Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich (również w skrócie Międzynarodowy Dzień Książki lub Światowy Dzień Książki) – doroczne święto organizowane przez UNESCO w celu promocji czytelnictwa, edytorstwa i ochrony własności intelektualnej za pomocą praw autorskich. Dzień ten po raz pierwszy obchodzono w 1995 roku.
Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich obchodzony jest 23 kwietnia. Data ta wybrana została jako symboliczna dla literatury światowej. W tym dniu w roku 1616 zmarli Miguel de Cervantes, William Szekspir i historyk peruwiański Inca Garcilaso de la Vega (przy czym datę śmierci Shakespeare’a podaje się według kalendarza juliańskiego, a pozostałych dwóch – według gregoriańskiego). Na ten sam dzień przypada również rocznica urodzin lub śmierci innych wybitnych pisarzy, np. Maurice’a Druona, Halldóra Laxnessa, Vladimira Nabokova, Josepa Pla i Manuela Mejía Vallejo. W Wielkiej Brytanii i Irlandii Światowy Dzień Książki wyjątkowo obchodzony jest w pierwszy czwartek marca, tak aby święto to wypadało w trakcie semestru szkolnego.
Pomysł organizacji święta zrodził się w Katalonii – w 1926 roku wystąpił z nim wydawca z Walencji, Vicente Clavel Andrés. Z początku planowano związać je z datą 7 października, domniemaną datą urodzin Cervantesa, lecz ze względu na niepewność z nią związaną, ostatecznie ustalono datę 23 kwietnia. W Hiszpanii Dzień Książki jest świętem oficjalnym już od roku 1930, a od 1964 – we wszystkich krajach hiszpańskojęzycznych.
23 kwietnia jest w Katalonii hucznie obchodzonym świętem narodowym, jako dzień jej patrona – Świętego Jerzego. Zgodnie z długą tradycją w Katalonii obdarowywano w ten dzień kobiety czerwonymi różami, mającymi symbolizować krew pokonanego przez św. Jerzego smoka. Później kobiety zaczęły odwzajemniać się mężczyznom podarunkami z książek.
Światowy Dzień Książki
23 kwietnia – Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich
Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich to ustanowione w 1995 roku przez UNESCO doroczne święto mające na celu promocję czytelnictwa, edytorstwa i ochronę własności intelektualnej prawem autorskim.
Pomysł organizacji święta zrodził się w Katalonii. W 1926 roku wystąpił z nim wydawca, Vicente Clavel Andrés. 23 kwietnia jest tam hucznie obchodzonym świętem narodowym, jako dzień jej patrona – Świętego Jerzego. Zgodnie z długą tradycją w Katalonii obdarowywano w ten dzień kobiety czerwonymi różami, mającymi symbolizować krew pokonanego przez Św. Jerzego smoka. Z czasem kobiety zaczęły odwzajemniać się mężczyznom podarunkami w postaci książek.
23 kwietnia to również symboliczna data dla literatury światowej. W tym dniu, w roku 1616 zmarli Miguel de Cervantes, William Shakespeare i Inca Garcilaso de la Vega (przy czym datę śmierci Shakespeare’a podaje się według kalendarza juliańskiego, a pozostałych dwóch – według gregoriańskiego). Na ten sam dzień przypada również rocznica urodzin lub śmierci innych wybitnych pisarzy, np. Maurice’a Druona, Halldóra Laxnessa, Vladimira Nabokova, Josepa Pla i Manuela Mejía Vallejo.
W Hiszpanii Dzień Książki jest świętem oficjalnym już od roku 1930. Od 1964 tradycja ta kultywowana jest we wszystkich krajach hiszpańskojęzycznych. Obecnie Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich celebrowany jest na całym globie – od Nowej Zelandii po Kanadę. W roku 2009, po raz trzeci, będziemy go obchodzić również w Polsce.
Książki dlaDzieci"okazją do podróży w zamierzchłe czasy, czyli odkomputera do gęsiego pióra. prowadząca: Jolanta Kierońska Data: 9.04.2008r. Cele w ujęciu operacynym uczeń:
· potrafi przytoczyć kilka tytułówksiążek z literatury dziecięcej i podać ich autorów;
· rozwiązuje rebusy;
· układa hasło z rozsypanki wyrazowej;
· zna rodzaje narzędzi pisarskich;
· słucha uważnie czytanegotekstu i udziela poprawnych odpowiedzi na jego podstawie;
· posiadaumiejętność twórczego myślenia;
· umie nawiązywać pozytywne relacje i współpracowaćz innymi dziećmi;
· zna zwroty i wyrażenia związane z czytaniem ipisaniem oraz potrafi je wyjaśnić;
· umiepisać stalówką z obsadką;
metody: integracyjna,zadaniowa, twórczego działania formy: zbiorowa,grupowa, indywidualna środki dydaktyczne:kartki zsylabami oraz kluczem do odczytania hasła, opowiadanie"Poeci wierszokleci",rebusy oraz karty z nazwiskami autorów książek z ich rozwiązań doprzyporządkowania, płyta CD z muzyką do zabawy integracyjnej, różnorodneksiążki wydane w czasach współczesnych i dawnych (archiwalne zbiory zmultimedialnej biblioteki ABECADŁO), różnorodne przybory pisarskie, arkusze zwzorami pisma ozdobnego, alfabet Braille'a, alfabet palcowy, wzory pismatechnicznego. tekst wiersza Igora Sikiryckiego"Biały kruk", ozdobneinicjały, papier milimetrowy, atrament, stalówki, obsadki, gęsie pióro, zwrotyzwiązane z pismem, piórem i drukiem Przebieg zajęć:
o odpowiadaniena pytania zwiazane z tekstem:
o Z kim spotkały się dzieci?
o Co robiły po drodze?
o Do jakch wyrazów układały rymy?
o Jakie tytuły wierszyi książek J. Brzechwy zostały podane w tekście?
o alfabet/pismo Braille'a
o alfabet Morse'a
o alfabet palcowy
o pismo techniczne
o piórawiecznego
o stalówkiz obsadką
o pióragęsiego
SCENARIUSZ IMPREZY CZYTELNICZEJ PT.:„ŚWIATOWY DZIEŃ KSIĄŻKI DLA DZIECI– PASOWANIE NA CZYTELNIKA UCZNIÓW KLAS PIERWSZYCH”Cele ogólne:Ø pasowanie pierwszoklasistów na czytelników biblioteki szkolnej,Ø rozwijanie twórczej aktywności dzieci,Ø budzenie wyobraźni i fantazji dziecka,Ø integracja zbiorowości szkolnej,Ø rozbudzanie nawyku korzystania z biblioteki,Ø zachęcanie do czytania i wypożyczania książek,Ø budzenie zainteresowań wartościową literaturą dziecięcąCele operacyjne:Uczeń:Ø rozumie symboliczną wymowę pasowania na czytelnika,Ø rozumie znaczenie i wagę złożonego przyrzeczenia,Ø rozumie potrzebę należytego przygotowania się do uroczystości,Ø potrafi współuczestniczyć w przygotowaniu ciekawego programu artystycznego,Ø umie docenić trud przygotowań do uroczystości,Ø rozumie rolę książki w swoim życiu oraz konieczność właściwego obchodzenia się z książką,Ø poznał osobę autora H.CH.Andersena, jego czasy i niektóre baśniowe wątki autobiograficzneMetody:Ø oglądowa: przedstawienie w wykonaniu dzieciPomoce dydaktyczne:Ø kostiumy i rekwizyty z baśni H.CH.Andersena,Ø scenografia przedstawiająca pokój pisarza,Ø prace plastyczne przedstawiające bohaterów baśni Andersena,Ø kasety z podkładem muzycznymØ zakładki wykonane przez dzieci z kl. II b i III c,Ø napis z hasłem„Światowy Dzień Książki dla Dzieci Ø spotkanie z AndersenemAdresaci:Uczniowie klas pierwszych oraz ich koledzy z kl. II i III.Termin:2 IV 2005r.Miejsce:sala gimnastycznaOrganizatorzy:p. H.Koszada i M.Rzetecka, współpraca biblioteka szkolna Do opracowania scenariusza wykorzystano materiały:Ø wiersz J.Kulmowej„List do pana Andersena”,Øfragmenty inscenizacji„Brzydkie kaczątko” z książki M.Barańskiej„Bajdobrzenie na naszej scenie”, wyd. Harmonia, Gdańsk 2002r. Ø fragmenty inscenizacji„Calineczka” na motywach bajki H.CH.AndersenaØ materiały metodyczne zawarte w zbiorach biblioteki szkolnej (Przewodnicząca szkoły):Witam serdecznie wszystkich zebranych na uroczystości„Pasowania naczytelnika”.Serdecznie witam Panią Dyrektor Elżbietę Pokojową,wszystkich nauczycieli, kolegów i koleżanki z klas II i III.Szczególnie witam wychowawczynie klas I oraz Was, Pierwszoklasiści!Jestto dla Was bardzo uroczysta i wyjątkowa chwila. Znacie już literki i napewno potraficie samodzielnie czytać. Pierwszoklasiści– czy umiecieczytać? Świetnie. Możecie, więc sami poznawać zaczarowany świat bajek ibaśni, śledzić przygody książkowych bohaterów. Cały ten świat możeciepoznać w książkach, które czekają na Was w bibliotece szkolnej. Oddzisiejszego dnia staniecie się czytelnikami. Będziecie moglisamodzielnie wypożyczać książki i chodzić do czytelni.Uroczystośćta została zaplanowana nie przypadkowo na kwietnia. Ponieważ 2 kwietniaobchodzimy rocznicę urodzin H.CH.Andersena. Od 1967 w rocznicę urodzinbaśniopisarza obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci.Ztej okazji starsi koledzy przygotowali dla Was inscenizację. Proszęwszystkich o uwagę, a szczególnie Was Pierwszoklasiści, bo będziecierównież aktorami w tym przedstawieniu. (chłopiec przebrany za Andersena): Nazywam się H.CH.Andersen.Urodziłemsię 2 kwietnia 1805 roku w niewielkim duńskim mieście– Odense. Ojciecmój był szewcem. Zarabiał niewiele, nie zawsze jedliśmy do syta, alenasz mały domek wydawał mi się wspaniały.Ojciec nie mógł mnie kształcić, dlatego sam uczył mnie czytania i miłości do książek, które bardzo kochał.Kiedyśrodzice zabrali mnie do teatru. Siedzieliśmy na najdalszych inajtańszych miejscach, ale teatr mnie oczarował, pokazał mi inny, nieznany dotychczas świat.Gdy miałem jedenaście lat, niespodziewaniespadło na nasza rodzinę nieszczęście. Nagle umarł ojciec. Mieliśmyniewiele pieniędzy, matka chciała, abym wyuczył się krawiectwa i szybkozaczął zarabiać na chleb. Mnie jednak marzyła się sława i chciałempoznać świat. Postanowiłem uczyć się aktorstwa. Okazało się jednak, żescena nie jest moim powołaniem.Często zdarzało się, że znajomedzieci prosiły mnie o opowiadanie baśni. Słuchały ich z wielkąciekawością. Zebrało się tych opowieści sporo, więc w końcupostanowiłem je spisać. Dziś zabiorę Was w niecodzienną i tajemnicząpodróż. Za chwilę udamy się w świat moich baśni. Zapraszam!Posłuchajcie!Piosenka„Świat Baśni Andersena”.„Brzydkie kaczątko”Matka: Siedzę tu i siedzę,dni minęło wiele.Może się wyklująJutro lub w niedzielę?Kaczątka: I pi, pi, pi II pi…… pi…… pi, pi, piIII pi, pi…… pipi– pipi Matka: Nareszcie!Chodźcie do mamusi.Mama was obejrzećI policzyć musi.(Ogląda i liczy dzieci)Pierwsze– malutkieDrugie– żółciutkieTrzecie– śliczniutkie Czwarte– gdzie czwarte?Brzydkie Kaczątko: Pi, pi, pi, Tutaj!Matka: Chodźże, Kaczątko,Wreszcie do mamy!Brzydkie Kaczątko: Jestem już, mamusiu!Matka: Witaj, synku, ale…Jesteś jakiś dziwny,Niepodobny wcale…Brzydkie Kaczątko: Do kogo, mamo? Matka: Do kaczych dzieci. (po namyśle)Chodźmy nad rzekę,Bo słońce świeci.Postać przebrana za psa:Muszę przyjrzeć im się z bliska;Niech się tutaj wszystkie zbiorą.Pierwsze Kaczę– bardzo ładne.Drugie Kaczę– bardzo ładne.Trzecie Kaczę– bardzo ładne.Lecz to czwarte jest szkaradne!Brzydkie, dziwne, całe szare,Wyrośnięte ponad miarę!Matka: Wiem, że nie jest piękne.Trudno, tak to bywa.Za to jest odważneI wspaniale pływa.Brzydkie Kaczątko: Nikomu nic złego nie robię,A kogut mnie szczypie i dziobie.Nikt nie chce być moim kolegą.Dlaczego? Mamo? Dlaczego?(Przytula się do matki na pożegnanie, potem odchodzi; odwraca się i macha na pożegnanie)ANDERSEN:Smutnybył los brzydkiego kaczątka, którego poza matką nikt nie kochał. I jaczułem się jak brzydkie kaczątko– nawet nie marzyłem o takim szczęściuwówczas, kiedy byłem małym chłopcem.Ale wszystko dobre, co dobrze się kończy.Brzydkie Kaczątko: Jakie mam duże skrzydła!Już chyba latać umiem!Cóż to się ze mną stało?Już nie wiem! Nie rozumiem!Matka: (z radością i wzruszeniem) Wszyscy podziwiająPiękną twoją postać.Ty, Kaczątko Brzydkie,Stałeś się łabędziem!Brzydkie Kaczątko: Mamo! Czy marzyłaś,Że tak kiedyś będzie?Matka: Byłeś brzydki, byłeś dziwny,Zawsze byłeś sam.Brzydkie Kaczątko: Teraz wszystko się zmieniłoI przyjaciół mam!Matka: Zawsze trzeba mieć nadzieję,Nawet, gdy jest źle.Kto marzenia w sercu nosi,Ten nie podda się!Brzydkie kaczątko: Tej wiosny zdarzył się cud prawdziwy!Jestem szczęśliwy! Jestem szczęśliwy!Piosenka„Dzień dobry, Panie Andersenie”:Było brzydkie kaczątko,najsmutniejsze z kaczątek,zahukane, malutkie i słabe,dokuczali mu wszyscyi nikt o tym nie wiedział,że z kaczątka narodzi się łabędź. Dzień dobry, Panie Andersenie,Pan daleko pośród gwiazd,a tutaj rośnie pokoleniei to pytanie zadać czas:— A co z nas będzie?Co z nas będzie?Czy w srebrne pióradmuchnie wiatr?Czy wyrośniemy na łabędziejak to kaczątko z dawnych lat?Jeszcze pióra za małe,jeszcze skrzydeł nie widać,jeszcze łabędź nie gotów do lotu.Ej, kaczęta, słyszycie?Pan Andersen w nas wierzy,nie możemy mu sprawić zawodu.Dzień dobry, Panie Andersenie,my nie rzucamy słów na wiatr,będziemy starać się codziennie,żeby łabędzie ujrzał świat.Pan wie, co będzie,co z nas będzie,i już niedługo przyjdzie czas,że wyrośniemy na łabędziei pofruniemy aż do gwiazd.(Przewodnicząca szkoły): Wzruszały wszystkich losy Kaja i Gerdy.Posłuchajcie co im się przydarzyło.„KRÓLOWA ŚNIEGU” (dziewczynka przebrana za Królową Śniegu):Jestemwładczynią całego zimowego świata– Królową Śniegu. Mam swą siedzibę wogromnym lodowym pałacu. Bardzo chciałam, aby mieszkał ze mną małychłopiec– Kay. Któregoś dnia zabrałam go z podwórka. Mogłam to zrobić,ponieważ w sercu i w oku Kaya utkwiły odłamki czarodziejskiego lustra,przez które oziębły jego uczucia. Pocałowałam go i jego zimne sercecałkiem zlodowaciało. Zamieszkał ze mną i wydawało się, że jestszczęśliwy. Tymczasem mała Gerda, jako przyjaciółka, wyruszyła naposzukiwanie chłopca. Pomocy w drodze udzielały jej wrony, księżniczkai młody książę, mała rozbójniczka, gołębie, stara Laponka i Finka. Domojego pałacu przywiózł ją ren. W tym czasie byłam daleko. Gerda nawidok Kaya zapłakała gorącymi łzami, które wypłukały odłamki lustra zjego serca i oka. W tej chwili Kay przypomniał sobie dom i zapragnąłwrócić do niego z Gerdą. Moje czary przestały działać– nie wróciłam naczas, aby zapobiec ich ucieczce. Ren odwiózł oboje do domu, a ja znówjestem sama w zimnym pałacu.(Przewodnicząca szkoły): Smutny był los dziewczynki z zapałkami– posłuchajcie:„DZIEWCZYNKA Z ZAPAŁKAMI”(Wchodzi Narrator w czarnej pelerynie i cylindrze w towarzystwie Damy).Narrator:Wśród najsmutniejszych bajek świata, tych, które wszyscy dobrze znamy,jest baśń, przy której można płakać; ta o dziewczynce z zapałkami.(Wchodzi Dziewczynka opatulona dużą chustą, prze ramię ma przewieszoną płachtę z zapałkami. Jednocześnie następuje odtworzenie kasety).Raz w sylwestrową, mroźną noc, gdy radość trwała aż do świtania, po śniegu boso dziew...
renata.misia