Singh Nalini (Łowca Gildii 02) Pocałunek archanioła (244).pdf

Nalini Singh

POCAŁUNEK ARCHANIOŁA

Łowca Gildii 2

Przełożyła

Krystyna Chodorska

Dwójkambezsternika

Podziękowania

Praca nad tą książką była dla mnie prawdziwą przyjemnością

m.in. dzięki entuzjastycznym komentarzom czytelników Krwi

Aniołów. Dziękuję wam za zainteresowanie tym nowym cyklem, za

wasze e-maile, listy, i przede wszystkim za uśmiech, który wnieśliście

w moje życie.

Specjalne podziękowania dla Tiazzy za pomoc przy marokańskim

arabskim, dla Heleny i Pameli za pomoc przy francuskim, dla Travisa

za - nomen omen - wnikliwe wskazówki na temat różnych rodzajów

broni. Wszyscy czworo doskonale wiedzą co robią. Wszelkie pomyłki

mogły powstać tylko z mojej winy.

Ogromne podziękowania dla moich rodziców za ich niesamowite

wsparcie, którego udzielili mi w czasie, gdy pracowałam jak szalona,

próbując dotrzymać terminu, i dla mojej siostry za jej wariactwa, które

pomagają mi zachować normalność. Dziękuję też moim przyjaciołom

z RWNZ i sieci. Najserdeczniejsze podziękowania dla Hariego Aja za

jego pomoc.

Chciałabym także podziękować wszystkim pracownikom Konight

Agency Berkley Sensation, a zwłaszcza mojej agentce Nephele

Tempst i redaktorce Cindy Hwang za wszystko to, co dzięki wam

osiągnęłam. Nie wolno wam odchodzić na emeryturę. Nigdy.

Początek

Kap. Kap.

Kap. Chodź tu, mały łowco. Spróbuj.

Krew w powietrzu, na ścianach, pod stopami.

- Ari? Ari ucięła sobie drzemkę.

Słysząc ten upiorny chichot, miała ochotę natychmiast stąd

wybiec. Uciekać. UCIEKAĆ!

- Mmm, ale chyba jednak wolę Belle. - Potwór uniósł palec

umazany na czerwono i przycisnął jej do ust.

Krew spłynęła jej na język. Krew jej siostry. Dopiero wtedy

krzyknęła.

Elena chwyciła się poręczy balkonu i spojrzała na głęboką

rozpadlinę, która otwierała się u jej stóp. Skały wyglądały niczym

ostre zęby, gotowe gryźć, rozdzierać i szarpać. Zacisnęła dłonie, kiedy

lodowaty podmuch wiatru uderzył z nową siłą jakby chciał ją

zepchnąć wprost w rozwarte szczęki przepaści.

- Rok temu nawet nie wiedziałam o istnieniu Azylu - mruknęła. -

A dzisiaj sama tu mieszkam.

Miasto ze szkła i marmuru ciągnęło się daleko we wszystkich

kierunkach, odcinając się ostro od skąpanego w jaskrawym świetle

słońca krajobrazu. Ciemnozielone liście drzew tworzyły kępki zieleni

po obu stronach rozpadliny, która przecinała miasto ostrą kreską a

ośnieżone szczyty znaczyły linię horyzontu. Nie było tu żadnych dróg,

żadnych wieżowców, nic nie zakłócało wspaniałego widoku.

A jednak mimo tego piękna było w tym miejscu coś

niepokojącego, tak jakby mrok czaił się tuż pod złoconą

powierzchnią. Elena wzięła głęboki oddech, czując w płucach ostrą

świeżość górskiego wiatru, i spojrzała w górę... w stronę aniołów.

Nigdy jeszcze nie widziała ich tak wielu. Ich skrzydła wypełniały

niebo nad miastem, które zdawało się wyrastać z granitowej skały.

Rozanieleni - ludzie dotknięci przypadłością polegającą na tym, iż

wpadali w trans na sam widok anielskich skrzydeł - prawdopodobnie

płakaliby ze szczęścia, gdyby znaleźli się w takim miejscu. Jednak

Elena widziała już kiedyś archanioła, który śmiał się, wydzierając

oczy wampirowi, potem udawał, że je zjada, aż w końcu rozdeptał je

na miazgę. Z drżeniem pomyślała, że to miejsce wcale nie przypomina

nieba.

Za jej plecami rozległ się szelest skrzydeł, a potem silne dłonie

zacisnęły się na jej biodrach.

- Jesteś zmęczona. Wejdź do środka.

Nawet nie drgnęła, choć dotyk mężczyzny - silny, niebezpieczny i

prawdziwie męski - sprawił, że omal nie zadrżała z rozkoszy.

- Wydaje ci się, że możesz mi teraz rozkazywać?

Archanioł Nowego Jorku był tak niebezpieczną istotą że bała się

go nawet teraz, gdy uniósł jej włosy nad karkiem i musnął ustami

skórę.

- Oczywiście. Jesteś moja.

Ani śladu żartobliwości, jedynie czysta zaborczość.

- Chyba jeszcze nie do końca zrozumiałeś, na czym polega ta cała

miłość.

Rok temu archanioł napoił ją ambrozją zmieniając w istotę

nieśmiertelną i dał jej skrzydła - prawdziwe skrzydła! -a wszystko to

za sprawą miłości do niej, zwykłej łowczyni, istoty śmiertelnej... która

nie była już śmiertelna.

- Możliwe. Mimo to czas, żebyś wróciła do łóżka.

A potem znalazła się w jego ramionach, choć nie pamiętała, by

puściła poręcz balkonu - ale musiała to zrobić, ponieważ czuła, jak

krew napływa do jej dłoni.

Rafael przeniósł ją przez przesuwane drzwi do wspaniałego

szklanego pokoju na samej górze jego twierdzy z marmuru i kwarcu,

tak majestatycznej i niewzruszonej, jak otaczające ją góry.

Elena poczuła przypływ wściekłości.

- Przestań zaglądać w moje myśli!

„Dlaczego?"

- Już tyle razy ci mówiłam, że nie jestem twoją marionetką! -

Zacisnęła zęby, gdy archanioł kładł ją na miękkiej pościeli, i zaraz

usiadła na łóżku.

- W każdym prawdziwym związku kochanka - dobry Boże, sama

nie mogła uwierzyć, że dała się uwieść archaniołowi! - powinna być

twoją partnerką nie zabawką którą można do woli manipulować.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: