charyzmat02.pdf

CHARYZMAT

Pismo Ruchu Œwiatło-Życie Archidiecezji Przemyskiej nr 2, kwiecień 2011 r. Cena 3 zł

JEZUS

ZWYCIĘŻYŁ!

TO WYKONAŁO SIĘ!

JEZUS

ZWYCIĘŻYŁ!

JEZUS

ZWYCIĘŻYŁ!

TO WYKONAŁO SIĘ!

Charyzmat nr 2

Od Redakcji

Kochani! Z ogromną przyjemnością od-

dajemy do Waszych rąk kolejny numer „Cha-

ryzmatu”. Przyznajemy, że powstał przede

wszystkim jako odpowiedź na zainteresowa-

nie Czytelników i – dzięki ich zdecydowanym

żądaniom – ma obecnie o cztery strony więcej.

Czy jest to zmiana na lepsze – pozostawiamy

życzliwej ocenie wszystkich, którzy ten drugi

numer zechcą przeczytać lub choćby przej-

rzeć.

Niewątpliwie warto pochylić się nad każ-

dym tekstem, który znalazł się w tym nume-

rze, szczególnie jednak polecamy nowe dzia-

ły: „Wieści z Rejonów”, „Ludzie Ruchu” oraz

„Z życia diakonii”. „Wieści…” to swoiste

archiwum najważniejszych wydarzeń, jakie

miały ostatnio miejsce w Archidiecezji Prze-

myskiej i jednocześnie w jakikolwiek sposób

związane były z Ruchem Światło-Życie. „Lu-

dzie…” natomiast, to próba przedstawienia

wyjątkowych osób, które nie tylko doskona-

lą się duchowo, podążając drogą wytyczoną

przez ks. Blachnickiego, ale otrzymane od

Boga talenty wykorzystują dla dobra innych.

Dziś przedstawiamy sportowca, trenera i opie-

kuna młodzieży – Zygmunta Szumilaka z Za-

rzecza. Niejako kontynuacją młodzieżowego

wątku jest materiał o Oazie Dzieci Bożych

i Młodzieży, działającej przy paraﬁ i św. Bra-

ta Alberta w Przemyślu. Nota bene – materiał

przygotowany przez młodzież (z niewielką

tylko pomocą niżej podpisanych…)

W dziale przybliżającym naszym Czytelni-

kom charyzmat służby, swoja historię i dzień

dzisiejszy przedstawia Diecezjalna Diako-

nia Życia. Para odpowiedzialna z wielkim

sercem opowiada o celach i zadaniach, jakie

przyświecają ich posługiwaniu, tak ważnemu

w czasie, gdy ludzkie życie wydaje się tracić

na znaczeniu…

Bardzo liczymy, że nowe propozycje będą

cieszyły się zainteresowaniem i dzięki temu

otrzymają szansę na kontynuowanie w ko-

lejnych numerach „Charyzmatu”. Jesteśmy

bowiem przekonani, że ciekawych ludzi i za-

angażowanych diakonii nie brakuje w naszej

Archidiecezji. Jako Redakcja i jako czasopi-

smo, mamy nadzieję być coraz lepsi, a przede

wszystkim odpowiadać Waszym oczekiwa-

niom, dlatego też bardzo liczymy na wszelkie

uwagi i zachęcamy do współpracy.

Alleluja! Zmartwychwstał Pan!

W Wielkanocny poranek patrzymy na pusty grób Je-

zusa. Nie ma Go tu, pozostało tylko odzienie. Jezus po

okrutnej męce i śmierci, dla pewności przykryty ciężkim

głazem, otoczony strażą – Zmartwychwstał, pieczętując

na nowo Przymierze Miłości między nami, a Ojcem. On

nasz Zbawca i Odkupiciel, Syn Boży – żyje.

Cud ten dzieje się wciąż, bo Jezus stale za nas umiera

i powstaje zwycięski w każdej Mszy Świętej. Każda Eucha-

rystia jest uobecnieniem wydarzeń z Wielkiego Czwart-

ku, Wielkiego Piątku, Wielkiej Soboty i Poranka Wiel-

kanocnego, gdzie Jezus ukryty, w milczeniu podaje nam

Chleb kryjący Jego Życie, Śmierć i Zmartwychwstanie.

Życzymy wszystkim byśmy wiernie dotykali tego cudu

Wielkanocnego, by Zmartwychwstały Jezus stawał na

drogach naszego życia osobistego, rodzinnego i pośród

naszych wspólnot, napełniając Swoim Słowem, radością,

pocieszeniem, odwagą, nadzieją, poprzez swojego Ducha

ukazując nam stale drogę do Nieba.

Niech On stanie się naszym światłem i życiem, wypeł-

nia pokojem. Płonący Paschał niech nam przypomina, że

Jezus żyje – Zmartwychwstał.

Niech święty czas Wielkanocny odnowi w nas komu-

nię z Bogiem, czyniąc z nas nowych ludzi na obecne czasy,

a przylgnięcie do Zbawiciela i Jego Słowa, którym stara-

my się żyć na co dzień, będzie dla każdego z nas źródłem

mocy i zwycięstwa.

Radosnego ALLELUJA przeżywanego we wspólno-

tach rodzinnych i parafialnych życzą łączący się z Wami

w modlitwie

Chwała Panu!

Diakonia Komunikowania Społecznego

Archidiecezji Przemyskiej

Urszula i Stanisław Radłowie

Para Diecezjalna DK

Charyzmat nr 2

SŁOWO MODERATORA

Drodzy Oazowicze!

usłyszeć głos Pana w Kościele, który poprzez nasz Ruch

pokazuje nam wolę samego Boga. Metoda wychowawcza

Oazy to: Światło-Życie, Oaza rekolekcyjna i Mała grupa

(zob. ks. F. Blachnicki, Charyzmat Światło-Życie , s. 41–

42). Chciejmy w pokorze uznać, że bez formacji nasza du-

chowość staje się duchowością minimalizmu i bylejako-

ści. Nasz Ruch według słów Ojca Założyciela wychowuje

nie masy, lecz dojrzałych chrześcijan. Zapragnijmy zna-

leźć się w gronie ludzi, którzy chcą ciągle więcej, którzy

tak zachwycili się Bogiem, że nigdy nie przestaną ciągle

szukać piękna Jego miłości.

Czas, który otrzymujemy od Boga jest darem łaski,

danym każdemu z nas, aby doświadczać Bożej miłości

i innym w tym doświadczeniu pomagać. Powoli dobiega

końca rok pracy formacyjnej, który przeżywaliśmy pod

hasłem: „Słuchać Pana” i konieczną wydaje się reﬂ eksja

nad minionym czasem. Zapytajmy więc: czy w tym koń-

czącym się roku usłyszałem głos Pana? Czy moja relacja

z Jezusem stała się relacją żywej przyjaźni? Czy formacja

w Ruchu zbliżyła mnie do Chrystusa i moich bliźnich?

Żywe przeżywanie spotkania z Panem to fundament

wszelkich działań. Nasze wysiłki będą daremne dopóki

u podstaw wszystkiego nie stanie doświadczenie Boga

Żywego. Cieszy mnie bardzo fakt wielu świadectw osób

uczestniczących w Seminariach Odnowy Wiary (odbyło

się już pięć serii). Na nowo odkryli oni swoją więź z Jezu-

sem przez doświadczenie Namiotu Spotkania, który prze-

cież powinien być fundamentalną praktyką każdego oazo-

wicza. Radość wypełnia serce kiedy członkowie naszego

Ruchu na nowo stają się ludźmi słowa albo gdy moc słowa

Bożego odkrywają po raz pierwszy. Trzeba nam dzięko-

wać za nowy powiew Ducha, który w ostatnim czasie daje

się wyraźnie zauważyć.

XXXVI Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Świa-

tło-Życie, która odbyła się 25–28 lutego br. na Jasnej

Górze wprowadziła nas w temat nowego roku pracy for-

macyjnej: „Słuchać Pana w Kościele”, stanowiący konty-

nuację naszych dotychczasowych rozważań. Zapropono-

wany temat wydaje się bardzo aktualny w czasach, gdzie

kryzys autorytetów staje się coraz większy. Bardzo bym

pragnął, abyśmy jako oazowicze – ludzie formacji odkryli

na naszej drodze nieocenioną pomoc kierownictwa ducho-

wego. Wobec wielu przemian i propozycji łatwego życia,

koniecznym wydaje się szukanie kogoś, kto w autorytecie

sakramentu kapłaństwa pomoże nam przechodzić przez

trudne doświadczenia i pokusy pozostawienia lub rozwod-

nienia charyzmatu, który otrzymaliśmy w darze. Żyjąc

konkretną duchowością, będąc zaangażowani w Kościele,

samoistnie jesteśmy narażeni na ataki złego ducha. Potrze-

bujemy więc wsparcia i rozeznawania ze strony tych, któ-

rych Chrystus daje nam jako kapłanów – przewodników

duchowych.

Centralna Oaza Matka 2009.

Od lewej: ówczesny Moderator Centrum Ruchu ks. Adam

Wąsik, Moderator Diecezjalny Ruchu w Archidiecezji Prze-

myskiej ks. Daniel Trojnar, Moderator Generalny Ruchu

Światło-Życie ks. Adam Wodarczyk

Życzę wszystkim członkom Ruchu w naszej Archidie-

cezji, aby w każdym dniu życia doświadczali mocy żywej

komunii z Jezusem. Niech On sam pokazuje Wam, że dro-

ga, którą wybraliście jest drogą bezpiecznie prowadzącą

w Jego ramiona. Oddając Was wstawiennictwu naszego

Założyciela Sł. B. Ks. F. Blachnickiego i Wielkiego Przy-

jaciela Oaz Sł. B. Jana Pawła II (niedługo błogosławione-

go) z serca Was błogosławię.

Zbliżają się wakacje, które dla nas są czasem intensyw-

nej pracy duchowej poprzez dwutygodniowe rekolekcje

formacyjne. Zachęcam więc wszystkich do podjęcia tru-

du przeżycia tego pięknego czasu, który jest prawdziwym

umocnieniem ducha. Spróbujmy w tych wydarzeniach

Ks. Daniel Trojnar

Moderator Diecezjalny Ruchu Światło-Życie

Archidiecezji Przemyskiej

Charyzmat nr 2

Universitas fidelium

Przeglądałam sobie ostatnio jedną z gazet, dostarcza-

nych nam codziennie do biura. Czytanie gazet w pracy

ma pewną niedogodność, bowiem dzienniki bywają dość

dużego formatu i trudno ukryć je pod biurkiem. Jednak

kadra kierownicza średniego szczebla ma pewne przywi-

leje (w postaci przymykania oka przez kadrę kierowni-

czą wyższego szczebla), więc przeglądałam gazetę oﬁ -

cjalnie, w celu poszerzenia wiedzy o świecie.

W powodzi prawniczych i ekonomicznych informacji

oraz pomiędzy mniej i bardziej bzdurnymi opiniami, tra-

ﬁ łam w owej gazecie na sformułowanie, które – brzmiąc

dziwnie – z miejsca mnie zafrapowało: „universitas ﬁ -

delium”. O co chodzi? Jakaś kubańska uczelnia wyższa?

Na szczęście dla nieobytych w łacinie, autor w nawiasie

przytoczył tłumaczenie: „wspólnota wiernych”. Przy-

znam, że kontekst użycia owych słów już dawno wyle-

ciał mi z głowy. Nie mogę jednak przestać zastanawiać

się nad ich uniwersalnym znaczeniem…

Kilka lat wcześniej przerwaliśmy wędrówkę po wą-

skich, cienistych mimo upału uliczkach Trogiru słysząc,

że w jednym z mijanych kościołów trwa nabożeństwo.

Weszliśmy i uklękliśmy na wiekowej, wytartej tysiąca-

mi stóp, kamiennej posadzce. Modlitwa popłynęła sama

i – bez wątpienia – dotarła gdzie trzeba, mimo że pod

sklepieniem świątyni polskie słowa zmieszały się z chor-

wackimi.

Dopiero teraz, z perspektywy lat i w świetle tych dwóch

słów, jakie wryły mi się w pamięć, rozumiem, że w obu

przypadkach doświadczyliśmy prawdziwej wspólnoty w

Chrystusie. Przecież nie kto inny zgromadził w tamtym

czasie i miejscach Słowaków, Chorwatów i naszą polską

rodzinę. Zastanawiam się, czy umiem właściwie docenić

ten fakt? Czy jako członek Ruchu Światło-Życie widzę

i pojmuję, że każde oazowe spotkanie jest niczym innym,

jak wspólnotą wiernych, pośrodku której staje Jezus?

Dzień Wspólnoty Rejonu Krosno, Zręcin 2009

Byłam kiedyś z rodziną na wakacjach w niewielkim,

słowackim miasteczku. W niedzielę wybraliśmy się, jak

zwykle, na Mszę świętą. Przyszliśmy nieco wcześniej,

by bez skrepowania obejrzeć dokładnie zabytkowy ko-

ściółek. W skrzypiących, drewnianych ławkach siedzia-

ło już kilkanaście osób i odmawiało różaniec. Bez trudu

zorientowaliśmy się, że odmawiają tajemnice radosne

i przyłączyliśmy się półgłosem do zgodnego, modlitew-

nego chóru. Pamiętam, rozważaliśmy odnalezienie Pana

Jezusa w świątyni.

Gdy na kolejnym Rejonowym Dniu Wspólnoty widzę

te same twarze, a cyfry sprawozdania znowu pokazują

bezlitośnie, że było tylko kilkadziesiąt osób, w tym mło-

dzieży jak na lekarstwo, zastanawiam się poważnie, czy

większość nie uważa jednak, że „universitas ﬁ delium” to

Uniwersytet im. Fidela Castro. Obym się myliła.

Monika

Charyzmat nr 2

Z życia diakonii

POTRZEBA SŁUŻBY ŻYCIU

jonie ruchu działa małżeństwo odpowiedzialne za posługę

obejmującą m.in. następujące zagadnienia: obrona życia,

a godność osoby ludzkiej, kobiecość i męskość, umiejętność

porozumiewania się, budowanie relacji międzyludzkich,

czystość na każdym etapie życia i w każdym powołaniu,

odpowiedzialne rodzicielstwo, naturalne planowanie rodzi-

ny (NPR), antykoncepcja, aborcja i inne zagrożenia życia.

Członkowie DŻ angażują się także w pracę w poradniach

rodzinnych przy paraﬁ ach, prowadzą kursy dla narzeczo-

nych i rekolekcje tematyczne, nawiązując ścisłą współpracę

z Wydziałem Duszpasterstwa Rodzin.

Mottem dla naszej obecnej posługi w trudnej rzeczy-

wistości rozwijającej się cywilizacji śmierci są słowa pro-

gramowe Moderatora Generalnego z XXXV Kongregacji

Odpowiedzialnych Ruchu (2010 r.):

Żyjemy w nowej epoce. Nie ma już rzeczywistości to-

talitaryzmu komunistycznego, runęły mury, można po-

wiedzieć, że nie ma granic. Czy możemy powiedzieć, że

w tym przemienionym świecie nie ma totalitaryzmu? (…)

Żyjemy w swoistym totalitaryzmie, który zaczyna naciskać

nie wiadomo skąd. Ci, którzy prowadzą wojnę, ukrywają

się za trybunałami, komisjami. (…) Musimy mieć świa-

domość, że jako ludzie Ruchu staniemy w obliczu działań

wojennych. Pierwszą armią, która będzie musiała stanąć

do walki, będzie Diakonia Życia. To, co jest posłaniem tej

diakonii, staje się przedmiotem sporów we współczesnym

świecie: zachowanie piękna czystości przedmałżeńskiej,

ukazywanie piękna miłości małżeńskiej, wartości życia

ludzkiego od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci.

Tu przede wszystkim konieczne jest nasze odważne świa-

dectwo i głoszenie prawdy (…)

Potrzeba szczególnej służby życiu budzi się w sercu

człowieka niezależnie od wieku, stanu, wykształcenia,

przynależności do jakiejś wspólnoty w Kościele. W tym

roku mija 30 lat od chwili, kiedy to sługa Boży ks. Franci-

szek Blachnicki, podczas Kongregacji Odpowiedzialnych

Ruchu zainicjował szczególną działalność służebną, którą

nazwał Diakonią Obrony Życia. Dość szybko zrozumiano,

że należy nie tylko bronić życia, ale służyć mu od poczęcia

aż do naturalnej śmierci. Od początku DŻ towarzyszyły

słowa Ojca Świętego Jana Pawła II: Oddajcie się na służbę

życia, a nie śmierci.

Słowa, czyny i sama osoba Jezusa dają człowiekowi

możliwość poznania pełnej prawdy o wartości życia ludz-

kiego; z tego źródła czerpie on zwłaszcza zdolność (...)

przyjęcia i pełnej realizacji obowiązku miłowania ludz-

kiego życia i służenia mu, bronienia go i wspomagania.

(J P II, EV, 25.03.1995).

Służba na rzecz życia i rodziny była podejmowana

w gałęzi rodzinnej Ruchu naszej diecezji już w latach

osiemdziesiątych. Formalnie Diakonia Życia ukonsty-

tuowała się dopiero wtedy, gdy znalazły się osoby, które

zadeklarowały udział w spotkaniach DŻ oraz w specjali-

stycznych rekolekcjach diakonii i jednocześnie przeżyły

formację Ruchu Światło-Życie; jako warunki konieczne

uznano ukończone 18 lat i przynajmniej II stopień ONŻ

dla młodzieży, oaza I stopnia i ORAR II stopnia dla ro-

dzin. Miejscem istotnej formacji członków DŻ jest także

dwuletnie Studium Życia Rodzinnego Archidiecezji Prze-

myskiej, którego dyrektorem jest ks. prał. dr Roman Waw-

ro.

Przemyska Diakonia Życia została oﬁ cjalnie powołana

przez Moderatora Diecezjalnego Ruchu Ś-Ż, ks. Adama

Wąsika 3 maja 2007 roku, razem z Diakonią Wyzwolenia

podczas ORDW. Naszym Moderatorem w diecezji został

ks. prał. Stanisław Czenczek, od lat zaangażowany w dzieło

Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Od razu też nawiązaliśmy

kontakt z Centralną Diakonią Życia. Obecnie w każdym re-

Diecezjalna Diakonia Życia

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: