Nazistowscy zbrodniarze przygarnięci przez USA.pdf

Nazistowscy zbrodniarze przygarnięci przez USA

Między innymi dzięki byłym zbrodniarzom wojennym Amerykanie polecieli na Księżyc, a CIA mogła

podjąć walkę z KGB.

Ujawniony w 2010 roku raport amerykańskiego Departamentu Sprawiedliwości potwierdził, że wielu

zbrodniarzy III Rzeszy trafiło po 1945 roku za ocean. Nazistów, którzy znaleźli schronienie w USA,

tamtejszy wywiad wykorzystywał jako źródło informacji oraz do tajnych misji w okresie zimnej wojny.

Ekspert CIA Harry Rositzke przyznał kiedyś: Wykorzystaliśmy każdego drania. Grunt, że był

przeciwnikiem komunizmu.

Szczurze linie

Niektórym pozwolono osiedlić się w Stanach Zjednoczonych, chociaż władze wiedziały o ich

zbrodniczej przeszłości. Jednym z nich był Otto Von Bolschwing, bliski współpracownik Adolfa

Eichmana, głównego autora planu eksterminacji Żydów. Pracował dla Centralnej Agencji

Wywiadowczej. Po klęsce III Rzeszy trafił do USA także Arthur L. Rudolph. W czasie wojny kierował

fabryką amunicji Mittelwerk, obok której powstał obóz koncentracyjny dostarczający przymusowych

robotników. W Stanach wraz z innymi niemieckimi uczonymi rozwijał amerykański program badań

kosmicznych. Jest uważany za ojca rakiety Saturn V, która wynosiła w kosmos podążającego na

Księżyc Apolla. Gdy w 1984 roku Departament Sprawiedliwości zamierzał postawić Rudolpha przed

sądem, naukowiec opuścił USA i zrzekł się amerykańskiego obywatelstwa. Tscherim Soobzokov, były

żołnierz Waffen SS, pracował zaś po wojnie jako doradca CIA. Nie udało się go deportować z USA, bo

nawet po ujawnieniu jego hitlerowskiej przeszłości dowody uznano za niewystarczające. W 1985 roku

Soobzokov zginął w wybuchu bomby, którą w jego domu podłożyli żydowscy radykałowie.

Kiedy w 1945 roku Reinhard Gehlen, były generał wywiadu hitlerowskiego, przekazał USA mikrofilmy

z tajnymi danymi z archiwów radzieckich, otrzymał od amerykańskich władz okupacyjnych zadanie

utworzenia wywiadu niemieckiego. Wraz z zaufaną grupą oficerów Gehlen organizował tak zwane

szczurze linie – trasy, którymi przerzucano do Ameryki Południowej i Środkowej zaopatrzonych w

fałszywe dokumenty zbrodniarzy III Rzeszy. Ponad pięć tysięcy nazistów opuściło w ten sposób

Europę i uniknęło procesów sądowych. Z pomocą CIA Gehlen zbudował organizację, którą w 1956

roku przejęła Niemiecka Republika Federalna jako Federalną Służbę Wywiadowczą (BND). Nic więc

dziwnego, że wśród jej członków było wielu byłych oficerów SS i członków NSDAP, którzy brali udział

w zbrodniach wojennych.

Szybka rehabilitacja

"Alianci przeszmuglowali przez granice pewną liczbę zbrodniarzy wojennych, między innymi oficerów

SS, których werbowano później do działań wywiadowczych wymierzonych w Związek Sowiecki i jego

satelitów" - pisze Neal Bascomb w książce "Wytropić Eichmanna". Dodaje, że obie organizacje – CIA i

BND – rekrutowały byłych agentów SS, gestapo i Abwehry, choć oficjalnie temu zaprzeczały. Ich

szefowie, Reinhard Gehlen i jego amerykański dobroczyńca Allen Dulles, koncentrowali swoje wysiłki

na walce z zagrożeniem komunistycznym na świecie.

Gdy zimna wojna podzieliła świat na dwa wrogie bloki, Niemcy Zachodnie stały się sojusznikiem

Zachodu. Trzeba było "zrehabilitować" także niemiecką armię. Norbert Frei w książce "Polityka wobec

przeszłości. Początki Republiki Federalnej i przeszłość nazistowska" przypomina głosy w obronie

niemieckich wojskowych. Gdy w 1949 roku w Hamburgu przed Trybunałem Wojskowym rozpoczął się

proces feldmarszałka Ericha von Mansteina, Winston Churchill demonstracyjnie ofiarował 25 funtów

na jego obronę. Liczni oficerowie Wehrmachtu zajmowali wysokie stanowiska nie tylko w odradzającej

się Bundeswehrze, ale także w Narodowej Armii Ludowej w NRD (niemal co drugi oficer wojskowego

wywiadu był wyszkolony przez Abwehrę).

Funkcjonariuszem NSDAP był co trzeci członek gabinetu kanclerza Konrada Adenauera, co czwarty

poseł w Bundestagu oraz wielu pracowników służby cywilnej i sądownictwa. Dyrektorem kancelarii

kanclerza Niemiec został zbrodniarz wojenny Hans Globke, współautor komentarza do ustaw

norymberskich. W roku 1951 niemieckie ministerstwo spraw zagranicznych zatrudniało 59 urzędników

państwowych, z czego aż 43 należało w przeszłości do NSDAP, a ośmiu byłych nazistów zostało

ambasadorami.

Norbert Frei opisuje skandal, jaki wybuchł w 1950 roku. Poseł do Bundestagu Wolfgang Hedler, były

członek NSDAP, wygłosił przemówienie, w którym stwierdził, że Niemcy ponoszą najmniejszą winę za

wybuch wojny, bojownicy ruchu oporu to zdrajcy ojczyzny, Niemcom zaś wcale nie działoby się lepiej,

gdyby mogły dziś korzystać z siły żydowskiego ducha i żydowskiego potencjału gospodarczego.

Hedler stanął przed sądem, oskarżony o znieważenie pamięci ruchu oporu i obrazę Żydów

niemieckich. Spośród trzech sędziów dwóch należało do NSDAP, Hedler został więc uniewinniony, a

przed gmachem sądu witały go wiwatujące tłumy. - Pora przestać węszyć za nazistami - apelował w

1951 roku Konrad Adenauer. Także niemieckie społeczeństwo domagało się zakończenia rozliczeń i

powrotu do normalności.

Polityczny balast

Amerykanie dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych zaczęli sprawdzać, kogo wpuścili do kraju. "Była

strażniczka w nazistowskim obozie żyje jako gospodyni domowa w Queens" - ujawnił „New York

Times”, opisując historię Hermine Braunsteiner-Ryan. Przy wjeździe do Stanów Zjednoczonych

kobieta zataiła, że została skazana w Austrii. Proces zakończył się pozbawieniem obywatelstwa i

deportacją, ale co ważniejsze, ujawnione zostały praktyki amerykańskiej Służby Imigracji i Naturalizacji

w kontaktach ze zwolennikami Adolfa Hitlera. Obliczono, że około 10 tysięcy nazistów trafiło do USA,

często za wiedzą władz. Teraz należało się ich pozbyć. W większości nie byli już pożyteczni i stanowili

polityczny balast.

Niemiecki wywiad BND otworzył natomiast archiwa dotyczące agentów, którzy wcześniej pracowali dla

reżimu Hitlera, dopiero w 2010 roku. Ujawnione dokumenty dotyczyły wewnętrznego dochodzenia,

które w latach 60. przeprowadził specjalny wydział wywiadu RFN, nazwany Organisationseinheit 85.

Opracowany wówczas raport zawierał zarzut, że przez lata BND patrzyła przez palce na zbrodniczą

działalność wielu funkcjonariuszy. Przez 45 lat dokument leżał zamknięty w szafie pancernej, zanim

na ich odtajnienie zdecydował się szef wywiadu Ernst Uhrlau.

"Późniejsi pracownicy BND, którzy w latach 1933–1945 pełnili rozmaite funkcje – od zwykłego

sekretarza policji w gestapo po Oberführera SS – brali udział w zamordowaniu milionów europejskich

Żydów, masowych egzekucjach oraz prześladowaniach przeciwników Hitlera. Po powierzchownej

denazyfikacji oraz upiększeniu życiorysów zostali oni ponownie wykorzystani w szpiegowskiej wojnie

przeciw Związkowi Sowieckiemu. Do ich zatrudnienia dochodziło przeważnie za zgodą bądź

milczącym przyzwoleniem amerykańskich tajnych służb" - pisał dziennik "Frankfurter Allgemeine

Zeitung". Znaleźli się wśród nich byli funkcjonariusze Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy,

gestapo, Służby Bezpieczeństwa i Tajnej Żandarmerii Polowej. W 1960 roku co najmniej 200 z 2450

pracowników wywiadu RFN służyło wcześniej w narodowosocjalistycznym aparacie terroru.

Rzeźnik agentem

Jaki los spotkał sprawców? Jednych zwolniono, większość otrzymała odprawę. Unikano drogi

sądowej. W aktach Centralnego Archiwum pozostał ślad po 21 sprawach, prowadzonych przeciwko

pracownikom BND w związku ze zbrodniami. Większość z nich zakończyła się podobnie jak w

przypadku Ericha Deppnera, gestapowca, dowódcy plutonów egzekucyjnych. W kwietniu 1942 roku w

Amersfoort zabił 85 sowieckich jeńców wojennych. Sąd w Monachium uniewinnił go w 1964 roku,

uzasadnił taki wyrok stwierdzeniem, że Deppner mógł kierować się przekonaniem, że były to represje

zgodne z ówczesnym prawem międzynarodowym.

Niemiecki wywiad nie tylko krył dawnych funkcjonariuszy III Rzeszy przed wymiarem sprawiedliwości,

lecz także współpracował ze zbrodniarzami. Pod opiekuńcze skrzydła BND trafił Adolf Eichmann,

logistyk Holokaustu, który po wojnie uciekł do Argentyny. Kolejnym odkryciem historyków był Klaus

Barbie, esesman zwany rzeźnikiem Lyonu. Po wojnie stał się ważnym agentem w kontrwywiadzie

amerykańskich wojskowych służb informacyjnych i pomagał tropić komunistów w okupowanych

Niemczech. W 1951 roku dzięki funduszom z USA oraz wsparciu Watykanu wyjechał do Boliwii.

Według "Spiegla", w 1966 roku BND zarejestrowało go jako agenta 43118, nadając mu kryptonim

"Orzeł". Przez wiele lat Barbie pod nazwiskiem Klaus Altmann żył spokojnie w Boliwii, pisząc raporty

dla BND. Przez rok dostawał nawet za to pieniądze. Przed sąd trafił dopiero w 1984 roku, gdy nowe

władze Boliwii przekazały go Francji. Skazany na dożywotne więzienie, zmarł po czterech latach.

Nekrolog dla nazistów

Oceniając stosunek niemieckich polityków do brunatnej przeszłości, dziennik "Sueddeutsche Zeitung"

przypomniał postawę szefa dyplomacji Willy’ego Brandta, późniejszego kanclerza RFN. Wyraził on

zgodę na odznaczenie Krzyżem Zasługi pierwszego stopnia "zbrodniarza zza biurka", prokuratora w

okupowanej przez Niemców Pradze Franza Nüssleina, skazanego w 1947 roku w Pradze w procesie o

zbrodnie wojenne i wydanego w 1955 roku Niemcom. Nüsslein pracował potem jako referent w MSZ.

W nekrologu opublikowanym w 2003 roku w gazetce ministerstwa nie wspominano nic o jego

nazistowskiej przeszłości. Wybuchł skandal. Ówczesny szef resortu Joschka Fischer zakazał

publikowania nekrologów byłych członków NSDAP i powołał komisję historyków, która miała

opracować raport na temat związków niemieckiego MSZ z reżimem nazistowskim. Komisja sięgnęła

do archiwów i po czterech latach prac doszła do wniosku, że MSZ było uwikłane w Holokaust na dużo

większą skalę niż dotychczas sądzono. W archiwach odnaleziono dokumenty potwierdzające udział

dyplomatów w eksterminacji Żydów. Komentując wyniki tych prac, Joschka Fischer ocenił, że

publikacja jest odpowiednim "nekrologiem" dla byłych dyplomatów uwikłanych w reżim nazistowski i

Holokaust.

Małgorzata Schwarzgruber, "Polska Zbrojna"

Naziści na sztandarach

Byli funkcjonariusze III Rzeszy okazują się także pożyteczni jako patroni szkół.

Historyk Geralf Gemser zebrał życiorysy aktywnych działaczy w okresie III Rzeszy, patronujących

obecnie saksońskim szkołom. Wśród patronów dwóch tysięcy placówek oświatowych doliczył się

ośmiu byłych działaczy NSDAP, trzech członków bojówek SA i jednego esesmana. W Bernstadt jedna

ze szkół nosi imię Klausa Riedela, pioniera techniki rakietowej. Naukowiec uczestniczył w pracach

badawczych nad budową broni V2. Rakiety spowodowały śmierć około 10 tysięcy cywilów poza

granicami Niemiec, a przy ich produkcji zmarło ponad 12 tysięcy robotników przymusowych.

Gimnazjum w saksońskim Grossröhrsdorf nosi natomiast imię chirurga Ferdinanda Sauerbrucha.

Lekarz faszystowskiego ministra propagandy Josepha Goebbelsa w okresie III Rzeszy przyznawał

środki finansowe na eksperymenty medyczne prowadzone na więźniach obozów koncentracyjnych.

Historyk szacuje, że w całych Niemczech dawni działacze NSDAP patronują kilkuset szkołom.

(Polska Zbrojna)

2011-04-07 (15:50)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: