego hierofanta

(2).

Z tego względu często doprowadzają tych

nieszczęsnych ludzi do jeszcze gorszych stanów, gdy

tymczasem ich działalność, połączona z pracą kapłana

egzorcysty, mogłaby się okazać takŜe w tych

przypadkach bardzo zbawienna.

KsiąŜka ks.Gabriela Amortha ukazuje czytelnikowi

w sposób bezpośredni, krótki i jasny, działalność

egzorcysty. Opracowanie to cechuje się logicznym

wątkiem opowiadania, nie zatrzymuje się jednak nad

teoretycznymi załoŜeniami (istnienie diabła,

moŜliwość opętania fizycznego itd.) ani nad

doktrynalnymi wnioskami. Autor woli, aby

przemawiały fakty i stawia czytelnika przed tym, co

egzorcysta dostrzega i czyni. Wiem doskonale, jak

bardzo Autorowi leŜą na sercu ludzie Kościoła, będący

uprzywilejowanymi powiernikami władzy udzielonej

przez Chrystusa po to, aby wypędzali złe duchy w

Jego imię.

Ufam więc, Ŝe ksiąŜka ta przyniesie wiele dobra i

będzie bodźcem do podjęcia innych opracowań z tej

dziedziny. ,!

Podczas sprawowania posługi egzorcysty dokonałem

takŜe innego odkrycia, mianowicie iŜ we Włoszech

jest - niewielu egzorcystów, a przygotowanych do

pełnienia tej posługi naprawdę bardzo mało. Jeszcze

gorszy stan rzeczy, jest w innych krajach. Musiałem

więc błogosławić osoby ~

które przybywały z Francji, Austrii, Niemiec,

Szwajcarii, Hiszpanii, Anglii, gdzie - zdaniem

proszących - nie udało się im znaleźć egzorcysty.

CzyŜby to było niedbalstwo ze strony biskupów i

kapłanów?

Prawdziwa i rzeczywista niewiara w konieczność i

skuteczność tej posługi? Czułem w kaŜdym razie, Ŝe

rozpoczynam pełnienie apostolstwa wśród osób bardzo

cierpiących, których nikt nie rozumie: ani domownicy,

ani lekarze, ani kapłani.

Duszpasterstwo na tym polu jest dzisiaj w świecie

katolickim całkowicie zaniedbane. W przeszłości tak

nie było i muszę przyznać, Ŝe w niektórych konfesjach

wywodzących się z reformy protestanckiej

egzorcyzmów dokonuje się często i skutecznie. KaŜda

WSTĘP

katedra powinna mieć swojego egzorcystę, tak jak ma

specjalnego spowiednika; i tym liczniejsi powinni być

egzorcyści, im bardziej się ich potrzebuje: w

większych parafiach, w sanktuariach.

właściwego kierunku ich modlitwom o uwolnienie. Na

wzmiankę zasługuje takŜe ksiąŜka napisana przez R.

Allegriego pt. Cronista all'inferno [Reporter w piekle],

Milano 1990.

Tymczasem, poza małą liczebnością, egzorcyści są źle

widziani, zwalczani, trudno im znaleźć miejsce do

pełnienia swojej posługi. Wiadomo, Ŝe opętani przez

złego ducha niekiedy krzyczą. To wystarcza, aby

przełoŜony domu zakonnego lub proboszcz nie

zechciał mieć egzorcystów w swoich

pomieszczeniach; spokojne źycie i unikanie wszelkiej

wrzawy mają większą wartość niŜ miłość lecząca

opętanych.

TakŜe piszący te słowa musiał przebyc swoją drogę

krzyŜową, chociaŜ nie w takim stopniu jak inni

egzorcyści, bardziej godni i cenieni. Jest to refleksja,

do której zachęcam wszystkich biskupów, którzy są

niekiedy mało wraŜliwi na to zagadnienie. A chodzi

przecieŜ o posługę powierzoną wyłącznie im: tylko oni

mogą ją pełnić lub wyznaczać egzorcystów.

Nie jest to opracowanie systematyczne, ale zbiór

wywiadów, mówiących o przypadkach krańcowych.

Są one na pewno prawdziwe i przedstawione z wielką

powagą, lecz autor koncentruje się na przypadkach

najbardziej uderzających i pomija objawy

zwyczajnych przypadków, a te egzorcysta musi brać

zawsze pod uwagę.

W tej ksiąŜce staram się wypełnić niektóre luki i

przedstawić poruszany problem z róŜnych punktów

widzenia.

Dlatego jest to opracowanie skrótowe, mające na celu

dotarcie do większej liczby czytelników. W

następnych ksiąŜkach zamierzam bardziej pogłębić ten

temat i mam nadzieję, Ŝe równieŜ inni autorzy zajmą

się tym zagadnieniem ze znajomością rzeczy i

wraŜliwością, by zostało ono przedstawione w

moŜliwie dokładny sposób, tak jak to miało miejsce w

ubiegłych wiekach w nauczaniu Kościoła katolickiego,

a obecnie spotyka się w Kościołach protestanckich.

Na początku pragnę zaznaczyć, Ŝe nie zatrzymują się

nad uzasadnieniem pewnych prawd, które uwaŜam za

ogólnie znane i powszechnie przyjęte: istnienie złych

duchów, moŜliwość opętań diabelskich oraz władza

wypydzania złych duchów udzielona przez Chrystusa

tym, którzy wierzą w orędzie ewangeliczne. Są to

prawdy objawione, wyraźnie zawarte w Piśmie

świętym, pogłębione przez teologię, ustawicznie

nauczane i przypominane przez urząd nauczycielski

Kościoła. Sądzę, Ŝe zostały one juŜ wystarczająco

omówione w innych opracowaniach. Chciałbym raczej

pójść dalej i zatrzymaćc się nad tym, co jest mniej

znane, mianowicie nad wnioskami praktycznymi,

które mogą być poŜyteczne dla egzorcystów i dla tych,

którzy pragną dokładniejszych wiadomości

dotyczących tego zagadnienia. Proszę mi więc

wybaczyc niektóre powtórzenia podstawowych pojęć.

Jak powstała ta ksiąŜka? Zrodziła się z pragnienia

podzielenia się z osobami zainteresowanymi owocami

długiego i bogatego doświadczenia, doświadczenia

raczej o.Candido niŜ mojego. Moim zamierzeniem jest

wyświadczyć przysługę przede wszystkim

egzorcystom i wszystkim kapłanom. Tak jak kaŜdy

lekarz ogólny, powinien umieć wskazać swoim

pacjentom odpowiedniego specjalisty (laryngologa,

ortopedy, neurologa... ), do którego ewentualnie

powinni się udać, podobnie kapłan powinien mieć to

minimum rozeznania, by wiedzieć, czy jakaś osoba

potrzebuje pomocy egzorcysty, czy teŜ nie.

Dodaję inny powód, dla którego wielu kapłanów

zachęcało mnie do napisania tej ksiąŜki. Rytuał

egzorcyzmów wśród wielu zasad podanych

egzorcystom zaleca, aby studiowali oni liczne i

poŜyteczne opracowania godnych zaufania autorów.

Kiedy się jednak poszukuje powaŜnych ksiąŜek

dotyczących tego zagadnienia, niewiele ich moŜna

znaleźć.

Wymieniam trzy spośród nich. Autorem pierwszej jest

ks. C. Balducci: II diavolo [Diabel] , Casale

Monferrato 1988; jest ona poŜyteczna w części

teoretycznej, ale nie w części praktycznej, w której

zawiera braki i błędy; autor jest demonologiem, a nie

egzorcystą. Druga to ksiąŜka egzorcysty, o.M. La Grua

pt. La preghiera di liberazione I [Modlitwa o

uwolnienie], Palermo 198?; jest to ksiąŜka napisana

dla grup Odnowy w Duchu Świętym z myślą nadania

Niech Dziewica Niepokalana, Nieprzyjaciółka szatana,

juŜ od pierwszej zapowiedzi zbawienia (Rdz 3, 15) aŜ

do jej wypełnienia (Ap 12) i zjednoczona ze swoim

Synem, w walce zmierzającej do pokonania szatana i

zmiaŜdŜenia mu głowy, pobłogosławi to opracowanie,

owoc wyczerpującej pracy, którą wykonuję ufny w Jej

wsparcie i opiekę.

Pragnę dodać parę uwag do poszerzonego wydania tej

ksiąŜki. Nie przewidywałem, Ŝe rozejdzie się ona tak

szybko i trzeba będzie dokonać nowych wydań. Jest to

potwierdzenie - moim zdaniem - nie tylko

zainteresowania poruszanym problemem, ale takŜe

braku ksiąŜki katolickiej, która by omawiała

egzorcyzmy w sposób pełny i to nie tylko we

Włoszech, ale w całym świecie katolickim. Jest to, jak

sądzę, fakt wielce znaczący i przykry. Wyjaśnia on

niewytłumaczalny brak zainteresowania tym

zagadnieniem lub, być moŜe, prawdziwą niewiarą w te

prawdy.

Dziękuję za liczne pochwały, za wyrazy uznania,

zwłaszcza ze strony egzorcystów, wśród nich

najmilsza była pochwała mojego "mistrza" o.Candido

Amantiniego, który uznał moją ksiąŜkę za wierną jego

pouczeniom. Nie przesłano mi takich uwag

krytycznych, które domagałyby się wprowadzenia

zmian i poprawek, dlatego w nowym wydaniu

rozwinąłem jedynie te treści, które uznałem za

waŜne dla pełniejszego przedstawienia omawianego

zagadnienia. Sądzę równieŜ, Ŝe osoby lub grupy osób,

o których mówię w ksiąŜce, zrozumiały właściwą

intencję moich uwag i nie poczuły się obraŜone.

Dzięki moŜliwości wydania tej ksiąŜki pragnę słuŜyć

szerszemu gronu osób, tak jak w mojej działalności

chcę być pomocny kaŜdego dnia tym wszystkim,

którzy pragną skorzystać z mojej posługi egzorcysty.

Za wszystko składam podziękowanie Panu. Oby mi

pozwolił dokonać dalszych uzupełnień tej ksiąŜki z

okazji jej dziesiątego wydania (1993 rok). Muszę teŜ

przyznać, Ŝe w ciągu ostatnich dwóch lat wiele się

zmieniło: wyszły waŜne dokumenty biskupów,

wzrosła liczba egzorcystów, wielu biskupów dokonuje

egzorcyzmów, do moich ksiąŜek dołączyły nowe

opracowania. MoŜna zauwaŜyć większą

o.Candido jako egzorcysty, działającego dla dobra

osób potrzebujących. I to jest jeden z powodów, dla

którego ją napisalem. Bardzo się ucieszyłem oceną

o. Candido Amantiniego, mówiąc o mojej wierności

jego długiemu doświadczeniu.

ks. Gabriele Amorth

CENTRALNEMIEJSCE

CHRYSTUSA w BOśYM DZIELE

STWORZENIA

Szatan byt aniołem, stworzonym przez Boga, który na

skutek upadku stał się złym duchem. Nie moŜna

mówić o nim i o egzorcystach bez uprzedniego

przedstawienia, przynajmniej w skrótowy sposób,

kilku podstawowych pojęć i prawd o BoŜym dziele

stworzenia. Zapewne nie powiem tutaj nic nowego, ale

moŜe umozliwię jakiemuś czytelnikowi inne

spojrzenie na to zagadnienie.

Zbyt często zwykło się pojmować dzieło stworzenia

w sposób błędny i mylnie przyjmować następstwo

wydarzeń. WyobraŜa się, Ŝe pewnego pięknego dnia

Bóg stworzył aniołów; Ŝe poddał ich próbie, nie

wiadomo nawet dokładnie jakiej, ale w jej wyniku

doszło do podziału na aniołów dobrych i złych

duchów: aniołowie zostaIi nagrodzeni przebywaniem

w niebie, złe duchy - natomiast -strącone do piekła.

Potem, innego dnia, jak się sądzi, Bóg stworzył świat,

królestwo minerałów, roślin, zwierząt i w końcu

człowieka. Adam i Ewa zgrzeszyli dlatego, Ŝe

posłuchali szatana, a odmówili posłuszeństwa Bogu.

Wtedy Bóg pomyślał o posłaniu swego Syna, aby

w ten sposób dokonać zbawienia ludzi.

Nie taka jest nauka Piśma świętego i Ojców Kościoła.

Pojmując w taki sposób świat aniołów i świat

stworzony wyklucza się ich związek z Chrystusem.

Tymczasem

wraŜliwość na te tematy. Nie przypisuję sobie Ŝadnej

zasługi z tego powodu, a tylko stwierdzam fakty.

Konczę pełnym wzruszenia wspomnieniem o.Candido

Amantiniego, którego Pan powołał do siebie po

nagrodę 22 września 1992 roku. Był to dzień jego

imienin; współbraciom, którzy składali mu Ŝyczenia,

powiedział: "Prosiłem ś w. Candida, aby sprawił mi

dzisiaj podarunek".

O.Candido urodził się w 1914 roku. W wieku 16 lat

wstąpił do zakonu pasjonistów. Jako profesor Pisma

świętego i teologii moralnej poświęcał się przede

wszystkim posłudze egzorcysty (przez 36 lat).

KaŜdego poranka przyjmował 60-80 osób, ukrywając

zmęczenie za usmiechniętą twarzą. Rady, które dawał,

często były wprost natchnione. o.Pio tak o nim

powiedział: ,, O.Candido jest kapłanem według

Serca Bo Ŝ ego".

Niniejsza ksiąŜka, której braki naleŜy przypisać tylko

niŜej podpisanemu, jest świadectwem o doświadczeniu

naleŜy przeczytać uwaŜnie prolog do Ewangelii św.

Jana i dwa hymny chrystologiczne, które rozpoczynają

List św. Pawła do Efezjan i Kolosan. Chrystus jest

Pierworodnym wobec wszystkich stworzeń; wszystko

przez Niego i dla Niego zostało stworzone. Nie mają

Ŝadnego uzasadnienia rozwaŜania teologiczne, w

których stawia się pytanie, czy Chrystus przyszedłby

na świat, gdyby nie było grzechu Adama. On jest

centrum całego stworzenia.

W Nim znajdują dopełnienie wszystkie byty

stworzone: zarówno niebieskie (aniołowie), jak i

ziemskie (ludzi i całe stworzenie). Słusznie stwierdza

się, Ŝe po grzechu pierwszych rodziców przyjście na

CENTRALNEMIEJSCE

CHRYSTUSA w BOśYM DZIELE

STWORZENIA

świat Chrystusa nabrał szczególnego znaczenia: zstąpił

On jako Zbawiciel. Cała istota Jego posłannictwa i

dzieła zawiera się w tajemnicy paschalnej: Chrystus

przez śmierć na krzyŜu pojedna

z Bogiem wszystkie byty stworzone - w niebie i na

ziemi.

Widac równieŜ odnowienie zamysłu BoŜego, którego

dokonał Chrystus przez swoją krew przelaną na

krzyŜu.

Ukazuje się takŜe w wyraźny sposób potęga szatana.

Jezus nazywa go władcą tego świata (J 14,30); św.

Paweł przedstawia go jako boga tego świata (2 Kor

4,4); św. Jan stwierdza, Ŝe cały świat leŜy w mocy

Złego (I J 5, 19), i rozumiejąc przez świat to wszystko,

co się przeciwstawia Bogu. Szatan był

najwspanialszym stworzeniem wśród aniołów, a stał

się najgorszym ze złych duchów i ich przywódcą.

Złe duchy są takze powiązane między sobą bardzo

ścisłą hierarchią i zachowują stopnie, jakie mieli, gdy

byli aniołami: Zwierzchnosci, Trony, Panowania... Jest

to jednak hierarchia oparta na zniewoleniu, a nie na

miłości,

Od takiego chrystocentrycznego ujęcia zaleŜy rola

kaŜdego stworzenia. I dlatego nie moŜemy tutaj

pominąć roli Maryi Dziewicy. Jeśli Pierworodnym z

wszelkiego stworzenia jest Słowo Wcielone, to nie

mogło zabraknąć w myśli Boga, przed wszelkim

innym stworzeniem postaci Tej, w której Wcielenie

miało się dokonać. Stąd Jej jedyny w swoim rodzaju

związek z Trójcą Przenajświętszą.

NaleŜy takŜe rozwaŜyć oddziaływanie i władzę

Chrystusa nad aniołami i złymi duchami. W

odniesieniu do aniołów niektórzy teologowie są

zdania, Ŝe zostali oni dopuszczeni do

uszczęśliwiającego oglądania Boga tylko dzięki

zwycięskiej mocy tajemnicy krzyŜa Chrystusa.

2 -Wyznania gzorcysty

jaka istnieje wśród tych aniołów, których przywódcą

jest św. Michał Archanioł.

Widać równieŜ bardzo wyraźnie dzieło Chrystusa,

który zniweczył królestwo szatana, a zapoczątkował

królestwo BoŜe. Z tego względu szczególnego

znaczenia nabiera wydarzenia, w których Jezus

uwalnia opętanych: gdy św. Piotr mówi Komeliuszowi

o zbawczym dziele Chrystusa nie przytacza innych

cudów, lecz podkreśla, Ŝe uzdrawia wszystkich, którzy

byli pod władzą diabła (Dz 10, 38).

Rozumiemy więc, dlaczego pierwszą władzę

przekazaną przez Jezusa Apostołom, jest władza

wypędzania duchów nieczystych (Mt 10, 1).

Tę samą władzę mają wszyscy wierzący: Tym zaś,

którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię

moje złe duchy będą wyrzucać (Mk 16,17)

Wielu Ojców Kościoła wypowiada na ten temat

ciekawe stwierdzenia. Na przykład u św.Atanazego

czytamy Ŝe równieŜ aniołowie zawdzięczają swoje

zbawienie krwi Chrystusa. Natomiast gdy chodzi o złe

duchy, to w Ewan -

geliach znajdują się bardzo liczne uwagi na ich temat:

Chrystus przez swój krzyŜ pokonał królestwo szatana i

dał poczqtek królestwu BoŜemu. Opętani z Gadary

wołają:

„Czego chcesz od nas, Jezusie, Synu BoŜy?

Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas? (Mt 8,29).

Jest tutaj wyraźnie ukazanie mocy szatana, który

będzie przez Chrystusa stopniowo obezwładniany,

chociaŜ wciąŜ jeszcze trwa i będzie trwać dalej, aŜ

dokona się w pełni zbawienie, gdy oskarzyciel braci

naszych zostanie strącony (por. Ap. 12,10).

Dla pogłębienia tych myśli i zrozumienia roli Maryi,

Nieprzyjaciółki szatana juŜ od pierwszej zapowiedzi

zbawienia, odsyłam do pięknej ksiqzki o. Candidola

Amantiniego pt. II mistero di Maria [Tajemnica Maryi

Neapol 1971.

W ten sposób Jezus przywraca i odnawia BoŜy

porządek zniszczony przez bunt części aniołów i

grzech pierwszy rodziców.

Powinno by ć zatem oczywiste, ze zło, cierpienie,

piekło, (czyli wieczna m ę ka, która nigdy nie b ę dzie

miała konca) nie s ą dzielem Boga.

Pewnego dnia o.Candido wypędzał złego ducha. Pod

koniec egzorcyzmu zwrócił się do niego z drwiną:

"Wyno ś si ę st ą d! Pan ci przygotował pi ę kne

mieszkanie, dobrze nagrzane!" Zły duch mu

odpowiedział: "Ty nic rozumiesz. To nie On [Bóg]

stworzył piekło. My sami je uczyniliśmy. On o nim

nawet nie pomyślał". Gdy w podobnej sytuacji

zapytałem złego ducha, by się dowiedzieć czy

współpracował przy tworzeniu piekła, usłyszałem

w odpowiedzi: "Wszyscy wnie ś li ś my swój wkład".

W świetle centralnego miejsca Chrystusa w dziele

stworzenia moŜna wyraźnie dostrzec plan Boga, w

którym wszystkie rzeczy dobre zostały stworzone

przez Niego i dla Niego. MoŜna takŜe zauwaŜyć

działanie szatana, nieprzyjaciela, kusiciela,

oskarŜyciela, z którego namowy na świat stworzony

weszło zło, cierpienie, grzech i śmierć.

Amorth Gabriele - Wyznania Egzorcysty.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: