ustawa o CBA.pdf

USTAWA

z dnia __________ 2006 r.

o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym 1

(Dz. U. z dnia _______ 2006 r.)

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. 1. Tworzy się Centralne Biuro Antykorupcyjne, zwane dalej "CBA", jako służbę specjalną do

spraw zwalczania korupcji w instytucjach państwowych i samorządzie terytorialnym oraz życiu publicznym i

gospodarczym, a także działalności godzącej w interesy ekonomiczne państwa.

2. Nazwa Centralne Biuro Antykorupcyjne i jej skrót "CBA" przysługuje wyłącznie Centralnemu Biuru

Antykorupcyjnemu.

Art. 2. 1. Do zadań CBA, w zakresie właściwości określonej w art. 1 ust. 1, należy:

1) rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie przestępstw przeciwko:

a) działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego określonych w rozdziale XXIX

ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 2 ), a także o

którym mowa w art. 14 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności

gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679, z późn. zm. 3 ) , jeżeli

pozostają w związku z przestępczością korupcyjną,

b) wyborom i referendum określonych w art. 250 i 250a Kodeksu karnego,

c) wiarygodności dokumentów określonych w rozdziale XXXIV, mieniu określonych w rozdziale XXXV,

obrotowi gospodarczemu określonych w rozdziale XXXVI oraz obrotowi pieniędzmi i papierami

wartościowymi określonych w rozdziale XXXVII Kodeksu Karnego, a także o których mowa w art.

585-592 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z

późn. zm. 4 ) oraz określonych w art. 179-183 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami

finansowymi (Dz. U. Nr 183 z 2005 r., poz. 1538), jeżeli pozostają w związku z przestępczością

korupcyjną lub godzą w interesy ekonomiczne państwa,

d) wymiarowi sprawiedliwości określonych w rozdziale XXX Kodeksu karnego, jeżeli pozostają w

związku z przestępczością korupcyjną,

e) finansowaniu partii politycznych określonych w art. 49d i 49f ustawy

z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. Nr 79 z 2001 r., poz. 857 5 ) ,

f) obowiązkom podatkowym i rozliczeniom z tytułu dotacji i subwencji, w szczególności określonych w

art. 54, 55, 56, 76, 82 ustawy z 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz.

930, z późn. zm. 6 ), jeżeli pozostają w związku z przestępczością korupcyjną lub godzą w interesy

ekonomiczne państwa,

- oraz ściganie ich sprawców,

2) ujawnianie i przeciwdziałanie przypadkom nieprzestrzegania przepisów ustawy o ograniczeniu

prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne;

3) ujawnianie przypadków nieprzestrzegania określonych przepisami prawa procedur podejmowania

decyzji w przedmiocie: prywatyzacji i komercjalizacji, wsparcia finansowego, udzielania zamówień

publicznych oraz przyznawania koncesji, zezwoleń, zwolnień podmiotowych i przedmiotowych, ulg,

preferencji, kontyngentów, plafonów, poręczeń i gwarancji kredytowych;

4) kontrola rzetelności i prawdziwości oświadczeń majątkowych lub oświadczeń o prowadzeniu

działalności gospodarczej osób pełniących funkcje publiczne, o których mowa w art. 115 § 19 Kodeksu

karnego, składanych na podstawie odrębnych przepisów;

5) prowadzenie działalności analitycznej dotyczącej zjawisk występujących w obszarze właściwości CBA

oraz przedstawianie w tym zakresie informacji Prezesowi Rady Ministrów, Prezydentowi Rzeczypospolitej

Polskiej oraz Sejmowi.

2. CBA współdziała w zakresie swojej właściwości z organami administracji rządowej i samorządowej

oraz organizacjami międzynarodowymi na podstawie umów i porozumień międzynarodowych oraz

odrębnych przepisów.

3. CBA może prowadzić postępowanie przygotowawcze obejmując wszystkie czyny ujawnione w jego

przebiegu, jeżeli pozostają w związku podmiotowym lub przedmiotowym z czynem stanowiącym podstawę

jego wszczęcia.

4. Działalność CBA poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej może być prowadzona w związku z jego

działalnością na terytorium państwa wyłącznie w zakresie realizacji zadań określonych w ust. 1 pkt 1.

Art. 3. Organy administracji rządowej, organy samorządu terytorialnego oraz instytucje państwowe są

obowiązane, w zakresie swojego działania, do współpracy z CBA, a w szczególności udzielania pomocy w

realizacji zadań CBA.

Art. 4. 1. Działalność CBA jest finansowana z budżetu państwa.

2. Koszty realizacji zadań CBA, w zakresie, których - ze względu na wyłączenie ich jawności - nie mogą

być stosowane przepisy o finansach publicznych i rachunkowości, są finansowane z utworzonego na ten cel

funduszu operacyjnego.

3. Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego określi w drodze zarządzenia stanowiące tajemnicę

państwową szczegółowe zasady tworzenia i gospodarowania funduszem operacyjnym, o którym mowa w

ust. 2.

Rozdział 2

Organizacja Centralnego Biura Antykorupcyjnego

Art. 5. 1. CBA kieruje Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego, zwany dalej "Szefem CBA".

2. Szef CBA jest centralnym organem administracji rządowej nadzorowanym przez Prezesa Rady

Ministrów, działającym przy pomocy CBA, które jest urzędem administracji rządowej.

3. Prezes Rady Ministrów lub wyznaczony przez niego członek Rady Ministrów koordynuje działalność

CBA, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Wojskowych Służb Informacyjnych.

Art. 6. 1. Szefa CBA powołuje i odwołuje, na czteroletnią kadencję, Prezes Rady Ministrów, po

zasięgnięciu opinii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kolegium do Spraw Służb Specjalnych oraz

Sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych.

2. Prezes Rady Ministrów, na wniosek Szefa CBA, powołuje i odwołuje zastępców Szefa CBA.

Art. 7. Szefem CBA lub zastępcą Szefa CBA może zostać osoba, która:

1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;

2) korzysta z pełni praw publicznych;

3) nie była skazana za przestępstwo popełnione umyślnie ścigane z oskarżenia publicznego lub

przestępstwo skarbowe;

4) spełnia wymagania określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych w zakresie dostępu do

informacji stanowiących tajemnicę państwową, oznaczonych klauzulą "ściśle tajne";

5) posiada wyższe wykształcenie;

6) nie pełniła służby zawodowej, nie pracowała i nie była współpracownikiem organów bezpieczeństwa

państwa, wymienionych w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej -

Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. Nr 155, poz. 1016, z późn. zm. 7 ), ani

też nie była sędzią, który orzekając uchybił godności urzędu, sprzeniewierzając się niezawisłości

sędziowskiej.

Art. 8. 1. Odwołanie Szefa CBA lub zastępcy Szefa CBA z zajmowanego stanowiska następuje w

przypadku:

1) rezygnacji z zajmowanego stanowiska;

2) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa;

3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za popełnione umyślnie przestępstwo ścigane z oskarżenia

publicznego lub przestępstwo skarbowe;

4) utraty z mocy wyroku sądowego praw publicznych;

5) niewykonywaniaobowiązków z powodu choroby trwającej nieprzerwanie ponad 3 miesiące.

2. Odwołanie Szefa CBA lub zastępcy Szefa CBA z zajmowanego stanowiska może nastąpić w

przypadku postępowania sprzecznego z prawem lub rażącego naruszenia obowiązków zawodowych przez

te osoby.

Art. 9. W przypadku zwolnienia stanowiska Szefa CBA lub czasowej niemożności sprawowania przez

niego funkcji, Prezes Rady Ministrów może powierzyć pełnienie obowiązków Szefa, na czas nie dłuższy niż

3 miesiące, jego zastępcy lub innej osobie, która spełnia warunki określone w art. 7.

Art. 10. 1. Szef CBA kieruje Biurem bezpośrednio lub przez swoich zastępców.

2. Szef CBA może upoważnić podległych funkcjonariuszy do załatwiania spraw w jego imieniu w

określonym zakresie, z wyjątkiem spraw, o których mowa w art. 17, 19 i 23.

3. Szef CBA, w drodze zarządzenia, określa sposoby, metody i formy wykonywania zadań przez CBA w

zakresie nieobjętym innymi przepisami.

Art. 11. 1. Prezes Rady Ministrów nadaje, w drodze zarządzenia, CBA statut, który określa jego

organizację wewnętrzną.

2. Szef CBA, w drodze zarządzeń, nadaje regulaminy organizacyjne jednostkom organizacyjnym CBA,

w których określa ich strukturę wewnętrzną i szczegółowe zadania.

3. Szef CBA określi, w drodze zarządzania, formy i tryb szkolenia funkcjonariuszy CBA.

4. Szef CBA może tworzyć zespoły o charakterze stałym lub doraźnym, określając ich nazwę, skład

osobowy oraz szczegółowy zakres i tryb działania.

Art. 12. 1. Prezes Rady Ministrów określa kierunki działania CBA w drodze wytycznych.

2. Szef CBA, najpóźniej na 2 miesiące przed końcem roku kalendarzowego, przedstawia Prezesowi

Rady Ministrów do zatwierdzenia roczny plan działania CBA na rok następny.

3. Szef CBA przedstawia corocznie do dnia 31 marca Prezesowi Rady Ministrów oraz Sejmowej Komisji

do Spraw Służb Specjalnych sprawozdanie z działalności CBA za poprzedni rok kalendarzowy.

Rozdział 3

Uprawnienia funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego

Art. 13. 1. W granicach zadań, o których mowa w art. 2, funkcjonariusze CBA wykonują:

1) czynności operacyjno-rozpoznawcze i dochodzeniowo-śledcze w celu rozpoznawania, zapobiegania i

wykrywania przestępstw oraz ścigania ich sprawców;

2) czynności kontrolne w celu ujawniania przypadków korupcji w instytucjach państwowych i samorządzie

terytorialnym oraz nadużyć osób pełniących funkcje publiczne, a także działalności godzącej w interesy

ekonomiczne państwa;

3) czynności operacyjno-rozpoznawcze i analityczno-informacyjne w celu uzyskiwania i przetwarzania

informacji istotnych dla zwalczania korupcji w instytucjach państwowych i samorządzie terytorialnym

oraz działalności godzącej w interesy ekonomiczne państwa.

2. CBA wykonuje również czynności na polecenie sądu lub prokuratora w zakresie określonym

w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 8 )

oraz ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 9 ).

3. Funkcjonariusze CBA wykonują czynności tylko w zakresie właściwości CBA i w tym zakresie

przysługują im uprawnienia procesowe policjantów, wynikające z przepisów Kodeksu postępowania

karnego.

4. Funkcjonariusze CBA podczas wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, mają obowiązek

poszanowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony praw człowieka niezależnie od jego

narodowości, pochodzenia, sytuacji społecznej, przekonań politycznych lub religijnych albo

światopoglądowych.

Art. 14. 1. Funkcjonariusze CBA, wykonując czynności służące realizacji zadań, o których mowa

w art. 2, mają prawo:

1) wydawania osobom poleceń określonego zachowania się, w granicach niezbędnych do wykonania

czynności, o których mowa w pkt 2-5;

2) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;

3) zatrzymywania osób w trybie i w przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania

karnego;

4) przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i w przypadkach określonych w przepisach Kodeksu

postępowania karnego;

5) dokonywania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagaży oraz zatrzymywania pojazdów i innych

środków transportu oraz sprawdzania ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i

wodnego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub przestępstwa

skarbowego;

6) obserwowania i rejestrowania, przy użyciu środków technicznych, obrazu zdarzeń w miejscach

publicznych oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom w trakcie wykonywania czynności

operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych na podstawie ustawy;

7) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu

terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej;

wymienione instytucje, organy i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do

udzielenia nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa;

8) zwracania się o niezbędną pomoc do innych niż wymienieni w pkt 7 przedsiębiorców, jednostek

organizacyjnych i organizacji społecznych, jak również zwracania się do każdej osoby o udzielenie

pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.

2. Osobie zatrzymanej lub wobec której dokonano przeszukania, przysługują uprawnienia odpowiednio

osoby zatrzymanej lub osoby, której prawa zostały naruszone, przewidziane w przepisach Kodeksu

postępowania karnego.

3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezcelowe lub

nieskuteczne.

4. Osoba zatrzymana może być okazywana, fotografowana lub daktyloskopowana tylko wtedy, gdy jej

tożsamości nie można ustalić w inny sposób.

5. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać, w razie uzasadnionej potrzeby, badaniu lekarskiemu

lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.

6. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej

naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostały podjęte.

7. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1:

1)pkt 1, 2, 5, 7 i 8, w terminie 7 dni od dnia dokonania czynności;

2) pkt 6, w terminie 7 dni od dnia gdy podmiot dowiedział się o dokonanych wobec niego czynnościach

- przysługuje zażalenie do prokuratora właściwego ze względu na miejsce przeprowadzenia czynności. Do

zażalenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego w zakresie dotyczącym postępowania

odwoławczego.

8. Materiały z czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 6, które nie stanowią informacji potwierdzających

popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, podlegają niezwłocznie protokolarnemu,

komisyjnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów zarządza Szef CBA.

9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzania badań lekarskich, o

których mowa w ust. 5, osób zatrzymanych przez funkcjonariuszy CBA. Rozporządzenie powinno określać

osoby przeprowadzające badania oraz organizację i miejsce przeprowadzania badań, a także przypadki

uzasadniające potrzebę udzielenia osobie zatrzymanej pierwszej pomocy medycznej, z uwzględnieniem

ochrony zdrowia osoby zatrzymanej.

10. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przeprowadzania i

dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, uwzględniając dostosowany do sytuacji

sposób przeprowadzania przez funkcjonariuszy CBA czynności podejmowanych w ramach ustawowych

uprawnień oraz obowiązki funkcjonariuszy podczas realizacji tych czynności.

11. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób przeprowadzania czynności,

o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, uwzględniając obowiązki funkcjonariusza CBA występującego z żądaniem

udzielenia pomocy lub zwracającego się o tę pomoc.

Art. 15. 1.W razie niepodporządkowania się wydanym na podstawie prawa poleceniom,

funkcjonariusze CBA mogą stosować fizyczne, techniczne i chemiczne środki przymusu bezpośredniego,

służące do obezwładniania lub konwojowania osób oraz do zatrzymywania pojazdów.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 mogą być stosowane jedynie środki przymusu bezpośredniego

odpowiadające potrzebom wynikającym z zaistniałej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania

się wydanym poleceniom. Odstępuje się od dalszego stosowania środków przymusu bezpośredniego, gdy

osoba, wobec której użyto tych środków, podporządkowała się wydanym poleceniom.

3. Funkcjonariusze CBA mają prawo stosować następujące środki przymusu bezpośredniego:

1) siłę fizyczną w postaci chwytów obezwładniających lub podobnych technik obrony lub ataku;

2) urządzenia techniczne, takie jak:

a) kajdanki,

b) kaftany bezpieczeństwa, pasy i siatki obezwładniające,

c) kolczatki drogowe i inne przeszkody umożliwiające zatrzymanie pojazdu,

d) paralizatory elektryczne,

3) chemiczne środki obezwładniające, takie jak:

a) ręczne miotacze gazu,

b) ręczne granaty łzawiące.

4) pociski niepenetracyjne miotane z broni palnej.

4. Wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, starców oraz osób

o widocznym kalectwie stosuje się wyłącznie chwyty obezwładniające.

5. Siłę fizyczną stosuje się w celu obezwładnienia osoby, odparcia czynnej napaści albo zmuszenia do

wykonania polecenia. Używając siły fizycznej, nie należy zadawać uderzeń, chyba że funkcjonariusz działa

w obronie koniecznej albo w celu odparcia zamachu na życie lub zdrowie ludzkie bądź mienie.

6. Kajdanki można stosować wobec osób skazanych, tymczasowo aresztowanych lub zatrzymanych w

celu udaremnienia ucieczki albo zapobieżenia czynnej napaści lub czynnemu oporowi.

7. Kajdanki stosuje się na polecenie sądu lub prokuratora.

8. Nie stosuje się kajdanek wobec osób, których wygląd wskazuje na wiek poniżej 17 lat.

9. Kajdanki zdejmuje się niezwłocznie po wprowadzeniu osób, wobec których je zastosowano, do

pomieszczeń służbowych zabezpieczonych przed możliwością ucieczki, aresztów lub na salę rozpraw,

chyba że sąd zarządzi inaczej.

10. Kajdanki zakłada się na ręce z przodu, a osobom, co do których zachodzi podejrzenie, że mogą

zachowywać się agresywnie - na ręce do tyłu.

11. Kaftan bezpieczeństwa, pasy lub siatkę obezwładniającą stosuje się wobec osób, które swoim

zachowaniem stwarzają niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także mienia, jeżeli

zastosowanie innych środków przymusu jest niemożliwe albo okazało się bezskuteczne.

12. Siatkę obezwładniającą można stosować także:

1)w pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa;

2) w celu udaremnienia ucieczki osoby skazanej, tymczasowo aresztowanej lub zatrzymanej.

13. Decyzję o zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego, o którym mowa w ust. 11, podejmuje

kierownik jednostki organizacyjnej CBA lub upoważniony przez niego funkcjonariusz.

14. Stosowanie kolczatek drogowych i innych przeszkód umożliwiających zatrzymanie pojazdu odbywa

się z udziałem Policji i na zasadach obowiązujących Policję przy ich stosowaniu.

15. Decyzję o użyciu urządzeń technicznych, o których mowa w ust. 14, podejmują osoby wskazane w

ust. 13, po uprzednim uzgodnieniu z komendantem terytorialnie właściwej jednostki Policji.

16. Paralizator elektryczny można stosować w celu:

1) obezwładnienia osoby niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia

niebezpiecznego narzędzia;

2) odparcia czynnej napaści lub pokonania czynnego oporu;

3) zatrzymania osoby albo udaremnienia ucieczki osoby skazanej, tymczasowo aresztowanej bądź

zatrzymanej z powodu podejrzenia o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia;

4) przeciwdziałania niszczeniu mienia;

5) obezwładnienia agresywnych lub niebezpiecznych zwierząt.

17. Przy stosowaniu paralizatora elektrycznego należy zachować ostrożność, uwzględniając jego

właściwości mogące stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego.

18. Chemiczne środki obezwładniające można stosować w przypadkach:

1) odpierania czynnej napaści;

2) pokonywania czynnego lub biernego oporu;

3) pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa;

4) udaremnienia ucieczki osoby skazanej, tymczasowo aresztowanej lub zatrzymanej;

5) przeciwdziałania niszczeniu mienia.

19.Przy stosowaniu chemicznych środków obezwładniających należy zachować ostrożność,

uwzględniając ich właściwości mogące stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego.

20. Pociski niepenetracyjne można stosować w przypadkach:

1) odpierania czynnej napaści;

2) odpierania gwałtownego zamachu na mienie;

3) odpierania bezpośredniego bezprawnego zamachu przeciwko życiu lub zdrowiu ludzkiemu albo w

pościgu za sprawcą takiego zamachu.

21. Jeżeli wskutek zastosowania środka przymusu bezpośredniego nastąpiło zranienie osoby,

funkcjonariusz jest obowiązany natychmiast udzielić tej osobie pierwszej pomocy przedmedycznej, a w razie

potrzeby zapewnić pomoc lekarską. Pomoc lekarską zapewnia się zawsze kobiecie ciężarnej, wobec której

użyto środka przymusu bezpośredniego.

22. Funkcjonariusz CBA może odstąpić od obowiązku, o którym mowa w ust. 21, w przypadku gdy

zostanie zapewnione udzielenie pomocy przez inne właściwe podmioty, które są obowiązane do udzielania

pomocy zranionej osobie.

23. W przypadku, o którym mowa w ust. 21, oraz gdy w wyniku zastosowania środka przymusu

nastąpiła śmierć osoby albo szkoda w mieniu, funkcjonariusz jest obowiązany do:

1) zabezpieczenia śladów na miejscu zdarzenia i niedopuszczenia na to miejsce osób postronnych;

2) w miarę możliwości ustalenia świadków zdarzenia;

3) powiadomienia o zdarzeniu właściwego dyżurnego, a także swojego przełożonego.

24. Jeżeli w wyniku zastosowania środka przymusu bezpośredniego nastąpiła śmierć lub zranienie

osoby, dyżurny jest obowiązany niezwłocznie spowodować zabezpieczenie śladów i dowodów związanych z

zastosowaniem środka przymusu bezpośredniego oraz zawiadomić właściwego miejscowo prokuratora.

25. Fakt zastosowania środka przymusu bezpośredniego funkcjonariusz dokumentuje w notatce, którą

przedstawia przełożonemu.

26. Notatka, o której mowa w ust. 25, powinna zawierać w szczególności:

1) wskazanie imienia i nazwiska funkcjonariusza;

2) określenie czasu i miejsca zastosowania środka przymusu bezpośredniego;

3) dane osoby, wobec której zastosowano środek przymusu bezpośredniego;

4) powody i rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego;

5) opis działań funkcjonariusza poprzedzających zastosowanie środka przymusu bezpośredniego;

6) określenie skutków zastosowania środków przymusu bezpośredniego;

7) wskazanie innych faktów, koniecznych - w ocenie funkcjonariusza - do zobrazowania zdarzenia;

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: