Quick_Amanda_-_Interesy.pdf

Amanda Quick

Inte

resy

Prolog

Oczy intruza lśniły chłodnym blaskiem. Gwałtownym ruchem strącił z półki następny

rząd antycznych waz. Kruche naczynia roztrzaskały się na podłodze w tysiąc kawałków.

Nieznajomy podszedł do kolekcji glinianych figurek.

- Pani Lakę, radzę się pośpieszyć z pakowaniem - ponaglił, z wściekłością rozbijając

zbiór Afrodyt, satyrów i greckich bożków. - Powóz rusza za piętnaście minut i zapewniam, że

odjedzie nim pani wraz z siostrzenicą, z bagażem czy też bez.

Lavinia stała u stóp schodów i bezradnie patrzyła, jak rozgniewany mężczyzna sieje

spustoszenie w jej antykwariacie.

- Nie ma pan prawa tego robić. Doprowadzi mnie pan do ruiny.

- Wręcz przeciwnie, droga pani. Ratuję pani życie. - Nogą w ciężkim bucie

przewrócił dużą urnę, zdobioną w stylu etruskim. - Ale proszę się nie martwić. Nie

spodziewam się podziękowania.

Lavinia skrzywiła się boleśnie, kiedy urna upadła na podłogę i roztrzaskała się z

głośnym hukiem. Wiedziała, że szaleńca nie należy drażnić. Ten najwyraźniej postanowił

zniszczyć jej antykwariat, a ona nie mogła zrobić nic, żeby go powstrzymać.

Bardzo wcześnie w życiu nauczyła się rozpoznawać, kiedy należy wykonać taktyczny

odwrót. Nigdy jednak nie umiała potulnie godzić się z porażką.

- Gdybyśmy byli w Anglii, kazałabym pana aresztować, panie March.

- Ale nie jesteśmy w Anglii. -Tobias March chwycił naturalnej wielkości figurę

centuriona i pociągnął ją za tarczę. Kamienny Rzymianin upadł na własny miecz. - Jesteśmy

we Włoszech i musi pani robić to, co każę. Nie ma pani wyboru.

Dalsze trwanie przy swoim nie miało sensu. Rozmowa z Tobiasem Marchem była

zwykłą stratą czasu, który można było poświęcić na pakowanie kufrów, jednak wrodzona

skłonność do oślego uporu nic pozwoliła Lavinii ustąpić pola bez walki.

- Przeklęty bękart - wycedziła przez zęby.

- Moja metryka mówi co innego. - Strącił na podłogę rząd waz z czerwonej

gliny. - Domyślam się jednak, co pani chce powiedzieć.

- Widać wyraźnie, że nie jest pan dżentelmenem.

- Nie będę się o to spierać. - Kopnął popiersie nagiej Wenus. -Ale przecież pani

też nie jest damą.

Drgnęła, kiedy popiersie rozbiło się o podłogę. Naga Wenus cieszyła się wielkim

powodzeniem u kupujących.

- Jak pan śmie? Znalazłyśmy się z siostrzenicą w Rzymie bez środków do życia

i byłyśmy zmuszone przez kilka miesięcy parać się interesami, ale to jeszcze nie powód, żeby

nas obrażać.

- Dość tego. - Stanął z nią twarzą w twarz. W świetle lampy jego groźne oblicze

wydawało się chłodniejsze niż oblicza kamiennych posągów. - Niech się pani cieszy, że

doszedłem do wniosku, iż jest pani tylko bezwolnym narzędziem w rękach przestępcy,

którego ścigam, a nie członkiem jego bandy złodziei i morderców.

- Twierdzi pan, że złoczyńcy korzystali z mojego sklepu, żeby przekazywać

sobie wiadomości. Ale to tylko pańska opinia.

Szczerze mówiąc, kiedy patrzę na pana grubiańskie zachowanie, trudno mi uwierzyć

w choć jedno pana słowo. Wyjął z kieszeni złożoną kartkę.

- Zaprzeczy pani, że ten list był schowany w jednej z pani waz?

Zerknęła na obciążający dowód. Przed chwilą patrzyła oniemiała, jak wyjął tę kartkę z

rozbitej greckiej wazy. Zapisana na niej wiadomość o dobiciu korzystnego targu z piratami

wyglądała jak raport jakiegoś rzezimieszka, przeznaczony dla herszta bandy.

Lavinia uniosła głowę.

- To przecież nie moja wina, że jeden z klientów wrzucił do wazy jakiś osobisty

list.

- Nie chodzi tu o jednego klienta. Złoczyńcy wykorzystywali pani sklep od

kilku tygodni.

- A skąd pan to wie?

- Prawie od miesiąca obserwuję ten lokai i panią - przyznał z denerwującą

obojętnością, a oczy Lavinii rozszerzyły się ze zdumienia.

- Od miesiąca mnie pan szpieguje?

- Z początku zakładałem, że jest pani wspólniczką Carlisle'a. Dopiero po

dokładniejszej analizie sytuacji doszedłem do wniosku, że najprawdopodobniej nie ma pani

pojęcia, w co są zamieszani niektórzy z pani tak zwanych klientów.

- To oburzające.

Spojrzał na nią rozbawiony.

- Chce pani powiedzieć, że wiedziała pani, w jakim celu tak regularnie

odwiedzają pani antykwariat?

- Nic podobnego nie chciałam powiedzieć. - Słyszała, że mówi coraz głośniej,

ale nie potrafiła się opanować. Jeszcze nigdy w życiu nie była tak rozgniewana i wystraszona.

-Miałam ich za uczciwych miłośników starożytności.

- Doprawdy? - Tobias zerknął na słoje z mlecznozielonego szkła, ustawione w

równym rzędzie na wysokiej półce. Uśmiechnął się chłodno. - A czy pani jest uczciwą

kobietą?

Lavinia zesztywniała.

- Co pan sugeruje?

- Nic nie sugeruję. Stwierdzam tylko, że większość znajdujących się tu

przedmiotów to tanie kopie starożytnych dzieł sztuki. Niewiele tu prawdziwych antyków.

- A skąd pan to wie? - odparowała. - Nie powie mi pan chyba, że jest znawcą

sztuki starożytnej. Nie dam się oszukać. Po tym, co pan zrobił z moim antykwariatem, nie

wmówi mi pan, że jest pan uczonym badaczem.

- Ma pani rację. Nie jestem znawcą starożytnej Grecji i Rzymu. Jestem prostym

człowiekiem interesu.

- Bzdura. Dlaczego prosty człowiek interesu miałby przyjeżdżać aż do Rzymu

w pogoni za jakimś łotrem o nazwisku Carlisle?

- Reprezentuję jednego ze swoich klientów, który zatrudnił mnie, żebym zbadał

losy niejakiego Bennetta Rucklanda.

- I jakież są losy tego pana Rucklanda?

Tobias spojrzał jej w oczy.

- Został zamordowany, tutaj, w Rzymie. Mój klient uważa, że stało się tak,

ponieważ wiedział zbyt wiele o tajnej organizacji, na czele której stoi Carlisle.

- Niewiarygodna historia.

- Być może, ale będzie lepiej, jak pani w nią uwierzy. Zresztą nie ma pani

wyboru. - Rozbił kolejną wazę. - Zostało pani tylko dziesięć minut.

Sprawa wyglądała beznadziejnie. Lavinia chwyciła fałdy spódnicy i ruszyła w górę po

schodach. Zatrzymała się na chwilę, bo uderzyła ją pewna myśl.

- Powiedział pan, że jest prostym człowiekiem interesu. Rozwiązywanie zagadek

kryminalnych to raczej dziwny interes.

Tobias rozbił niewielką rzymską lampkę oliwną.

- Nie dziwniejszy niż sprzedawanie fałszywych antyków.

Lavinia skrzywiła się lekko.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: